Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1070/14/JJ
z 14 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 października 2014r. (data wpływu 27 października 2014r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług objętych Karnetem lub Karnetem Max, w przypadku których usługą główną jest usługa wstępu na siłownię – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług objętych Karnetem lub Karnetem Max, w przypadku których usługą główną jest usługa wstępu na siłownię.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, zarejestrowaną dla celów VAT jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m. in. w zakresie świadczenia usług związanych z rekreacją ruchową i poprawą kondycji fizycznej, w tym usługi wstępu na siłownię i korzystania ze znajdujących się w niej urządzeń. Powyższe usługi wstępu na siłownię i korzystania ze znajdujących się w niej urządzeń sprzedawane są zarówno w formie wejść jednorazowych, jak również karnetów uprawniających nabywcę do wstępu wielorazowego, przy czym liczba wstępów w ciągu miesiąca może mieć charakter limitowany (tj. cztery, osiem albo dwanaście wejść w ciągu miesiąca), bądź nielimitowany [dalej: "Karnet"]. Wraz z zakupem Karnetu, klient może nabyć także usługę poszerzoną o prawo wstępu do sauny [dalej: "Karnet Max"], przy czym to klient - nabywając Karnet - dokonuje wyboru usług, z których będzie miał zamiar korzystać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi objęte Karnetem lub Karnetem Max, w przypadku których usługą główną jest usługa wstępu na siłownię, mogą być opodatkowane 8% stawką podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie 8% stawki podatku od towarów i usług do usług, w przypadku których usługą główną jest usługa wstępu na siłownię, a świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów dysponujących Karnetem lub Karnetem Max, jest prawidłowe.

W powyższym kontekście Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 - tekst jednolity, ze zm.) [dalej: Ustawa o VAT], opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski. W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w przywołanym powyżej art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, jak właściciel. Z kolei świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT, w tym również: (i) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, (ii) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, (iii) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Art. 5a Ustawy o VAT stanowi, iż te towary lub usługi będące przedmiotem dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które wymienione zostały w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Wnioskodawca wskazuje, iż przepisy Ustawy o VAT, określając katalog zwolnień i preferencyjnych stawek podatku od towarów i usług, odwołują się właśnie do klasyfikacji PKWiU. Dlatego też, dokonanie prawidłowego przyporządkowania numeru PKWiU do świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz klientów dysponujących Karnetem lub Karnetem Max, stanowi kluczowy i niezbędny warunek dla określenia wysokości ich opodatkowania VAT. Wnioskodawca wskazuje, iż jego zdaniem usługi świadczone przez niego na podstawie Karnetu lub Karnetu Max, mieszczą się na podstawie PKWiU z 2008 r. w grupowaniu PKWiU 96.04.10.0 "Usługi związane z poprawą kondycji fizycznej".

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT, stawka podstawowa podatku od towarów i usług wynosi 22%, natomiast w myśl art. 41 ust. 2 Ustawy o VAT opodatkowaniu preferencyjną, 7% stawką VAT podlegają te towary i usługi, które wymienione zostały w treści załącznika nr 3 do Ustawy o VAT. Dodatkowo, zgodnie z art. 146a pkt l - 2 z zastrzeżeniem art. 146f Ustawy o VAT, w okresie od 1 stycznia 2011 do 31 grudnia 2016 r. stawka podstawowa VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT, wynosi 23%, zaś stawka preferencyjna wskazana w art. 41 ust. 2 Ustawy o VAT - 8%. Zatem w obecnym stanie prawnym, zgodnie z punktem 186 załącznika nr 3 do Ustawy o VAT, opodatkowaniu preferencyjną, 8% stawką VAT podlegają "pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu", bez względu na symbol PKWiU. Pojęcie "wstępu" nie zostało jednak zdefiniowane w przepisach Ustawy o VAT. W związku z tym, Wnioskodawca pragnie odnieść się do definicji słownikowej, zawartej w internetowym "Słowniku Języka Polskiego PWN", definiującej "wstęp" jako "możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś". Z kolei przez pojęcie "karty wstępu", zgodnie z ww. słownikiem, rozumieć należy "bilet lub zaproszenie upoważniające do wejścia gdzieś".

