2015.04.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-47/15/IK
z 14 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 stycznia 2015 r. (data wpływu 20 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 25 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług obejmujących wstęp na zajęcia jogi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług obejmujących wstęp na zajęcia jogi.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 lutego 2015 r. znak: IBPP2/4512-47/15/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest prowadzenie tzw. szkoły jogi. Działalność ta polega na tym, że Wnioskodawca udostępnia swoim klientom salę treningową, która jest odpowiednio przystosowana i wyposażona do praktykowania w niej jogi. Wnioskodawca zapewnia więc klientom szczególną atmosferę sprzyjającą praktykowaniu na sali jogi, w postaci muzyki, dobranego wystroju sali, a także szatnię i toalety. Wnioskodawca umożliwia również korzystanie z różnego rodzaju sprzętów pomocnych przy uprawianiu jogi, w szczególności mat, klocków, lin. Wreszcie, Wnioskodawca zapewnia również obecność na sali ćwiczeń tzw. nauczyciela jogi.

Nauczyciel jogi spełnia funkcję opiekuna sali oraz ćwiczących - pilnuje przestrzegania przez ćwiczących regulaminu ćwiczeń, dba o ciszę i spokój na sali ćwiczeń, dba o bezpieczeństwo ćwiczących, co jest szczególnie istotne przy niektórych ćwiczeniach z użyciem lin. Nauczyciel jogi może również służyć pomocą przy objaśnieniu sposobu wykonywania niektórych ćwiczeń, może pokazywać w jaki sposób prawidłowo i bezpiecznie wykonać dane ćwiczenie, nauczyciel sprawuje też w ograniczonym zakresie kontrolę nad zdrowiem uczestników, ma prawo odmówić wstępu na salę osobie, co do której ma podejrzenia o przeciwwskazania lekarskie do ćwiczeń.

Możliwość korzystania z rad nauczyciela jest zawarta w cenie karnetu, czyli w cenie wejścia na salę. Klienci nie ponoszą dodatkowych kosztów związanych z obecnością nauczyciela na sali.

Warunkiem nabycia karnetu jest z kolei akceptacja regulaminu zajęć przez klientów. Regulamin kompleksowo reguluje zasady korzystania z sali ćwiczeń oraz zasady praktykowania jogi na tej sali.

Zgodnie z regulaminem, klienci mają prawo:

korzystać z sali ćwiczeń w godzinach wybranych zajęć,
używać sprzętów szkoły przeznaczonych do ćwiczeń, takich jak maty, klocki i liny,
używać na sali ćwiczeń własnej maty,
korzystać z rad i instrukcji nauczyciela prowadzącego zajęcia na danej Sali.

Z drugiej strony klienci zobowiązani są:

do przestrzegania i zachowania czystości na sali oraz do poszanowania ogólnie przyjętych norm zachowania się,
stosować się do instrukcji użytkowania poszczególnych pomieszczeń szkoły oraz znajdujących się w nich urządzeń i przyrządów, które podawane są do wiadomości przez pracowników szkoły,
nie zakłócać spokoju innych ćwiczących,
po każdym ćwiczeniu odłożyć sprzęt w przeznaczone do tego miejsce,
powstrzymać się od działań mogących zakłócić wykonywanie ćwiczeń innym użytkownikom sali lub powodujących uszkodzenia lub zniszczenia mienia, jak również zniszczenia pomieszczeń szkoły.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Minister Finansów nie wyjaśnił co rozumie pod pojęciem korzystania z usług nauczyciela (trenera) indywidualnego (personalnego). Wnioskodawca rozumie, że chodzi o sytuację, w której nauczyciel będzie indywidualnie prowadził zajęcia jogi wyłącznie z jednym klientem i będzie do wyłącznej dyspozycji tego klienta przez cały czas trwania zajęć.

Opłata w formie karnetu (otwartego lub zamkniętego) nie uprawnia klienta do tego rodzaju usług nauczyciela.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym wniosku, w ramach wykupionego karnetu klient może brać udział w zajęciach, na których ma do dyspozycji przestrzeń dla siebie, odpowiednie sprzęty, muzykę i znajduje się pod opieką nauczyciela, z którego rad może korzystać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie przez Wnioskodawcę usług opisanych w stanie faktycznym podlega opodatkowaniu stawką 8% VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie usług opisanych w stanie faktycznym podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 i poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Usługi świadczone przez wnioskodawcę należy bowiem zakwalifikować jako „Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu.”

Uzasadnienie

Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia „Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu". Należy zatem zacząć od określenia, czy usługi wnioskodawcy można zakwalifikować do usług związanych z rekreacją. W ocenie wnioskodawcy, nie ma wątpliwości, że praktykowanie jogi ma na celu szeroko pojętą rekreację. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego¹„rekreacja” oznacza „różnorodne formy aktywności podejmowane poza obowiązkami codziennego życia dla odpoczynku, rozrywki i rozwoju własnych zainteresowań”. Praktykowanie jogi spełnia wszystkie przesłanki tej definicji.

