Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-401/13/15-S/TW
z 2 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1916/13 – stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu 3 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką działającą w branży informatycznej. Branża ta wymaga współpracy, zintegrowanego i sprawnego zespołu. Spółka widząc istotną potrzebę zapewnienia pracownikom możliwości nawiązania więzi, które umocnią ich wzajemną współpracę, organizuje spotkania integracyjne, w formie pikników rodzinnych, mające wpłynąć na poprawę relacji wśród pracowników, a przez to wzrost wydajności pracy. Zdaniem Spółki atmosfera w pracy, tworzenie więzi między pracownikami, wpływa na efektywność pracowników i ich zadowolenie z wykonywanych obowiązków, a te z kolei na jakość świadczonych przez Spółkę usług.

W spotkaniach tych uczestniczą pracownicy i ich osoby towarzyszące (mąż, żona, partner, dzieci). Spotkania te mają charakter otwarty, a udział w nich jest dobrowolny. Imprezie towarzyszą zajęcia sportowo-rekreacyjne.

Firma zapewnia uczestnikom posiłek oraz napoje, a czas spędzony przez pracowników i ich osoby towarzyszące na spotkaniach poświęcony jest na wzajemne poznanie się oraz wymianę doświadczeń.

Wynagrodzenie dla firm zewnętrznych obsługujących imprezy ustalane ryczałtowo, na podstawie ogólnie oszacowanej liczby osób, dla których przygotowywana jest obsługa cateringowa.

Pomimo sporządzenia listy pracowników i osób towarzyszących uczestniczących w imprezie, nie jest możliwe sprecyzowanie, czy i w jakim stopniu osoby te skorzystały z konkretnych świadczeń. Organizacja imprezy będzie finansowana w części ze środków ZFŚS.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wartość poniesionych przez Spółkę wydatków w związku z organizacją spotkań integracyjnych, stanowi dla pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy jeżeli w spotkaniu uczestniczą osoby towarzyszące pracowników, to czy wartość poniesionych przez Spółkę wydatków w związku z ich obecnością podczas spotkań integracyjnych stanowi dla pracowników przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Jeśli odpowiedź na powyższe pytania byłaby twierdząca, Spółka prosi dodatkowo o wyjaśnienie w jaki sposób Spółka powinna ustalić przychód pracownika, powstały w wyniku wzięcia przez niego i/lub jego osoby towarzyszącej, udziału w imprezie integracyjnej?
4. Czy wolna od podatku będzie kwota nieodpłatnego świadczenia w postaci uczestnictwa w imprezie integracyjnej (pikniku) w części sfinansowanej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do kwoty 380 PLN?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 – stosownie do art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 ze zm. – dalej zwana updof), w przedstawionym stanie faktycznym nie wystąpi konieczność rozpoznania u pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 updof za przychody uważa się wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Sposób obliczania wartości dla każdej z tych kategorii świadczeń został określony odmiennie, zgodnie z art. 12 ust. 2 i 3 oraz art. 11 ust. 2, 2a i 2b updof. Dlatego też, aby wykazać, że dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 updof, konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie oraz zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości. Przychodem nie są więc same „nieodpłatne świadczenia”, lecz ich wartość. Zatem przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia powstaje w przypadku jeśli pracownik otrzyma z tego tytułu realną korzyść, której wartość pieniężna jest możliwa do określenia. W przypadku spotkań integracyjnych organizowanych przez Spółkę nie jest możliwe określenie wartości świadczeń, z których ewentualnie skorzystałby pracownik.