Odnosząc się z kolei do pojęcia "rekreacji" Wnioskodawca wskazuje, iż "Uniwersalny słownik języka polskiego" pod red. S. Dubisza (Warszawa 2003), definiuje je jako "aktywny wypoczynek" oraz wskazuje przykładowe sposoby użycia tego określenia m. in. jako: "gimnastyka rekreacyjna, zajęcia, ćwiczenia rekreacyjne". Ponadto, "Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem" autorstwa W. Kopalińskiego (Warszawa 2003) określa "rekreację" jako "odpoczynek, rozrywkę, wytchnienie". Mając na uwadze przytoczone definicje słownikowe, w ocenie Wnioskodawcy nie istnieją przeszkody dla przyjęcia, iż rekreacja stanowić może formę czynnego wypoczynku w obiektach sportowych. Usługi korzystania z urządzeń znajdujących się w siłowni stanowią z kolei usługi związane z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej, co w praktyce może zostać zakwalifikowane jako "korzystanie z obiektów sportowych" w rozumieniu przepisów prawa Unii Europejskiej. Wynika to z faktu, iż wstęp na siłownię umożliwia ćwiczącym poprawianie osiąganych przez nich wyników sportowych.

Powyższe argumenty jednoznacznie wskazują na fakt, iż pojęcie "wstęp" dotyczące pozostałych usług rekreacyjnych, o których mowa w pozycji 186 załącznika nr 3 do Ustawy o VAT, mieści się w kategorii "korzystania z obiektów sportowych", wskazanej w załączniku nr 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej [dalej: "Dyrektywa VAT"], do której to kategorii państwa członkowskie mogą stosować preferencyjne stawki VAT, zgodnie z art. 98 ust. 2 Dyrektywy VAT. Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż pogląd powyższy znajduje aprobatę w poglądach organów podatkowych oraz sądów administracyjnych - został podzielony zarówno przez Dyrektora tutejszej Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lipca 2014 r., sygn. IBPP2/443-4l6/14/RSz, jak również przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w wyroku z dnia 28 września 2012 r., wydanym w sprawie o sygn. akt: I SA/Kr 889/12.

Wnioskodawca wskazuje, iż jego zdaniem, każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, chyba że jedna usługa świadczona przez podatnika VAT obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń. W takim przypadku, usługa nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Ten pogląd również podzielony został przez Dyrektora tutejszej Izby Skarbowej, który w przywołanej powyżej interpretacji z dnia 14 lipca 2014 r., sygn.: IBPP2/443-416/14/RSz wskazał, iż "podkreślić należy, że co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych". W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, usługi objęte Karnetem lub Karnetem Max stanowią usługę kompleksową, w przypadku której usługą główną jest wstęp na siłownię, zaś pozostałe usługi, przysługujące klientowi w oparciu o uprzednio zakupiony karnet, są jedynie uzupełnieniem i uatrakcyjnieniem usługi podstawowej. Z kolei zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, a także poglądami doktryny oraz organów podatkowych, usługa kompleksowa podlega opodatkowaniu stawką VAT właściwą dla jej usługi głównej.

Reasumując wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie usługi objęte Karnetem lub Karnetem Max, które świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz klientów stanowią - dla każdego karnetu - jedną, kompleksową usługę, która obejmuje świadczenie podstawowe, usługi związane z rekreacją ruchową i poprawą kondycji fizycznej. W związku z powyższym, opłaty uiszczane przez klientów Wnioskodawcy w zamian za usługi objęte Karnetem lub Karnetem Max, mają charakter opłat za wstęp, o którym mowa w pozycji 186 załącznika nr 3 do Ustawy o VAT, bez względu na symbol PKWiU. Na skutek uiszczenia ww. opłaty, klient Wnioskodawcy nabywa uprawnienie do wejścia na siłownię określoną liczbę razy w terminach dogodnych klientowi oraz zapewnienie możliwości korzystania z urządzeń służących poprawie kondycji fizycznej, które Wnioskodawca udostępnił w siłowni.

