Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-915/14-4/JK2
z 25 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2014 r. (data wpływu 25 listopada 2014 r.) częściowo uzupełniony pismem z dnia 4 lutego 2015 r. (data nadania 5 lutego 2015 r., data wpływu 6 lutego 2015 r.) na wezwanie z dnia 27 stycznia 2015 r. Nr IPPB4/415-915/14-2/JK2 (data nadania 27 stycznia 2015 r., data doręczenia 29 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydatkami poniesionymi na szczepienia ochronne i lekarstwa przeciw chorobom tropikalnym dla pracowników – jest:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do możliwości zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydatkami poniesionymi na szczepienia ochronne i lekarstwa przeciw chorobom tropikalnym dla pracowników oraz na zakup dla nich ubezpieczenia.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 27 stycznia 2015 r. Nr IPPB4/415-915/14-2/JK2 (data nadania 27 stycznia 2015 r., data doręczenia 29 stycznia 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wyjaśnienie, w jakim charakterze występuje Wnioskodawca (płatnik, czy podatnik), doprecyzowanie stanu faktycznego oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego odnośnie części pytania dotyczącej zwolnienia z opodatkowania wydatków poniesionych przez Spółkę na zakup ubezpieczenia dla pracowników.

Pismem z dnia 4 lutego 2015 r. (data nadania 4 lutego 2015 r., data wpływu 6 lutego 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił częściowo braki formalne wniosku.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest uznanym producentem wsadów owocowych wykorzystywanych w przemyśle spożywczym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej realizuje dostawy swoich produktów nie tylko na rynek europejski. Otwierają się przed Spółką możliwości dostawy swoich produktów do krajów afrykańskich oraz azjatyckich, gdzie występuje duże ryzyko zachorowania na choroby tropikalne. Wraz z dostawą towarów Spółka zamierza sprzedawać urządzenie do mieszania dostarczonych wsadów. Montaż tej maszyny i jej uruchomienie, a potem serwis wymaga wyjazdów do krajów tropikalnych. W krajach o tropikalnym lub subtropikalnym klimacie, gdzie mają być eksportowane produkty wraz z urządzeniem występuje podwyższone ryzyko zachorowania na choroby tropikalne, zagrażające zdrowiu i życiu oddelegowanym pracownikom, w szczególności: żółtą gorączkę, żółtą febrę, zapalenie wątroby typu A+B, błonicę, tężec, dur brzuszny, polio, cholerę, zakażenia meningokokowe A+C czy malarię.

Wnioskodawca jako pracodawca ma zamiar wykupić z własnych środków szczepienia ochronne dla pracowników w celu zapobieżenia zachorowaniu na wyżej wymienione zakaźne choroby tropikalne. Podkreślenia wymaga również okoliczność, że w większości państw położonych na wyżej wymienionych kontynentach obowiązuje system wizowy oraz obowiązkowe szczepienia przeciwko chorobom zakaźnym. Pracownicy bez takich szczepień nie zostaną wpuszczeni do tego kraju. Szczepienia ochronne wyżej wymienione są również wymienione w pkt 2 i 9 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 listopada 2005 r. w sprawie wykazu stanowisk oraz szczepień ochronnych wskazanych do wykonania pracownikom podejmującym pracę lub zatrudnionym na tych stanowiskach. Dodatkowo Spółka jako pracodawca zamierza wykupić dodatkowe ubezpieczenia dla pracowników wyjeżdżających w rejony opisane wyżej obejmujących wypadki jakimi mogą ulec pracownicy w trakcie podróży służbowej.

W uzupełnieniu z dnia 4 lutego 2015 r. Wnioskodawca poinformował, że stan faktyczny objęty wnioskiem dotyczy pracowników, których Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę. Pracownicy ci w ramach podróży służbowej oddelegowywani będą przez Pracodawcę do krajów tropikalnych w Afryce i Azji gdzie występuje duże ryzyko zachorowania na choroby tropikalne typu żółta gorączka, żółta febra, zapalenie wątroby typu A+B, błonica, tężec, dur brzuszny, polio, cholera, zakażenia meningokokowe A+C czy malaria. W ramach delegacji służbowej pracownicy ci będą prowadzić rozmowy z kontrahentami, wykonywać montaż maszyn i ich rozruch.

