2014.12.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1004/14-4/SJ
z 15 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z 11 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczania podatku należnego z tytułu wykorzystania świetlic wiejskich do czynności nieodpłatnych na rzecz lokalnej społeczności (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku naliczania podatku należnego z tytułu wykorzystania świetlic wiejskich do czynności nieodpłatnych na rzecz lokalnej społeczności (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

W latach 2010-2014 Gmina realizowała inwestycje budowy, modernizacji i wyposażenia świetlic wiejskich na terenie Gminy w następujących miejscowościach: B., Z., R., W., Ł., O., P., C., C., M., S., W., P. oraz D. (dalej zwanymi łącznie jako: świetlice wiejskie). Wartość poszczególnych inwestycji była uzależniona od zakresu robót – w wybranych przypadkach przekroczyła kwotę 15 tys. PLN netto, niemniej większość z nich stanowiła inwestycje o wartości początkowej niższej niż 15 tys. PLN netto. Wybrane wydatki miały charakter wydatków modernizacyjnych, zwiększających wartość poszczególnych nieruchomości (dalej zaliczane do tzw. wydatków inwestycyjnych), a niektóre z nich miały charakter remontowy, nie powodujący zwiększenia wartości początkowej poszczególnych świetlic wiejskich (dalej zaliczane do wydatków bieżących).

W latach 2010-2014 Gmina realizowała następujące inwestycje w świetlice wiejskie na terenie Gminy:

modernizacja świetlic w B., Z., R., W., Ł., O. i P. w 2010 r.,
ułożenie kostki przy świetlicy w C. w 2011 r.,
wykonanie instalacji w Domu Wiejskim w P. w 2011 r.,
zakup klimatyzacji w świetlicy wiejskiej w C. w 2011 r.,
modernizacja świetlicy w M. w 2011 r.,
ułożenie kostki przy świetlicy w R. w 2011 r.,
ułożenie kostki na placu przy świetlicy w C. w 2011 r.,
modernizacja świetlicy w Z. w 2011 r.,
modernizacja świetlic w miejscowościach B., C., M., C. i O. w 2012 r.,
budowa świetlicy wiejskiej w S. – etap I w 2013 r.,
utwardzanie terenu przy Wiejskim Domu Kultury w W. w 2013 r.,
modernizacja dachu świetlicy w R. w 2014 r.,
budowa świetlicy wiejskiej w S. – etap II w 2014 r.,
modernizacja świetlic w miejscowościach P., D., O. i P. w 2014 r.

Na wyżej wymienione inwestycje Gmina poniosła wydatki obejmujące w szczególności, w zależności od inwestycji, wykonanie dokumentacji technicznej, usługi budowlane obejmujące m.in. remonty instalacji wewnętrznych i sanitariatów, wymianę pokryć dachowych, rynien, stolarki okiennej, drzwiowej, elewacji zewnętrznej, utwardzenie terenu kostką brukową betonową przed wejściem do budynku, w niektórych przypadkach ocieplenie dachu oraz elewacji zewnętrznej, wymianę podłóg, malowanie ścian i sufitów, jak również zamontowanie klimatyzatorów, usługi nadzoru inwestorskiego oraz wykonanie świadectw charakterystyki energetycznej. Ponadto, w ramach prowadzenia inwestycji Gmina poniosła również wydatki obejmujące drobne prace ogólnobudowlane oraz zakup wyposażenia. Przedmiotowe wydatki są udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę.

Gmina planuje ponosić wydatki inwestycyjne na świetlice wiejskie również w przyszłości.

Od początku prowadzenia inwestycji polegających na budowie, modernizacji oraz doposażeniu świetlic wiejskich intencją Gminy było, aby służyły one Gminie w dwojaki sposób, tj.:

do czynności nieodpłatnych związanych z prowadzeniem działalności publicznoprawnej, obejmujących integrację i aktywizację lokalnej społeczności, w tym przeprowadzanie spotkań lokalnej społeczności w ramach każdego sołectwa z radnymi, burmistrzem i innymi przedstawicielami Gminy oraz obejmujących wszelkie inne cele związane z wykonywaniem zadań własnych Gminy w zakresie kultury, utrzymania gminnych obiektów użyteczności publicznej, wspierania i upowszechniania idei samorządowej oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi,
do czynności odpłatnych, związanych z wynajmem świetlic wiejskich na cele prywatne lokalnej społeczności w czasie, w którym świetlice nie są użytkowane na cel wykonywania zadań publicznoprawnych.

