Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-1002/14-2/JK2
z 5 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wyposażenia mieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wyposażenia mieszkania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z małżonką dokonał podziału wspólnego majątku o wartości około 200.000,00 zł, mocą ugody sądowej zawartej w dniu 27 lutego 2013 r. przed Sądem Rejonowym, w skład którego wchodziły między innymi: prawo na najmu lokalu mieszkalnego i roszczenia z nim związane (znajdujące się w zasobach Towarzystwa Budownictwa Społecznego, inaczej TBS wraz z wyposażeniem lokalu w postaci kuchenki gazowej, drzwi wewnętrznych, umywalki stanowiących własność TBS) o wartości około 150.000 zł, meble pokojowe (regał na książki, komoda) o wartości 2.000,00 zł, narożnik z funkcją spania Neski o wartości 2.000,00 zł, telewizor LCD Sharp 32c o wartości 5.000,00 zł, meble kuchenne o wartości 4.000,00 zł, lodówka o wartości 2.000,00 zł, dwie szafy wnękowe o wartości 1.000,00 zł, zabudowa sypialni (tj. regał na książki, biurko, szafa) o wartości 5.000, 00 zł, łóżko znajdujące się w sypialni o wartości 1.500,00 zł oraz pralka LG o wartości 1.000, 00 zł.

Na skutek podziału majątku wyłącznym właścicielem ww. składników majątkowych stał się Wnioskodawca za spłatą małżonki w kwocie 100.000,00 zł, płatną do dnia 31 grudnia 2013 r. Postanowienie Sądu Rejonowego w przedmiocie umorzenia postępowania sądowego wobec zawarcia ugody sądowej stało się prawomocne z dniem 6 marca 2013 r.

W dniu 24 października 2014 r. Wnioskodawca zawarł z osobą trzecią umowę odstąpienia mieszkania znajdującego się w zasobach Towarzystwa Budownictwa Społecznego (TBS) wraz z wyposażeniem. Mocą ww. umowy Wnioskodawca sprzedał osobie trzeciej wyposażenie mieszkania, tj. meble, sprzęt AGD-kuchenkę gazową, pralkę, dwie szafy wnękowe, meble na wymiar w sypialni, regał i komodę w salonie, drzwi wewnętrzne, ceramikę sanitarną), za cenę 134.890,00 zł, które to ruchomości nabył na podstawie ugody sądowej zawartej w dniu 27 lutego 2013 r. Zbycie przez Wnioskodawcę ww. ruchomości nastąpiło w celach prywatnych (nie związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą) i po upływie 6 miesięcy od daty ich nabycia, bowiem na skutek zawarcia w dniu 27 grudnia 2010 r. umowy rozdzielności majątkowej, Wnioskodawca stał się współwłaścicielem ww. rzeczy w udziale 1/2 części, natomiast pozostały udział w wysokości 1/2 nabył w dniu 27 lutego 2013 r. mocą przedmiotowej ugody sądowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zbycie przez Wnioskodawcę po upływie pół roku od nabycia rzeczy ruchomych w postaci; mebli, sprzętu AGD, tj. kuchenki gazowej oraz pralki, dwóch szaf wnękowych, mebli na wymiar w sypialni, regału i komody w salonie, drzwi wewnętrznych, ceramiki sanitarnej (kafelki, lustra), nie dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, tylko w celach prywatnych, stanowi źródło przychodu w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) i czy tym samym uzyskane z tego tytułu środki finansowe podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Wnioskodawca w zeznaniu podatkowym, za rok w którym doszło do zbycia ruchomości tj. za 2014, musi wykazać przychód uzyskany z tytułu zbycia ruchomości wyliczonych w pytaniu Nr 1, jeżeli w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi on źródła przychodu i uzyskane na tej podstawie środki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę otrzymaną z tytułu sprzedaży na rzecz osoby trzeciej w dniu 24 października 2014 r. wyposażenia mieszkania należy traktować jako przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. przepisem źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pól roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy - jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

W związku z powyższym, gdy sprzedaż nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy są to przychody z odpłatnego zbycia rzeczy. Wówczas to uzyskany dochód należy wykazać w zeznaniu według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w pozycji „inne źródła”, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym i w tym terminie wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 45 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy.

Z kolei przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie (wybudowanie) nie stanowi źródła przychodu.