Kluczowe zatem jest ustalenie, czy usługi wnioskodawcy są świadczone „wyłącznie w zakresie wstępu”. Odpowiadając na to pytanie również trzeba odwołać się do definicji słownikowej pojęcia „wstęp”, nie jest to bowiem pojęcie zdefiniowane w przepisach ustawy o VAT. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego, wstęp oznacza: „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

W ocenie wnioskodawcy pojęcie „wstęp” należy więc rozumieć możliwie szeroko, jako prawo do czynnego korzystania z urządzeń i atrakcji oferowanych w ramach usługi wstępu, a nie tylko jako możliwość wejścia gdzieś. Za takim stanowiskiem przemawia również wykładnia celowościowa przepisów ustawy o VAT. Wprowadzając stawki preferencyjne na określone typy usług ustawodawca miał bowiem na celu upowszechnienie pewnych postaw konsumenckich. W przypadku usług związanych z rekreacją tym celem było upowszechnienie zdrowego trybu życia, co wiąże się z przyznaniem preferencyjnej stawki VAT nie tylko na samo wejście, ale również i uczestniczenie oraz korzystanie ze świadczeń oferowanych w ramach wstępu.

W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z obecnym podejściem Ministra Finansów oraz sądów administracyjnych, nie ma wątpliwości, że wstęp należy pojmować szeroko, jako prawo do czynnego uczestnictwa, do korzystania z urządzeń oferowanych w ramach wstępu, typowych dla danej usługi związanej z rekreacją.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 września 2014 r. (sygn. I FSK 1371/13) stwierdził: „Sformułowanie "usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" odnosi się do kart wstępu do klubu, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów znajdujących się tam. Użyte w tym przepisie sformułowanie "wyłącznie w zakresie wstępu" oznacza, że wszystkie pozostałe usługi nie związane z normalnym i typowym dla tego rodzaju obiektów ich użytkowaniem nie są objęte stawką preferencyjną.”

W podobnym duchu NSA wypowiedział się również w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r. (sygn. I FSK 311/13): „Stanowisko autora skargi kasacyjnej (czyt. Ministra Finansów - dopisek Wnioskodawcy) można było by uznać za trafne, gdyby możliwe było jednoznaczne wskazanie desygnatu definicji sformułowanej w pozycji 186 załącznika numer 3 („Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" - dopisek Wnioskodawcy.). Nie można bowiem zakładać, że racjonalny ustawodawca tworzy normę prawną nieobejmującą żadnego stanu faktycznego. Tymczasem nie sposób wskazać usługi związanej z rekreacją, która polegałaby wyłącznie na samym wstępie, biernym uczestnictwie, bez aktywnego korzystania z urządzeń znajdujących się w tym obiekcie. Samo pojęcie rekreacji zakłada aktywne spędzanie wolnego czasu. Zachodzi bowiem sprzeczność między pojęciem rekreacja a bierne uczestnictwo, brak aktywność.”

Analogiczne stanowisko odnajdujemy w wyrokach: NSA z dnia 14 maja 2014 r. (sygn. I FSK 943/13) i z dnia 7 marca 2014 r. (sygn. 1 FSK 504/13), w myśl których „wstęp” oznacza również czynne uczestnictwo. Podobnie w wyrokach NSA z 18 lutego 2014 r. (sygn. akt I FSK 349/13) oraz z 24 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 226/13).

W związku z powyższymi wyrokami znaczenie pojęcia „wstęp” zdecydował się wyjaśnić Minister Finansów w interpretacji ogólnej. Minister Finansów wydał interpretację ogólną z 2 grudnia 2014 r., nr PT1/033/32/354/UU/14, w której w pełni podzielił stanowisko zawarte w jednolitym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, powołując się na wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r. (sygn. I FSK 311/13).

W swojej interpretacji Minister Finansów stwierdził: „pod pojęciem „wstępu” należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś (...). Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu (...) na siłownię - możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów (...). Tym samym nie ma uzasadnienia dla zawężania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu (...). Reasumując, stawkę obniżoną VAT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, do usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu), co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.”

Przenosząc powyższe rozważania na stan faktyczny wniosku, należy dojść do wniosku, że z interpretacji ogólnej Ministra Finansów jednoznacznie wynika, że usługi Wnioskodawcy, związane ze wstępem do szkoły jogi, powinny być objęte obniżoną stawką VAT.

W ramach tych usług klient ma bowiem możliwość wejścia na teren szkoły i sali ćwiczeń oraz korzystania z urządzeń i atrakcji oferowanych przez wnioskodawcę, które normalnie wchodzą w zakres usług związanych z praktykowaniem jogi na sali ćwiczeń. Klient może więc korzystać z mat, klocków, lin, szatni, toalety, ma zapewnioną odpowiednią atmosferę do praktykowania jogi, a także opiekę i możliwość skorzystania z rad nauczyciela jogi, obecnego na sali. W ramach usługi wnioskodawcy nie wchodzą żadne świadczenia, które mogłyby być uznane za wykraczające poza typowe świadczenia związane ze wstępem do szkoły jogi, a więc wnioskodawca nie oferuje usług gastronomicznych, nie sprzedaje żadnych odżywek czy sprzętów treningowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. – 8%), pod pozycją 186 zostały wymienione „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” – bez względu na symbol PKWiU.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy stanowi uzupełnienie regulacji zawartych w pozycjach 179, 182-185 tego załącznika, które wyznaczają zakres stosowania obniżonej stawki podatku dla niektórych usług związanych m.in. z rekreacją.