Podkreślenia wymaga, iż zagadnienie dotyczące opodatkowania VAT usług wstępu i korzystania z urządzeń siłowni było wielokrotnie przedmiotem rozważań wojewódzkich sądów administracyjnych oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przykładowo w wyroku z dnia 04 lutego 2014 r. (sygn. akt: I SA/Łd 1233/13), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi podzielił pogląd, zgodnie z którym słowo "wstęp" należy rozumieć jako "możliwość wejścia gdzieś oraz prawo uczestniczenia w czymś". Zdaniem WSA w Łodzi ">>wstęp<< użyty w poz. 186 oznacza nie tylko prawo do przekroczenia progu lokalu siłowni ale także prawo do korzystania z jej urządzeń. Dlatego analogicznie, jak w przypadkach poz. 183 oraz 184, musi być rozumiany >>wstęp<< na gruncie poz. 186 załącznika. >>Wstęp<< nie może obejmować tylko uprawnienia do wejścia do obiektu (budynku, lokalu) np. klubu fitness, czy siłowni, ale musi być rozumiany szerzej, czyli także jako możliwość korzystania z tych wszystkich urządzeń tego klubu, które służą rekreacji (...) zatem >>wstęp<< użyty w poz. 186 oznacza nie tylko prawo do przekroczenia progu lokalu siłowni, ale także prawo do korzystania z jej urządzeń".

W wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r. w sprawie o sygn. akt: I FSK 311/13, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż pojęcie "usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" dotyczy kart wstępu na siłownię, uprawniających klientów do skorzystania z urządzeń i przyrządów, które znajdują się w siłowni. NSA podniósł, iż "nie może istnieć usługa związana z rekreacją, polegająca na samym wstępie do siłowni. W konsekwencji, do usług wstępu i korzystania z urządzeń siłowni należy stosować obniżoną, 8% stawkę VAT obejmującą >>pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu<<". Powyższy pogląd został w pełni zaaprobowany w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2014 r. (sygn. akt: l FSK 944/13), w którym NSA wskazał, iż rozumienie pojęcia "wstęp", o którym mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do Ustawy o VAT, wyłącznie w kontekście wejścia do obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń, które się w niej znajdują, stanowi zawężenie tego pojęcia. W uzasadnieniu powyższego orzeczenia, Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, iż sformułowanie "usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" odnosi się do kart wstępu uprawniających do korzystania z urządzeń i przyrządów znajdujących się w siłowni.

Mając na uwadze wszystkie przytoczone powyżej okoliczności, zdaniem Wnioskodawcy, opłaty wnoszone przez klientów za usługi Wnioskodawcy, objęte Karnetem lub Karnetem Max, podlegają opodatkowaniu 8% stawką VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 Ustawy o VAT oraz pozycją 186 załącznika nr 3 do Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, zarejestrowaną dla celów VAT jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m. in. w zakresie świadczenia usług związanych z rekreacją ruchową i poprawą kondycji fizycznej, w tym usługi wstępu na siłownię i korzystania ze znajdujących się w niej urządzeń. Powyższe usługi wstępu na siłownię i korzystania ze znajdujących się w niej urządzeń sprzedawane są zarówno w formie wejść jednorazowych, jak również karnetów uprawniających nabywcę do wstępu wielorazowego, przy czym liczba wstępów w ciągu miesiąca może mieć charakter limitowany (tj. cztery, osiem albo dwanaście wejść w ciągu miesiąca), bądź nielimitowany ("Karnet"). Wraz z zakupem Karnetu, klient może nabyć także usługę poszerzoną o prawo wstępu do sauny ("Karnet Max"), przy czym to klient - nabywając Karnet - dokonuje wyboru usług, z których będzie miał zamiar korzystać.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą możliwości zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług objętych Karnetem lub Karnetem Max, uprawniającym do wstępu na siłownię lub do sauny.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. – 8%), pod pozycją 186 zostały wymienione „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” – bez względu na symbol PKWiU.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy stanowi uzupełnienie regulacji zawartych w pozycjach 179, 182-185 tego załącznika, które wyznaczają zakres stosowania obniżonej stawki podatku dla niektórych usług związanych m.in. z rekreacją.