Z przytoczonego powyżej przepisu wynika, że odpłatne zbycie rzeczy innych niż nieruchomości lub ich części nie jest źródłem przychodów wtedy, gdy są spełnione następujące warunki: a) odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, b) odpłatne zbycie zostało dokonane po upływie pół roku, licząc od korka miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia rzeczy, należy więc odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Zgodnie z art. 43 powołanej wyżej ustawy, rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Rzecz w rozumieniu art. 45, jako przedmiot stosunków cywilnoprawnych, musi charakteryzować się następującymi cechami: być przedmiotem materialnym, stanowić przedmiot wyodrębniony, może samodzielnie występować w obrocie. Zdaniem Piotra Nazaruka w Komentarzu do Kodeksu Cywilnego autorstwa : Jerzy Ciszewski, Kamil Jędrej, Grzegorz Karaszewski, Jakub Knabe, Piotr Nazaruk, Beata Ruszkiewicz, Grzegorz Sikorski, Anna Stępień-Sporek, wyd. LexisNexis, 2014: „Przedmioty materialne to takie części przyrody, w stanie pierwotnym lub przetworzonym, które są wyodrębnione spośród innych (naturalnie lub sztucznie) w sposób umożliwiający samoistne ich traktowanie w stosunkach społecznych i gospodarczych, wyrażonych przez prawo rzeczowe, zobowiązaniowe i inne. Wyodrębnienie rzeczy jako przedmiotów samoistnych wyklucza z tej kategorii res omnium communes, czyli powietrze atmosferyczne, wodę w morzu i wody płynące, kopaliny w złożu (choć mogą być częściami składowymi gruntu). Nie są wyodrębnione jako rzeczy jej części składowe zgodnie z art. 47, 48”.

Z kolei w myśl art. 46 § 1 K.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntów przedmiot własności. Natomiast zgodnie z art. 47 § 1 K.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, zgodnie natomiast z § 2 tegoż artykułu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Zgodnie zaś z art. 535 Kodeks cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Wskazać w tym miejscu należy, że nabycie i zbycie rzeczy następuje w wyniku zawarcia umowy przenoszącej własność tej rzeczy.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna nabył wraz z małżonką w czasie trwania ustroju wspólności majątkowej przedmioty majątkowe stanowiące w szczególności wyposażenie meblarskie oraz AGD lokalu mieszkalnego w W., tj. prawo najmu lokalu mieszkalnego i roszczenia z nim związane (znajdujące się w zasobach Towarzystwa Budownictwa Społecznego, inaczej TBS wraz z wyposażeniem lokalu w postaci kuchenki gazowej, drzwi wewnętrznych, umywalki stanowiących własność TBS) o wartości około 150.000 zł, meble pokojowe (regał na książki, komoda) o wartości 2.000,00 zł, narożnik z funkcją spania Neski o wartości 2.000,00 zł, telewizor LCD Sharp 32c o wartości 5.000,00 zł, meble kuchenne o wartości 4.000,00 zł, lodówka o wartości 2.000,00 zł, dwie szafy wnękowe o wartości 1.000,00 zł, zabudowa sypialni (tj. regał na książki, biurko, szafa) o wartości 5.000,00 zł, łóżko znajdujące się w sypialni o wartości 1.500,00 zł oraz pralka LG o wartości 1.000,00 zł. Wspólność majątkową małżonkowie wyłączyli między sobą umową rozdzielności majątkowej zawartą w dniu 27 grudnia 2010 roku, stając się współwłaścicielami ww. przedmiotów majątkowych w równych częściach ułamkowych. Z kolei udział jaki do ww. przedmiotów przysługiwał małżonce, Wnioskodawca nabył na skutek zawartej ugody sądowej w dniu 27 lutego 2013 r. stając się ich wyłącznym właścicielem. W dniu 24 października 2014 r. zawarta została umowa odstąpienia mieszkania, na mocy której Wnioskodawca za wynagrodzeniem sprzedał osobie trzeciej nabyte (częściowo w czasie trwania wspólności małżeńskiej, a w pozostałym zakresie w drodze ugody sądowej w przedmiocie podziału majątku) przedmioty majątkowe.

W ocenie Wnioskodawcy meble pokojowe (regał na książki,komoda), narożnik z funkcją spania, telewizor LCD Sharp 32c, meble kuchenne, lodówka, dwie szafy wnękowe, zabudowa sypialni (tj. regał na książki, biurko, szafa), łóżko znajdujące się w sypialni, pralka LG, jako że zostały wyodrębnione spośród innych w sposób umożliwiający samoistne ich traktowanie, są rzeczami w rozumieniu art. 45 K.c.

Skoro zatem w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z umową sprzedaży (odpłatnego przekazania) wyposażenia oznacza to, że przedmiotem tej umowy są przedmioty materialne, które w świetle cyt. art. 45, 46 oraz 47 Kodeksu cywilnego stanowią odrębny przedmiot własności i uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego zbycie wskazanych ruchomości nastąpiło po upływie pół roku, licząc, od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W związku z tym, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż rzeczy ruchomych w postaci mebli i sprzętu AGD została dokonana po upływie okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym uzyskane z tego tytułu środki finansowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy nie musi on wykazywać kwoty przychodu uzyskanej z tytułu zbycia umową z dnia 24 października 2014 r. wyposażenia mieszkania w postaci ruchomości pomniejszonej o udokumentowane koszty jego uzyskania w zeznaniu rocznym za rok 2014 w formularzu PIT-37. Powyższe stanowisko Wnioskodawca wywodzi wprost z normatywnej treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że nie uznaje się za źródło przychodu odpłatnego zbycia innych rzeczy, jeżeli następuje ono po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W ocenie Wnioskodawcy brak podstaw faktycznych ani prawnych do kwalifikowania takiego przychodu ewentualnie jako przychodu z innego źródła, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, jako, że do tej kategorii mogą być przypisane tylko te przychody, które do innych kategorii wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy, przyporządkowane być nie mogą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.