2015.02.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1197/14-2/IG
z 25 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2014 r. (data wpływu 3 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży voucherów, sprzedaży karnetów prepaidowych, które umożliwiać będą zakup voucherów oraz stawki podatku dla pośrednictwa w sprzedaży voucherów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży voucherów, sprzedaży karnetów prepaidowych, które umożliwiać będą zakup voucherów oraz stawki podatku dla pośrednictwa w sprzedaży voucherów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Spółka S.A. (dalej „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka prowadzi sprzedaż m.in. karnetów dających prawo do skorzystania z usług związanych ze sportem i rekreacją, poprawą zdrowia i urody. Karnety te upoważniają uprawnionych użytkowników do osobistego korzystania z usług świadczonych przez Partnerów w zakresie i czasie właściwym dla konkretnego programu, dostępnego w ramach zakupionego przez nabywcę Karnetu. Zakres możliwych do wykorzystania w ramach Karnetu usług może zawierać zarówno usługi z zasady opodatkowane wg. stawki VAT 23%, jak i stawki 8% lub też tzw. karnety mieszane (obie stawki). W przypadku karnetów mieszanych w momencie sprzedaży karnetu nie da się ustalić, z których usług skorzysta użytkownik. Każda z oferowanych usług jest odrębną usługą i nie jest możliwe stwierdzenie, iż jedna z nich jest usługą podstawową (dominująca), a inne to usługi pomocnicze, gdyż usługi te są zupełnie odmienne pod względem sposobu i miejsca świadczenia oraz aktywności użytkownika. Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka - zgodnie z uzyskaną przez nią interpretacją indywidualną z dnia 11 czerwca 2014 r. (IPPP2/433-258/14-2/BH), proporcjonalnie przypisuje usługom wchodzącym w skład karnetu odpowiednią stawkę VAT (2/3 - 8%, 1/3 - 23%).

Obecnie Spółka zamierza zaoferować nowy produkt - w ramach karnetu prepaid oferowanego dla jego użytkowników: oferującego do tej pory możliwość zakupu usług sportowych (8%), fitness (23%) oraz aqua (8%). Użytkownik będzie mógł przeznaczyć zakupione w ramach prepaidu punkty również na zakup voucherów, które dotyczyć mogą m.in. kursów języków obcych, zakupu biletów wstępu na koncerty i inne imprezy masowe lub pakietów prezentowych (skoki na spadochronie, SPA, warsztaty itd.). Użytkownik pakietu może dowolnie decydować, z jakich usług chce w danym okresie rozliczeniowym korzystać: tj. czy przeznaczyć je np. na wejście na basen albo też przykładowo na wejście na siłownię i zakup vouchera, który wymieni u partnera Spółki na bilet na wybrany koncert. Vouchery Użytkownik będzie mógł zrealizować u partnerów Spółki, płacąc nimi za wybraną usługę. Skonkretyzowanie usługi ma miejsce dopiero na poziomie Użytkownik - Partner Spółki. To również Partner wystawia na Użytkownika fakturę VAT dotyczącą sprzedaży konkretnej usługi.

Spółka będzie rozliczać się z Partnerami, których vouchery będzie oferować w ramach karnetów, na dwa sposoby (w zależności od ustaleń z konkretnym Partnerem):

