Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-25/15-2/MD
z 20 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 14 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej przekazanych nieodpłatnie towarów handlowych przez małżonka – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą X Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Handlowe (dalej w skrócie: X PPH), którego przeważającym przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa wyrobów tekstylnych (PKD 46.41.Z). Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą mąż Wnioskodawczyni ewidencjonuje za pośrednictwem księgi handlowej, prowadzonej zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. W ramach przyjętej polityki rachunkowości oraz zgodnie ze stosowanymi zasadami ustalania wyniku finansowego, mąż Wnioskodawczyni uznaje wydatki poniesione na zakup towarów handlowych za koszt uzyskania przychodu z chwilą ich sprzedaży.

Na działalność firmy X PPH nabyte zostały ruchomości (m.in. towary handlowe, maszyny i urządzenia oraz samochody etc.) oraz prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem magazynowo - usługowym. Powyższe ruchomości i nieruchomości są składnikami majątku firmy X PPH i jednocześnie wchodzą w skład majątku wspólnego, jaki Wnioskodawczyni posiada z mężem w ramach ustawowej współwłasności majątkowej małżeńskiej.

Na dzień złożenia wniosku, mąż Wnioskodawczyni planuje zmienić profil prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej i jednocześnie ograniczyć jej rozmiary. W związku z tym mąż Wnioskodawczyni protokołem zdawczo - odbiorczym zamierza przekazać nieodpłatnie Wnioskodawczyni zorganizowaną część przedsiębiorstwa X PPH, a Wnioskodawczyni przyjąć ją i kontynuować przy jej wykorzystaniu działalność prowadzoną dotychczas przez męża. Przy czym, zanim to nastąpi, Wnioskodawczyni zarejestruje się w odpowiedniej ewidencji jako osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą o przedmiocie działalności identycznym, jak ten, który do czasu przekazania zorganizowanej części przedsiębiorstwa wykonywał Jej mąż (tj. sprzedaż hurtowa wyrobów tekstylnych).

Przekazanie części przedsiębiorstwa X PPH, o której mowa wyżej, nie będzie stanowić przekazania majątku tegoż przedsiębiorstwa do odrębnego majątku Wnioskodawczyni, lecz będzie jedynie przekazaniem części majątku wspólnego małżonków, którym zarządzał dotychczas mąż w dyspozycję Wnioskodawczyni, co w skutkach równoważne będzie z tym, że od chwili przekazania Wnioskodawczyni sprawować będzie ekonomiczną kontrolę nad tym majątkiem w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W trakcie projektowanych czynności pomiędzy Wnioskodawczynią, a Jej mężem nadal obowiązywać będzie ustrój majątkowej wspólności małżeńskiej. Zorganizowana część przedsiębiorstwa, którą Wnioskodawczyni przejmie w dyspozycję od swojego męża, obejmować będzie całość organizacyjnie i finansowo wyodrębnionych składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań i należności, które tworzą przedsiębiorstwo firmy X PPH, za wyjątkiem części nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem magazynowo - usługowym, wchodzącej w skład rzeczonego przedsiębiorstwa. Powyższe oznacza, że wraz z przekazaniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa firmy X PPH na Wnioskodawczynię, kontrolę ekonomiczną nad objętym ustawową współwłasnością majątkową małżeńską majątkiem firmy X PPH, tj. środkami trwałymi z wyłączeniem części nieruchomości, o której mowa w zdaniu poprzednim, oraz majątkiem obrotowym, w tym towarami handlowymi, przejmie Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą. Natomiast mąż Wnioskodawczyni kontynuował będzie prowadzoną działalność gospodarczą w oparciu o zatrzymaną w swojej dyspozycji część nieruchomości, tyle że działalność ta będzie prowadzona w innym niż dotychczas przedmiocie.

Nadto Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w zakresie ewidencji zdarzeń gospodarczych, zamierza stosować przepisy ustawy o rachunkowości, tj. prowadzić księgi handlowe. Podobnie jak czynił to Jej mąż, wydatki poniesione na zakup towarów handlowych zamierza uznawać za podatkowy koszt uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży tychże towarów dopiero z chwilą ich faktycznej sprzedaży.

Zważywszy na powyższe, planując sprzedaż towarów handlowych przyjętych wcześniej jako element zorganizowanej części przedsiębiorstwa, prowadzonego dotychczas przez męża Wnioskodawczyni, powzięła Ona wątpliwości w zakresie możliwości uznania w opisanych okolicznościach za podatkowe koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży towarów handlowych, wydatków na zakup towarów handlowych, jakie pierwotnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej poniósł Jej mąż, a które to z racji stosowanych zasad ustalania wyniku finansowego w ujęciu podatkowym nie uznał dotychczas za podatkowe koszty uzyskania przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanych okolicznościach, wydatki poniesione przez męża Wnioskodawczyni na zakup towarów handlowych, które jako element zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostaną nieodpłatnie przekazane Wnioskodawczyni, stanowić będą dla Wnioskodawczyni podatkowy koszt uzyskania przychodów ze sprzedaży towarów handlowych w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków, który zgodnie z art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, obejmuje: przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej; przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił; prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom; przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków; prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie; przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość; wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków; przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków; prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy; przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Przytoczony przepis określając, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków, jednocześnie wskazuje, że do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej, co skutkuje tym, że każdy element majątku nabyty przez jednego z małżonków do prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa jest w świetle prawa nabywany także przez drugiego z małżonków w ramach ustawowej współwłasności łącznej, pod warunkiem, że pomiędzy małżonkami nie zawierano żadnych umów ograniczających lub znoszących tą współwłasność.