Zgodnie z art. 222 z indeksem 1 § 1 Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) pracodawca w razie zatrudnienia pracownika w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych stosuje wszelkie dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe - ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Ponadto stosownie do postanowienia § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz. U. Nr 81, poz. 716), wydanym na podstawie art. 222 z indeksem 1 § 3 Kodeksu pracy w celu ochrony pracowników przed zagrożeniami spowodowanymi przez szkodliwy czynnik biologiczny pracodawca jest obowiązany do stosowania, na warunkach określonych w rozporządzeniu, wszelkich dostępnych środków eliminujących-narażenie lub ograniczających stopień tego narażenia, zwanych dalej „środkami zapobiegawczymi”. W § 16 ust. 1 tego rozporządzenia znajdują się bezpośrednie wskazówki, że w przypadku wystąpienia lub możliwości wystąpienia w środowisku pracy szkodliwego czynnika biologicznego, przeciw któremu jest dostępna szczepionka, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384, z późn. zm.), natomiast ust. 2 wyraźnie wskazuje, że pracodawca może zlecić wykonywanie prac związanych z narażeniem na kontakt ze szkodliwym czynnikiem biologicznym tylko pracownikom właściwie zabezpieczonym, w tym uodpornionym przy użyciu dostępnych lekarstw i szczepionek. W ocenie Wnioskodawcy, w uregulowaniu tym znajdujemy całkowite potwierdzenie stanowiska, że wyżej określone świadczenie nie stanowi dochodu pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, wartość świadczeń rzeczowych w postaci wszystkich wymienionych lekarstw oraz szczepionek przeciwko tropikalnym chorobom (żółta gorączka, żółta febra, zapalenie wątroby typu A+B, błonica, tężec, dur brzuszny, polio, cholera, zakażenia meningokokowe A+C, malaria) nie stanowi dochodu pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie kosztów ubezpieczenia pracownika w podróży służbowej to zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży, służbowej - § 19. 1. - w przypadku choroby powstałej podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot udokumentowanych niezbędnych kosztów leczenia za granicą. 2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje ze środków pracodawcy, z wyjątkiem świadczeń gwarantowanych udzielonych zgodnie z przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w Unii Europejskiej, o których mowa w art. 5 pkt 32 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.). Pracodawca wykupując polisę ubezpieczenia kierować się będzie nie chęcią zapewnienia korzyści swojemu pracownikowi, lecz potrzebą uniknięcia ewentualnych nieprzewidywalnych co do wysokości i następstw powstałych w związku odbywaniem przez pracownika w podróży służbowej.

Wnioskodawca występuje w niniejszym postępowaniu jak płatnik.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup ubezpieczenia oraz szczepień ochronnych na choroby tropikalne, w tym żółtą febrę, zapalenie wątroby typu B, błonica, tężec, dur brzuszny, polio, cholera, zakażenie meningokokowego A+C, malaria oraz lekarstw przeciw tym chorobom w celu zapobieżenia zachorowaniu na tropikalne choroby zakaźne pracowników Spółki, mogących odbyć podróż do kraju, w którym występuje realne ryzyko zachorowalności na jedną z zakaźnych chorób tropikalnych, stanowią przychód pracownika, który korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na obowiązek pracodawcy ponoszenia kosztów profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, które są niezbędne ze względu na warunki pracy?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania w części dotyczącej obowiązków płatnika w związku z wydatkami poniesionymi na szczepienia ochronne dla pracowników. Natomiast w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydatkami poniesionymi na zakup ubezpieczenia dla pracowników zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on zobowiązany nie tylko do ponoszenia kosztów profilaktycznej opieki zdrowotnej wynikającej z Kodeksu pracy, ale również do świadczeń, w tym szczepień ochronnych, wynikających z ustawy z dnia 06 września 2001 r. o chorobach zakaźnych (Dz. U. Nr 126, poz.1384), w szczególności z art. 17 ust. 1 i 4.

Wnioskodawca wskazał, że w realizacji tej delegacji Minister Zdrowia wydał 28 listopada 2005 r. rozporządzenie zawierające wykaz stanowisk oraz szczepień ochronnych mających charakter obowiązkowy. Otrzymanie świadczenia przez pracownika w postaci obowiązkowego szczepienia nie budzi, zdaniem Wnioskodawcy, żadnych wątpliwości, że nie stanowią one dochodu pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty zakupu leków oraz koszty szczepień ochronnych nie powinny obciążać pracownika oraz nie stanowią dochodu pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według Wnioskodawcy jest on obowiązany do bezpośredniego sfinansowania przedmiotowych szczepień w odniesieniu zarówno dla pracowników, którzy odbywać będą podróż służbową do krajów tropikalnych.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia rzeczowe w postaci zakupu lekarstw przeciw malarii oraz szczepień ochronnych nie stanowią dochodu pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z przepisem prawa podatkowego (art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw tub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Wnioskodawca wskazał, że art. 222 § 1, 2 i 3 (winno być: art. 2221 § 1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) stanowi, że w razie zatrudnienia pracownika w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych pracodawca stosuje wszelkie dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe - ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

