2015.02.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1478/14-2/AW
z 20 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zainteresowanego, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania pierwszego wydatku związanego z pojazdem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania pierwszego wydatku związanego z pojazdem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

XXX (zwana dalej Spółką) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek oraz sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych a także ich konserwacja i naprawa. Spółka ma podpisaną umowę dealerską z firmą YYY (zwana dalej YYY), w oparciu o którą została ustanowiona autoryzowanym dealerem (sprzedawcą) w zakresie m.in. sprzedaży pojazdów samochodowych marki T.

Zgodnie z zapisami tej umowy samochody do chwili ich sprzedaży Spółce pozostają własnością YYY. Samochody (samochód) uważa się za sprzedane (sprzedany) (tj. takie, w stosunku do których przeniesiono prawo własności na Spółkę), w rozumieniu ww. umowy dealerskiej, z chwilą otrzymania przez YYY należności wynikającej z prawnie wiążącej umowy sprzedaży tych samochodów (tego samochodu) oraz ich (jego) wydania Spółce.

Spółka nabywa od YYY pojazdy samochodowe z odroczonym terminem płatności.

W zależności od transakcji terminy te wynoszą od 20 do 365 dni. Spółka nabywa od YYY pojazdy samochodowe na podstawie zamówienia złożonego w wykorzystywanym przez Spółkę i YYY systemie informatycznym. Zgodnie z przywołaną powyżej umową dealerską, Spółka nie jest zobowiązana do wpłaty żadnych zaliczek, przedpłat, zadatków na poczet przyszłych transakcji zakupu pojazdów z YYY.

W celu zapewnienia możliwości poznania przez Klientów walorów użytkowych sprzedawanych przez Spółkę pojazdów a także w celu zapewnienia Klientom samochodów zastępczych na czas naprawy lub konserwacji ich samochodów przez Spółkę - nabywane są z YYY pojazdy, które następnie są rejestrowane w odpowiednim Urzędzie zgodnie z przepisami Prawo o ruchu drogowym.

Samochody, o których mowa powyżej są pojazdami samochodowymi określonymi w art. 2 pkt 34 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54 poz. 535 z poźn. zm.) (zwana dalej ustawą o VAT), innymi niż wskazane w art. 86a ust. 5 i art. 86a ust. 9 ustawy o VAT oraz innymi niż wynikające z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawnie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z dnia 28 marca 2014 r.) (zwane dalej Pojazdami). Pojazdy, o których mowa w zdaniu poprzednim są wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Sposób wykorzystywania tych Pojazdów określony jest w ustalonych przez Spółkę zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez Spółkę ewidencją ich przebiegu oraz dokonanym zgłoszeniem na formularzu VAT-26 w terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z tymi Pojazdami.

W związku z tym, że Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie odprzedaży części i akcesoriów samochodowych, posiada ona na stanie magazynowym (w ewidencji księgowej) towary handlowe (w tym m.in. części i akcesoria do samochodów), które są nabywane w różnych okresach czasu. Niejednokrotnie zdarza się, iż zakupione towary handlowe Spółka posiada już kilka miesięcy.

Spółka po nabyciu Pojazdu dokonuje jego doposażenia (montażu dodatkowego wyposażenia), a w określonych przypadkach używa także do naprawy lub konserwacji takiego Pojazdu, wskazane powyżej akcesoria i części (towary handlowe). Zgodnie z przyjętymi przez Spółkę zasadami (polityką) rachunkowości (zg. z art. 10 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości Dz. U. 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) - metodą rozchodu towaru z magazynu jest metoda FIFO (ang. first in, first out). Oznacza to, iż towary które zostały przyjęte na stan ewidencji magazynowej najwcześniej ulegają rozchodowi jako pierwsze.

Mając na uwadze powyższe, iż w przypadku doposażenia Pojazdu w akcesoria, które znajdują się na stanie magazynowym (jako towary handlowe), a które zostały zakupione zarówno przed nabyciem jak również planowanym nabyciem Pojazdu, Spółka powinna określić datę powstania pierwszego wydatku określonego w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT dla tych Pojazdów.