Wiadomym jest jakie koszty są ponoszone na organizację imprezy, natomiast nie ma możliwości ustalenia jakie świadczenia są uzyskiwane przez poszczególnych pracowników. Istnieje pewna liczba kosztów stałych organizacji imprezy, jak wynajem obiektu, obsługi, ochrona, koszty energii i inne stałe niezależne od ilości uczestników wydatki. Nie istnieje żadna realna korzyść uzyskiwana przez uczestnika w związku z ponoszeniem tych kosztów. Również koszt atrakcji, lub występów artystycznych jest stały. Honorarium piosenkarza będzie należne niezależnie od tego, czy uczestnicy życzą sobie wysłuchać jego występu czy też nie. Podobnie nie zależy ono od ilości uczestników obecnych na imprezie. Istnieją co prawda, także koszty skalkulowane według planowanej ilości uczestników. Wśród nich głównym kosztem może być catering. Jednak nawet, gdyby każdy z uczestników otrzymał bilet uprawniający do konsumpcji jednej kiełbaski lub porcji bigosu i małego piwa lub soku nie oznacza to, że takiej konsumpcji oni dokonają. Nie ma więc realnej możliwości ustalenia rzeczywistej wartości świadczenia.

Można sobie wyobrazić, że uczestnicy którzy nie wykorzystają biletów na konsumpcję powinni je zwrócić, aby nie zostali opodatkowani. Jednak zawsze jakaś liczba uczestników zgubi bilety, a przecież nie można dokonać opodatkowania zagubienia biletu. Powyżej omówione problemy uniemożliwiają obliczenie wartości przychodu. Gdyby sto kompetentnych osób próbowało dokonać jego wyliczenia, prawdopodobnie zastosowano by sto różniących się metod i otrzymano by sto różnych wyników. Taka sytuacja wyklucza możliwość ustalenia podstawy opodatkowania. Jeśli natomiast nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami updof, zdaniem Spółki nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Ponadto zgodnie z art. 11 ust. 1 updof, aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być uznane jako przychód, powinny być one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika.

A więc w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

Istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania. Reguła ta zwłaszcza dotyczy uzyskanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, w odniesieniu do których ustawodawca w sposób jednoznaczny posłużył się zwrotem „otrzymane”.

Zatem, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w updof. W przypadku zaś, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, bez względu na to, czy pracownik z nieodpłatnych świadczeń korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez integracyjnych.

W przypadku imprez organizowanych przez Spółkę, które nie mają obowiązkowego charakteru i wszyscy pracownicy (i osoby towarzyszące) mogą brać w nich udział, niemożliwe jest ustalenie, które konkretnie osoby rzeczywiście brały udział w spotkaniu oraz jaka jest wartość wykorzystanych przez nie świadczeń. W takiej sytuacji, zdaniem Spółki nie jest możliwe przyporządkowanie i ustalenie wartości pieniężnej świadczeń otrzymanych przez konkretnego pracownika. Opłata za te świadczenia jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał czy też nie. W konsekwencji nie jest spełniona przesłanka, mówiąca o tym, że aby u pracownika powstał przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, musi być ono faktycznie przez tego pracownika otrzymane.

Zatem brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu planowanego spotkania integracyjnego. Istnieje co prawda pewna liczba orzeczeń, które dopatrują się uzyskania przychodu z faktu samej możliwości uczestniczenia w imprezie, np. wyroku wydanym przez Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. II FSK 1428/11), jednak istnieją także rozstrzygnięcia sądów administracyjnych, w tym NSA, które są zgodne z poglądem Wnioskodawcy. Tytułem przykładu można tu przywołać wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r. (sygn. II FSK 1064/11) oraz II FSK 1256/11. Opodatkowanie samej możliwości uczestnictwa w imprezie prowadziłoby do sytuacji, w której pracownicy nie biorący udziału w imprezie doznawaliby uszczuplenia. Jest to sytuacja całkowicie sprzeczna z zasadą opodatkowania uzyskanego dochodu.

Mając powyższe na uwadze, Spółka uważa, że u pracownika nie powstanie przychód do opodatkowania z tytułu udziału jego i osób mu towarzyszących w spotkaniach integracyjnych.