Spółka będzie zakupywać od Partnera vouchery po tej samej cenie, po której oferuje je użytkownikom, ostateczne rozliczenie następuje poprzez wystawienie na podstawie danych otrzymanych od Partnera faktury na prowizje z tytułu pośrednictwa,
Spółka zakupywać będzie voucher od Partnera po cenie niższej niż cena sprzedaży vouchera Użytkownikowi przez Spółkę. Otrzymany przy zakupie vouchera rabat stanowić będzie wynagrodzenie Spółki za pośrednictwo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy i jak na gruncie podatku VAT powinna być opodatkowana i udokumentowana sprzedaż voucherów ?
W jaki sposób Spółka powinna opodatkowywać sprzedaż karnetów prepaidowych, które umożliwiać będą obok dotychczas oferowanych usług również zakup voucherów?
Jak powinno być dla celów VAT opodatkowane i udokumentowane wynagrodzenie spółki za pośrednictwo w sprzedaży voucherów?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Spółki czynność polegająca na odpłatnym przekazaniu vouchera nie jest przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT, gdyż czynność ta nie stanowi czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT stanowi, że odpłatna dostawa towarów to przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, określa odpłatne świadczenie usług jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie jest dostawą towarów. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Voucher nie jest towarem, lecz pewnego rodzaju znakiem legitymacyjnym, upoważniającym do odbioru świadczenia (tj. do otrzymania w oznaczonym terminie określonych usług), kwitem, którym można zapłacić za nabywane towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary czy usługi. Czynność przekazania voucherów nie stanowi w związku z tym dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Wydania ich nie można też uznać za świadczenie usług. Voucher jako taki nie zaspokaja żadnych potrzeb - w konsekwencji nie można go uznać za autonomiczne świadczenie, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Nie ma przy tym znaczenia fakt, iż Spółka pobiera za wydanie vouchera wynagrodzenie, wynagrodzenie to jest bowiem należne podmiotowi, który faktycznie świadczy/świadczyć będzie usługę (Partnerowi). Pogląd ten został wyrażony m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 listopada 2008 r., sygn. IPPP2/443-1348/08-2/AZ; interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. IPPP1/443-1763/08-2/MPe; interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 stycznia 2010 r., sygn. IPPP3/443-1086/09-3/MM; interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 stycznia 2011 r., sygn. IPPP3/443-1210/10-2/JF; interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 października 2011 r., sygn. IPPP3/443-1043/11-2/JK, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 września 2012 r., sygn. IPPP1/443-660/12-2/MP, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lutego 2014 r., sygn. IBPP2/443-118/14/KO).

Skoro zaś wydanie vouchera nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług, to nie mieści się ono w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust 1 Ustawy o VAT. Zatem zdaniem Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, i powinno być dokumentowane nie fakturą, lecz notą księgową lub innym dokumentem wewnętrznym. Stanowisko to znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lutego 2010 r., sygn. IBPP1/443-1167/09/MS oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 września 2014 r., sygn. IPPP2/443-556/14-4/AO.

Zdaniem Spółki, w przypadku sprzedaży usług w ramach karnetu pre-paid, powinna dokonywać rozliczenia w zakresie VAT w stosunku do oferowanych w ramach nabytych przez Użytkownika praw do skorzystania z danych usług według zasady przypisania do danego rodzaju prawa do skorzystania z usługi (w ramach danego karnetu) stawki VAT właściwej dla danej faktycznie wykorzystanej usługi. Ponieważ w momencie sprzedaży karnetu nie jest możliwe określenie, z jakich usług Użytkownik skorzysta, a żadna z usług nie jest usługą podstawową w stosunku do pozostałych, to zastosowanie jednej ze stawek do całości karnetu np. stawki obniżonej byłoby niewłaściwe i nie odzwierciedlało pod kątem opodatkowania VAT oferowanych przez Spółkę w ramach jednego karnetu różnego rodzaju usług. Zgodnie z interpretacją z dnia 11 czerwca 2014 r. (IPPP2/433-258/14-2/BH) otrzymaną przez Spółkę w takim przypadku - zgodnie z otrzymaną interpretacją - należy podzielić kwotę netto przez ilość grup usług i każdą z tych części opodatkować odpowiednią stawka VAT. Zdaniem Spółki zasadę tę należy stosować również w przypadku gdy jedną z grup usług, wchodzących w skład pakietu, są usługi nie podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem jeśli w ramach pakietu Użytkownik będzie miał możliwość skorzystania z usług sportowych (23%), usług aqua (8%), usług fitness (8%) oraz zakupu voucherów (np.), to faktura za sprzedaż karnetu powinna być wystawiona w ten sposób, że 1/4 ceny będzie opodatkowana stawką 23%, 2/4 -stawką 8% a 1/4 - nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

