Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-863/14-5/WS
z 21 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 13 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymywanych świadczeń z Holandii jest:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do pytania nr 1,
• prawidłowe – w odniesieniu do pytania nr 2.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymywanych świadczeń z Holandii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z dniem 16 stycznia 2002 r. Wnioskodawca podjął pracę w holenderskiej firmie transportu ciężarowego. Firma ta świadczy swoje usługi na terenie całej Europy z pominięciem ściany wschodniej kontynentu. Wnioskodawca jest w dalszym ciągu zatrudniony w tym zakładzie pracy, na stanowisku mechanika i ma zamiar pracować do chwili uzyskania praw emerytalnych.

W dniu 2 kwietnia 2010 r. Zainteresowany ukończył 60 lat. Od tej chwili, w myśl holenderskiego prawa pracowniczego, zgodnie z tabelami holenderskiego Kodeksu Pracy, przysługuje mu świadczenie przewidziane dla pracowników branży transportowej w wysokości brutto 132,25 Euro miesięcznie. Takie świadczenie otrzymuje. Wypłaca je Towarzystwo Ubezpieczeniowe, w którym gromadzone są składki emerytalne Wnioskodawcy.

Jest to świadczenie opodatkowane i wypłacane w kwocie netto. Po zakończeniu roku kalendarzowego Wnioskodawca otrzymuje rozliczenie kwot: brutto, netto, naliczonego i potrąconego podatku. W dalszej kolejności, otrzymane rozliczenie (jedno z firmy macierzystej, drugi z Towarzystwa Ubezpieczeniowego) ujmuje w rocznym PIT-36 i rozlicza się z Urzędem Skarbowym zgodnie z polskim prawem podatkowym.

Ponadto Wnioskodawca wskazał następujące dane:

• miejsce jego zamieszkania - Polska,
• tymczasowy pobyt - Niemcy (tuż przy granicy niemiecko-holenderskiej),
• miejsce wykonywanej pracy - Holandia,
• wypłaty wynagrodzenia dokonuje firma holenderska,
• przeciętny pobyt za granicą - 345 dni w roku,
• w Polsce Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych dochodów,
• Wnioskodawca nie korzysta z preferencyjnych rozliczeń podatkowych.
  
  

Polski bank prowadzący konto osobiste Wnioskodawcy, ponownie opodatkowuje świadczenie przewidziane holenderskim Kodeksem Pracy i pobiera prowizje za swoje czynności. Otrzymywane co miesiąc świadczenie pieniężne z Holandii stanowi wypłatę środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym o charakterze branżowym (branża transportowa), które stanowią II filar holenderskiego systemu ubezpieczeń społecznych.

Podobnie jak w polskich przepisach dotyczących pracowniczych programów emerytalnych, wypłata zgromadzonych środków w holenderskim PPE może następować w okresach miesięcznych, poczynając od ukończenia przez oszczędzającego 60 roku życia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, wynikające z uzupełnienia wniosku.

1. Czy przychód uzyskiwany z wypłat środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym, prowadzony przez branżowy pracowniczy program emerytalny pracowników transportu Holandii - podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy polski bank prowadzący rachunek bankowy, na który wpływają co miesiąc środki z pracowniczego programu emerytalnego w Holandii, tytułem wypłaty zgromadzonych w nim środków, zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych - ma prawo jako płatnik pobierać od tych kwot zaliczki na podatek dochodowy przekazywać je do urzędu skarbowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 18 ust. 1 Konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą a Polską Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120), z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wcześniejszym lub aktualnym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. konwencji dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21.

Art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika, z zastrzeżeniem ust. 33.

Przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej (art. 21 ust. 33 ww. ustawy) w tym również Królestwa Holandii. Na podstawie art. 2 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. 116, poz. 1207 ze zm.) przez wypłatę rozumie się dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy - na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie.

W przedmiotowej sprawie wypłata środków następuje w okresach miesięcznych na wniosek uczestnika, po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat.

Biorąc powyższe pod rozwagę, w sytuacji gdy świadczenia są otrzymywane przez Wnioskodawcę - jako uczestnika pracowniczego programu emerytalnego utworzonego i działającego w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych, obowiązujące w Holandii, podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej sytuacji, polski bank do którego wpływa świadczenie, a który spełnia rolę płatnika w stosunku do tego świadczenia nie ma prawa pobierać od wypłacanego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do pytania nr 1,
• prawidłowe – w odniesieniu do pytania nr 2.
  
  

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120), z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jednakże w myśl art. 18 ust. 5 ww. konwencji, wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

W świetle powyższego, dochody uzyskane z tytułu świadczeń wypłacanych z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii, będące płatnością wypłacaną według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Postanowienie w umowie, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje bowiem, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

W myśl zasady powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58a ww. ustawy, na który Wnioskodawca powołał się w pytaniu nr 1, wolne od podatku dochodowego są dochody z tytułu oszczędzania na indywidualnym koncie emerytalnym, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, uzyskane w związku z:

1. gromadzeniem i wypłatą środków przez oszczędzającego,
2. wypłatą środków dokonaną na rzecz osób uprawnionych do tych środków po śmierci oszczędzającego,
3. wypłatą transferową

− z tym że zwolnienie nie ma zastosowania w przypadku, gdy oszczędzający gromadził oszczędności na więcej niż jednym indywidualnym koncie emerytalnym, chyba że przepisy te przewidują taką możliwość.

Powyższe zwolnienie nie ma zastosowania w sytuacji Wnioskodawcy. Świadczenie uzyskiwane bowiem przez Zainteresowanego korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika, z zastrzeżeniem ust. 33.

Przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej (art. 21 ust. 33 ww. ustawy).

Na podstawie art. 2 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 710) przez wypłatę rozumie się dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy - na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie.

Warunki te określone są w art. 42 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym wypłata następuje:

1. na wniosek uczestnika po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat;
2. na wniosek uczestnika po przedstawieniu przez niego decyzji o przyznaniu prawa do emerytury i po ukończeniu 55 roku życia;
3. w przypadku ukończenia przez uczestnika 70 lat, jeżeli wcześniej nie wystąpił z wnioskiem o wypłatę środków;
4. na wniosek osoby uprawnionej, w przypadku śmierci uczestnika.
   
   

Z powyższego wynika, że zamiarem ustawodawcy było, aby określenie „wypłata” dotyczyło świadczeń, które realizują cel programu emerytalnego.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że świadczenie otrzymywane przez Wnioskodawcę podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym płatnik w Polsce nie powinien pobierać od ww. świadczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Jednakże w związku z tym, że w pytaniu nr 1 Wnioskodawca powołał się na art. 21 ust. 1 pkt 58a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast we własnym stanowisku na art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. a ww. ustawy, a nie na art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b (choć przywołał treść art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b ww. ustawy), jego stanowisko w odniesieniu do pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.