Powyższe pozycje dotyczą:

• poz. 179 – usług związanych z działalnością obiektów sportowych – PKWiU 93.11.10.0;
• poz. 182 – usług kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu:
• na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
  
• do obiektów kulturalnych
-bez względu na symbol PKWiU;

• poz. 183 – usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne – bez względu na symbol PKWiU;
• poz. 184 – usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury – wyłącznie w zakresie wstępu – bez względu na symbol PKWiU;
• poz. 185 – wstępu na imprezy sportowe – bez względu na symbol PKWiU.
  
  

Przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia „rekreacja”, aby zatem poznać jego znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sip.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”. Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”, „Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem” Władysława Kopalińskiego (Świat Książki, Warszawa 2000) definiuje rekreację jako „odpoczynek, rozrywka, wytchnienie, pochodzące od łacińskiego »recreatio« czyli powrót do zdrowia, sił”.

Mając na uwadze powyższe definicje oraz brzmienie poz. 179, 182-185 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy – na potrzeby stosowania art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – uznać za rekreację różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Należy jednakże zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% pozostałe usługi związane z rekreacją, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 182-186 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki – możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej – możliwość tańczenia, na imprezę sportową – możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, „na siłownię” – możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego – możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Tym samym, nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu (tak jak np. wstęp „na siłownię”, czy do parku rozrywki).

Co do zasady, zróżnicowanie ceny biletu wstępu np. w zależności od rodzaju usług związanych z rekreacją, do skorzystania z których dany bilet uprawnia (np. do pomieszczenia siłowni, w którym znajdują się urządzenia do ćwiczeń siłowych, czy też do pomieszczenia do ćwiczeń aerobowych (fitness) oraz sauny) nie ma wpływu na wysokość stawki podatku, która ma zastosowanie do ich sprzedaży.

Pojęcie „Usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” odnosi się do kart wstępu na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie „wyłącznie w zakresie wstępu” należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną, lecz są opodatkowane stawką podstawową.

Zatem stawkę obniżoną VAT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, do usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu), co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.

Powyższa interpretacja przepisów ustawy jest zgodna z linią orzeczniczą prezentowaną przez sądy administracyjne, w szczególności ze stanowiskiem wyrażonym przez NSA w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 311/13.

Należy jednakże zaznaczyć, że w ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny zauważył m.in., że: „(...) sformułowanie »usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu« odnosi się do kart wstępu na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie »wyłącznie w zakresie wstępu« należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną. Opodatkowane są zaś stawką podstawową” (pkt 4.5 uzasadnienia).

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m. in. w zakresie świadczenia usług związanych z rekreacją ruchową i poprawą kondycji fizycznej, w tym usługi wstępu na siłownię i korzystania ze znajdujących się w niej urządzeń oraz do sauny.

W ocenie tut. Organu charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług, oceniany przez pryzmat przywołanej wyżej definicji „rekreacji” wskazuje, że usługi te można sklasyfikować jako „usługi związane z rekreacją”. Wnioskodawca – jak wynika z opisu sprawy – świadczy ww. usługi sprzedając „Karnet” umożliwiający wejście na siłownię i korzystanie ze znajdujących się w niej urządzeń oraz „Karnet Max”, jako usługę poszerzoną o prawo wstępu do sauny. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są związane z normalnym typowym użytkowaniem obiektu siłowni.

Jak wskazano wyżej dla usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu) – na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy – stosuje się stawkę podatku obniżoną do wysokości 8%.

Odnosząc przedstawione we wniosku okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie sprzedaż „Karnetu” umożliwiającego wejście na siłownię i korzystanie ze znajdujących się w niej urządzeń oraz „Karnetu Max”, jako usługi poszerzonej o prawo wstępu do sauny, można sklasyfikować jako „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu”, o których mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, w związku z czym Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% na świadczone usługi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu stanu faktycznego, w szczególności gdyby usługi świadczone w ramach karnetu dotyczyły również usług indywidualnego trenera personalnego, powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.