Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-910/14-4/MK
z 18 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku magazynowego wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży budynku magazynowego wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia prowadzi działalność produkcyjną (piekarnia, masarnia), handlową (sieć 13 placówek handlowych) oraz usługową (usługi najmu nieruchomości i lokali) i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Z osiągniętych przychodów ze wszystkich rodzajów działalności Spółdzielnia odprowadza podatek VAT.

Spółdzielnia posiada bazę magazynową na działce o pow. 12015 m. kw. (działka w wieczystym użytkowaniu), na której znajdują się trzy budynki magazynowe. Poszczególne budynki są ewidencyjnie wyodrębnione w księgach rachunkowych.

Wnioskodawca zamierza sprzedać jeden budynek magazynowy o powierzchni użytkowej 1426 m. kw. W tym celu wydzielona została geodezyjnie z ogólnej wielkości 12015 m. kw. działka o pow. 4210 m. kw., na której zlokalizowany jest budynek przeznaczony do sprzedaży.

Budynki magazynowe zostały wybudowane w latach 1969-1972, tj. przed wprowadzeniem podatku VAT. Na budynki magazynowe nie były ponoszone nakłady na modernizację. Dotyczy to również budynku przeznaczonego do sprzedaży.

Zagospodarowanie budynku magazynowego przeznaczonego do sprzedaży było następujące:

• od wybudowania, tj. od 1972 r. do listopada 1997 r. budynek był wykorzystywany w pełni na działalność handlową prowadzoną przez Spółdzielnię,
  

• od grudnia 1997 r. do lutego 2004 r. - z ogólnej powierzchni użytkowej wydzierżawionych było dla innych podmiotów gospodarczych 874 m. kw. Pozostałe 552 m. kw. były wykorzystywane dla działalności handlowej Spółdzielni.
  

• od marca 2004r. do marca 2007 r. - cała powierzchnia magazynowa przeznaczona była na działalność handlową prowadzoną przez Spółdzielnię.
  

• od kwietnia 2007 r. do listopada 2009 r. wydzierżawione było 939 m. kw. innym podmiotom gospodarczym, dla których były wystawiane faktury VAT z podatkiem VAT. Pozostałe 487 m. kw. były wykorzystywane dla działalności handlowej Spółdzielni.
  

• od grudnia 2009 r. do listopada 2012 r. cały budynek magazynowy służył działalności handlowej Spółdzielni.
  

• od grudnia 2012 r. i nadal wydzierżawiane jest 501 m. kw. innym podmiotom gospodarczym, dla których są wystawiane faktury VAT z podatkiem VAT. Pozostałe 925 m. kw. służy działalności handlowej Spółdzielni.
  
  

Wynajmowano dla innych podmiotów gospodarczych zawsze tą samą część magazynu.

Powierzchnia pozostała, tj. 487 m. kw. (1426 - 938) nie była przedmiotem najmu, bowiem służyła działalności handlowej spółdzielni.

W piśmie z dnia 3 marca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że Budynek magazynowy wybudowany został w latach 1969-1972. Budynek jest trwale związany z gruntem. Konstrukcja budynku słupowo - ryglowa. Słupy posadowione na gruncie o głębokości 1 m. Ściany betonowe powiązane są z gruntem na głębokości 70 cm. Dach budynku dwuspadowy z płyt betonowych (korytkowe) pokryty papą.

Budynek magazynowy objęty zakresem pytania sklasyfikowany jest według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) jako budynek magazynowy sekcja 1, dział 12, grupa 125, klasa 1252.

Na budynek magazynowy będący przedmiotem zapytania spółdzielnia nie ponosiła nakładów na jego ulepszenie.

Z ogólnej powierzchni budynku magazynowego będącego przedmiotem zapytania nigdy nie było wydzierżawiane 487 m², co stanowi do ogółem powierzchni tego magazynu 34,15 %.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż budynku magazynowego o powierzchni 1426 m. kw. wraz z gruntem o pow. 4210 m. kw. (prawo wieczystego użytkowania) będzie zwolniona z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż budynku magazynowego z gruntem będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie:

1. art. 43 ust. 1 pkt 10 w części wynajmowanej. Stosownie do art. 2 ust. 14 ustawy nastąpiło pierwsze zasiedlenie w 1997r. Część magazynu była wynajmowana dla czynności podlegających opodatkowaniu a więc doszło w stosunku do tej części do pierwszego zasiedlenia - art. 2 ust. 14 ustawy.
2. art. 43 ust. 1 pkt 10a w części służącej działalności Spółdzielni. Budynek wybudowany został przed wprowadzeniem podatku VAT, jak również nie poniesiono wydatków na ulepszenie.
   
   

Metoda obliczenia oparta będzie na kluczu powierzchniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Z ust. 1 pkt 7 tego artykułu wynika, iż przez dostawę towarów rozumie się zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), dalej zwanej k.c., w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości (art. 237 k.c.).

Powyższe przepisy wskazują, że rozporządzając swoim prawem, użytkownik wieczysty może przenieść użytkowanie wieczyste na inną osobę. Do przeniesienia użytkowania wieczystego stosowane są przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości. Przy czym przez przeniesienie prawa użytkowania wieczystego należy rozumieć przejście tego prawa na podstawie umowy (m.in. zamiany, sprzedaży, darowizny).

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty oraz budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stanowi również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, co znajduje potwierdzenie w treści powołanego wyżej art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, z treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, iż zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że dla zastosowania powyższego zwolnienia od podatku istotne jest określenie, czy dostawa nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia. Ustawa o podatku od towarów i usług zawiera definicję legalną tego pojęcia. Wynika z niej, że pierwsze zasiedlenie występuje wówczas, gdy budynek, budowla lub ich części są wydawane pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Istotne jest jednak to, że musi to nastąpić w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, czyli m.in. odpłatnej dostawy lub odpłatnej usługi (przykładowo najem, dzierżawa). Znaczenie mają także wydatki poniesione na ulepszenie budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W świetle przepisu ust. 7a tegoż artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jednocześnie na mocy art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Z treści ust. 11 ww. artykułu wynika, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego – w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Ponadto, przepis ten obejmuje swoim zakresem także grunty będące w wieczystym użytkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjną (piekarnia, masarnia), handlową (sieć 13 placówek handlowych) oraz usługową (usługi najmu nieruchomości i lokali) i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada bazę magazynową na działce o pow. 12015 m. kw. (działka w wieczystym użytkowaniu), na której znajdują się trzy budynki magazynowe. Poszczególne budynki są ewidencyjnie wyodrębnione w księgach rachunkowych. Wnioskodawca zamierza sprzedać jeden budynek magazynowy o powierzchni użytkowej 1426 m. kw. W tym celu wydzielona została geodezyjnie z ogólnej wielkości 12015 m.kw. działka o pow. 4210 m. kw., na której zlokalizowany jest budynek przeznaczony do sprzedaży. Budynki magazynowe zostały wybudowane w latach 1969-1972, tj. przed wprowadzeniem podatku VAT. Na budynek magazynowy objęty zakresem pytania nie były ponoszone nakłady na jego ulepszenie. Budynek magazynowy wybudowany został w latach 1969-1972. Budynek jest trwale związany z gruntem. Konstrukcja budynku słupowo - ryglowa. Słupy posadowione na gruncie o głębokości 1 m. Ściany betonowe powiązane są z gruntem na głębokości 70 cm. Dach budynku dwuspadowy z płyt betonowych (korytkowe) pokryty papą. Budynek magazynowy objęty zakresem pytania sklasyfikowany jest według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) jako budynek magazynowy sekcja 1, dział 12, grupa 125, klasa 1252. Wnioskodawca wynajmował część budynku magazynowego innym podmiotom. Pierwsza umowa najmu została zawarta w grudniu 1997 r., natomiast ostatnia, która trwa nadal w grudniu 2012 r. Wnioskodawca wynajmował dla innych podmiotów gospodarczych zawsze tą samą część magazynu. Z ogólnej powierzchni budynku magazynowego będącego przedmiotem zapytania nigdy nie było wydzierżawiane 487 m2, co stanowi do ogółem powierzchni tego magazynu 34,15 %.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przedmiotowego budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu na którym posadowiony jest budynek.

Mając na uwadze ww. przepisy oraz opis sprawy należy wskazać, że część budynku magazynowego była wydzierżawiana innym podmiotom gospodarczym, a więc w tej części budynku magazynowego doszło do pierwszego zasiedlenia w myśl art. 2 pkt 14 ustawy. Pierwsza umowa na dzierżawę części budynku magazynowego została zawarta w grudniu 1997 r., zaś ostatnia, która obowiązuje nadal, została podpisana w grudniu 2012 r., a więc od pierwszego zasiedlenia wydzierżawianej części budynku minęły 2 lata. W związku z powyższym dostawa tej części budynku będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Natomiast, w stosunku do części budynku magazynowego, która nigdy nie była wydzierżawiana, bowiem służyła działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10, ponieważ dostawa tej części budynku magazynowego będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia. Jednakże, znajdzie tutaj zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10a, ponieważ Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z jego wybudowaniem, a ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.