Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-58/15-4/AP
z 29 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 28 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2015 r. (data wpływu 7 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z nieodpłatnym przekazaniem towarów handlowych ze Spółki cywilnej, w której Wnioskodawczyni była wspólnikiem, do Jej jednoosobowej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 25 marca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-58/15-2/AP na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 25 marca 2015 r. (data doręczenia 27 marca 2015 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 2 kwietnia 2015 r. (data wpływu 7 kwietnia 2015 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówki operatora wyznaczonego w dniu 2 kwietnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz sprzedaży hurtowej i detalicznej odzieży.

Wnioskodawczyni w okresie od 28 lutego 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. działalność tą wykonywała jako wspólnik Spółki cywilnej z mężem i synem, a od 1 stycznia 2013 r. do 30 kwietnia 2014 r. jako wspólnik dwuosobowej Spółki cywilnej z mężem, z którym pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej. Od 1 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła indywidualną działalność gospodarczą w tym samym zakresie.

Dnia 27 kwietnia 2014 r. nastąpiło wniesienie przedsiębiorstwa Spółki cywilnej do indywidualnej działalności Wnioskodawczyni, a 30 kwietnia 2014 r. działalność w formie Spółki została zlikwidowana.

W skład wniesionego do działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni wchodziły m.in. surowce, wyroby gotowe oraz półfabrykaty. Składniki te zostały wycenione według cen nabycia (surowce) oraz kosztów wytworzenia (wyroby gotowe i półfabrykaty) w spisie z natury na dzień przekazania.

W podatkowej księdze przychodów i rozchodów Spółki cywilnej dokonano zmniejszenia kosztów zakupu towarów handlowych i materiałów (kol. 10).

W działalności Wnioskodawczyni wartość nabytych towarów handlowych i materiałów wprowadzona została jako spis z natury na dzień ich przyjęcia.

Ustalając zatem 50% udział w przychodach i kosztach Spółki cywilnej w okresie od 1 stycznia 2014 r. do 30 kwietnia 2014 r. w takiej samej proporcji z kosztów uzyskania przychodów wyłączone zostały koszty nabycia i wytworzenia surowców, wyrobów gotowych i półfabrykatów przekazanych do działalności indywidualnej Wnioskodawczyni.

W piśmie z dnia 2 kwietnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Forma opodatkowania Jej indywidualnej działalności to zasady ogólne, wg skali.
2. Prowadzi książkę przychodów i rozchodów.
3. Posiada 50% udziału w zyskach Spółki cywilnej.
4. Wniesienie całego przedsiębiorstwa Spółki cywilnej do Jej działalności indywidualnej nastąpiło 29 kwietnia 2014 r. na podstawie uchwały wspólników z dnia 7 kwietnia 2014 r. W skład przedsiębiorstwa wchodziły:
   • surowce, wyroby gotowe, półwyroby;
   • środki trwałe, wyposażenie;
     
   • należności – brak;
     
   • zobowiązania wobec US – PIT (4 236 zł), ZUS od pracowników (2 127 zł 69 gr).
5. Składniki wnoszonego przedsiębiorstwa stanowiące:
   • surowce - to różne rodzaje dzianin surowych i wykończonych, tkaniny, ekspresy, nici nadruki itp.
     
   • wyroby gotowe to bluzki, swetry, kalesony, sukienki, podkoszulki.
6. Na dzień likwidacji Spółki cywilnej, tj. 30 kwietnia 2014 r., został sporządzony spis z natury i wynosił „0”, ponieważ przed jej likwidacją (29 kwietnia 2014 r.) składniki objęte spisem zostały wniesione do indywidualnej działalności Wnioskodawczyni.Ponadto Wnioskodawczyni podała, że we wniosku ORD-IN w części „G.” mylnie wskazano datę wniesienia – 27 kwietnia 2014 r., a winno być 29 kwietnia 2014 r.
   