Wnioskodawca zaznaczył, że stosownie do brzmienia § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz. U. Nr 81, poz. 716), wydanym na podstawie art. 222 § 3 (winno być: art. 2221 § 3) Kodeksu pracy w celu ochrony pracowników przed zagrożeniami spowodowanymi przez szkodliwy czynnik biologiczny pracodawca jest obowiązany do stosowania, na warunkach określonych w rozporządzeniu, wszelkich dostępnych środków eliminujących narażenie lub ograniczających stopień tego narażenia, zwanych dalej „środkami zapobiegawczymi”. Wnioskodawca wskazał, że w § 16 ust. 1 znajdują się bezpośrednie wskazówki, że w przypadku wystąpienia lub możliwości wystąpienia w środowisku pracy szkodliwego czynnika biologicznego, przeciw któremu jest dostępna szczepionka, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz U. Nr 126, poz. 1384, z późn. zm.), natomiast ust. 2 wyraźnie wskazuje, że pracodawca może zlecić wykonywanie prac związanych z narażeniem na kontakt ze szkodliwym czynnikiem biologicznym tylko pracownikom właściwie zabezpieczonym, w tym uodpornionym przy użyciu dostępnych lekarstw i szczepionek W ocenie Wnioskodawcy, w uregulowaniu tym znajdujemy całkowite potwierdzenie stanowiska, że wyżej określone świadczenie nie stanowi dochodu pracowników w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Świadczeniodawca wyrażając wolę nieodpłatnego przekazania świadczenia świadczeniobiorcy i w konsekwencji świadczenie to przekazując, powoduje, że świadczeniobiorca osiąga korzyść majątkową. Przysporzenie ma jednak konkretny wymiar finansowy nie tylko w momencie wypłaty, ale i w momencie zmniejszenia zobowiązania jakie musiałoby być zapłacone, gdyby nie przekazane świadczeniobiorcom środki pieniężne.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielcze go stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W odniesieniu do wyżej przywołanych uregulowań prawnych należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności” co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie do art. 31 cytowanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako pracodawca ma zamiar wykupić z własnych środków szczepienia ochronne dla pracowników w celu zapobieżenia zachorowaniu na zakaźne choroby tropikalne oraz lekarstwa przeciw tym chorobom.

W odniesieniu do ponoszenia wydatków przez Wnioskodawcę na szczepienia ochronne na choroby tropikalne oraz na lekarstwa przeciw tym chorobom w celu zapobieżenia zachorowaniu na tropikalne choroby zakaźne dla pracowników mogących odbyć podróż do kraju, w którym występuje realne ryzyko zachorowalności na jedną z zakaźnych chorób tropikalnych, należy stwierdzić, że nie będą one stanowiły przychodu pracownika z nieodpłatnych świadczeń, ponieważ poza zakresem profilaktycznej opieki zdrowotnej określonej w Kodeksie pracy, pracodawca jest także zobowiązany do ponoszenia kosztów przeprowadzania innych zabiegów leczniczych, w tym szczepień ochronnych (art. 20 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o chorobach zakaźnych - Dz. U. z 2013 r. , poz. 947). W sytuacji, gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, w celu zapobiegania szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych wśród pracowników narażonych na działanie biologicznych czynników chorobotwórczych przeprowadza się zalecane szczepienia ochronne wymagane przy wykonywaniu czynności zawodowych, określonych na podstawie ust. 4.

Koszty przeprowadzania szczepień, o których mowa w ust. 1, oraz zakupu szczepionek ponosi pracodawca (art. 20 ust. 3).

Stosownie do postanowień art. 207 § 2 Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502), pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

Z treści art. 207 § 21 Kodeksu pracy wynika, że koszty działań podejmowanych przez pracodawcę w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w żaden sposób nie mogą obciążać pracowników.

Zgodnie z art. 222¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. w razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych pracodawca stosuje wszelkie dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe – ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

Stosownie do art. 222¹ § 3 Kodeksu pracy minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, uwzględniając zróżnicowane działanie czynników biologicznych na organizm człowieka oraz konieczność podjęcia niezbędnych środków zabezpieczających przed zagrożeniami wynikającymi z wykonywania pracy w warunkach narażenia na działanie czynników biologicznych, określi, w drodze rozporządzenia:

1. klasyfikację i wykaz szkodliwych czynników biologicznych;
2. wykaz prac narażających pracowników na działanie czynników biologicznych;
3. szczegółowe warunki ochrony pracowników przed zagrożeniami spowodowanymi przez szkodliwe czynniki biologiczne, w tym rodzaje środków niezbędnych do zapewnienia ochrony zdrowia i życia pracowników narażonych na działanie tych czynników, zakres stosowania tych środków oraz warunki i sposób monitorowania stanu zdrowia narażonych pracowników;
4. sposób prowadzenia rejestrów prac i pracowników, o których mowa w § 2, oraz sposób przechowywania i przekazywania tych rejestrów do podmiotów właściwych do rozpoznawania lub stwierdzania chorób zawodowych.

Finansowanie szczepień ochronnych i lekarstw na choroby tropikalne dla pracowników wysłanych w delegacje do krajów, w których występuje realne ryzyko zachorowalności na jedną z zakaźnych chorób tropikalnych nie powoduje u pracowników powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zgodnie z art. 207 § 2 i § 21 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki, a koszty działań podejmowanych przez pracodawcę w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy w żaden sposób nie mogą obciążać pracowników.

Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek ustalenia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sytuacji finansowania szczepień ochronnych i lekarstw na choroby tropikalne pracownikom wysłanym w podróż służbową do krajów, w których występuje realne ryzyko zachorowalności na jedną z zakaźnych chorób tropikalnych.

Zatem, skoro omawiane świadczenie – jak powyżej wskazano nie stanowi przychodu pracownika, to nie można zastosować do nich – jak chciałby Wnioskodawca zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby bowiem móc rozpatrywać dane świadczenie pod kątem zastosowania zwolnienia, to świadczenie winno stanowić przychód podatkowy.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, kwestia rozpatrywania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.