Powyższe pozycje dotyczą:

-poz. 179 – usług związanych z działalnością obiektów sportowych – PKWiU 93.11.10.0;

-poz. 182 – usług kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu:

na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
do obiektów kulturalnych

-bez względu na symbol PKWiU;

-poz. 183 – usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne – bez względu na symbol PKWiU;

-poz. 184 – usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu – bez względu na symbol PKWiU;

-poz. 185 – wstępu na imprezy sportowe – bez względu na symbol PKWiU.

Przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia „rekreacja”, aby zatem poznać jego znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”. Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”, „Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem” Władysława Kopalińskiego (Świat Książki, Warszawa 2000) definiuje rekreację jako „odpoczynek, rozrywka, wytchnienie, pochodzące od łacińskiego »recreatio« czyli powrót do zdrowia, sił”.

Mając na uwadze powyższe definicje oraz brzmienie poz. 179, 182-185 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy – na potrzeby stosowania art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – uznać za rekreację różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Należy jednakże zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% pozostałe usługi związane z rekreacją, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 182-186 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Tym samym, nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu (tak jak np. wstęp „na siłownię”, czy do parku rozrywki).

Pojęcie „Usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” odnosi się do kart wstępu np. na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie „wyłącznie w zakresie wstępu” należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną, lecz są opodatkowane stawką podstawową.

Zatem stawkę obniżoną VAT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, do usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu), co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.

Powyższa interpretacja przepisów ustawy jest zgodna z linią orzeczniczą prezentowaną przez sądy administracyjne, w szczególności ze stanowiskiem wyrażonym przez NSA w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 311/13.

Należy jednakże zaznaczyć, że w ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny zauważył m.in., że: „(...) sformułowanie »usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu« odnosi się do kart wstępu na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie »wyłącznie w zakresie wstępu« należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną. Opodatkowane są zaś stawką podstawową” (pkt 4.5 uzasadnienia).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi szkołę jogi. Działalność ta polega na tym, że Wnioskodawca udostępnia swoim klientom salę treningową, która jest odpowiednio przystosowana i wyposażona do praktykowania w niej jogi. Wnioskodawca umożliwia również korzystanie z różnego rodzaju sprzętów pomocnych przy uprawianiu jogi, w szczególności mat, klocków, lin oraz zapewnia również obecność na sali ćwiczeń tzw. nauczyciela jogi.

Warunkiem uczestnictwa w zajęciach jogi jest posiadanie ważnego karnetu, uprawniającego do określonej ilości wejść na salę ćwiczeń i który jednocześnie gwarantuje posiadaczowi rezerwację miejsca na sali ćwiczeń. Karnety mogą mieć formę otwartą lub zamkniętą: karnet zamknięty jest ważny na zajęcia, na które został wykupiony. Karnet otwarty uprawnia do wejścia na dowolne zajęcia, w tym na grupy zamknięte w danym miesiącu. Możliwość korzystania z rad nauczyciela jest zawarta w cenie karnetu, czyli w cenie wejścia na salę. Klienci nie ponoszą dodatkowych kosztów związanych z obecnością nauczyciela na sali. Opłata w formie karnetu (otwartego lub zamkniętego) nie uprawnia klienta do korzystania z usług trenera indywidualnego (personalnego), gdzie nauczyciel będzie indywidualnie prowadził zajęcia jogi wyłącznie z jednym klientem i będzie do wyłącznej dyspozycji tego klienta przez cały czas trwania zajęć.

Z powyższego opisu wynika zatem, że świadczenia oferowane przez Wnioskodawcę, za które pobierane są opłaty w postaci karnetów (otwartych lub zamkniętych) należą do świadczeń, które są związane z normalnym typowym użytkowaniem tego typu obiektu.

Zatem w takim kształcie sprawy świadczone przez Wnioskodawcę usługi, za które pobierane są opłaty za karnety (otwarte lub zamknięte) obejmujące wstęp na salę i korzystanie z rad nauczyciela, który spełnia funkcję opiekuna sali oraz ćwiczących - pilnuje przestrzegania przez ćwiczących regulaminu ćwiczeń, dba o ciszę i spokój na sali ćwiczeń, o bezpieczeństwo ćwiczących, służy pomocą przy objaśnieniu sposobu wykonywania niektórych ćwiczeń, może pokazywać w jaki sposób prawidłowo i bezpiecznie wykonać dane ćwiczenie, sprawuje też w ograniczonym zakresie kontrolę nad zdrowiem uczestników, korzystają z preferencyjnej, tj. 8% stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 w powiązaniu z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, w którym wymienione zostały „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu – bez względu na symbol PKWiU”.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin