Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1562/14/MN
z 10 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.) uzupełnionym w dniu 5 marca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży bonów podarunkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2014 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 5 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży bonów podarunkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność usługową związaną z poprawą kondycji fizycznej i działalność fizjoterapeutyczną, świadcząc usługi w SPA. Sprzedaje bony wartościowe o terminie ważności do 6 m-cy zwane bonami podarunkowymi. Bony sprzedawane są osobom fizycznym i prawnym. Sprzedaż jest definitywna, co oznacza, iż nie ma możliwości zwrotu zakupionego bonu lub jego niezrealizowanej części, bądź wymiany na gotówkę. Każdy bon podarunkowy ma określoną datę ważności, do której będzie mógł być wykorzystany. Tak więc bon podarunkowy jedynie potwierdza prawo okaziciela do nabycia usług świadczonych przez Spółkę w SPA, bez wskazania konkretnych usług lub towarów, czy też ich ilości.

W chwili nabycia bonu nie są jeszcze znane usługi, czy towary, które zamówi osoba będąca posiadaczem bonu. Nie jest wiadome kiedy dany bon będzie realizowany i czy będzie to usługa jednorazowa, czy też posiadacz bonu wykupi karnet na zabiegi wykonywane przez okres ważności karnetu (dodatkowe 6 miesięcy). Tak więc stanowi to dla Spółki pobraną wpłatę na poczet usług, które zostaną wykonane w następnym okresie. Jednak nie każdy ze sprzedanych bonów musi zostać wykorzystany, wówczas Spółka wykazuje sprzedaż z niewykorzystanego bonu w dacie upływu jego terminu ważności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży bonów podarunkowych w zakresie czynności świadczenia usługi /dostawy towaru?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, momentem powstania obowiązku podatkowego w VAT jest dzień realizacji bonu – wykonania usługi lub wykupienia karnetu na konkretne usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały w art. 19a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Z wniosku wynika, że Spółka sprzedaje bony wartościowe o terminie ważności do 6 m-cy (bony podarunkowe). Bony sprzedawane są osobom fizycznym i prawnym. Nie ma możliwości zwrotu zakupionego bonu lub jego niezrealizowanej części, bądź wymiany na gotówkę. Każdy bon podarunkowy ma określoną datę ważności, do której będzie mógł być wykorzystany. Tak więc bon podarunkowy jedynie potwierdza prawo okaziciela do nabycia usług świadczonych przez Spółkę w SPA, bez wskazania konkretnych usług lub towarów, czy też ich ilości.

W chwili nabycia bonu nie są jeszcze znane usługi, czy towary, które zamówi osoba będąca posiadaczem bonu. Nie jest wiadome kiedy dany bon będzie realizowany i czy będzie to usługa jednorazowa, czy też posiadacz bonu wykupi karnet na zabiegi wykonywane przez okres ważności karnetu (dodatkowe 6 miesięcy).

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy moment wydania bonu towarowego rodzi powstanie obowiązku podatkowego, czy też dzień realizacji tego bonu, tj. wykonanie usługi lub sprzedaż karnetu na konkretne usługi.

Należy zauważyć, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia bonu podarunkowego. Natomiast Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) definiuje „bon” jako „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług”.

W świetle powyższego, a także przywołanego wcześniej przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, bon podarunkowy nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu ww. przepisu ustawy o VAT, gdyż nie jest towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do nabycia usług świadczonych przez Spółkę (bez wskazania konkretnych usług czy towarów, czy tez ich ilości). Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary i usługi, natomiast wydanie tego bonu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych przez nabywcę tego bonu. Konsekwentnie zatem, czynności sprzedaży ww. bonów podarunkowych nie można utożsamiać ze sprzedażą dostawą towarów, czy świadczeniem usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez nabywcę na rzecz Spółki, a w konsekwencji wydania bonów podarunkowych nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością.

Z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca stawiał jakiekolwiek ograniczenia lub warunki, które klient musiałby spełnić, żeby nabyć bony podarunkowe. W konsekwencji w przedmiotowej sytuacji nie mamy również do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz klientów Spółki.

A zatem, czynność sprzedaży bonów podarunkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto dokonana przez klientów Spółki wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem bonów podarunkowych nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego PWN”, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Stosownie do powyższego, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją. Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego dokonana przez klientów Spółki wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem bonów podarunkowych nie jest związana z nabyciem określonego towaru czy usługi, bowiem bony te uprawniają klientów do zakupu jakichkolwiek towarów czy usług oferowanych przez Spółkę.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że pobierane przez Spółkę należności za bony podarunkowe nie są formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż klienci nabywając te bony wpłacają odpowiednią kwotę nie za z góry ustalone towary czy usługi. Tym samym w odniesieniu do otrzymanych wpłat z tytułu wydania bonów podarunkowych nie powstaje obowiązek podatkowy na zasadzie określonej w art. 19a ust. 8 ustawy , w momencie wydania bonów.

W omawianej sprawie zapłata, która ma miejsce przed dostawą towaru nie spełnia w całej rozciągłości definicji przedpłaty. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona – nieznany jest przedmiot sprzedaży, ilość oraz cena. Dopiero z chwilą dokonania dostawy towarów/wykonania usługi), a więc w momencie realizacji transakcji sprzedaży powstaje obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W odniesieniu natomiast do sprzedaży karnetów (uprawniających do korzystania z konkretnych usług) w ramach realizacji uprawnień klientów wynikających z bonów podarunkowych wskazać należy, że w momencie sprzedaży tych karnetów powstaje obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży przez Spółkę bonów podarunkowych, o których mowa we wniosku, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które otrzymuje Wnioskodawca w związku ze sprzedażą tych bonów swoim klientom nie stanowią zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że dopiero realizacja bonu podarunkowego, czyli sprzedaż towaru/ usługi lub też karnetu na konkretne usługi stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danego towaru/usługi.

W związku z powyższym stanowisko Spółki, że momentem powstania obowiązku podatkowego w VAT jest dzień realizacji bonu – wykonania usługi lub wykupienia karnetu na konkretne usługi, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo informuje się, że niniejsza interpretacja indywidualna rozstrzyga wyłączenie zagadnienie zawarte w pytaniu oraz we własnym stanowisku, tj. moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży bonów podarunkowych w zakresie czynności świadczenia usługi/dostawy towaru, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wskazanych w opisie stanu faktycznego, w szczególności postępowania Wnioskodawcy w sytuacji niezrealizowania przez klienta zakupionego bonu podarunkowego w terminie jego ważności, gdyż w tym zakresie nie sformułowano pytania, a także nie przestawiono własnego stanowiska w sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.