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2 – stosownie do art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350 ze zm. – dalej zwana updof), w przedstawionym stanie faktycznym nie wystąpi dochód do opodatkowania z tytułu uczestnictwa osób towarzyszących ani u pracowników, którym te osoby towarzyszą. Nie jest możliwe ustalenie wartości uzyskanych nieodpłatnych świadczeń. Gdyby ustalenie takiego przychodu było możliwe przychód związany z uczestnictwem osób towarzyszących uzyskaliby pracownicy.

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3 – w przypadku gdyby dochód uzyskiwany przez uczestników można było wyliczyć i opodatkować należy, zdaniem Spółki zastosować następujące zasady: wyliczenie wartości świadczenia powinno objąć całość kosztów, związanych ze zorganizowaniem imprezy (wartość brutto). Ta wartość powinna zostać podzielona na ilość uczestników deklarujących udział. Do liczby uczestników zalicza się: pracowników, ich partnerów oraz dzieci. W ten sposób otrzymana zostanie jednostkowa wartość świadczenia. Do przychodu pracownika doliczana jest wartość przychodu przypadająca na niego oraz na zgłaszane przez niego osoby (jego rodzinę). W efekcie jeśli pracownik przyjdzie z trzema osobami towarzyszącymi do dochodu doliczona zostanie wartość jednostkowego świadczenia razy cztery.

Doliczenie do dochodu zostanie wykazane na liście płac w miesiącu otrzymania świadczenia, lub następnym jeśli cykl kalkulacji wynagrodzeń będzie już w danym miesiącu zamknięty. Zwolniona z opodatkowania jest kwota sfinansowana ze środków ZFŚS do kwoty 380 złotych.

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 4 – zgodnie z przepisami art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o ZFŚS, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Zatem do tej kwoty otrzymane świadczenie w postaci uczestnictwa w integracyjnym pikniku będzie zwolnione pod warunkiem sfinansowania go ze środków ZFŚS.

Przykładem takiego stanowiska może być np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2010 r., IPPB4/415-753/10-2/JK. Zwolniona z opodatkowania jest kwota sfinansowana ze środków ZFŚS do kwoty 380 złotych.

W dniu 3 lipca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-401/13-2/TW, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013 r. o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej powstania przychodu u pracownika – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

W interpretacji indywidualnej wskazano, że udział w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez pracodawcę stanowi dla pracownika nieodpłatne świadczenie, którego wartość stanowi przychód ze stosunku pracy.

Jednocześnie przychód w wysokości kosztów przypadających na osoby towarzyszące, które wezmą udział w imprezie podlega doliczeniu do przychodu ze stosunku pracy pracownika.

Przychód pracownika stanowić będzie iloczyn wartości jednostkowej świadczenia oraz liczby osób towarzyszących biorących udział w imprezie (z uwzględnieniem pracownika, jeżeli także był jej uczestnikiem).

W przypadku gdy źródłem finansowania świadczenia w postaci uczestnictwa w imprezie integracyjnej jest zakładowy fundusz świadczeń socjalny, to łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł otrzymane świadczenie jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Pismem z dnia 18 lipca 2013 r. Wnioskodawca wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lipca 2013 r. nr ILPB1/415-401/13-2/TW. W wyniku ponownej analizy sprawy, tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 16 sierpnia 2013 r. nr ILPB1/415W-71/13-2/AP, wysłano w dniu 16 sierpnia 2013 r.).

W związku z powyższym, Strona wniosła w dniu 20 września 2013 r. skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem tut. Organu.

Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z dnia 18 października 2013 r. nr ILPB1/4160-84/13-2/AP.

Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał wyrok w dniu 23 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1916/13, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, m.in., że przyjęcie, w takim stanie faktycznym, jak wskazuje w zaskarżonej interpretacji, działający z upoważnienia Ministra Finansów, Dyrektor Izby Skarbowej, że przychodem pracownika, podlegającym opodatkowaniu jest wartość nieodpłatnego świadczenia wyliczona przez podzielenie poniesionych przez pracodawcę kosztów zorganizowania imprezy integracyjnej na ilość osób na tę imprezę zaproszonych lub w niej uczestniczących, nie znajduje umocowania w obowiązujących przepisach prawa, w szczególności art. 11 ust. 1, 2a oraz art. 12 ust. 1 i 3 u.p.d.f. Przyjęcie za prawidłowe stanowiska wyrażonego w zaskarżonej interpretacji indywidualnej skutkowałoby opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie wartości otrzymanego przez pracownika nieodpłatnego świadczenia, jak stanowią przepisy ustawy, ale opodatkowaniem prawa do korzystania przez pracownika z takiego świadczenia, bez względu na to czy pracownik ze świadczenia faktycznie skorzystał i w jakim zakresie.

W ocenie Sądu, stanowisko wyrażone w zaskarżonej interpretacji jest nieuprawnione w świetle przywołanych wyżej postanowień art. 11 ust. 1 u.p.d.f., który warunkuje możliwość uznania wartości innych nieodpłatnych świadczeń za przychód faktycznym otrzymaniem tych świadczeń. Inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). O przychodzie pracownika można mówić wówczas, gdy skorzystał faktycznie z postawionych do jego dyspozycji nieodpłatnych świadczeń, a ponadto możliwe było ustalenie wartości otrzymanego świadczenia według zasad określonych w art. 11 ust. 2b w związku z art. 12 ust. 3 u.p.d.f.

Zdaniem Sądu, na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, nie jest także prawidłowe stanowisko organu co do możliwości zastosowania zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f. U pracownika nie powstaje bowiem przychód z nieodpłatnych świadczeń w postaci udziału w imprezie integracyjnej, sfinansowanej także ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W opinii Sądu, opisane we wniosku o wydanie interpretacji świadczenie pracodawcy, w postaci zorganizowania imprezy integracyjnej, jest świadczeniem o charakterze jednorazowym, z którego pracownik może skorzystać w dowolnym wymiarze lub w ogóle z niego nie skorzystać, a zakresu, w jakim ze świadczenia pracownik skorzystał nie można ustalić.

Pismem z dnia 19 marca 2014 r. nr ILRP-007-55/14-2/AM Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA, którą pismem z dnia 17 listopada 2014 r. nr ILRP-007-324/14-1/EŚ wycofano.

Postanowieniem z dnia 25 listopada 2014 r. sygn. akt II FSK 1611/14 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie kasacyjne.

Dnia 5 stycznia 2015 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1916/13 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 1916/13 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty – bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

W odniesieniu do sprawy będącej przedmiotem wniosku należy wskazać, że wzięcie udziału w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez pracodawcę nie oznacza uzyskania przychodu przez pracowników.

Wskazać bowiem należy, że przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, determinuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. W świetle powyższego, w przypadku świadczeń nieodpłatnych, opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

O przychodzie pracownika można by mówić, gdyby skorzystał on z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ww. ustawie. Opisując sprawę Spółka wskazała, że obliczenie wartości świadczenia przypadającego na konkretnego pracownika nie jest możliwe.

Zatem udział pracowników wraz z osobami towarzyszącymi w organizowanej przez Spółkę imprezie integracyjnej nie skutkuje powstaniem po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Spółka nie musi ustalać wysokości przychodu u pracownika, nie ciążą też na niej obowiązki płatnika z tego tytułu.

Ponadto, w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wskazuje, że wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przepis ten mógłby mieć zastosowanie w przypadku wystąpienia przychodu u pracownika. Skoro jednak, jak wskazano w niniejszej interpretacji, przychód z tytułu udziału pracowników w spotkaniach integracyjnych nie powstanie, to fakt ten wyklucza możliwość zastosowania tego przepisu – nie istnieje bowiem przedmiot opodatkowania, którego to zwolnienie mogłoby dotyczyć.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanego jest prawidłowe.

Końcowo informuje się, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera w swej treści przepisu art. 12 ust. 1 pkt 8, na który powołuje się Spółka.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.