W opinii Spółki w przypadku sprzedaży voucherów dotyczących usług świadczonych przez Partnerów Spółki, Spółka prowadzi działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług pomiędzy Partnerami (dostawcami usług) a ostatecznymi nabywcami usług (Użytkownikami). Odbiorcami usług pośrednictwa świadczonych przez Spółkę są jej Partnerzy. Oni to uzyskują korzyści z tytułu sprzedaży voucherów, w postaci przyszłej prawdopodobnej sprzedaży własnych usług. Spółka, w zamian za sprzedaż voucherów otrzymuje od Partnerów wynagrodzenie. Z punktu widzenia podatku VAT nie jest istotne, czy umowa z Partnerem przewiduje je jako prowizje, czy też jako rabat do zakupu vouchera.

Niezależnie bowiem od określeń umownych, kwota ta stanowi w istocie wynagrodzenie za pośrednictwo w sprzedaży. Zatem ta kwota pomniejszona o kwotę podatku należnego będzie stanowić podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 Ustawy o VAT.

Ponieważ świadczone przez Spółkę usługi pośrednictwa nie zostały wymienione w Ustawie o VAT ani też w przepisach wykonawczych do Ustawy jako zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT jak również nie korzystają z preferencyjnej stawki VAT, podlegają one opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. IPPP1/443-260/12-2/PR, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 września 2012 r., sygn. IPPP1/443-660/12-2/MP, w interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 października 2010 r., sygn. IPPP2-443-471/10-7/KG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka prowadzi sprzedaż m.in. karnetów dających prawo do skorzystania z usług związanych ze sportem i rekreacją, poprawą zdrowia i urody. Karnety te upoważniają uprawnionych użytkowników do osobistego korzystania z usług świadczonych przez Partnerów w zakresie i czasie właściwym dla konkretnego programu, dostępnego w ramach zakupionego przez nabywcę Karnetu. Zakres możliwych do wykorzystania w ramach Karnetu usług może zawierać zarówno usługi z zasady opodatkowane wg. stawki VAT 23%, jak i stawki 8% lub też tzw. karnety mieszane (obie stawki). W przypadku karnetów mieszanych w momencie sprzedaży karnetu nie da się ustalić, z których usług skorzysta użytkownik. Każda z oferowanych usług jest odrębną usługą i nie jest możliwe stwierdzenie, iż jedna z nich jest usługą podstawową (dominująca), a inne to usługi pomocnicze, gdyż usługi te są zupełnie odmienne pod względem sposobu i miejsca świadczenia oraz aktywności użytkownika. Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka - zgodnie z uzyskaną przez nią interpretacją indywidualną z dnia 11 czerwca 2014 r. (IPPP2/433-258/14-2/BH), proporcjonalnie przypisuje usługom wchodzącym w skład karnetu odpowiednią stawkę VAT (2/3 - 8%, 1/3 - 23%).

Spółka będzie rozliczać się z Partnerami, których vouchery będzie oferować w ramach karnetów, na dwa sposoby (w zależności od ustaleń z konkretnym Partnerem):

Spółka będzie zakupywać od Partnera vouchery po tej samej cenie, po której oferuje je użytkownikom, ostateczne rozliczenie następuje poprzez wystawienie na podstawie danych otrzymanych od Partnera faktury na prowizje z tytułu pośrednictwa,
Spółka zakupywać będzie voucher od Partnera po cenie niższej niż cena sprzedaży vouchera Użytkownikowi przez Spółkę. Otrzymany przy zakupie vouchera rabat stanowić będzie wynagrodzenie Spółki za pośrednictwo.

Wątpliwości wnioskodawcy dotyczą opodatkowania i dokumentowania sprzedaży voucherów, opodatkowania sprzedaży karnetów prepaidowych, które umożliwiać będą obok dotychczas oferowanych usług również zakup voucherów oraz opodatkowania i udokumentowania wynagrodzenia spółki za pośrednictwo w sprzedaży voucherów.

