Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1025/14-2/MS1
z 5 grudnia 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2014 r. (data wpływu 16 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.
We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą G. M.
W roku 2005 Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość niezabudowaną w drodze umowy kupna-sprzedaży o pow. 1253 m2 z zamiarem budowy domu mieszkalnego na własne potrzeby mieszkaniowe. Nieruchomość została nabyta do majątku osobistego Wnioskodawczyni (Wnioskodawczyni posiada małżeńską rozdzielność majątkową). Nabycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Przedmiotowa nieruchomość nie została także nabyta w celu jej dalszej odsprzedaży i osiągnięcia z tego tytułu zysku. Budowa i sprzedaż budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych oraz sprzedaż gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów nigdy nie były i nie są przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Ponieważ budowa budynku mieszkalnego Wnioskodawczyni przesunęła się w czasie, Wnioskodawczyni w latach 2011 - 2013 wynajęła przedmiotową nieruchomość firmie budowlanej. W międzyczasie Gmina zaproponowała Wnioskodawczyni kupca tej nieruchomości pod budowę hipermarketu T. W efekcie Wnioskodawczyni w lipcu 2014 r. sprzedała nieruchomość firmie T. Ze względu na wątpliwości w interpretacji ustawy o podatku VAT, Wnioskodawczyni będącą także z tytułu prowadzenia swojej działalność podatnikiem VAT, wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej z wnioskiem o interpretację, czy do ewentualnej kwoty sprzedaży powinna doliczyć podatek VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w wydanej interpretacji podatkowej wskazał, że powyższą transakcję sprzedaży należy opodatkować podatkiem VAT i wystawić fakturę VAT. Przedmiotowa nieruchomość stanowiła środek trwały dla Wnioskodawcy, ale nie była ujęta w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej. W działalności gospodarczej Wnioskodawczyni była wykorzystywana w latach 2011-2013 (wynajem na rzecz firmy budowlanej i odprowadzanie z tego tytułu podatku VAT). Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest prowadzenie hoteli i podobnych obiektów zakwaterowania (PKD 2007: 5510Z).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na rzecz firmy T. podlega także opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeśli sprzedana nieruchomość stanowiła środek trwały, ale nie była ujęta w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i w dniu sprzedaży nie była wykorzystywana działalności gospodarczej Wnioskodawczyni?
Zdaniem Wnioskodawczyni.
W ocenie Wnioskodawczyni, w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż nieruchomości nie ujętej w ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, oznacza, że przychód z tytułu jej sprzedaży nie stanowi przychodu z tytułu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód taki należy więc zakwalifikować jako przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, po upływie pięciu lat od dnia nabycia nieruchomości. Tego rodzaju przychód - ze względu na upływ pięcioletniego terminu między dniem nabycia i sprzedaży nieruchomości - nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (wniosek a contrario z treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy). Ponadto, odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, gdyż nieruchomość nie była ujęta w ewidencji środków trwałych, a przedmiotem działalności Wnioskodawczyni nie był obrót nieruchomościami (tzw. sprzedaż i pośrednictwo deweloperskie), ale prowadzenie hoteli i podobnych obiektów zakwaterowania (PKD 2007: 5510Z). Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (u. o p.d.f.) przychodem z działalności gospodarczej są między innymi przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących: a) środkami trwałymi, b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł, c) wartościami niematerialnymi i prawnymi – ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Z powyższego wynika, że przychodami z działalności gospodarczej - w rozumieniu art. 14 ust. 2 (u. o p.d.f.) - są tylko przychody ze zbycia tych środków trwałych, które zostały ujęte przez podatnika w ewidencji środków trwałych. Przepis ten, jako niezbędną przesłankę zaliczenia przychodu z odpłatnego zbycia środka trwałego wskazuje więc ujęcie go w ewidencji środków trwałych. Przychód ze zbycia środka trwałego nie ujętego w ewidencji środków trwałych nie jest przychodem z tytułu wykonywania działalności gospodarczej. W kwestii tej wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny który podjął uchwałę 7 sędziów mającą moc zasady prawnej (a więc obowiązującą także inne sądy administracyjne niższego rzędu).
W uchwale z dnia 17 lutego 2014 r. (sygnatura: II FPS 8/13) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.”
Wnioskodawczyni w pełni podziela argumentację wyrażoną w uzasadnieniu wskazanej wyżej uchwały NSA a w szczególności pogląd, iż:
„(...) Sam zatem ustawodawca wskazuje, że odpłatne zbycie rzeczy i określonych praw może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią. Szczegółowego zaś wskazania, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej dokonuje legislator podatkowy w art. 14 u.p.d.o.f. Poza tym należy wskazać, mając na uwadze legalną definicję działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., że przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej, w tym m.in. z tytułu sprzedaży rzeczy i określonych praw (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.) są przede wszystkim te, które pochodzą ze sprzedaży towarów handlowych, kupowanych z zamiarem ich dalszej odsprzedaży.”
W tym miejscu warto podkreślić, że Wnioskodawczyni nie nabyła przedmiotowej nieruchomości z zamiarem jej dalszej odsprzedaży, lecz na własne cele mieszkaniowe, dlatego jej sprzedaż nie została dokonana w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 (u. o p.d.f.) w związku z art. 30e ust. 6 pkt 1 (u. o p.d.f.).
W przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym zbyta nieruchomość stanowiąca środek trwały nie była ujęta przez Wnioskodawczynię w ewidencji środków trwałych. Zbycie więc tego środka trwałego przez Wnioskodawczynię nie może być zakwalifikowane jako przychód z tytułu wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 (u. o p.d.f.). Nieruchomość została więc zbyta przez Wnioskodawczynię poza działalnością gospodarczą. Przychód taki nie może być jednak zaliczony do źródła przychodu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 (u. o p.d.f.), gdyż między datą nabycia nieruchomości a datą jej sprzedaży upłynęło więcej niż 5 lat. Gdyby okres ten byt krótszy (wynosił mniej niż 5 lat) Wnioskodawczyni musiałaby zakwalifikować przychód z odpłatnego zbycia tej nieruchomości zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 (u. o p.d.f.).
W tym stanie rzeczy, w ocenie Wnioskodawczyni, przychód ze zbycia przedmiotowej nieruchomości nie podlega ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie został dokonany w wykonaniu działalności gospodarczej i nie jest przychodem z tytułu tej działalności, a od daty nabycia nieruchomości minęło więcej niż 5 lat.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.