Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-89/15/SK
z 6 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 23 stycznia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 27 stycznia 2015 r.), uzupełnionym 9 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej wartości towarów handlowych przekazanych przez Wnioskodawczynię ze spółki cywilnej – jest prawidłowe,
• możliwości ujęcia wartości ww. towarów handlowych w remanencie początkowym prowadzonej indywidualnie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej oraz sposobu ustalenia dochodu z ich sprzedaży – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej wartości towarów handlowych przekazanych przez Wnioskodawczynię ze spółki cywilnej oraz możliwości ujęcia wartości ww. towarów handlowych w remanencie początkowym prowadzonej indywidualnie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej oraz sposobu ustalenia dochodu z ich sprzedaży. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 27 marca 2015 r. Znak: IBPBI/1/4511-89/15/SK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 9 kwietnia 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z matką prowadzi działalność gospodarczą (sklep) w formie spółki cywilnej. Z uwagi na wiek matki planowane jest aby dalszą działalność gospodarczą prowadziła samodzielnie. Wnioskodawczyni wraz z matką zamierzają przekazać całe prowadzone przedsiębiorstwo do uprzednio zarejestrowanej przez Wnioskodawczynię jednoosobowej działalności gospodarczej. Po przekazaniu przedsiębiorstwa, spółka obniży koszty zakupu towarów o wartość przekazanych towarów handlowych. Udział Wnioskodawczyni w spółce wynosi 90%, a matki 10%.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 7 kwietnia 2015 r., Wnioskodawczyni wskazała, że przekazanie wskazanych we wniosku składników majątku na jej rzecz nastąpi na podstawie uchwały wspólników oraz aneksu do umowy spółki o zbyciu przedsiębiorstwa do jednoosobowej działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię w ten sposób, że 10% udziału w składnikach majątkowych będzie darowizną matki na rzecz Wnioskodawczyni, a zbycie 90% udziału w tych składnikach będzie przekazaniem składników majątkowych spółki będących własnością Wnioskodawczyni do jednoosobowej działalności gospodarczej. Spółka cywilna po ww. przekazaniu zostanie zlikwidowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po przekazaniu ze spółki do działalności Wnioskodawczyni 90% składników majątkowych, (w tym 90% zakupionych w spółce towarów) wartość towarów może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, tj. ujęta w remanencie początkowym prowadzonej przez Wnioskodawczynię jednoosobowo działalności gospodarczej, a dochód z ich sprzedaży wyliczony z uwzględnieniem różnicy remanentowej pomiędzy remanentem początkowym i końcowym sporządzonym na dzień 31 grudnia?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ jej udział w spółce wynosi 90%, a jej matki 10%, to tylko 10% towarów będzie przedmiotem darowizny, a 90% jako jej własność podlega tylko przekazaniu. W tej sytuacji dochód ze sprzedaży 90% towarów przekazanych i ujętych w remanencie początkowym w prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej, zostanie po ich sprzedaży wyliczony z uwzględnieniem różnicy remanentowej pomiędzy remanentem początkowym i końcowym sporządzonym na dzień 31 grudnia. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów. Ponieważ mając 90% udziałów w spółce Wnioskodawczyni poniosła wydatki na 90% zakupionych towarów oraz po zbyciu przedsiębiorstwa zostaną obniżone koszty zakupu towarów przekazanych wraz z przedsiębiorstwem, Wnioskodawczyni uważa, że przekazane przez nią towary w wysokości odpowiadającej jej udziałowi w spółce (90%) mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w prowadzonej przez nią jednoosobowo działalności gospodarczej i podlegać ujęciu w remanencie początkowym, a dochód uzyskany ze sprzedaży tych towarów może zostać wyliczony z uwzględnieniem różnicy remanentowej pomiędzy remanentem początkowym i końcowym sporządzonym na koniec roku.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Co do zasady wydatki poniesione na nabycie towarów handlowych mogą stanowić koszt podatkowy, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zasady sporządzania spisu z natury, przez podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, zostały szczegółowo uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1037). Stosownie do § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego (§ 27 ust. 2 ww. rozporządzenia). Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania (§ 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).