Podobna sytuacja ma miejsce również wtedy gdy po pewnym okresie eksploatacji danego Pojazdu zachodzi konieczność jego naprawy lub konserwacji. Dochodzi wówczas do sytuacji, w której do naprawy lub konserwacji Pojazdu mogą być użyte części pobrane z magazynu Spółki, które zostały nabyte przed nabyciem lub planowanym nabyciem i zgłoszeniem Pojazdu zgodnie z obowiązkiem wyrażonym w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Który dzień będzie dniem poniesienia pierwszego wydatku związanego z Pojazdem, jeżeli nabycie części lub akcesoriów przeznaczonych do tego Pojazdu zarówno w celu jego doposażenia (montażu dodatkowego wyposażenia), a także w celu jego naprawy lub konserwacji, w zakresie towarów (części lub akcesoriów) nabywanych przez Spółkę od dnia 1 kwietnia 2014 r., nastąpiło przed dniem nabycia a nawet planowanym dniem nabycia Pojazdu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy o VAT Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Wobec przedstawionego stanu faktycznego, a także biorąc pod uwagę brzmienie powyżej wskazanego artykułu ustawy o VAT, Spółka stoi na stanowisku, iż termin poniesienia pierwszego wydatku związanego z Pojazdem jest ściśle związany z jego nabyciem czy też posiadaniem (łac. corpus possesionis), bądź też zamiarem jego nabycia (łac. animus rem sibi habendi). Poniesienie pierwszego wydatku związanego z Pojazdem nie może nastąpić więc wcześniej niż zamiar jego nabycia. Natomiast na zamiar nabycia Pojazdu w określonych sytuacjach mogłyby wskazywać działania Spółki bezpośrednio do tego zmierzające jak np. wniesienie sprzedawcy zaliczonej na poczet transakcji zaliczki, zadatku, przedpłaty.

Ponieważ, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka nie jest obowiązana do wnoszenia żadnych opłat na poczet przyszłych transakcji nabycia Pojazdu od YYY (wynika to z podpisanej umowy dealerskiej), data poniesienia pierwszego wydatku związanego z Pojazdem, to data która ma miejsce nie wcześniej niż data nabycia Pojazdu przeznaczonego do działalności gospodarczej Spółki.

Dzień poniesienia pierwszego wydatku, o którym mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, ma miejsce w dniu nabycia przez Spółkę prawa do rozporządzania Pojazdem jak właściciel. Powyższe zdarzenie gospodarcze jest udokumentowane wystawioną przez sprzedawcę (YYY) fakturą. Natomiast czynności doposażenia Pojazdu w części lub akcesoria pobrane z magazynu Spółki, które zostały nabyte jeszcze przed nabyciem z YYY tego Pojazdu lub też czynności naprawy lub konserwacji tego Pojazdu z użyciem części lub akcesoriów nabytych jeszcze przed nabyciem z YYY tego Pojazdu, pozostają bez wpływu na określenie daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z tym Pojazdem. Wynika to z faktu, iż warunkiem sine qua non do tego, aby wskazać datę powstania pierwszego wydatku, o którym mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, związanego z tym Pojazdem jest jego istnienie lub wystąpienie po stronie Spółki zamiaru jego nabycia, potwierdzonego wpłaconą zaliczką, zadatkiem lub przedpłatą. Potwierdzeniem tezy, iż wskazane powyżej części i akcesoria (towary handlowe) nabyte przez Spółkę przed dniem nabycia Pojazdu, nie stanowią pierwszego wydatku związanego z nim, może być brak istnienia związku pomiędzy nabywanymi częściami i akcesoriami - towarami handlowymi (w momencie ich nabycia) a Pojazdem, w którym mają zostać wykorzystane. Tym samym nie jest możliwe poniesienie pierwszego wydatku do Pojazdu, zanim ten pojazd nie zostanie nabyty lub nie zostanie na poczet jego nabycia przekazana zaliczka, zadatek lub przedpłata.

W opisanym powyżej stanie faktycznym, datą poniesienia pierwszego wydatku, o którym mowa w art. 86a ust. 12, będzie zatem zawsze dzień nabycia Pojazdu z YYY, a nie wcześniejszy od niego dzień nabycia przez Spółkę towarów handlowych zamontowanych następnie w tym Pojeździe lub wykorzystanych do jego naprawy lub konserwacji.

Taki stan, jest zgodny z logiczną interpretacją powołanych przepisów oraz ze społeczno gospodarczym przeznaczeniem stanowionego prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Od 1 stycznia 2014 r. zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą – przepis art. 86a uległ zmianie.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze,
- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do „użytku mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie m.in. warunku wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a) oraz przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd – dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Według art. 86a ust. 8 ustawy, w przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

jest dokonywany przez osobę, która
obejmuje:

kolejny numer wpisu,
datę i cel udostępnienia pojazdu,
stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,
liczbę przejechanych kilometrów,
stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,
imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany (art. 86a ust. 14 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek oraz sprzedaż hurtową części i akcesoriów do pojazdów samochodowych a także ich konserwacja i naprawa. Zainteresowany ma podpisaną umowę dealerską z firmą YYY w oparciu o którą została ustanowiona autoryzowanym dealerem w zakresie sprzedaży pojazdów samochodowych. Zgodnie z zawartą umową samochody do chwili sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy pozostają własnością YYY. Samochody uważa się za sprzedane - doszło do przeniesienia prawa własności – w chwili otrzymania należności wynikającej z umowy sprzedaży samochodu i ich wydania Spółce. Z zapisów umowy wynika, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty na rzecz YYY żadnych zaliczek, przedpłat, zadatków na poczet przyszłych transakcji zakupu pojazdów.

Jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy - w celu zapewnienia możliwości poznania przez klientów walorów użytkowych sprzedawanych pojazdów oraz w celu zapewnienia im samochodów zastępczych na czas naprawy – Spółka nabywa od YYY samochody, które są następnie rejestrowane zgodnie z przepisami ustawy prawo o ruchu drogowym. Wskazane pojazdy są pojazdami samochodowymi określonymi w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT innymi niż wskazane w art. 86a ust. 5 i art. 86a ust. 9 oraz innymi niż wynikające z rozporządzenia z dnia 27 marca 2014 r. Wskazane samochody są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Sposób wykorzystywania tych samochodów określony jest w zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez Spółkę ewidencją przebiegu oraz dokonanym zgłoszeniem na formularzu VAT-26 w terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem.

Z uwagi, że Wnioskodawca prowadzi również działalność w zakresie odsprzedaży części i akcesoriów samochodowych, posiada ona na stanie magazynowym towary handlowe (części i akcesoria), które są nabywane w różnych okresach czasu.

Wnioskodawca po nabyciu pojazdu dokonuje jego doposażenia (montażu dodatkowego wyposażenia) a w określonych przypadkach używa posiadanych akcesoriów i części do naprawy lub konserwacji takiego pojazdu. Zatem w przypadku doposażenia pojazdu w akcesoria, które już znajdują się na stanie magazynowym – jako towary handlowe – zakupione przed nabyciem pojazdu, Wnioskodawca jest zobowiązany określić datę powstania pierwszego wydatku określonego w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT dla tych pojazdów. Podobnie w przypadku gdy po pewnym okresie eksploatacji takiego pojazdu konieczne jest jego naprawa lub konserwacja. W takich przypadkach zachodzą okoliczności gdy do doposażenia, naprawy lub konserwacji pojazdu pobierane są z magazynu części lub akcesoria nabyte przez nabyciem i zgłoszeniem pojazdu zgodnie z obowiązkiem wyrażonym w art. 86a ust. 12 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem. Zdaniem Spółki będzie to dzień nabycia takiego pojazdu.

Wskazane okoliczności sprawy oraz powołane wyżej przepisy pozwalają na uznanie, że Spółka prawidłowo określa dzień poniesienia pierwszego wydatku związanego z pojazdem używanym jako pojazd zastępczy lub demonstracyjny. Jak wskazano w stanie faktycznym Wnioskodawca z uwagi na prowadzenie działalności związanej ze sprzedażą akcesoriów i części samochodowym posiada na stanie magazynowym towary handlowe (w tym części i akcesoria), które mogą być w przyszłości wykorzystane do doposażenia lub naprawy czy też konserwacji pojazdów zastępczych lub demonstracyjnych nabytych przez Spółkę. Nie można przyjąć, że w dniu nabycia takiej części lub danych akcesoriów dochodzi do poniesienia pierwszego wydatku związanego z pojazdem samochodowym, gdyż jak słusznie wskazał Wnioskodawca takiego pojazdu może jeszcze nie być w posiadaniu Spółki. Powołany wyżej art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy wymienia katalog wydatków związanych z pojazdami samochodowymi od których po spełnieniu wskazanych w ustawie wymogów, Podatnik może odliczyć kwotę podatku naliczonego VAT. Wskazane w tym przepisie wydatki muszą być: „związane z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów” zatem winny być powiązane z konkretnym samochodem. Brak posiadania przez Podatnika samochodu uniemożliwia przypisanie ponoszonych wydatków do konkretnego pojazdu samochodowego. Dopiero objęcie w posiadanie - w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT – samochodu, który w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej będzie wykorzystywany jako pojazd zastępczy lub demonstracyjny rodzi związek określonych wydatków - towarów handlowych (części, akcesoriów) z danym pojazdem. Zatem faktyczne nabycie pojazdu samochodowego może powodować u Spółki powstanie pierwszego wydatku związanego z tym pojazdem a co za tym idzie konieczność złożenia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni informacji VAT-26.

Zatem zgodnie z powołanym wyżej art. 86a ust. 12 ustawy o VAT za dzień poniesienia pierwszego wydatku związanego z pojazdem samochodowym - który to dzień jednocześnie rodzi obowiązek złożenia w terminie 7 dni do naczelnika właściwego urzędu skarbowego informacji o tym pojeździe – będzie w opisanym stanie sprawy dzień nabycia danego pojazdu wykorzystywanego u Wnioskodawcy jako samochód demonstracyjny czy też samochód zastępczy.

Tym samym Zainteresowany zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin