Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-739/14-2/TK
z 21 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wyliczenia limitu zwalniającego podmiot od obowiązku rejestracji jako podatnika VAT w roku 2012 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wyliczenia limitu zwalniającego podmiot od obowiązku rejestracji jako podatnika VAT w roku 2012.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą 15 listopada 2012 roku. Prowadzi działalność w zakresie wykonywania usług budowlanych i wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu. W dniu 26 listopada 2012 r. wystawił rachunek na kwotę 9.360 zł za usługi budowlane. Zapłatę za tą fakturę otrzymał 18 grudnia 2012 r.

W tym samym dniu, tj. 18 grudnia 2012 r. wystawił rachunek również za usługi budowlane, na kwotę 10.948 zł. Za ten rachunek Wnioskodawca otrzymał część zapłaty w kwocie 7.359,59zł w dniu 28 grudnia 2012 r. Pozostała kwota 3.588,41 zł została zapłacona 14 stycznia 2013 r.

Dla potrzeb ewidencji obrotu w roku 2012, będącej podstawą do przejścia na VAT w roku 2013, Wnioskodawca ujął kwoty: 9.360 zł z datą 18 grudnia 2012 r. oraz 7.359,59 zł z datą 28 grudnia 2012 r. Zdaniem Zainteresowanego, razem obrót w roku 2012 wyniósł 16.719,59 zł.

Jak wskazał Wnioskodawca, Urząd Skarbowy podjął czynności sprawdzające i stanął na stanowisku, że Wnioskodawca przekroczył sprzedaż w roku 2012 – Urząd zsumował obydwa wystawione rachunki razem na kwotę 20.308 zł stwierdzając, że Zainteresowany przekroczył sprzedaż – wyliczając obrót proporcjonalnie o 1.045,70 zł – kwota ta powinna być opodatkowana stawką VAT 8%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota 3.588,41 zł z faktury za usługi budowlane zapłacona w styczniu 2013 r. powinna być brana do obliczenia limitu obrotu w roku 2012?

Zdaniem Wnioskodawcy, w roku 2012 – na podstawie istniejącego wtedy stanu prawnego w usługach budowlanych – przy wystawionym rachunku z dnia 18 grudnia 2012 r. i pobraniem przelewem zapłaty kwoty 3.588,41 zł w dniu 14 stycznia 2013 r., należało wliczyć kwotę 3.588,41 do określenia limitu w roku 2013.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że tut. Organ oparł niniejszą interpretację na przepisach obowiązujących w okresie od dnia 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 96 ust. 1 ustawy stanowi, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1, o czym stanowi art. 113 ust. 9 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 15 listopada 2012 roku rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie wykonywania usług budowlanych. Wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu. W dniu 26 listopada 2012 r. wystawił rachunek na kwotę 9.360 zł za usługi budowlane. Zapłatę za tę fakturę otrzymał 18 grudnia 2012 r.

W tym samym dniu, tj. 18 grudnia 2012 r. wystawił rachunek również za usługi budowlane, na kwotę 10.948 zł. Za ten rachunek Wnioskodawca otrzymał część zapłaty w kwocie 7.359,59zł w dniu 28 grudnia 2012 r. pozostała kwota 3.588,41 zł została zapłacona 14 stycznia 2013 r.

Dla potrzeb ewidencji obrotu w roku 2012, będącej podstawą do przejścia na VAT w roku 2013, Wnioskodawca ujął kwoty: 9.360 zł z datą 18 grudnia 2012 r. oraz 7.359,59 zł z datą 28 grudnia 2012 r. Zdaniem Zainteresowanego, razem obrót w roku 2012 wyniósł 16.719,59 zł. Jak wskazał Wnioskodawca, Urząd Skarbowy podjął czynności sprawdzające i stanął na stanowisku, że Wnioskodawca przekroczył sprzedaż w roku 2012. Urząd Skarbowy zsumował obydwa wystawione rachunki, razem na kwotę 20.308 zł wykazując, że Zainteresowany tym samym przekroczył limit – wyliczając obrót proporcjonalnie – o 1.045,70 zł. Kwota ta, wg Urzędu powinna być opodatkowana stawką VAT 8%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy kwota 3.588,41 zł z faktury za usługi budowlane zapłacona w styczniu 2013 r. powinna być brana do obliczenia limitu obrotu w roku 2012.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obowiązek podatkowy dla usług budowlanych lub budowlano-montażowych powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia ich wykonania, co wynika z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy.

Należy wskazać, że za moment przekroczenia kwoty zwolnienia podmiotowego wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy, tj. kwoty 150.000 zł, należy przyjąć moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 19 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, wg stanu obowiązującego na dzień 1 stycznia 2012 r., oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie kwota 3.588,41 zł zapłacona Wnioskodawcy w styczniu 2013 r. – będąca częścią rachunku z dnia 18 grudnia 2012 r. – nie powinna być uwzględniona do obliczenia wartości sprzedaży za rok 2012, o której mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy. Dla celu wyliczenia, czy podmiot prowadzący działalność przekroczył limit zwalniający go z obowiązku rejestracji jako podatnika VAT, w przypadku świadczenia usług budowlanych istotny jest moment powstania obowiązku podatkowego, a nie sam fakt wystawienia faktury za wykonanie usługi.

Podsumowując, kwota 3.588,41 zł z faktury wystawionej w dniu 18 grudnia 2012 r., zapłacona w miesiącu styczniu 2013 r., nie powinna być brana do obliczenia limitu obrotu za rok 2012.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.