W myśl art. 206 i 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów, w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Wobec powyższego małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie współwłasności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią.

Zważywszy na przywołane przepisy należy przyjąć, że dają one możliwość przekazania całości bądź części majątku (w tym towarów handlowych) stanowiącego współwłasność łączną małżonków, wykorzystywanego w działalności gospodarczej jednego z małżonków na rzecz drugiego - w tym przypadku na rzecz Wnioskodawczyni. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem ich działalności gospodarczej.

W zakresie możliwości uznania wydatków ponoszonych przez osobę fizyczną w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą za koszt podatkowy należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

W przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca zawarł generalną regułę, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego wynika zatem, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Literatura przedmiotu wyjaśnia dodatkowo, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Większość majątku, który dotychczas wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej jako składniki majątku przedsiębiorstwa, w tym towary handlowe, zamierza w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa protokołem przekazać Wnioskodawczyni, która w chwili przekazania majątku również prowadzić będzie działalność gospodarczą. Między Wnioskodawczynią a Jej małżonkiem panować będzie współwłasność małżeńska łączna, a czynność przekazania majątku przedsiębiorstwa męża do przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawczynię, nie będzie stanowić przekazania do majątku odrębnego Wnioskodawczyni w rozumieniu przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W rezultacie zaprojektowanego przedsięwzięcia, zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej małżonek, w oparciu o majątek wspólny, prowadzić będą - każde z osobna - działalność gospodarczą, przy czym Wnioskodawczyni w tym samym przedmiocie, w jakim dotychczas prowadził Jej mąż, natomiast mąż Wnioskodawczyni w zmienionym zakresie, w oparciu o pozostawioną sobie do wykorzystania część nieruchomości. Nadto mąż Wnioskodawczyni uznaje wydatki poniesione na zakup towarów handlowych za koszt uzyskania przychodu z chwilą ich sprzedaży, co oznacza, że dotychczas wydatki te nie obciążyły wyniku finansowego w ujęciu podatkowym jego działalności gospodarczej, jako koszty uzyskania przychodów.

W tych okolicznościach, Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy wydatki poniesione na zakup towarów handlowych, które otrzyma od męża wraz z pozostałymi elementami prowadzonego przez niego dotychczas przedsiębiorstwa, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych, w odniesieniu do rozpoznawanej sprawy wyjaśnić należy, że Wnioskodawczyni, jak i Jej małżonek, jako podatnicy podatku dochodowego, w oparciu o składniki majątku wspólnego posiadają odrębne przedsiębiorstwa (odrębną własność ekonomiczną), natomiast jako małżeństwo - współwłasność łączną. Zatem, w przedmiotowej sprawie, po przejęciu w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa towarów handlowych, Wnioskodawczyni stanie się ich zarządcą i to Wnioskodawczyni w swojej działalności gospodarczej będzie osiągała przychody z tytułu sprzedaży tych przejętych towarów. Zważyć bowiem należy, że żadne przepisy nie zabraniają aby małżonkowie, pomiędzy którymi istnieje wspólność majątkowa małżeńska, nie mogli ustalić między sobą, które z nich będzie i od kiedy osobą zarządzającą rzeczami nabytymi ze wspólnych środków finansowych.

Identyczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2013 r., ILPB1/415-939/13-3/TW, w której, w przypadku zdarzenia podobnego do rozpatrywanego w niniejszym wniosku zagadnienia stwierdził, że z uwagi na obowiązujące w przedstawionym przypadku, a wymienione wcześniej przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, koszt nabytych towarów, a przekazanych z działalności jednego z małżonków do działalności drugiego z chwilą przekazania tych towarów, spełni przesłankę wymienioną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ będzie można uznać, że został poniesiony w celu uzyskania przychodu w firmie Wnioskodawcy. Organ podatkowy uzasadniając swoje stanowisko dodatkowo podniósł, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie określa w jakim czasie od dnia poniesienia kosztu musi być osiągnięty z tego tytułu przychód.

Wnioskodawczyni zgadza się ze stanowiskiem prezentowanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w ww. interpretacji indywidualnej i jako adekwatne do zdarzenia przyszłego stanowiącego przedmiot niniejszego wniosku, przyjmuje je za własne. Tym samym, Wnioskodawczyni, mając na uwadze informacje przedstawione wyżej, a zwłaszcza stosowaną przez Jej męża zasadę, zgodnie z którą wydatki poniesione na zakup towarów handlowych stają się kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z chwilą ich sprzedaży, uważa, że wydatki poniesione na zakup towarów handlowych, które Wnioskodawczyni otrzyma od męża, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, między innymi z tego względu, że to Wnioskodawczyni, a nie Jej mąż de facto będzie sprzedawać przedmiotowe towary i osiągać z tego tytułu przychody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Dodać należy, że właściwym publikatorem ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, obowiązującym na dzień wydania niniejszej interpretacji jest - Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm., a nie jak wskazała Wnioskodawczyni - Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.