7. Na dzień wniesienia przedsiębiorstwa Spółki cywilnej do indywidualnej działalności Wnioskodawczyni dokonano spisu składników majątkowych (surowców, wyrobów, środków trwałych, wyposażenia), a także należności, zobowiązań w celu ustalenia wartości wnoszonego przedsiębiorstwa.
8. W podatkowej książce przychodów i rozchodów Spółki cywilnej w dacie 29 kwietnia 2014 r. w kolumnie „10” dokonano zmniejszenia kosztów zakupu towarów handlowych i materiałów zapisem ze znakiem „–”.Wartość zakupu przekazanych surowców była tożsama z wartością spisu z natury tych surowców na dzień przekazania, ponieważ przedmiotem było całe przedsiębiorstwo, czyli wszystkie jego składniki, a nie część. Także wartość przekazanych wyrobów gotowych wyceniona została wg kosztów wytworzenia w spisie z natury na dzień przekazania. O tę samą wartość zmniejszono koszty w kol. 10 w podatkowej książce przychodów i rozchodów stosując zapis ze znakiem „–”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy jako wspólnik Spółki cywilnej Wnioskodawczyni postąpiła poprawnie wyłączając z kosztów uzyskania przychodów wartość spisu z natury surowców, wyrobów i półfabrykatów przekazanych do Jej indywidualnej działalności w proporcji, w jakiej uczestniczyła w przychodach i kosztach Spółki?
2. Czy Wnioskodawczyni ma prawo do zaliczenia w całości (poprzez różnice remanentowe) w koszty uzyskania przychodów kosztów nabycia i wytworzenia surowców, wyrobów gotowych i półfabrykatów wniesionych do Jej działalności przez wspólników Spółki cywilnej (Wnioskodawczynię i Jej męża), o które pomniejszone zostały koszty uzyskania przychodów w rozliczeniach dotyczących wspólników Spółki?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w momencie przekazania przedsiębiorstwa, w skład którego wchodziły wyroby, surowce i półfabrykaty nie były spełnione przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalające na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie takich wydatków, które mają na celu osiągnięcie przychodów. Nieodpłatne przekazanie wyłącza możliwość zaliczenia ich wartości do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, postąpiła Ona słusznie dokonując zmniejszenia kosztów na poziomie Spółki. Logiczną konsekwencją takiego stanowiska jest przyjęcie, że przejmując to przedsiębiorstwo Wnioskodawczyni jest uprawniona do zaliczenia w całości poprzez różnice inwentaryzacyjne do swoich kosztów uzyskania przychodów wartości przejętych surowców, wyrobów i półfabrykatów. Są to wydatki, które Wnioskodawczyni poniosła wspólnie z mężem prowadząc działalność gospodarczą w formie Spółki, z którym pozostaje także we wspólności ustawowej.

W piśmie z dnia 2 kwietnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że w Jej ocenie podstawą zaliczenia w całości do kosztów uzyskania przychodów w Jej działalności wartości zakupionych i wytworzonych w Spółce cywilnej surowców i wyrobów gotowych jest art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w treści tego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przekazanie firmy pomiędzy małżonkami pozostającymi we wspólnocie ustawowej nie stanowi darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego – przepis art. 23 nie ma zatem zastosowania. Istotną cechą ustawowej wspólności majątkowej jest jej bezudziałowy charakter, co oznacza, że każdy małżonek ma prawo do wszystkich przedmiotów łącznie, jak i do każdego z osobna, a nie tylko do określonego ułamkowo udziału.

Jeśli zatem surowce i wyroby gotowe nabyte w ramach Spółki cywilnej nie mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów w działalności Spółki (nie spełniały kryteriów wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a zostaną wykorzystane w działalności Wnioskodawczyni, wypełnione będą przesłanki art. 22 ust. 1 i ich wartość wg cen zakupu i kosztu wytworzenia stanowić będzie koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Istotną cechą ustawowej wspólności majątkowej jest jej bezudziałowy charakter i dlatego jest ona nazywana współwłasnością łączna małżonków. Oznacza to, że każdy małżonek ma prawo do wszystkich przedmiotów łącznie, jak i do każdego z osobna, a nie tylko do określonego ułamkowo udziału.