W szczególności, dowodem zamiaru wykorzystywania świetlic wiejskich do obu rodzajów działalności, w tym odpłatnej, od momentu rozpoczęcia każdej inwestycji, jest Zarządzenie Burmistrza z dnia 8 lipca 2010 r. w sprawie ustalenie opłat za korzystanie z gminnych obiektów użyteczności publicznej. Na mocy przedmiotowego zarządzenia Gmina wprowadziła możliwość odpłatnego udostępnienia wszystkich świetlic wiejskich funkcjonujących na terenie Gminy na cele komercyjne, poprzez regulacje zasad wynajmowania świetlic wiejskich, w tym wprowadzenie indywidualnie ustalonej dla każdej świetlicy stawki czynszu oraz wzór umowy cywilnoprawnej, jaką każdy zainteresowany wynajmem jest zobowiązany zawrzeć z Gminą. Dodatkowo, zgodnie z regulaminem świetlic i umową wynajmu, Gmina obciąża wynajemców również za zużyte media. Wynajemcy wnoszą opłaty z tego tytułu na konto Urzędu Miejskiego po wystawieniu faktury VAT przez Gminę.

Gmina zaznacza, że wynajem poszczególnych świetlic wiejskich jest każdorazowo dokumentowany przez Gminę fakturami VAT wystawianymi na rzecz wynajemców, a Gmina ujmuje obrót z tego tytułu w swoich rejestrach sprzedaży, deklaruje w składanych deklaracjach VAT oraz rozlicza z tego tytułu VAT należny. Gmina nie wykonuje w świetlicach wiejskich żadnych czynności zwolnionych z opodatkowania VAT.

Na moment ponoszenia wydatków inwestycyjnych, jak również po oddaniu do użytkowania poszczególnych inwestycji w świetlice wiejskie, Gmina nie była i nie jest w stanie przyporządkować ponoszonych wydatków inwestycyjnych do poszczególnych rodzajów działalności wykonywanych w świetlicach wiejskich – tj. do czynności nieodpłatnych i odpłatnych. Przyporządkowanie wydatków polega bowiem na zidentyfikowaniu konkretnej sprzedaży po stronie Gminy, dla której zostały one poniesione (przykładowo w ten sposób można przyporządkować wydatki na wycenę działki, która zostanie następnie sprzedana pod zabudowę mieszkaniową ze stawką 23% VAT jako wydatki służące tylko i wyłącznie sprzedaży opodatkowanej 23% VAT). W przypadku wydatków inwestycyjnych na świetlice wiejskie – każdy wydatek służy jednocześnie czynnością odpłatnym i nieodpłatnym, a zatem Gmina nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania tych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności wykonywanej w świetlicach wiejskich.

Gmina nie zamierza zmieniać użytkowania przedmiotowych świetlic wiejskich w przyszłości, w szczególności w okresie co najmniej 10 lat od oddania do użytkowania poszczególnych inwestycji w świetlice wiejskie.

Dodatkowo Gmina ponosi wydatki na utrzymanie i funkcjonowanie świetlic wiejskich (dalej: wydatki bieżące), obejmujące nabycie towarów i usług, w tym w szczególności nabycie mediów, środków czystości, niezbędnych usług remontowych (innych niż usługi modernizacyjne) i wyposażenia świetlic. Wydatki bieżące udokumentowane są zasadniczo fakturami wystawionymi przez kontrahentów na Gminę.

Gmina nie jest w stanie przyporządkować większości poniesionych wydatków bieżących do poszczególnych rodzajów prowadzonej działalności w świetlicach wiejskich (odpłatnej i nieodpłatnej). W szczególności, zakupione usługi remontowe w świetlicach wiejskich, wyposażenie, czy środki czystości służą Gminie do wykonywania zarówno czynności odpłatnych, jak i nieodpłatnych. Gmina jest w stanie jedynie przyporządkować wydatki bieżące na media, z uwagi na fakt, że Gmina dokonuje odpowiedniego obciążenia wynajemców kosztami zużytych mediów.

Dotychczas Gmina nie dokonała odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych oraz bieżących poniesionych w latach 2010-2014 na świetlice wiejskie, jako że Gmina nie dokonywała odliczenia VAT w tym okresie od innych wydatków niż wydatki związane z refakturowanymi mediami oraz wydatkami ponoszonymi w związku ze sprzedażą nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina jest zobowiązana do naliczania podatku należnego z tytułu wykorzystania świetlic wiejskich do czynności nieodpłatnych, związanych z udostępnieniem świetlic wiejskich na rzecz lokalnej społeczności?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie jest zobowiązana do naliczania podatku należnego z tytułu wykorzystania świetlic wiejskich do czynności nieodpłatnych, związanych z udostępnieniem świetlic wiejskich na rzecz lokalnej społeczności.

