Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-892/14-5/MN
z 24 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 lipca 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 14 sierpnia 2014 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 18 sierpnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 4 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.) oraz pismem z 12 listopada 2014 r. (data wpływu 17 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z 4 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.) o sprostowanie jego treści oraz pismem z 12 listopada 2014 r. (data wpływu 17 listopada 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy wraz z potwierdzeniem uiszczenia dodatkowej, należnej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący osobą fizyczną, nieprowadzący działalności gospodarczej, zamierza zbyć (tj. sprzedać) nieruchomość rolną, której stał się użytkownikiem wieczystym na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego w 2007 r., tj. po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Z dniem 10 kwietnia 2012 r., decyzją Starosty zmieniono charakter przedmiotowej nieruchomości, poprzez przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. W związku z powyższym, na dzień dzisiejszy Wnioskodawca jest właścicielem przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości prowadzić działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości, a wskazywana transakcja ma charakter jednorazowy. Przedmiotowa nieruchomość nie jest wykorzystywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Na dzień dzisiejszy brak jest wiedzy, czy zbywana nieruchomość utraci charakter gruntu rolnego, tj. przeznaczenia o charakterze rolnym, w związku z czym, złożony wniosek uwzględnia następujące zdarzenia przyszłe:

1. utrata przez zbywaną (tj. sprzedaną) nieruchomość rolną charakteru gruntu rolnego (tj. przeznaczenia o charakterze rolnym),
2. brak utraty przez zbywaną (tj. sprzedaną) nieruchomość rolną charakteru gruntu rolnego (tj. przeznaczenia o charakterze rolnym).
   
   

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie zawierał nigdy umowy użytkowania wieczystego związanej z przedmiotową nieruchomością. W momencie zakupu omawianej nieruchomości przez Wnioskodawcę, nieruchomość była już obciążona prawem użytkowania wieczystego.

Prawo użytkowania wieczystego uległo przekształceniu w prawo własności na podstawie decyzji Starosty z 10 kwietnia 2014 r. w wyniku złożonego przez Wnioskodawcę wniosku. Wystąpienie z wnioskiem motywowane było m.in. występującymi podwyżkami uiszczanego czynszu oraz związanymi z tym obawami w zakresie możliwości pojawienia się dalszych podwyżek w przyszłości. Ponadto, prawo własności jest najszerszą, najbezpieczniejszą i charakteryzującą się największym zakresem uprawnień rodzajem prawa rzeczowego związanego z daną nieruchomością.

Wnioskodawca zamierza zbyć nieruchomość w całości nie wykluczając jednocześnie zbycia poszczególnych działek. Istniejące na dzień dzisiejszy działki nie będą podlegać dalszym podziałom.

Wnioskodawca nie zamierza w jakikolwiek sposób wykorzystywać posiadanej nieruchomości, w tym nie zamierza prowadzić z jej wykorzystaniem jakiejkolwiek działalności gospodarczej. W związku z powyższym, przedmiotowa nieruchomość staje się zarówno na dzień dzisiejszy, jak i w przyszłości całkowicie bezużyteczna, co uzasadnia jej zbycie będące zdecydowanie najkorzystniejszym dla Wnioskodawcy rozwiązaniem.

Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał przedmiotowych nieruchomości. Grunty nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, w tym w działalności rolniczej. Powyższe oznacza, że z gruntu nie dokonywano zbioru i sprzedaży płodów rolnych. Przedmiotowy grunt nie był nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy, jak również przedmiotem innej umowy, w ramach której można byłoby uzyskiwać wynagrodzenie.

Wnioskodawca w okresie ostatnich pięciu lat nie dokonywał sprzedaży gruntów.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem innych nieruchomości. Nie widzi potrzeby zbywania ww. nieruchomości zarówno na dzień dzisiejszy, jak i w przyszłości.

Wnioskodawca nie ogłaszał w środkach masowego przekazu informacji związanych ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawca nie podjął oraz nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania nieruchomości do sprzedaży (uzbrojenie terenu, ogrodzenie, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności nieruchomości).

Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości. Dla przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Dla przedmiotowej nieruchomości istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Działki, zgodnie z ww. planem, zostały przeznaczone na tereny obiektów produkcyjnych i magazynów oznaczonych symbolem 4P. Zgodnie z § 14 ust. 1 obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, teren wskazuje się pod funkcję przemysłowo-produkcyjną w szczególności z zakresu: przetwórstwa drewna, przetwórstwa rolno-spożywczego, montażu urządzeń mechanicznych i elektronicznych oraz pod składy, magazyny i hurtownie.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, od dnia jej rozpoczęcia, tj. od 15 września 2003 r. do dnia dzisiejszego – był i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie jest wykorzystywana dla działalności gospodarczej, w tym dla działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawcy z tytułu zawarcia umowy wieczystego użytkowania nieruchomości oraz przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na zaistniały stan faktyczny, sprzedaż prawa własności będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa własności nieruchomości (sprzedaż nieruchomości) nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług (VAT) z uwagi m.in. na treść art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że podatnikami podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizycznie, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Art. 15 ust. 2 stanowi natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W prezentowanym stanie faktycznym brak jest natomiast znamion ciągłości podejmowanej działalności, co wyłącza możliwość opodatkowania wskazywanej transakcji sprzedaży. Wnioskodawca nie planuje podejmować działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości, a sprzedaż ma charakter jednorazowy. Wskazane oznacza, że opodatkowaniu podlegać będzie taka sprzedaż, w ramach której wykazać będzie można istnienie zamiaru aktywnego działania w zakresie obrotu nieruchomościami, co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy  podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy  działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej  zawarta w ustawie  ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/We Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.; dalej: Dyrektywa)  „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno z brzmienia powołanego przepisu Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT jest ustalenie, czy działa on niezależnie, jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Należy zauważyć, że dla uznania danego podmiotu za podatnika nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca, w celu planowanej sprzedaży nieruchomości podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy.

Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając przedmiotowy grunt będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybierze formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jego czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W ocenie tut. Organu, z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podejmie ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (np.: podział gruntu na mniejsze działki, wystąpienie o decyzję o warunkach zabudowy, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.).

Zatem, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego prawa własności nieruchomości nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponieważ Wnioskodawca, w związku z dostawą przedmiotowej działki, będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, sprzedaż ww. nieruchomości, dokonana przez Wnioskodawcę nie będzie stanowić czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu możliwość utraty przez zbywaną nieruchomość charakteru gruntu rolnego (tj. przeznaczenia o charakterze rolnym).

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych – 21 listopada 2014 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/415-869/14-5/WS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.