Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-957/14/MCZ
z 12 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 października 2014 r. (data wpływu do Biura – 17 listopada 2014 r.), uzupełnionym 4 lutego 2015 r. i 2 marca 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych przez osobę będącą obywatelem Polski z pracy wykonywanej za granicą w 2014 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych przez osobę będącą obywatelem Polski z pracy wykonywanej za granicą w 2014 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w pismach z 22 stycznia 2015 r. i 11 lutego 2015 r., znak: IBPB II/1/415-957/14/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 4 lutego 2015 r. i 2 marca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniach zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł kontrakt ze spółką mającą siedzibę w Wielkiej Brytanii (dalej: „agencja”). Agencja jest agencją pośrednictwa pracy, mającą siedzibę w Londynie. Wspomniana agencja zlokalizowana jest wyłącznie na terytorium Wielkiej Brytanii.

W ramach tego kontraktu Wnioskodawca wykonuje zadania w charakterze inżyniera spawalnictwa na barce, znajdującej się u wybrzeży Beninu (Afryka). Barka wchodzi w skład przedsiębiorstwa spółki, posiadającej siedzibę we Francji. Formalnie Wnioskodawcę i spółkę francuską nie łączy jakakolwiek umowa.

W związku z zawartym kontraktem, większą część 2014 r., Wnioskodawca spędzi w Beninie (Afryka). Na dzień przygotowania niniejszego wniosku jest to ok. 210 dni.

W roku podatkowym 2014 Wnioskodawca nie prowadził i nie będzie prowadzić działalności gospodarczej w Polsce, ani w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca nie jest zatrudniony na umowę o pracę, ale na tzw. kontrakcie, przy czym nie jest to umowa ze stosunku pracy. Powyższą umowę można porównać do umowy zlecenia obowiązującej w Polsce. Agencja pośrednictwa pracy nie jest zobowiązana do odprowadzania za Wnioskodawcę podatku w Wielkiej Brytanii. Zgodnie z kontraktem zawartym z agencją, to Wnioskodawca rozlicza się sam z podatków.

Centrum interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się i będzie znajdowało się w 2014 r. poza terenem Rzeczypospolitej Polski. Głównym ośrodkiem interesów życiowych wnioskodawcy jest Benin (Afryka).

W Polsce w roku podatkowym 2014 Wnioskodawca spędzi ok. 60 dni. Wnioskodawca nie osiągnie jakichkolwiek dochodów w Polsce, nie będzie prowadzić działalności gospodarczej i nie podejmie żadnej pracy w Polsce w 2014 r.

W uzupełnieniu wniosku z 30 stycznia 2015 r. (data wpływu do Biura – 4 lutego 2015 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

1.Nie wymeldował się z miejsca stałego pobytu w Polsce.

2.W roku 2015 nie posiada miejsca zamieszkania w Beninie; w 2014 r. mieszkał w Beninie, ponieważ przez większą część roku tam pracował.

3.Nie zgłosił zmiany adresu z polskiego na adres w Beninie we właściwym urzędzie skarbowym. Skierował pismo – wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej do polskiego organu, w związku z czym posługuje się polskim adresem zameldowania.

4.W roku 2014 Wnioskodawca posiadał centrum interesów życiowych w Beninie, tam mieszkał i posiadał przyjaciół.

5.Wnioskodawca jest kawalerem, nie posiada dzieci, rodziców. W Polsce pozostał jego brat i siostra.

6.Wnioskodawca nie jest właścicielem nieruchomości, ani innego znacznego majątku w Polsce.

7.Przez większą część roku 2014 r. interesy życiowe Wnioskodawcy były skoncentrowane w Beninie.

8.W umowie z pośrednikiem zostało wskazane, że Wnioskodawca jest obywatelem Polski, zamieszkującym we Francji.

9.Wnioskodawca w 2013 r. prowadził działalność gospodarczą we Francji.

10.Kontrakty były w 2014 r. zawierane na następujące okresy:

• 09.12.2013-31.03.2014,
• 01.04.2014-06.07.2014,
• 07.07.2014-15.07.2014,
• 16.07.2014-30.08.2014,
• 01.09.2014-30.09.2014.
  

11.W powyższych okresach Wnioskodawca mieszkał w Beninie. Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Jest to jego jedyne obywatelstwo. Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej innego kraju.

12.Wnioskodawca w 2013 r. prowadził działalność gospodarczą we Francji. Za 2013 r. Wnioskodawca rozliczył dochód w Polsce.

13.Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z Wielkiej Brytanii, od spółki pośredniczącej w rozliczeniach pomiędzy Wnioskodawcą a pośrednikiem.

14.Wnioskodawca zawarł umowę tzw. „freelance contract”, który nie stanowi umowy o pracę. Jest to umowa zlecenia, która jest zawierana z Wnioskodawcą na krótkie okresy, w zależności od zapotrzebowania na usługi świadczone przez Wnioskodawcę. Zleceniobiorcą jest spółka brytyjska, która pośredniczy w rozliczeniach pomiędzy brytyjską agencją zatrudnienia (przy czym zatrudnienie, które oferuje ta spółka nie jest oparte tylko i wyłącznie na umowach o pracę, ale także na umowach zlecenia).

15.Przedsiębiorstwo eksploatujące barkę znajduje się w Beninie i wchodzi w skład spółki mającej siedzibę we Francji.

16.Barka znajduje się na wodach terytorialnych Beninu. Barka jest przemieszczana tylko wzdłuż wybrzeży Beninu i jest barką roboczą przeznaczoną do wykonywania prac w górnictwie morskim. Wnioskodawca w 2014 r. nie osiągnął jakichkolwiek dochodów w Polsce, nie prowadził działalności gospodarczej w Polsce.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku z 23 lutego 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca wyemigrował z kraju w 2013 r. na czas nieokreślony.

Wnioskodawca przeniósł centrum swoich wszystkich interesów życiowych za granicę. Fakt, że kontrakty podpisywane przez Wnioskodawcę były krótkotrwałe nie ma jakiegokolwiek znaczenia z punktu widzenia woli Wnioskodawcy do zmiany centrum interesów życiowych.

Wnioskodawca nie miał wiedzy na temat planowanej długości kontraktów. Jest to stan przyszły, którego nie da się przewidzieć, nawet jeżeli posiada się kontrakt czy też umowę o pracę w Polsce, z polskim pracodawcą. Wnioskodawca miał wolę pracować na warunkach zagranicznego kontraktu jak najdłużej, jeżeli otrzymałby taką możliwość. Gotów był pozostać do dyspozycji zleceniodawcy przez okres kilku - kilkunastu lat.

Fakt zawierania krótkotrwałych umów miał znaczenie tylko dla zleceniodawcy, który chcąc zabezpieczyć swoje interesy, nie był w stanie przewidzieć zapotrzebowania na usługi Wnioskodawcy i zaoferować kontraktu na czas nieoznaczony.

Wnioskodawca podkreśla, że nie posiada rodziny (małżonki, dzieci), ani majątku w Polsce, zatem w ocenie Wnioskodawcy wyjazd zagraniczny z wolą przeprowadzenia się na stałe poza terytorium RP, bez wiedzy jak długo będzie trwał pobyt zagranicą, powoduje zmianę centrum interesów życiowych.

W roku 2015 (na dzień złożenia uzupełnienia wniosku) Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania w Beninie. W roku 2014 mieszkał w Beninie, ponieważ przez większą część roku tam pracował, zatem w 2014 r. posiadał miejsce zamieszkania w Beninie.

Wnioskodawca w 2014 r. zmienił centrum interesów życiowych, co miało swoje realne odzwierciedlenie w działaniach podjętych przez Wnioskodawcę – przeprowadzka, podjęcie pracy zarobkowej, poznanie przyjaciół, rozwijanie hobby.

