Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1100/14-2/IG
z 4 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2014 r. (data wpływu 4 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania przekazania (Zbiorów Danych) pieniędzy elektronicznych, opodatkowania usług dystrybucji Zbiorów Danych oraz prawa do odliczenia podatku z tytułu wynagrodzenia za świadczenie usług dystrybucji Zbiorów Danych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania przekazania (Zbiorów Danych) pieniędzy elektronicznych, opodatkowania usług dystrybucji Zbiorów Danych oraz prawa do odliczenia podatku z tytułu wynagrodzenia za świadczenie usług dystrybucji Zbiorów Danych

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. („Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą na rynku transakcji płatniczych w Polsce oraz poza terytorium Polski. Spółka posiada status agenta rozliczeniowego w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2014 r., poz. 873, dalej: ustawa o UP).

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie na rzecz jej klientów usług finansowych polegających na umożliwieniu przyjmowania płatności za towary i usługi nabywane u nich przy użyciu instrumentów płatniczych (najczęściej kart płatniczych) w tzw. terminalach POS - urządzeniach służących do przeprowadzania płatności za pomocą instrumentów płatniczych. Usługi te obejmują czynności niezbędne do przeprowadzania i rozliczania transakcji bezgotówkowych dokonywanych przy użyciu instrumentów płatniczych w terminalach POS.

Spółka zamierza poszerzyć zakres prowadzonej działalności o dystrybucję pieniądza elektronicznego. W tym celu Spółka planuje zawarcie umowy (dalej „Umowa Dystrybucyjna”) z podmiotem będącym emitentem pieniądza elektronicznego (dalej „Emitent”).

Emitent jest spółką kapitałową z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącą system kart przedpłaconych (prepaid card) będących formą pieniądza elektronicznego. System ten polega na dystrybucji zbiorów danych, które klienci mogą nabywać i wykorzystywać w celu dokonywania elektronicznych zakupów przez sieć Internet („Zbiory Danych”). Prowadzony przez Emitenta system zapewnia ostatecznym klientom możliwość dokonywania płatności internetowych w bezpieczny sposób - nie wymaga np. podawania danych dotyczących karty kredytowej, tak więc jest bezpieczniejszy, niż płatność kartą kredytową za zakupy w Internecie.

Emitent generuje Zbiory Danych na podstawie licencji na emisję pieniądza elektronicznego (E- Money license) udzielonej mu przez właściwy organ nadzoru w jego państwie siedziby. Emitent może prowadzić powyższą działalność na terytorium Polski w ramach działalności transgranicznej zgodnie z art. 132y w zw. z art. 98 ustawy o UP.

Zbiory Danych są przekazywane klientom końcowym w formie wydruku („Kupon”). Zbiory Danych są dostępne w kilku stałych wartościach nominalnych (np. 20, 50, 100 zł) i mogą być przenoszone bez ograniczeń. Wartość nominalna będzie wydrukowana na każdym Kuponie. Kupon będzie też zawierał kod PIN, to jest ciąg znaków, który umożliwia klientowi dokonywanie płatności za wyroby i usługi oferowane za pomocą sieci Internet przez podmioty należące do sieci kooperacyjnej Emitenta.

W związku z tym, że Spółka zamierza wprowadzić dystrybucję pieniądza elektronicznego, będzie ona także zawierała ze swoimi partnerami handlowymi („Partnerzy”) umowy dotyczące dalszej dystrybucji Zbiorów Danych („Umowy Subdystrybucyjne”). Partnerzy Spółki to, co do zasady, podmioty z siedzibą działalności gospodarczej w Polsce, zarejestrowani w Polsce jako podatnicy VAT. Niemniej jednak, niektórzy Partnerzy Spółki to będące podatnikami VAT podmioty z siedzibą poza terytorium Polski, nieposiadąjące na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W niektórych przypadkach Spółka będzie dokonywała sprzedaży i przekazania Zbiorów Danych bezpośrednio na rzecz ostatecznych nabywców.

