Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1107/14-2/IG
z 4 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2014 r. (data wpływu 6 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazywania świadczonej usługi w deklaracji podatkowej VAT-7 oraz w informacji podsumowującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazywania świadczonej usługi w deklaracji podatkowej VAT-7 oraz w informacji podsumowującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca we wrześniu 2014 r. wykonał na rzecz miasta M. („M.”) położonego w Republice Federalnej Niemiec usługę („Usługa”) polegającą na sfilmowaniu starych poprzemysłowych terenów M. przeznaczonych do renowacji, starego portu i dworca kolejowego, a następnie montażu tego materiału filmowego.

Wykonanie Usługi odbyło się na terenie Republiki Federalnej Niemiec.

Zgodnie z pisemnym oświadczeniem złożonym przez M. Usługa została zamówiona i nabyta w ramach samodzielnie prowadzonej przez M. działalności gospodarczej lub działalności o podobnym charakterze, a dokładnie została wykorzystana w ramach prezentacji sfilmowanych części miasta na targach handlowych w celu ich promocji wśród przedsiębiorców i inwestorów. M. nie działała jako podmiot publiczny w zakresie omawianej transakcji i nie miała uprawnień o charakterze władczym.

Zgodnie z pisemnym oświadczeniem M., M. jest podatnikiem w rozumieniu prawa podatkowego Republiki Federalnej Niemiec i posiada podatkowy numer identyfikacyjny. M. nie posiada numeru identyfikacyjnego VAT-UE, w związku z czym nie figuruje w bazie VIES. Zgodnie z pisemnym oświadczeniem M., M. jako nabywca Usługi była zobowiązana na podstawie prawa podatkowego Republiki Federalnej Niemiec do zapłaty podatku VAT od tej usługi w Republice federalnej Niemiec. W związku z tym na wyraźne żądanie M. Usługę Wnioskodawca udokumentował fakturą VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie - VAT powinien zapłacić nabywca”, a miejsce na numer VAT-UE nabywcy pozostawił puste.

Wartość transakcji została wpisana w poz. 11 deklaracji VAT-7 jako „świadczenie usług poza terytorium kraju”. Transakcja nie była wykazana w informacji podsumowującej VAT-UE.

M nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Usługa na rzecz niemieckiego podatnika nieposiadającego numeru VAT-UE, będącego podmiotem publicznym, lecz prowadzącym również działalność gospodarczą lub działalność podobną w Republice Federalnej Niemiec i w jej ramach nabywającego Usługę od Wnioskodawcy, została prawidłowo zakwalifikowana na potrzeby podatku od towarów i usług w poz. 11 deklaracji VAT-7 jako „świadczenie usług poza terytorium kraju” i niewykazana w informacji podsumowującej VAT-UE?

Zdaniem Wnioskodawcy, Usługa na rzecz niemieckiego podatnika nieposiadającego numeru VAT-UE, będącego podmiotem publicznym, lecz prowadzącym również działalność gospodarczą lub działalność podobną w Republice Federalnej Niemiec i w jej ramach nabywającego Usługę od Wnioskodawcy, została prawidłowo zakwalifikowana na potrzeby podatku od towarów i usług w poz. 11 deklaracji VAT-7 jako „świadczenie usług poza terytorium kraju” i niewykazana w informacji podsumowującej VAT-UE, bowiem miejscem świadczenia omawianej Usługi jest Republika Federalna Niemiec, tj. miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (art. 28b VAT), a jednocześnie podatnik będący usługobiorcą nie posiada numeru identyfikacyjnego VAT-UE i nie figuruje w bazie VIES (art. 100 ust. 1 pkt 4 VAT).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Usługi nieświadczone zatem na terenie Polski nie podlegają tu opodatkowaniu.

Na potrzeby określenia miejsca świadczenia usług VAT wprowadza definicję podatnika. Zgodnie z art. 28a pkt 1) lit. a) VAT na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 6 VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak zostało podkreślone, M. jest podatnikiem w rozumieniu prawa podatkowego Republiki Federalnej Niemiec i posiada do tego celu podatkowy numer identyfikacyjny. Usługa świadczona przez Wnioskodawcę została zamówiona i nabyta w ramach samodzielnie prowadzonej przez M. działalności gospodarczej lub działalności o podobnym charakterze, a dokładnie została wykorzystana w ramach prezentacji sfilmowanych części miasta na targach handlowych w celu ich promocji wśród przedsiębiorców i inwestorów. M. przy tym nie działała jako podmiot publiczny w zakresie omawianej transakcji i nie miała uprawnień o charakterze władczym.