UZASADNIENIE

Katalog czynności opodatkowanych VAT został zdefiniowany w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres czynności opodatkowanych VAT został określony precyzyjnie i nie jest możliwe rozszerzenie opodatkowania VAT na inne, niewymienione w ustawie czynności lub zdarzenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zdaniem Gminy, powyższa regulacja nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sytuacji. W związku z wykorzystywaniem świetlic wiejskich do czynności nieodpłatnych związanych z udostępnieniem świetlic na rzecz lokalnej społeczności na cel aktywizacji i integracji lokalnej społeczności, w tym na cel spotkań sołeckich i władz Gminy z mieszkańcami oraz wszelkich innych celów związanych z wykonywaniem zadań własnych Gminy w zakresie kultury, utrzymania gminnych obiektów użyteczności publicznej, wspierania i upowszechniania idei samorządowej oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi nie dochodzi do przekazania towarów lub ich zużycia na cele osobiste Gminy, ani jej pracowników, ani też do darowizn.

Dodatkowo, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zdaniem Gminy, wykorzystanie świetlic wiejskich do czynności nieodpłatnych polegających na udostępnieniu świetlic na rzecz lokalnej społeczności, spotkań sołeckich, władz Gminy z mieszkańcami oraz na wszelkie inne cele związane z wykonywaniem zadań własnych Gminy w zakresie kultury, utrzymania gminnych obiektów użyteczności publicznej, wspierania i upowszechniania idei samorządowej oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi nie może zostać opodatkowane również w oparciu o art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. W szczególności, nie dochodzi w tej sytuacji do użycia towarów dla celów osobistych podatnika, czy jego pracowników, jak również nie można w tej sytuacji zidentyfikować nieodpłatnych usług na cele osobiste podatnika, czy jego pracowników. Działalność Gminy w tym zakresie można by próbować sprowadzić ewentualnie do „wszelkiego innego nieodpłatnego świadczenia usług”, niemniej z uwagi na fakt, że czynności te związane są z wykonywaniem zadań własnych Gminy, określonych w ustawie o samorządzie gminnym, świadczenie usług w tym zakresie odbywa się do celów związanych z działalnością Gminy. Konsekwentnie, i ta część omawianego przepisu nie może mieć zastosowania w przedmiotowej sytuacji, a tym samym Gmina nie jest zobowiązana do naliczania podatku należnego z tytułu wykorzystania świetlic wiejskich na rzecz czynności nieodpłatnych.

Powyższe potwierdza przykładowo interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 listopada 2013 r. sygn. ILPP1/443-765/13-7/HW, w świetle której: „nieodpłatne świadczenie usług przez Gminę, polegające na udostępnianiu świetlic wiejskich na cele gminne, tj. np. na rzecz sołectw, dla potrzeb organizowania wyborów, w celach charytatywnych etc., odbywa się w związku z prowadzoną przez Gminę działalnością, tj. w ramach zadań własnych. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy, bowiem nieodpłatne wykorzystanie odbywa się w związku wykonywaniem przez Gminę zadań publicznych we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. W konsekwencji, czynności nieodpłatnego udostępnienia świetlic wiejskich – w celu wykonywania zadań własnych Gminy – nie podlegają/nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Reasumując, zdaniem Gminy, nie jest ona zobowiązana do naliczania podatku należnego z tytułu wykorzystania świetlic wiejskich do czynności nieodpłatnych związanych z udostępnieniem świetlic na rzecz lokalnej społeczności.

Ponadto, należy mieć również na uwadze art. 90a ust. 2 ustawy o VAT, na podstawie którego przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nie stosuje się w sytuacji odliczenia VAT w oparciu o art. 90a ust. 1 ustawy o VAT, w związku z art. 86 ust. 7b przedmiotowej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez pojęcie „dostawy towarów”, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy – przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem, opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy – za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Ponadto wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie towarów stanowi dostawę tylko wtedy, gdy powoduje przeniesienie prawa do rozporządzania wydanymi towarami jak właściciel. W analizowanej sprawie nie można mówić o przeniesieniu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a tym samym o dostawie towarów. W konsekwencji wykorzystanie towarów w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowi dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Z kolei, by uznać daną czynność za opodatkowane podatkiem VAT świadczenie usług, musi ona być odpłatna w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bądź też nieodpłatna, ale spełniająca warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu, w świetle art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia.

