2014.11.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-928/14-2/AK
z 21 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 sierpnia 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z maszynami budowlanymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z maszynami budowlanymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 26-03-2009 roku w zakresie robót związanych z budową rurociągów, wykonywania instalacji wodno-kanalizacyjnych, robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, przygotowaniem terenu pod budowę, pozostałych specjalistycznych robót budowlanych i in. Zainteresowany jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wykorzystuje maszyny budowlane: koparki, walce drogowe, nagrzewnice, agregaty prądotwórcze, osuszarki. Maszyny te zostały nabyte przed rozpoczęciem działalności gospodarczej i wprowadzone do środków trwałych na podstawie oświadczenia. Wobec powyższego nie posiadają dokumentów zakupu. W trakcie prowadzenia działalności zostały zakupione maszyny budowlane na podstawie faktury i wprowadzone do środków trwałych, tj.: koparki, koparko-ładowarki, agregaty prądotwórcze, walec wibracyjny, ubijarki, zagęszczarki, układarka mas bitumicznych.

Wymienione pojazdy nie zostały zarejestrowane i nie posiadają dokumentacji wydanej zgodnie z prawem o ruchu drogowym, z której wynika, że zostały zakwalifikowane zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 3 do pojazdów specjalnych. Jak również z uwagi na brak dokumentów zakupu, dokumentów homologacyjnych nie można dokonać rejestracji i przeprowadzić badania technicznego zgodnie z art. 86a ust. 10.

Poniżej wymienione maszyny budowlane nie są pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 nr 177 poz.1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT. I tak: koparki nie są pojazdami samochodowymi, koparko-ładowarki nie są pojazdami samochodowymi, agregaty prądotwórcze nie są pojazdami samochodowymi, walec wibracyjny nie jest pojazdem samochodowym, ubijarki nie są pojazdami samochodowymi, zagęszczarki nie są pojazdami samochodowymi, układarka mas bitumicznych nie jest pojazdem samochodowym. Przedmiotem zapytania są wydatki związane z użytkowaniem ww. maszyn budowlanych takie jak: zakup paliw silnikowych, oleju napędowego wykorzystywanego do napędów maszyn budowlanych oraz zakup płynów i olejów wymiennych, zakup opon, zakup części wymiennych związanych z konserwacją, a także usługi serwisowe.

Powyżej wymienione wydatki są ponoszone po wprowadzeniu maszyn budowlanych do środków trwałych i dotyczą bieżącej eksploatacji.

W związku ze zmianą przepisów ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1-04-2014 r. powstaje wątpliwość w prawidłowości odliczenia podatku VAT naliczonego z zakupu paliwa, nabycia towarów i usług wykorzystanych bezpośrednio do ww. maszyn budowlanych wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Zgodnie z powyższym art. 86a ust. 1 dotyczącym odliczenia wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, do których nie zalicza się maszyn budowlanych, które nie zostały zarejestrowane i nie posiadają dokumentacji wymienionej w art. 86a ust.10 ustawy VAT.

W przepisach podatku od towarów i usług nie wymieniono bezpośrednio maszyn budowlanych, do których odnoszą się przepisy art. 86a, ust. 9 pkt 3 ustawy o VAT, a zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119, ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1.04.2014 r. będzie można obniżyć podatek należny o 100% podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach przy zakupie paliw silnikowych, oleju napędowego, gazu, oleju, wykorzystanego do napędu maszyn budowlanych, napraw i konserwacji oraz innych usług związanych z eksploatowaniem lub użytkowaniem maszyn budowlanych, tj. koparek, koparko-ładowarki, agregatów prądotwórczych, walca wibracyjnego, ubijarki, zagęszczarki, układarki mas bitumicznych wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl zasady obowiązującej w podatku od towarów usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika w wykonywaniu czynności opodatkowanych. Obniżenia tego można dokonać w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług).