Mając na względzie powyższe, M. spełnia wszystkie warunki zakwalifikowania jej jako „podatnika” w rozumieniu art. 28a VAT:

• jest podatnikiem w rozumieniu prawa podatkowego Republiki Federalnej Niemiec;
  

• Usługę nabyła w ramach wykonywanej samodzielnie działalności gospodarczej;
  

• nabywając Usługę nie działała jako podmiot publiczny i nie miała uprawnień o charakterze władczym.
  
  
  

W konsekwencji do Usługi znalazł zastosowanie art. 28b ust. 1 VAT, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n, a Usługa była opodatkowana na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Dlatego też Wnioskodawca był zobowiązany udokumentować Usługę fakturą VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie - VAT powinien zapłacić nabywca”, a M. jako nabywca Usługi była zobowiązana na podstawie prawa podatkowego Republiki Federalnej Niemiec do zapłaty podatku VAT od tej Usługi w Republice Federalnej Niemiec. W rezultacie Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował Usługę do poz. 11 deklaracji VAT-7.

Wnioskodawca nie wykazał Usługi w poz. 12 deklaracji VAT-UE, ani w informacji podsumowującej VAT-UE, a na fakturze VAT miejsce na numer VAT-UE nabywcy pozostawił puste, bowiem M. nie posiada numeru identyfikacyjnego VAT-UE i nie figuruje w bazie VIES.

Na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 4 VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane "informacjami podsumowującymi". Z powyższego przepisu wynika, że podatnicy są zobowiązani do ujmowania usług w informacjach podsumowujących w sytuacji, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

• usługi są świadczone na rzecz podatników od wartości dodanej i lub unijnych osób prawnych, zidentyfikowanych na potrzeby tego podatku w innym państwie członkowskim,
  

• usługobiorcy są zobowiązani do zapłaty podatku z tytułu importu usług w swoich państwach członkowskich,
  

• świadczone usługi, w państwie usługobiorcy, nie podlegają zwolnieniu lub stawce 0%.
  
  
  

Skoro Wnioskodawca wykonał Usługę na rzecz podatnika niezidentyfikowanego na potrzeby podatku od wartości dodanej, nie ma obowiązku składania informacji podsumowujących z tytułu jej świadczenia, ani wykazywania jej w poz. 12 deklaracji VAT-7.

Powyższe stanowisko jest w pełni zgodne ze stanowiskiem przedstawionym w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów i działającego z jego upoważnienia Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPP2/443-1257b/411/RS z dnia 18 listopada 2011 r.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl postanowień zawartych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z treści przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Dla prawidłowego rozliczenia podatku z tytułu świadczenia usług, niezbędne jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od niego uzależnione jest miejsce ich opodatkowania.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z art. 28a ustawy wynika, że na potrzeby stosowania tego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Z powyższej definicji wynika, że podatnikiem jest zarówno podatnik polski, jak i podatnik z innego państwa członkowskiego oraz podatnik z kraju trzeciego (będący podatnikiem podatku o podobnym charakterze jak VAT). Należy w tym miejscu zauważyć, że przepis ten odsyła do „działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2”. Z kolei działalnością gospodarczą jest każda określona w ustawie aktywność, niezależnie od tego, gdzie jest ona wykonywana.

Zatem „podatnikiem” dla potrzeb stosowania przepisów o miejscu świadczenia usług będzie każdy przedsiębiorca, zarówno z Polski, jak i z innego państwa członkowskiego, czy z kraju trzeciego. Właściwe rozpoznanie statusu swojego kontrahenta jako „podatnika” obciąża usługodawcę. W tej kwestii świadczący usługę musi zdać się na informacje i dokumenty dostarczone mu przez samego kontrahenta.

Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE seria L Nr 77, str. 1 z późn. zm.), wprowadziło od 1 lipca 2011 r. dość szczegółowe zasady potwierdzania statusu nabywcy.