Ad. 1

W ocenie tut. Organu, sprzedaż voucherów nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i tym samym, nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy. Voucher stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego, upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do otrzymania w oznaczonym terminie określonych usług. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary czy usługi. Czynność przekazania voucherów nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Wydania voucherów ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Vouchery same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Fakt pobierania za wydanie voucheru wynagrodzenia nie ma znaczenia, bowiem wynagrodzenie to jest należne podmiotowi, który faktycznie świadczy usługę (partnerowi)

W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawca dokonując sprzedaży voucherów, tj. uprawnień do skorzystania ze świadczenia wykonywanego przez inny podmiot gospodarczy, prowadzi działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług pomiędzy partnerami (dostawcami usług) a ostatecznymi nabywcami usług (klientami).

Odbiorcami usług pośrednictwa świadczonych przez Wnioskodawcę są partnerzy, bowiem to oni uzyskują korzyści z tytułu sprzedaży voucherów, w postaci przyszłej prawdopodobnej sprzedaży własnych usług.

Reasumując, sprzedaż voucherów nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ sprzedaż voucherów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to powinno być dokumentowane nie fakturą, lecz notą księgową lub innym dokumentem wewnętrznym.

Ad. 2

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w zakresie sprzedaży karnetów prepaidowych, które umożliwiać będą obok dotychczas oferowanych usług również zakup voucherów, powinna dokonywać rozliczenia w zakresie VAT w stosunku do oferowanych w ramach nabytych przez Użytkownika praw do skorzystania z danych usług według zasady przypisania do danego rodzaju prawa do skorzystania z usługi (w ramach danego karnetu) stawki VAT właściwej dla danej faktycznie wykorzystanej usługi. Ponieważ w momencie sprzedaży karnetu nie jest możliwe określenie, z jakich usług Użytkownik skorzysta, a żadna z usług nie jest usługą podstawową w stosunku do pozostałych, to zastosowanie jednej ze stawek do całości karnetu np. stawki obniżonej byłoby niewłaściwe i nie odzwierciedlało pod kątem opodatkowania VAT oferowanych przez Spółkę w ramach jednego karnetu różnego rodzaju usług. W opisanej sytuacji należy podzielić kwotę netto przez ilość grup usług i każdą z tych części opodatkować odpowiednią stawka VAT. Taką zasadę należy stosować również w przypadku gdy jedną z grup usług, wchodzących w skład pakietu, są czynności nie podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem jeśli w ramach pakietu Użytkownik będzie miał możliwość skorzystania z usług sportowych (23%), usług aqua (8%), usług fitness (8%) oraz zakupu voucherów (czynności niepodlegających VAT), to faktura za sprzedaż karnetu powinna być wystawiona w ten sposób, że 1/4 ceny będzie opodatkowana stawką 23%, 2/4 stawką 8% a 1/4 - nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Ad. 3

W opisanej sytuacji przedmiotem opodatkowania są usługi pośrednictwa (dystrybucji) świadczone na rzecz Partnerów, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w postaci prowizji.

W przypadku sprzedaży voucherów dotyczących usług świadczonych przez Partnerów Spółki, Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług pomiędzy Partnerami (dostawcami usług) a ostatecznymi nabywcami usług (Użytkownikami). Odbiorcami usług pośrednictwa świadczonych przez Spółkę są jej Partnerzy. Oni to uzyskują korzyści z tytułu sprzedaży voucherów, w postaci przyszłej prawdopodobnej sprzedaży własnych usług. Spółka, w zamian za sprzedaż voucherów otrzymuje od Partnerów wynagrodzenie. Z punktu widzenia podatku VAT nie jest istotne, czy umowa z Partnerem przewiduje je jako prowizje, czy też jako rabat do zakupu vouchera.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w całości jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin