Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1483/14/EJ
z 19 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2014 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 10 marca 2015 r. (data wpływu 13 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy pojazdów oraz stawki podatku VAT dla świadczonych usług transportu pacjentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy pojazdów oraz stawki podatku VAT dla świadczonych usług transportu pacjentów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 marca 2015 r. (data wpływu 13 marca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 27 lutego 2015 r. znak: IBPP3/443-1483/14/EJ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 10 marca 2015 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 stycznia 2001 r. (przeważająca część świadczonych usług jest z zakresu PKD 8621Z „Praktyka lekarska ogólna, pozostałą część (<1%) stanowią usługi ksero PKD 1812Z) i jest czynnym płatnikiem podatku VAT. W sierpniu 2014 r. Wnioskodawca zawarł umowę „o kompleksową usługę polegającą na przewożeniu pacjentów poddawanych dializowaniu mieszkających w granicach zamieszkania do Stacji Dializ (…) przy użyciu samochodów sanitarnych”. Do prawidłowego wywiązania się z warunków umowy Wnioskodawca wykorzystywał będące w jego posiadaniu (ujęte w ewidencji środków trwałych pod nr KŚT 743) samochody specjalne (sanitarne). Za wykonaną usługę Wnioskodawca wystawiał fakturę ze stawką VAT w wysokości 23%.

We wrześniu 2014 r. Wnioskodawca dokonał dostawy samochodów, zakwalifikowanych do środków trwałych Spółki pod nr KŚT „741 samochody osobowe” i wystawił fakturę sprzedaży ze stawką VAT w wysokości 23%. W momencie zakupu ww. pojazdów Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT (umowa sprzedaży) i przez cały okres użytkowania były one wykorzystywane wyłącznie do świadczonej przez Wnioskodawcę działalności zwolnionej.

W piśmie z 10 marca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że transport pacjentów „ze Stacji Dializ do miejsca ich zamieszkania oraz z miejsca zamieszkania do Stacji Dializ” był wykonywany specjalistycznymi środkami transportu spełniającymi cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane (stosownie do art. 161ba ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) oraz spełniał definicję transportu, o którym mowa w art. 5 pkt 33a ww. ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytani:

1. Czy prawidłowo zastosowano stawkę VAT 23% do dostawy pojazdów?
2. Czy prawidłowo zastosowano stawkę VAT 23% do świadczonych usług (transport pacjentów)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy błędnie zastosowano stawkę VAT 23% w obydwu przypadkach.

Wnioskodawca przy zawieraniu umowy sprzedaży samochodów osobowych nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zakupione pojazdy wykorzystywane były wyłącznie do działalności zwolnionej, tak więc Wnioskodawca spełnił warunki art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług i miał prawo zastosować stawkę VAT „zw”.

Umowa o świadczenie usług transportu pacjentów określa szczegółowe warunki wymagane do prawidłowego jej wykonania (konieczność użycia specjalnego typu pojazdu (samochodu sanitarnego) spełniającego wymagania sanitarne i techniczne). Zgodnie z art. 5 pkt 33a oraz art. 161ba ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, usługi polegające na przewozie osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu, które powinny być wykonywane specjalistycznymi pojazdami noszą miano usług transportu sanitarnego. W związku z tym, Spółka na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług, miała prawo do zastosowania stawki VAT „zw”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Według art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z treści art. 15 ust. 2 ww. ustawy wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie cytowanej regulacji art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwolnienie przysługuje w razie łącznego spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze – towary mają być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Oznacza to, że towary powinny być zakupione z przeznaczeniem do wykorzystania ich przy wykonywaniu czynności, które są zwolnione z podatku i faktycznie powinny być używane przy takiej działalności. Po drugie – dla zastosowania zwolnienia – obok spełnienia tego pierwszego warunku podatnik nie powinien mieć prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia, importu bądź wytworzenia tych towarów. Tym samym o zasadności korzystania z tego zwolnienia nie przesądza tylko i wyłącznie fakt, że podatnikowi nie przysługiwało przy nabyciu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Oprócz tego podatnik dla zastosowania tego zwolnienia musi wykorzystywać towar wyłącznie na cele działalności zwolnionej od VAT. W przypadku podatnika wykorzystującego towar, co do którego nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, do wykonywania czynności opodatkowanych, zastosowanie tego zwolnienia nie będzie możliwe.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 stycznia 2001 r. (przeważająca część świadczonych usług jest z zakresu PKD 8621Z „Praktyka lekarska ogólna, pozostałą część (<1%) stanowią usługi ksero PKD 1812Z) i jest czynnym płatnikiem podatku VAT. We wrześniu 2014 r. Wnioskodawca dokonał dostawy samochodów, zakwalifikowanych do środków trwałych Spółki pod nr KŚT „741 samochody osobowe” i wystawił fakturę sprzedaży ze stawką VAT w wysokości 23%. W momencie zakupu ww. pojazdów Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT (umowa sprzedaży) i przez cały okres użytkowania były one wykorzystywane wyłącznie do świadczonej przez Wnioskodawcę działalności zwolnionej.

Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny należy wskazać, że skoro Wnioskodawcy dokonującemu dostawy samochodów osobowych przy ich nabyciu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz samochody były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do świadczonej działalności zwolnionej z podatku, to sprzedaż tych samochodów korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Prawidłowe jest też stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 zawartego we wniosku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi transportu sanitarnego.

Ustawodawca na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie zdefiniował pojęcia transportu sanitarnego. W celu wyjaśnienia tej definicji zasadne jest odwołanie się do legalnej definicji tego pojęcia sformułowanej w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) oraz pomocniczo do regulacji zawartych w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) i wypracowanej przez doktrynę prawa unijnego linii orzeczniczej w kwestii zwolnień od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że w świetle art. 132 ust. 1 lit. p) Dyrektywy, zwolnione jest świadczenie usług transportu dla chorych lub rannych osób pojazdami do tego celu przeznaczonymi, przez odpowiednio upoważnione podmioty.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że usługi transportu dla chorych lub rannych na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa, jak i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

Zaznaczenia wymaga, że definicja transportu sanitarnego oraz pozostałe uregulowania dotyczące transportu sanitarnego zawarte w ww. ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, są wynikiem zmian wprowadzonych w art. 172 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2011 r.

Stosownie do art. 5 pkt 33a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – transport sanitarny oznacza przewóz osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu.

Natomiast w myśl art. 161ba ust. 1 ww. ustawy – transport sanitarny wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego.

Środki transportu sanitarnego, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane (art. 161ba ust. 2 cyt. ustawy).

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w sierpniu 2014 r. zawarł umowę „o kompleksową usługę polegającą na przewożeniu pacjentów poddawanych dializowaniu mieszkających w granicach oraz poza granicami administracyjnymi miasta ze Stacji Dializ do miejsca ich zamieszkania oraz z miejsca zamieszkania do Stacji dializ (…) przy użyciu samochodów sanitarnych”. Do prawidłowego wywiązania się z warunków umowy Wnioskodawca wykorzystywał będące w jego posiadaniu (ujęte w ewidencji środków trwałych) samochody specjalne (sanitarne). Wnioskodawca wskazał, że transport pacjentów „ze Stacji Dializ do miejsca ich zamieszkania oraz z miejsca zamieszkania do Stacji Dializ” był wykonywany specjalistycznymi środkami transportu spełniającymi cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane (stosownie do art. 161ba ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) oraz spełniał definicję transportu, o którym mowa w art. 5 pkt 33a ww. ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, świadczone przez Wnioskodawcę, usługi transportu sanitarnego spełniają wszystkie warunki, o których mowa w art. 5 pkt 33a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i stanowią usługi transportu sanitarnego, o których mowa w tym przepisie. Usługi te dotyczą przewozu pacjentów, a więc są to usługi dotyczące przewozu osób.

Zatem usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy „o kompleksową usługę polegającą na przewożeniu pacjentów poddawanych dializowaniu mieszkających w granicach oraz poza granicami administracyjnymi miasta ze Stacji Dializ do miejsca ich zamieszkania oraz z miejsca zamieszkania do Stacji Dializ (…) przy użyciu samochodów sanitarnych”, o których mowa w art. 161ba ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.