W myśl art. 17 ust. 1 tego rozporządzenia, status nabywcy usługi jako podatnika lub niepodatnika ustala się na podstawie art. 9-13 Dyrektywy oraz jej art. 43. Z kolei w art. 18 tego rozporządzenia w ust. 1 stwierdza się, iż o ile usługodawca nie ma odmiennych informacji, może uznać, że usługobiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Wspólnoty ma status podatnika:

1. gdy usługobiorca przekazał mu swój indywidualny numer identyfikacyjny VAT i usługodawca uzyska potwierdzenie ważności tego numeru identyfikacyjnego, a także nazwiska/nazwy i adresu przypisanych temu numerowi zgodnie z art. 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej;
2. gdy usługobiorca nie otrzymał jeszcze indywidualnego numeru identyfikacyjnego VAT, ale poinformował usługodawcę, że zwrócił się z wnioskiem o jego nadanie i usługodawca uzyska dowolny inny dowód potwierdzający, że usługobiorca jest podatnikiem lub osobą prawną niebędącą podatnikiem, w stosunku do której wymagana jest identyfikacja do celów VAT, oraz jeżeli dokona w rozsądnym zakresie weryfikacji rzetelności przedstawionych przez usługobiorcę danych za pomocą zwykłych, handlowych środków bezpieczeństwa, takich jak środki dotyczące kontroli tożsamości lub płatności.
   
   

W ust. 2 podaje się, że o ile usługodawca nie ma odmiennych informacji, może uznać, że usługobiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Wspólnoty ma status osoby niebędącej podatnikiem, jeżeli wykaże, że ten usługobiorca nie przekazał mu swojego indywidualnego numeru identyfikacyjnego VAT.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 14 ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Zgodnie z załącznikiem nr 4 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 26 marca 2013 r. poz. 394 zawierającym objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D) w pozycji 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju, natomiast w poz. 12 wykazuje się świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane "informacjami podsumowującymi".

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca we wrześniu 2014 r. wykonał na rzecz miasta M. położonego w Niemczech usługę polegającą na sfilmowaniu starych poprzemysłowych terenów M. przeznaczonych do renowacji, starego portu i dworca kolejowego, a następnie montażu tego materiału filmowego.

Zgodnie z pisemnym oświadczeniem złożonym przez M. Usługa została zamówiona i nabyta w ramach samodzielnie prowadzonej przez M. działalności gospodarczej lub działalności o podobnym charakterze, a dokładnie została wykorzystana w ramach prezentacji sfilmowanych części miasta na targach handlowych w celu ich promocji wśród przedsiębiorców i inwestorów. M. nie działała jako podmiot publiczny w zakresie omawianej transakcji i nie miała uprawnień o charakterze władczym.

Zgodnie z pisemnym oświadczeniem M. jest podatnikiem w rozumieniu prawa podatkowego Republiki Federalnej Niemiec i posiada podatkowy numer identyfikacyjny 61/201/05267. M. nie posiada numeru identyfikacyjnego VAT UE, w związku z czym nie figuruje w bazie VIES. Zgodnie z pisemnym oświadczeniem M. jako nabywca Usługi była zobowiązana na podstawie prawa podatkowego Niemiec do zapłaty podatku VAT od tej usługi w Niemczech. W związku z tym na wyraźne żądanie M., Usługę Wnioskodawca udokumentował fakturą VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie - VAT powinien zapłacić nabywca”, a miejsce na numer VAT-UE nabywcy pozostawił puste.

Wartość transakcji została wpisana w poz. 11 deklaracji VAT-7 jako „świadczenie usług poza terytorium kraju”. Transakcja nie była wykazana w informacji podsumowującej VAT-UE.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy Usługa na rzecz niemieckiego podatnika nieposiadającego numeru VAT-UE, będącego podmiotem publicznym, lecz prowadzącym również działalność gospodarczą lub działalność podobną w Niemczech i w jej ramach nabywającego Usługę od Wnioskodawcy, została prawidłowo zakwalifikowana na potrzeby podatku od towarów i usług w poz. 11 deklaracji VAT-7 jako „świadczenie usług poza terytorium kraju” i niewykazana w informacji podsumowującej VAT-UE.

Z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy wynika, iż podatnicy są zobowiązani do ujmowania usług do których stosuje się art. 28b ustawy w informacjach podsumowujących w sytuacji, gdy usługi te są świadczone na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby tego podatku.

W opisanej sytuacji kontrahent z Niemiec jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy, miejscem świadczenia i opodatkowania przedmiotowych Usług - zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - jest terytorium Niemiec. Jednakże Kontrahent nie posiada podatkowego numeru identyfikacyjnego VAT-UE, w związku z czym nie figuruje w bazie VIES.

Zatem skoro Kontrahent nie posiada numeru identyfikacyjnego VAT-UE Wnioskodawca słusznie przedmiotowych usług świadczonych na rzecz tego Kontrahenta nie wykazał w informacji podsumowującej VAT-UE, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy. Jednocześnie prawidłowo przedmiotowe Usługi wykazał jedynie w poz. 11 deklaracji VAT-7 nie wykazując ich w poz. 12 deklaracji VAT-7

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.