Spółka będzie zamawiać od Emitenta Zbiory Danych i będzie prowadzić ich dystrybucję w imieniu Emitenta. Dokonywana przez Spółkę na rzecz Emitenta płatność za Zbiory Danych (w wysokości odpowiadającej ich wartości nominalnej) będzie należna po przekazaniu przez Spółkę Zbiorów Danych jej Partnerom.

Z tytułu świadczonych usług, tj. dystrybucji Zbiorów Danych, Spółce przysługiwać będzie od Dystrybutora wynagrodzenie w formie prowizji. Prowizja będzie płatna na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Emitenta. Wielkość należnej Spółce prowizji będzie ustalona w Umowne Dystrybucyjnej i będzie uzależniona od dokonanego obrotu pieniądzem elektronicznym.

Jednocześnie, Spółka będzie przekazywać Zbiory Danych swoim Partnerom, którzy będą za nie płacili w wysokości odpowiadającej wartości nominalnej Zbiorów Danych. Jednocześnie, Partnerzy będą otrzymywali od Spółki wynagrodzenie za wykonywaną przez nich na rzecz Spółki usługę dalszej dystrybucji Zbiorów Danych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przekazanie Zbiorów Danych jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski?
   
2. Gdzie będzie znajdowało się miejsce świadczenia usługi dystrybucji Zbiorów Danych świadczonej przez Spółkę na rzecz Emitenta?
   
3. Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Partnerów Spółki posiadających siedzibę na terytorium Polski (zarejestrowanych w Polsce jako podatników VAT) z tytułu wynagrodzenia za świadczenie usług dystrybucji Zbiorów Danych?
   
4. Czy w odniesieniu do usług dystrybucji Zbiorów Danych świadczonych na rzecz Spółki przez podatników VAT nieposiadających na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, Spółka powinna rozpoznać import usług zwolnionych od VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Przekazywanie Zbiorów Danych nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ani jako odpłatna dostawa towarów, ani jako odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski.

Ad. 2.

Miejsce świadczenia usługi dystrybucji Zbiorów Danych, świadczonej przez Spółkę na rzecz Emitenta będzie znajdowało się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Ad. 3.

Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Partnerów Spółki z tytułu wynagrodzenia za świadczenie usług dystrybucji Zbiorów Danych, ponieważ usługa ta jest objęta zwolnieniem przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Ad. 4.

W odniesieniu do usług dystrybucji Zbiorów Danych świadczonych przez podatników VAT nieposiadających na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, Spółka powinna rozpoznać import usług zwolnionych od VAT.

Ad. 1.

Jak wynika z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego, w związku ze świadczoną przez Spółkę usługą dystrybucji pieniądza elektronicznego, Emitent będzie przekazywał pieniądz elektroniczny (w postaci Zbiorów Danych) na rzecz Spółki, a Spółka będzie przekazywała go na rzecz Partnerów. W niektórych przypadkach Spółka będzie przekazywała Zbiory Danych bezpośrednio na rzecz ostatecznych nabywców.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej ustawą o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Rozważenia wymaga zatem czy wskazana powyżej czynność przekazania pieniądza elektronicznego może stanowić a) odpłatną dostawę towarów lub b) odpłatne świadczenie usług.

1. Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Ponieważ prawo podatkowe nie zawiera definicji legalnej pojęcia rzeczy, należy w tej materii posiłkować się definicją rzeczy wynikającą z prawa cywilnego. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne. Doktryna prawa cywilnego podkreśla, że rzeczy to materialne części przyrody, które w sposób naturalny lub sztuczny daje się wyodrębnić w stosunkach społecznego gospodarczych, tj. te rzeczy, które posiadają przymiot samoistności. W doktrynie, jak i orzecznictwie nie ma żadnej wątpliwości, że pieniądz, jako środek płatniczy, nie spełnia powyższych przesłanek.
   
   

W odniesieniu do pieniądza elektronicznego, który będzie przekazywany przez Emitenta na rzecz Spółki (a także przez Spółkę na rzecz Partnerów), należy wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 21a ustawy o UP, pieniądz elektroniczny to wartość pieniężna przechowywana elektronicznie, w tym magnetycznie, wydawana, z obowiązkiem jej wykupu, w celu dokonywania transakcji płatniczych, akceptowana przez podmioty inne niż wyłącznie wydawca pieniądza elektronicznego. Z definicji tej wynika zatem, że pieniądz elektroniczny to postać wartości pieniężnej.

Ponieważ pieniądz elektroniczny stanowi wartość pieniężną, a pieniądze nie stanowią towarów, to przekazanie pieniądza elektronicznego w postaci Zbiorów Danych nie będzie stanowić dostawy towarów.

2. Definicja świadczenia usług, zawarta została w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym za świadczenie usług uważa się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
   
   

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   
   

Zgodnie z powyższym, za świadczenie usług uznaje się wszystko, co nie jest uznane za dostawę towarów, jednakże nie można bezwarunkowo przyjąć, że każda czynność, która nie mieści się w definicji dostawy towarów uważana jest za opodatkowane świadczenie usług, na co wskazuje orzecznictwo oraz liczne w tym zakresie interpretacje podatkowe.

Należy przy tym zauważyć, że elementem konstytutywnym usługi podlegającej opodatkowaniu jest świadczenie wzajemne. Zbiory Danych same w sobie nie stanowią autonomicznego świadczenia, a jedynie potwierdzenie prawa do niego. Dopiero w momencie realizacji Zbiorów Danych, tj. w momencie zakupu na ich podstawie towaru lub usługi pojawia się obowiązek podatkowy w zakresie czynności dostawy towarów lub świadczenia usługi na rzecz podmiotu, który finalnie jest dysponentem Zbioru Danych.

Jak wskazuje praktyka organów podatkowych, wydanie pieniądza elektronicznego po cenie nominalnej nie może być uznane za odpłatne świadczenie usług. Stanowisko takie, w odniesieniu do przekazywania pieniądza elektronicznego, wyraził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 15 kwietnia 2013 r. (sygn. IBPP2/443-28/13/KO) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 27 marca 2009 r. (sygn. IPPP2/443-213/09-2/BM).

Identyczne stanowisko zajmują organy podatkowe w kwestii, podobnych w swoim charakterze do Zbiorów Danych, bonów i kart podarunkowych posiadających określoną wartość nominalną. Tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 22 września 2011 r. (sygn. IPPP2-443-765/11-2/IZ) stwierdził: „Bony płatnicze same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi”.

Podobny pogląd wyrażono m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 lutego 2012 r. (sygn. ILPP2/443-1543/11-4/MN), dotyczącej wydania kuponów zastępujących środki pieniężne. W uzasadnieniu powyższej interpretacji indywidualnej stwierdzono, że „czynności odpłatnego przekazania ww. kuponów nabywcom nie można utożsamiać z dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Zainteresowanej, a w konsekwencji wydania kuponu nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością. (...) Kupon uprawnia do dokonania zakupu dowolnego towaru w kwocie wynikającej z kuponu przez dowolną osobę posiadającą kupon. Zainteresowana nie stawia żadnych ograniczeń lub warunków, jakie nabywca musiałby spełnić aby nabyć kupon. W konsekwencji, w przedmiotowej sytuacji nie mamy również do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz klientów Wnioskodawczyni”.

W związku z powyższym, w szczególności biorąc pod uwagę dotychczasową praktykę organów podatkowych, należy uznać, że samo przekazanie Zbiorów Danych po wartości nominalnej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ani jako odpłatna dostawa towarów, ani jako odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski.