W roku 2014 Wnioskodawca nie był polskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca w 2013 r. prowadził działalność gospodarczą we Francji. Za 2013 r. Wnioskodawca rozliczył dochód w Polsce. Obecnie Wnioskodawca przeprowadza rozliczenie podatku we Francji.

Wnioskodawca po zakończeniu ostatniego kontraktu w 2014 r. w Beninie przyjechał na krótkotrwały pobyt do Polski. Obecnie Wnioskodawca planuje kolejny wyjazd zagraniczny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wobec nieosiągania dochodu na terenie Polski i nieprzebywania Wnioskodawcy na terenie Polski ponad okres 183 dni w roku i nieposiadania centrum interesów życiowych w Polsce zobowiązany on jest do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce?
2. Czy, a jeżeli tak to w jaki sposób Wnioskodawca ma uiścić podatek dochodowy w Polsce od osiągniętych przychodów w 2014 r., o których mowa we wniosku (mowa jest o rozliczeniu rocznym)?
   
   

Powołując treść art. 3 ust. 1 i ust. 1a, art. 3 ust. 2a i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z treścią tych przepisów rezydentem podatkowym jest osoba, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych osób osiągających dochody poza krajem uzależnione jest zaś w pierwszej kolejności od posiadania statusu rezydenta polskiego.

Wnioskodawca w ciągu całego roku 2014 r. spędzi w Polsce ok. 60 dni.

Wnioskodawca jest kawalerem, nie posiada dzieci, rodziców. W Polsce pozostał jego brat i siostra. Wnioskodawca nie posiada nieruchomości, ani innego znacznego majątku w Polsce. Przez większą część roku 2014 r. interesy życiowe Wnioskodawcy były skoncentrowane w Beninie. W tym kraju przebywa, mieszka, uprawia hobby. Większość czasu Wnioskodawca spędza na barce usytuowanej u wybrzeży Beninu. Jedynym źródłem utrzymania Wnioskodawcy jest wynagrodzenie wypłacane przez agencję.

Zdaniem Wnioskodawcy, od momentu zmiany miejsca zamieszkania i przeniesienia centrum interesów życiowych Wnioskodawca jest objęty jedynie ograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce. Tym samym musi się rozliczyć z podatków w Polsce tylko wtedy, gdy osiągnął w Polsce dochody podlegające opodatkowaniu – i tylko z tych dochodów.

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest on polskim rezydentem podatkowym, w 2015 r. nie jest zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego i do ewentualnej zapłaty podatku od uzyskanego dochodu za granicą.

W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie nie zachodzi konieczność stosowania postanowień Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych. Postanowienia Konwencji, tak jak wszystkich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania stosuje się bowiem w stosunku do osób mających miejsce zamieszkania w jednym umawiającym się państwie, a uzyskującym dochody w drugim umawiającym się państwie. I tak np. w myśl art. 14 ust. 1 Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie otrzymuje za pracę najemną – z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15.17, 18 i 19 tej Konwencji – podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie.

Wnioskodawca, pomimo iż otrzymuje wynagrodzenie za czynności wykonane w ramach kontraktu z agentem brytyjskim, nie zamieszkuje na terenie Wielkiej Brytanii. W 2014 r. nie spędzi ani jednego dnia na terenie Wielkiej Brytanii.