Natomiast w myśl art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;
2. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;
3. prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;
4. przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;
5. prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;
6. przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;
7. wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;
8. przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;
9. prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;
10. przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
    
    

Wyżej wymieniony przepis określa zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Stosownie do dyspozycji art. 34 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Z kolei art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ustanawia zakaz żądania podziału majątku wspólnego, a także rozporządzania w jakiejkolwiek formie udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Małżonek prowadzący działalność gospodarczą ma przy tym prawo do samodzielnego zarządzania przedmiotami majątkowymi służącymi do prowadzenia przez niego indywidualnej działalności gospodarczej (art. 36 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W myśl art. 206 i 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Wobec powyższego małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie współwłasności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią.

Mając na uwadze treść ww. przepisów należy przyjąć, że dają one możliwość przekazania towarów handlowych, stanowiących współwłasność łączną małżonków, na rzecz indywidualnej działalności gospodarczej jednego z małżonków.

Dodać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zauważyć przy tym należy, że w spółce cywilnej właścicielami poszczególnych składników majątku, w tym towarów handlowych, pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej. Wobec powyższego, towary handlowe nabyte przez wspólników spółki cywilnej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowią ich współwłasność łączną proporcjonalnie do posiadanych udziałów w tej spółce.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Co do zasady wydatki poniesione na nabycie towarów handlowych mogą stanowić koszt podatkowy, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Jednakże w myśl art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (…).

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zasady sporządzania spisu z natury przez podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów zostały szczegółowo uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037). Stosownie do § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania (§ 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

W myśl natomiast pkt 21 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym należy na oddzielnej stronie księgi:

1. ustalić wartość osiągniętego przychodu w roku podatkowym (kolumna 9);
2. ustalić wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów w sposób następujący:
   1. do wartości spisu z natury na początek roku podatkowego doliczyć wartość zakupu towarów handlowych (materiałów) z kolumn 10 i 11, a następnie pomniejszyć o wartość spisu z natury sporządzonego na koniec roku podatkowego,
   2. kwotę wynikającą z tego obliczenia powiększyć o kwotę wydatków z kolumny 14 oraz pomniejszyć o wartość wynagrodzeń w naturze w tej części, w której wydatki (koszty) związane z wynagrodzeniami w naturze zostały zaksięgowane w innych kolumnach księgi przychodów i rozchodów (np. w gastronomii koszty zakupu materiałów i towarów handlowych zużytych do przygotowania posiłków dla pracowników zostały wpisane w kolumnie 10);
3. wartość osiągniętego przychodu (kolumna 9) pomniejszyć o wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodu, obliczonych zgodnie z objaśnieniami zawartymi w pkt 2; wynikająca z tego obliczenia różnica stanowi kwotę dochodu osiągniętego w roku podatkowym.
   
   