Ad. 2.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, używany w tej ustawie zwrot „terytorium kraju” rozumie się, co do zasady, jako „terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

Z powyższych przepisów wynika zasada terytorialności, zgodnie z którą kluczowym dla ustalenia czy dana czynność powinna być opodatkowana w Polsce czy też nie, jest rozstrzygnięcie czy miejsce świadczenia tej usługi znajduje się na „terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

Art. 28b ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że „miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej”. Z kolei zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie świadczyła usługę dystrybucji Zbiorów Danych na rzecz Emitenta. Emitent jest spółką z siedzibą poza granicami Polski, przy czym nie posiada on na terytorium kraju (Rzeczypospolitej Polskiej) ani siedziby ani miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, zgodnie z treścią zacytowanego wyżej art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usługi świadczonej przez Spółkę na rzecz Emitenta będzie się znajdowało poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co oznacza, że usługa ta nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce.

Ad. 3.

Zdaniem Spółki, w odniesieniu od usługi dystrybucji Zbiorów Danych świadczonej przez Partnerów na rzecz Spółki zastosowanie znajdzie art. 106b ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym „podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3”.

Zdaniem Spółki usługa dystrybucji Zbiorów Danych świadczona przez Partnerów na rzecz Spółki, to usługa zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwalnia od podatku „usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług”.

Ustawa o VAT nie doprecyzowuje pojęć wykorzystanych w art. 43 ust. 1 pkt 40 tej ustawy. Pomocnym w ustaleniu czy dana usługa mieści się w zakresie zwolnienia przewidzianego w powyższym przepisie, może być odwołanie się do odpowiedniego przepisu prawa UE.

Art. 43 ust. 1 pkt 40 stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit d) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawne wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1), który zwalnia od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Zdaniem Spółki, skoro Partnerzy będą świadczyli na jej rzecz usługę dystrybucji środków pieniężnych w postaci pieniądza elektronicznego, to należy uznać, że będą świadczyli usługę w zakresie transakcji płatniczych, która umożliwia ostatecznym nabywcom Zbiorów Danych dokonywanie operacji przy wykorzystaniu pieniądza elektronicznego. W związku z powyższym, usługa taka będzie stanowiła usługę zwolnioną z VAT i na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, jako mieszcząca się w granicach pojęcia „wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych”.

W tym miejscu należy zauważyć, że jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy o VAT „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”. Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT „kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług”.

Z kolei zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT „nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku”.

Z powyższych przepisów wynika, że nawet jeśli podatnik otrzyma fakturę z wykazanym na niej podatkiem VAT, to nie ma prawa do odliczenia wynikającego z niej podatku, jeżeli transakcja, którą taka faktura dokumentuje, jest zgodnie z ustawą o VAT transakcją zwolnioną z VAT.

Skutkiem tego, jeśli Partnerzy wystawią na rzecz Spółki fakturę za usługę dystrybucji pieniądza elektronicznego z wykazaną kwotą VAT, to Spółce nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z takiej faktury, ponieważ usługa świadczona przez Partnerów będzie usługą zwolnioną z VAT.

Wskazane wyżej stanowisko w analogicznym stanie faktycznym podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 15 kwietnia 2013 r. (sygn. IBPP2/443-324/13/KO).

Ad. 4.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, import usług to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Z kolei art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT stanowi, że „podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (...),
   
2. usługobiorcą jest:
   
   - w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 (...)”.
   
   

Partnerzy Spółki nieposiadający na terytorium Polski siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, będą spełniali warunki wskazane w oznaczonej literą „a” jednostce redakcyjnej art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Natomiast Spółka, jako usługobiorca usługi dystrybucyjnej spełniać będzie warunki wskazane w jednostce redakcyjnej powyższego przepisu oznaczonej literą „b”.

W związku z powyższym, Spółka powinna wykazać wynagrodzenie należne na rzecz Partnerów zagranicznych jako import usług. Jednocześnie, ponieważ usługa taka, jak wykazano w uzasadnieniu stanowiska Spółki do pytania nr 3, stanowi usługę zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, to Spółka nie wykaże w związku z takim importem usług podatku VAT należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.