Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-125/15/BK
z 4 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 5 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości dokonania korekty przychodu podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości dokonania korekty przychodu podatkowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2012 r. Wnioskodawca wykonał prace zlecone przez gminę. Za część wykonanych prac gmina nie zapłaciła; była to kwota 150.355,42 zł. Na tę kwotę Wnioskodawca wystawił zgodnie z umową trzy faktury, tj. kolejno na kwotę 108.356,57 zł, 9.979 zł i 32.019,85 zł. Kwoty powyższe zostały zaksięgowane i rozliczone, a należny podatek dochodowy zapłacony. Ww. faktury gmina przyjęła, a następnie odesłała. W związku z powyższym Wnioskodawca złożył pozew do sądu okręgowego. W związku z procesem zapadł wyrok, w którym sąd zasądził na rzecz Wnioskodawcy kwoty 108.356,57 zł i 9.979 zł, które nakazał gminie zapłacić. W przypadku trzeciej faktury, po przeprowadzeniu analizy przez biegłych sąd skorygował wykazaną w fakturze 3/2013 kwotę na minus, przyznając Wnioskodawcy kwotę w wysokości 3.733,22 zł. Od ww. wyroku gmina złożyła apelację do sądu apelacyjnego. W dniu 16 grudnia 2014 r. sąd apelacyjny odrzucił w całości apelację, uznając jednocześnie zasadność wyroku sądu okręgowego. W tym samym dniu Wnioskodawca skorygował fakturę 3/2013 z 18 lutego 2013 r. i dostarczył ją wraz z oryginałem faktury w dniu 19 grudnia 2014 r. do biura podawczego w gminie. Po kilkunastu dniach gmina odesłała Wnioskodawcy oryginał faktury nr 3/2013 z korektą do niej zasądzoną, a kwotę korekty tj. 3.733,22 zapłaciła wraz z kosztami sądowymi, wypełniając wyrok sądowy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy odesłanie przez gminę skorygowanej faktury, przy jednoczesnej zapłacie należności w wartości zasądzonej wyrokiem sądu, skutkuje brakiem możliwości skorygowania podatku należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 pkt 1 (winno być art. 14 ust. 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych miał prawo i obowiązek do skorygowania faktury 3/2013 z 18 lutego 2013 r., ponieważ zgodnie z wyrokiem sądu okręgowego z 18 czerwca 2014 r., jak również wyrokiem sądu apelacyjnego z 16 grudnia 2014 r. gmina zapłaciła Wnioskodawcy kwotę 3.733,22 zł, a nie jak pierwotnie było zafakturowane 32.019,85 zł. Tym samym Wnioskodawca uważa, ze okoliczność jaką było przyjęcie faktury z 18 lutego 2013 r. nr 3/2013 i korekty do niej z 16 grudnia 2014 r. nr 1/2013/kor, a następnie odesłanie ich przez gminę, nie zwalnia Wnioskodawcy z prawa i obowiązku dokonania korekty przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r., określającego generalną zasadę momentu powstania przychodu podatkowego, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Zauważyć w tym miejscu należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „należny”. Zatem, należy dokonać jego interpretacji zgodnie z powszechnie przyjętym rozumieniem, odwołując się do słownikowego rozumienia tego pojęcia. Wg definicji słownikowej, należny to „przysługujący”, należący się komuś”. Z kolei czasownik „należeć się” oznacza tyle co „przysługiwać komuś”, „stanowić dług”, powinność”, zapłatę” (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Przychody należne – niejasność potrzeba zmian. Lex). Kwota należna najbardziej odpowiada określeniu długu (pieniężnego). Zatem kwota należna powstaje wówczas, gdy po stronie dłużnika powstaje obowiązek świadczenia. Od tego czasu możemy w zasadzie mówić o przychodzie (A .Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art. 10, art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Lex).

W konsekwencji uznać należy, że przysługująca podmiotowi gospodarczemu (osobie fizycznej) zapłata za sprzedany towar, stanowi kwotę należną w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in. że w 2012 r., Wnioskodawca wykonał na rzecz gminy prace, za które w części nie otrzymał zapłaty. Na tę okoliczność wystawił trzy faktury, a przychód z nich wynikający zaewidencjonował i opodatkował podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Gmina przyjęła faktury, a następnie odesłała do Wnioskodawcy. W związku z czym Wnioskodawca złożył pozew do sądu. Sąd okręgowy nakazał zapłatę dwóch z trzech faktur, a należność wynikającą z ostatniej faktury obniżył do kwoty 3.733,22 zł. Złożona przez gminę apelacja została rozstrzygnięta na korzyść Wnioskodawcy, w związku z czym gmina została zobowiązana do zapłaty ww. kwoty. W tych okolicznościach w dniu wydania wyroku przez sąd apelacyjny, tj. 16 grudnia 2014 r. Wnioskodawca skorygował fakturę z 18 lutego 2013 r. nr 3/2013 r. Po kilkunastu dniach gmina odesłała jednak ww. korektę wraz z fakturą, a zasądzoną należność zapłaciła wraz z kosztami sadowymi.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny, zauważyć należy, że w sytuacji gdy faktura pierwotna wystawiona na okoliczność świadczenia przez Wnioskodawcę usług na rzecz gminy błędnie dokumentowała stan faktyczny (nienależny przychód), to skutkowało to zadeklarowaniem i zapłatą podatku dochodowego w nieodpowiedniej wysokości. Z tego też względu Wnioskodawcy przysługuje możliwość skorygowania wysokości przychodu należnego, zarówno za miesiąc podatkowy, jak i za rok podatkowy którego przychód ten dotyczy. Nie zmienia tego fakt, że Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą oraz że ta faktura korygująca wraz z oryginałem faktury została odesłana mu przez gminę. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają bowiem możliwości skorygowania przychodu należnego od faktu zatrzymania przez kontrahenta, prawidłowo sporządzonej faktury korygującej (tym bardziej, że jak wynika z wniosku faktura korygująca została gminie doręczona).

Niejako na marginesie zauważyć należy, że korekta przychodu należnego, winna zostać dokonana wstecz do okresu zaewidencjonowania pierwotnie przychodu wynikającego z dokumentu stwierdzającego wykonanie usługi (wykazania przychodu należnego). Korekta ta nie generuje bowiem nowego momentu powstania przychodu, lecz odnosi się do przychodu uprzednio wykazanego w ewidencji księgowej na podstawie wystawionej faktury. Nieprawidłowości te powinny zatem zostać skorygowane w odpowiednim okresie sprawozdawczym, w którym pierwotnie wykazano przychód należny z określonej transakcji, ujęty w ewidencji księgowej. Fakt, że Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą potwierdza jedynie, że do transakcji takiej doszło w terminie wcześniejszym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Jednocześnie zauważyć należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.