W obowiązującym od dnia 01-04-2014 r. kształcie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 177, poz.1054 z późn. zm. z dnia 11 marca 2004 roku) Ustawodawca wymienia maszyny budowlane np. koparki, koparko-ładowarki wymienione w art. 86a ust. 9 pkt 3, jako pojazdy specjalne. Budzi więc wątpliwość, jak postąpić w przypadku koparki, koparko-ładowarki, które są w posiadaniu firmy, ale nie mieszczą się w kategorii pojazdów samochodowych: pojazdów specjalnych zgodnie z art. 86a ust 9 pkt 3 ustawy o VAT, gdyż nie zostały zarejestrowane i nie posiadają homologacji oraz dokumentacji wydanej zgodnie z prawem o ruchu drogowym a wymienionej w art. 86a ust.10 ustawy VAT. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. 2012 poz. 1137 ze zm.) pojazdem samochodowym - jest środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowana (art. 2 pkt 31). Natomiast pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością do 25 km/h (art. 2 pkt 33). Ww. maszyny budowlane nie są przystosowane do poruszania się po drodze. Według Klasyfikacji Środków Trwałych koparki, koparko-ładowarki, agregaty prądotwórcze, walec wibracyjny, ubijarki, zagęszczarki, układarka mas bitumicznych to maszyny do robót ziemnych, budowlanych i drogowych znajdują się w podgrupie KŚT 58. Jeżeli wymienione maszyny budowlane nie są pojazdami samochodowymi to odliczenie wydatków wymienionych w art. 86a ust. 2 związanych z pojazdami samochodowymi o podatek naliczony w wysokości 50% wartości wykazanej na fakturze art. 86a ust.1 ustawy o VAT nie ma do nich zastosowania.

Zauważyć trzeba, iż ograniczone obniżenie podatku należnego o 50% podatku naliczonego przywołano w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT odnosi się ściśle do pojazdów wymienionych w art. 86a ust. 9, a że Ustawodawca nie przewidział innych ograniczeń w odliczeniu podatku naliczonego przy nabywaniu paliw silnikowych, oleju napędowego, gazu wykorzystywanych do napędów tych pojazdów, usług, napraw i konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub użytkowaniem tych pojazdów odliczenie, to będzie przysługiwało w wysokości 100% podatku naliczonego wykazanego na fakturze lub innym dokumencie wymienionym w ustawie o VAT, jeśli zakup wykorzystywany będzie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wobec powyższego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług do maszyn budowlanych, tj. koparek, koparko-ładowarki, agregatów prądotwórczych, walca wibracyjnego, ubijarki, zagęszczarki, układarki mas bitumicznych wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług można będzie obniżyć podatek należny o podatek naliczony przy zakupie paliw silnikowych, oleju napędowego, oleju, wykorzystywanych do napędów tych pojazdów, usług napraw i konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub użytkowaniem tych pojazdów, płynów, opon, części zamiennych w wysokości 100% podatku VAT wykazanego na fakturze lub innym dokumencie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl przepisu art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Od 1 stycznia 2014 r. zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r., na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą – przepis art. 86a uległ zmianie.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy (obowiązującego od 1 kwietnia 2014 r.) – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Według art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy
– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Stosownie do art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do „użytku mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe.

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót związanych z budową rurociągów, wykonywania instalacji wodno-kanalizacyjnych, robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, przygotowaniem terenu pod budowę, pozostałych specjalistycznych robót budowlanych i in. Zainteresowany jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności wykorzystuje maszyny budowlane: koparki, walce drogowe, nagrzewnice, agregaty prądotwórcze, osuszarki. Maszyny te zostały nabyte przed rozpoczęciem działalności gospodarczej i wprowadzone do środków trwałych na podstawie oświadczenie. Wobec powyższego nie posiadają dokumentów zakupu. W trakcie prowadzenia działalności zostały zakupione maszyny budowlane na podstawie faktury i wprowadzone do środków trwałych, tj.: koparki, koparko-ładowarki, agregaty prądotwórcze, walec wibracyjny, ubijarki, zagęszczarki, układarka mas bitumicznych.

Wymienione maszyny budowlane nie są pojazdami samochodowymi w przedsiębiorstwie Zainteresowanego, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy. I tak: koparki nie są pojazdami samochodowymi, koparko-ładowarki nie są pojazdami samochodowymi, agregaty prądotwórcze nie są pojazdami samochodowymi, walec wibracyjny nie jest pojazdem samochodowym, ubijarki nie są pojazdami samochodowymi, zagęszczarki nie są pojazdami samochodowymi, układarka mas bitumicznych nie jest pojazdem samochodowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesienie wydatków (w tym paliw silnikowych) związanych z eksploatowaniem lub użytkowaniem maszyn budowlanych, tj. koparek, koparko-ładowarki, agregatów prądotwórczych, walca wibracyjnego, ubijarki, zagęszczarki, układarki mas bitumicznych wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Reasumując, w świetle przedstawionych okoliczności sprawy i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że przepisy art. 86a ustawy ograniczające prawo do odliczenia podatku naliczonego – nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem wniosku – w odniesieniu do wydatków na zakup paliw silnikowych, oleju napędowego, gazu, oleju, wykorzystanego do napędu maszyn budowlanych, napraw i konserwacji oraz innych usług związanych z eksploatowaniem lub użytkowaniem maszyn budowlanych związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą ze względu na to, iż nie są one pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy. W rezultacie, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z ww. tytułu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin