Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-80/15/AP
z 17 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 stycznia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 23 stycznia 2015 r.), uzupełnionym 8 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków poniesionych w związku z przebudową skrzyżowania i remontem drogi gminnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków poniesionych w związku z przebudową skrzyżowania i remontem drogi gminnej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 marca 2015 r. Znak: IBPBI/1/4511-80/15/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 8 kwietnia 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów ze szkła. Spółka planuje budowę budynku magazynowego na należącej do niej działce. Urząd miasta właściwy dla inwestycji wydał dla Spółki decyzję o warunkach zabudowy dla przedmiotowej inwestycji, w której określił warunki zagospodarowania terenu (tzw. WZiZT). W szczególności nakazał przebudowę włączenia drogi gminnej, która prowadzi na teren inwestycji, do drogi krajowej. Obecny stan włączenia nie odpowiada wymaganym przepisom dotyczącym skrzyżowania i jest zdaniem urzędu niewystarczający dla wjazdu na potrzeby transportu towarów. Warunkiem dopuszczenia do użytkowania nowej hali magazynowej jest zatem zrealizowanie wspomnianej przebudowy przez Spółkę. Spółka poniosła nakłady związane z przebudową skrzyżowania drogi gminnej z drogą krajową oraz remontu części drogi gminnej prowadzącej do zakładu. Nakłady dotyczyły zatem inwestycji na terenie nienależącym do spółki, a ich poniesienie było konieczne w celu otrzymania zezwolenia na rozbudowę zakładu.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 30 marca 2015 r., wskazano, że poniesione wydatki na przebudowę skrzyżowania i drogi gminnej, zgodnie z porozumieniem z urzędem miasta, musiała pokryć z własnych środków Spółka. Poniesione nakłady nie zostały i nie zostaną zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na przebudowę skrzyżowania drogi gminnej, udokumentowane otrzymaną od wykonawcy fakturą, dot. przebudowy, będą stanowiły na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednorazowy koszt podatkowy (koszt uzyskania przychodu) oraz czy prawidłowe jest ujęcie tego wydatku w kosztach w miesiącu ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione nakłady na wykonanie skrzyżowania i remont drogi gminnej są niezbędne aby uzyskać decyzję na przebudowę zakładu. Dotychczasowy wjazd z drogi krajowej na drogę gminną i do zakładu nie odpowiada wymaganiom stawianym przez przepisy. Poniesione wydatki, co do zasady stanowią koszty inwestycyjno-budowlane, jednak w związku z tym, że Spółka nie będzie właścicielem rozbudowanego skrzyżowania i remontowanej drogi i nie będzie związana umową dzierżawy, czy umową użyczenia, a jedynie partycypuje w kosztach, poniesionych nakładów nie można zaliczyć do wydatków inwestycyjnych. Nie są to także nakłady związanie z inwestycją w obcym środku trwałym. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera w art. 23 katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, w katalogu tym nie znajdują się wydatki poniesione w ramach rozbudowy skrzyżowania i remontu drogi. Inwestycja jest uzasadniona gospodarczo – poprawi dojazd do miejsca prowadzonej działalności gospodarczej, jak i jest racjonalna gospodarczo, gdyż zapewni bezpieczeństwo. Z tej też przyczyny poniesione nakłady należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Poniesione nakłady inwestycyjne w przyszłości spowodują powstanie przychodu, dają realną szansę na powstanie przychodu, bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła ich uzyskania. Ponieważ wydatki poczynione na budowę skrzyżowania i remont drogi gminnej będą się przyczyniały do powstania przychodów pośrednio, będą kosztem podatkowym, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w momencie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Ponadto koszty uzyskania przychodu można podzielić na:

• koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu oraz
• koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu, tzw. koszty pośrednie.
  
  

Za koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego, zindywidualizowanego przychodu (np. zakup towarów handlowych). Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których poniesienie jest niezbędne w celu uzyskiwania przychodu, nie można ich jednak przypisać konkretnemu przychodowi (np. koszty zakupu materiałów biurowych, czy usług księgowych).

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów ze szkła. Spółka planuje budowę budynku magazynowego na działce stanowiącej jej własność. Urząd miasta wydał dla spółki decyzję o warunkach zabudowy dla przedmiotowej inwestycji, w której określił warunki zagospodarowania terenu. W szczególności nakazał przebudowę włączenia drogi gminnej (która prowadzi na teren inwestycji), do drogi krajowej. Obecny stan, włączenia nie odpowiada bowiem wymaganiom stawianym przez przepisy i jest, zdaniem urzędu, niewystarczający dla wjazdu na potrzeby transportu towarów. Warunkiem dopuszczenia do użytkowania nowej hali magazynowej jest zrealizowanie ww. przebudowy przez Spółkę. Spółka poniosła nakłady związane z przebudową skrzyżowania drogi gminnej z drogą krajową oraz remontem części drogi gminnej prowadzącej do zakładu. Nakłady dotyczyły zatem inwestycji na terenie nienależącym do Spółki a ich poniesienie było konieczne w celu otrzymania zezwolenia na rozbudowę zakładu. Wydatki poniesione z ww. tytułu, zgodnie z porozumieniem z urzędem miasta, musiała pokryć Spółka z własnych środków. Poniesione nakłady nie zostały i nie zostaną zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wydatki poniesione na ten cel będą mogły stanowić wydatki pośrednio związane z uzyskanym przychodem.

Wskazać również należy, że w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie natomiast z art. 22a ust. 2 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych” oraz budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, zwane także środkami trwałymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „inwestycji w obcych środkach trwałych”. Wobec tego należy zastosować wykładnię językową, zgodnie z którą inwestycje w obcych środkach trwałych są to poniesione przez podatnika nakłady w cudzym środku trwałym, nie będącym własnością podatnika, ale używanym w prowadzonej przez niego działalności na podstawie tytułu prawnego np. umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze. W przypadku zatem budowy, rozbudowy, czy remontu przez podatnika na własny koszt skrzyżowania, skrętu, zjazdu czy dojazdu z drogi i jego późniejszego nieodpłatnego przekazania na rzecz właściciela drogi, wydatki poniesione na ww. budowę nie mogą stanowić inwestycji w obcym środku trwałym, ani też budowli wybudowanej na cudzym gruncie. Inwestycja ta nie jest bowiem wykonywana w składniku majątku używanym przez podatnika w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, a w składniku majątku dopuszczonym do użytku publicznego. Podatnika z właścicielem nie łączy także stosunek prawny, na podstawie którego dochodziłoby do wykorzystywania tego składnika majątku (skrzyżowania, drogi) w działalności podatnika.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na przebudowę skrzyżowania i remont drogi gminnej, o ile w istocie ich przebudowa i remont będą związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę pozarolniczą działalnością gospodarczą, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności (pod warunkiem ich właściwego udokumentowania), w dacie ich poniesienia w rozumieniu art. 22 ust. 5d lub 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Przy czym, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, wydatki poniesione z ww. tytułu może zaliczać do koszów uzyskania przychodów tej działalności, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku tej spółki. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 w. ustawy).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.