W myśl natomiast pkt 21 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym należy na oddzielnej stronie księgi:

1.ustalić wartość osiągniętego przychodu w roku podatkowym (kolumna 9);

2.ustalić wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów w sposób następujący:

1. do wartości spisu z natury na początek roku podatkowego doliczyć wartość zakupu towarów handlowych (materiałów) z kolumn 10 i 11, a następnie pomniejszyć o wartość spisu z natury sporządzonego na koniec roku podatkowego,
2. kwotę wynikającą z tego obliczenia powiększyć o kwotę wydatków z kolumny 14 oraz pomniejszyć o wartość wynagrodzeń w naturze w tej części, w której wydatki (koszty) związane z wynagrodzeniami w naturze zostały zaksięgowane w innych kolumnach księgi przychodów i rozchodów (np. w gastronomii koszty zakupu materiałów i towarów handlowych zużytych do przygotowania posiłków dla pracowników zostały wpisane w kolumnie 10);

3.wartość osiągniętego przychodu (kolumna 9) pomniejszyć o wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodu, obliczonych zgodnie z objaśnieniami zawartymi w pkt 2; wynikająca z tego obliczenia różnica stanowi kwotę dochodu osiągniętego w roku podatkowym.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że podatnik dokonując zakupu towarów handlowych, do momentu ich sprzedaży, zobowiązany jest na koniec każdego okresu sprawozdawczego (roku podatkowego) ujmować w spisie z natury wydatki poniesione na ich zakup. Tym samym oznacza to, że ww. wydatki zostają wyłączone z kosztów uzyskania przychodów tego okresu sprawozdawczego, w którym nie uzyskano przychodu ze sprzedaży tych towarów handlowych. W konsekwencji, niesprzedane na koniec okresu sprawozdawczego towary handlowe, objęte spisem z natury, poprzez różnice remanentowe, zostają wyksięgowane z kosztów podatkowych, a przez to powiększają kwotę dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej za dany rok podatkowy. Wobec powyższego wydatki poniesione na zakup towarów handlowych stają się faktycznie kosztem podatkowym w momencie ich sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z matką prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, w której udział Wnioskodawczyni wynosi 90%, natomiast matki 10%. Wspólnicy spółki zamierzają zakończyć prowadzoną działalność gospodarczą, a przed jej likwidacją dokonać przekazania całego przedsiębiorstwa na podstawie uchwały wspólników spółki cywilnej oraz aneksu do umowy spółki na potrzeby uprzednio zarejestrowanej przez Wnioskodawczynię jednoosobowej działalności gospodarczej. Przy czym, przekazanie składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa (w tym m.in. towarów handlowych) będzie dokonane w następujący sposób: 10% udziału (w części odpowiadającej wysokości udziału matki w spółce cywilnej) w tych składnikach zostanie przekazane darowizną, natomiast 90% udziału (w części odpowiadającej wysokości udziału Wnioskodawczyni w spółce cywilnej) będzie przekazaniem tych składników, które są już własnością Wnioskodawczyni.

Mając powyższe na względzie w pierwszej kolejności zauważyć należy, że w spółce cywilnej właścicielami poszczególnych składników majątku, w tym towarów handlowych pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej. Wobec powyższego, towary handlowe nabyte przez wspólników spółki cywilnej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowią ich współwłasność łączną proporcjonalnie do posiadanych udziałów w tej spółce.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni na potrzeby prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej przekaże towary handlowe, które uprzednio zostały przez nią nabyte w ramach spółki cywilnej, to wydatki poniesione na nabycie tych towarów w wysokości odpowiadającej jej udziałowi w tej spółce (tj. w wysokości 90%), będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu z ich sprzedaży, zgodnie z cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże wbrew stanowisku Wnioskodawczyni, przekazanie tychże towarów handlowych nie może podlegać ujęciu w remanencie początkowym prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ przekazanie tych towarów (jak wynika z wniosku) nastąpi już po rozpoczęciu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej (a więc do istniejącego podmiotu gospodarczego), a remanent początkowy zgodnie z § 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, sporządza się na dzień rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji, dochód ze sprzedaży tych towarów nie może zostać wyliczony z uwzględnieniem różnicy remanentowej pomiędzy remanentem początkowym i końcowym sporządzonym na koniec roku. Niemniej jednak ww. towary handlowe winny zostać ujęte w prowadzonej przez Wnioskodawczynię podatkowej księdze przychodów i rozchodów i będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu z ich sprzedaży.

Mając powyższe na uwadze przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej wartości towarów handlowych przekazanych przez Wnioskodawczynię ze spółki cywilnej uznano za prawidłowe,
• możliwości ujęcia wartości ww. towarów handlowych w remanencie początkowym prowadzonej indywidualnie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej oraz sposobu ustalenia dochodu z ich sprzedaży uznano za nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać przy tym należy, ze przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była wyłącznie ocena skutków podatkowych przekazania do prowadzonej przez Wnioskodawczynię indywidualnie działalności gospodarczej, towarów handlowych w wysokości odpowiadającej udziałowi Wnioskodawczyni w spółce cywilnej, możliwości ujęcia wartości tych towarów w remanencie początkowym prowadzonej działalności oraz sposobu ustalenia dochodu z ich sprzedaży.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.