Z powyższych przepisów wynika zatem, że podatnik dokonując zakupu towarów handlowych, do momentu ich sprzedaży, zobowiązany jest na koniec każdego okresu sprawozdawczego (roku podatkowego) ujmować w spisie z natury wydatki poniesione na ich zakup. Tym samym oznacza to, że ww. wydatki zostają wyłączone z kosztów uzyskania przychodów tego okresu sprawozdawczego, w którym nie uzyskano przychodu ze sprzedaży tych towarów handlowych. W konsekwencji, towary handlowe objęte remanentem sporządzonym na koniec okresu sprawozdawczego, wyłączone zostają z kosztów uzyskania przychodów tego okresu sprawozdawczego, w którym nie uzyskano przychodu z ich sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz sprzedaży hurtowej i detalicznej odzieży. W okresie od 28 lutego 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. Wnioskodawczyni działalność tą wykonywała jako wspólnik Spółki cywilnej z mężem i synem, a od 1 stycznia 2013 r. do 30 kwietnia 2014 r. jako wspólnik dwuosobowej Spółki cywilnej z mężem, z którym pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej. Od 1 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła indywidualną działalność gospodarczą w tym samym zakresie. Dnia 29 kwietnia 2014 r. nastąpiło wniesienie przedsiębiorstwa Spółki cywilnej do indywidualnej działalności Wnioskodawczyni, a 30 kwietnia 2014 r. działalność w formie Spółki została zlikwidowana. W skład wniesionego do działalności przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni wchodziły m.in. surowce, wyroby gotowe oraz półfabrykaty. Składniki te zostały wycenione według cen nabycia (surowce) oraz kosztów wytworzenia (wyroby gotowe i półfabrykaty) w spisie z natury na dzień przekazania. W podatkowej księdze przychodów i rozchodów Spółki cywilnej dokonano zmniejszenia kosztów zakupu towarów handlowych i materiałów (kol. 10). W działalności Wnioskodawczyni wartość nabytych towarów handlowych i materiałów wprowadzona została jako spis z natury na dzień ich przyjęcia. Ustalając 50% udział w przychodach i kosztach Spółki cywilnej w okresie od 1 stycznia 2014 r. do 30 kwietnia 2014 r. w takiej samej proporcji z kosztów uzyskania przychodów wyłączone zostały koszty nabycia i wytworzenia surowców, wyrobów gotowych i półfabrykatów przekazanych do działalności indywidualnej Wnioskodawczyni.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy towary handlowe zostały nieodpłatnie przekazane ze Spółki cywilnej, w której Wnioskodawczyni była wspólnikiem, do jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię, należało o ich wartość pomniejszyć koszty uzyskania przychodów i dokonać stosownego zapisu w księdze podatkowej prowadzonej przez Spółkę cywilną. Okoliczność przekazania przez Spółkę cywilną towarów handlowych na rzecz przedsiębiorstwa prowadzonego indywidualnie przez Wnioskodawczynię skutkuje bowiem tym, że wydatki poniesione na ich zakup tracą związek z przychodem uzyskiwanym z działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów tej Spółki. Tak więc, Wnioskodawczyni jako wspólnik Spółki cywilnej postąpiła poprawnie wyłączając z kosztów uzyskania przychodów wartość spisu z natury surowców, wyrobów i półfabrykatów przekazanych do Jej indywidualnej działalności w proporcji, w jakiej uczestniczyła w przychodach i kosztach Spółki cywilnej.

W rozpatrywanej sprawie wyjaśnić należy, że po przejęciu towarów handlowych Wnioskodawczyni stanie się ich zarządcą i to Wnioskodawczyni w swojej indywidualnej działalności gospodarczej będzie osiągała przychody z tytułu sprzedaży tych przejętych towarów. Żadne przepisy nie zabraniają, aby małżonkowie mający wspólność majątkową nie mogli ustalić między sobą, które z nich będzie i od kiedy, osobą zarządzającą rzeczami nabytymi ze wspólnych środków finansowych. Z uwagi na obowiązujące w przedstawionym przypadku, a wymienione wcześniej przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, koszt nabytych towarów, a przekazanych ze Spółki cywilnej prowadzonej wraz z mężem do indywidualnej działalności Wnioskodawczyni, z chwilą przekazania tych towarów, spełni w przypadku Wnioskodawczyni przesłankę wymienioną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ będzie można uznać, że został poniesiony w celu uzyskania przychodu w indywidualnej działalności Wnioskodawczyni. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa w jakim czasie od dnia poniesienia kosztu musi być osiągnięty z tego tytułu przychód. Zatem Wnioskodawczyni może w całości zaliczyć w koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Nią indywidualnej działalności gospodarczej wartość wydatków na nabycie i wytworzenia surowców, wyrobów gotowych i półfabrykatów przekazanych nieodpłatnie ze Spółki cywilnej, w której była wspólnikiem wraz z mężem.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki cywilnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.