Biorąc pod uwagę interpretację art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca nie zamieszkuje także w Polsce. Niecelowe zatem jest stosowanie przepisów ww. Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, na tle przedstawionego stanu faktycznego z tytułu osiągniętych przychodów na kontrakcie z agentem, nie ma obowiązku uiścić podatku na terytorium Polski, z uwagi na fakt, iż w 2014 r. nie osiągnie żadnych przychodów w Polsce, jak również w roku 2014 nie będzie zamieszkiwał w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jak z powyższego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z treści złożonego wniosku i jego uzupełnień wynika, że Wnioskodawca jest kawalerem – jest bezdzietny, nieżonaty, nie posiada rodziców. Nie posiada także majątku w Polsce. W 2013 r. Wnioskodawca wyjechał z Polski na czas nieokreślony, z zamiarem przeprowadzenia się na stałe poza terytorium Polski –przeniósł swoje centrum interesów życiowych za granicę. W 2013 r. Wnioskodawca mieszkał we Francji gdzie prowadził działalność gospodarczą. Rozliczenie roczne za 2013 r. Wnioskodawca złożył w Polsce. Za pośrednictwem agencji pośrednictwa pracy mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii Wnioskodawca zawarł kontrakt („freelance contract”), kilkakrotnie przedłużany, w ramach którego jako inżynier spawalnictwa, wykonywał pracę w górnictwie morskim (na barce) w Beninie w okresie od 9 grudnia 2013 r. do 30 września 2014 r. (ok. 210 dni). Zawarty kontrakt nie jest umową o pracę, ani inną umową ze stosunku pracy; można go porównać do umowy zlecenia obowiązującej w Polsce. Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie z Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Jest to jego jedyne obywatelstwo. Wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej innego kraju. Wnioskodawca posiada adres zamieszkania w Polsce, nie wymeldował się z miejsca stałego pobytu w Polsce i nie zgłosił we właściwym dla niego urzędzie skarbowym zmiany miejsca zamieszkania na adres w Beninie a wcześniej we Francji.

W 2014 r. centrum interesów życiowych Wnioskodawcy znajdowało się w Beninie – Wnioskodawca przeprowadził się tam, podjął pracę, poznał przyjaciół miał wolę pracować na warunkach zagranicznego kontraktu jak najdłużej przez okres kilku - kilkunastu lat, gdyby otrzymał taka możliwość (przedłużenie kontraktu). Po zakończeniu kontraktu Wnioskodawca przyjechał na krótkotrwały pobyt do Polski. W 2014 r. przebywał w Polsce ok. 60 dni. W 2015 r. Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania w Beninie. Obecnie Wnioskodawca przeprowadza rozliczenie podatku we Francji. Wnioskodawca planuje kolejny wyjazd zagraniczny.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku i jego uzupełnieniach zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca, stanu wolnego, bezdzietny oraz nie posiadający majątku w Polsce – jak stwierdził we wniosku – wyjechał z Polski w 2013 r. na czas nieokreślony, z zamiarem przeprowadzenia się na stałe poza terytorium Polski – przeniósł swoje centrum interesów życiowych za granicę, to w myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2014 r. nie spełnia kryterium osoby posiadającej na terytorium Polski miejsca zamieszkania, gdyż w 2014 r. mieszkał i pracował w Beninie. Wnioskodawca przebywał w Polsce w 2014 r. przez okres ok. 60 dni i nie osiągnął jakichkolwiek dochodów w Polsce oraz przez najbliższe lata zamierza przebywać stale poza Polską – za granicą mieszkać oraz pracować – zatem nie ma nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce – nie jest polskim rezydentem podatkowym. Ponieważ w 2014 r. Wnioskodawca nie osiągał i nie będzie osiągać dochodów w Polsce, to nie osiągając dochodów, o których mowa w powołanym wyżej art. 3 ust. 1 ust. 2b ww. ustawy nie podlega również ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych w 2014 r. z tytułu pracy na barce w Beninie (gdzie znajdowało się – jak twierdzi – jego centrum interesów życiowych) i tym samym nie jest zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego za 2014 r.

Fakt otrzymywania wypłaty wynagrodzenia za ww. pracę z Wielkiej Brytanii nie powoduje konieczności zastosowania do ww. wynagrodzenia postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz.U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), gdyż jak stwierdził Wnioskodawca we wniosku nie ma on miejsce zamieszkania ani w Wielkiej Brytanii ani w Polsce.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Organ jednocześnie zaznacza, iż interpretacja została wydana w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawiony przez Wnioskodawcę. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony opis zdarzenia sformułowanego we wniosku jest zgodny z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.