W tym miejscu wskazać należy, że w wyroku C-515/07 z 12 lutego 2009 r., dotyczącym Stowarzyszenia, które prowadziło działalność opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu, w pkt 34-35, Trybunał zauważył, że: „Bezsporny jest fakt, że taka działalność, jak działalność polegająca na tym, że dane stowarzyszenie broni ogólnych interesów swoich członków, nie stanowi działalności „opodatkowanej podatkiem [VAT]” w rozumieniu art. 2 pkt 1 Dyrektywy, jeżeli nie polega ona na odpłatnym dostarczaniu towarów lub świadczeniu usług (zob. podobnie wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C-354/03, C-355/03 i C-484/03 Optigen i in., Zb.Orz. s. I 483, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo). Jeśli chodzi o to, czy taką działalność można uznać za wykonywaną „w innych celach” w rozumieniu art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy, należy stwierdzić, że w sprawie C-437/06 Securenta, w której wyrok, zapadły w dniu 13 marca 2008 r., Zb.Orz. s. I 1597, został ogłoszony po złożeniu wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie, Trybunał rozpoznawał między innymi pytanie, w jaki sposób, w przypadku podatnika wykonującego jednocześnie działalność gospodarczą i niemającą charakteru gospodarczego, należy ustalać prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT”.

W tym względzie Trybunał zwrócił uwagę, w pkt 26 tego wyroku, że działalność niemająca charakteru gospodarczego nie należy do zakresu przedmiotowego dyrektywy, wskazując jednocześnie w pkt 28 tego wyroku, że system odliczeń ustanowiony przez dyrektywę dotyczy całej działalności gospodarczej podatnika, niezależnie od jej celów i wyników, pod warunkiem że te ostatnie co do zasady same podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (pkt 36).

W pkt 38 TSUE wskazał, że: „Z rozważań tych wynika, że, jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane „w celach innych” niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy”.

Ponadto w pkt 40 uzasadnienia wyroku stwierdzono, że: „W związku z tym na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 6 ust. 2 lit. a) i art. 17 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do wykorzystywania towarów i usług zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa do celów realizacji czynności innych niż podlegające opodatkowaniu czynności podatnika, a VAT podlegający zapłaceniu z tytułu nabycia towarów i usług dotyczących takich czynności nie podlega odliczeniu”.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca – Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W latach 2010-2014 Gmina realizowała inwestycje budowy, modernizacji i wyposażenia świetlic wiejskich na terenie Gminy w następujących miejscowościach: B., Z., R., W., Ł., O., P., C., C., M., S., W., P. oraz D. (świetlice wiejskie). Wartość poszczególnych inwestycji była uzależniona od zakresu robót – w wybranych przypadkach przekroczyła kwotę 15 tys. PLN netto, niemniej większość z nich stanowiła inwestycje o wartości początkowej niższej niż 15 tys. PLN netto.

Od początku prowadzenia inwestycji polegających na budowie, modernizacji oraz doposażeniu świetlic wiejskich intencją Gminy było, aby służyły one Gminie w dwojaki sposób, tj.:

do czynności nieodpłatnych związanych z prowadzeniem działalności publicznoprawnej, obejmujących integrację i aktywizację lokalnej społeczności, w tym przeprowadzanie spotkań lokalnej społeczności w ramach każdego sołectwa z radnymi, burmistrzem i innymi przedstawicielami Gminy oraz obejmujących wszelkie inne cele związane z wykonywaniem zadań własnych Gminy w zakresie kultury, utrzymania gminnych obiektów użyteczności publicznej, wspierania i upowszechniania idei samorządowej oraz współpracy ze społecznościami lokalnymi,
do czynności odpłatnych, związanych z wynajmem świetlic wiejskich na cele prywatne lokalnej społeczności w czasie, w którym świetlice nie są użytkowane na cel wykonywania zadań publicznoprawnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy z tytułu wykorzystania świetlic wiejskich do czynności nieodpłatnych na rzecz lokalnej społeczności, jest zobowiązany do naliczania podatku należnego.

Jak wskazał Wnioskodawca, nie jest on zobowiązany do naliczania podatku należnego z tytułu wykorzystania świetlic wiejskich do czynności nieodpłatnych związanych z udostępnieniem świetlic na rzecz lokalnej społeczności.

Zatem, odnosząc powyższą analizę do opisu sprawy należy stwierdzić, że wykorzystanie świetlic wiejskich do czynności nieodpłatnych związanych z udostępnianiem świetlic na rzecz lokalnej społeczności, nie rodzi/nie będzie rodzić obowiązku do naliczania podatku należnego z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wniosek w pozostałym zakresie rozpatrzony został wydanymi w dniu 15 grudnia 2014 r. odrębnymi interpretacjami indywidualnymi znak ILPP2/443-1004/14-2/SJ oraz ILPP2/443-1004/14-3/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin