Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/4511-25/15/HS
z 7 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 grudnia 2014 r. (data otrzymania 7 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia:

• osoby, na której ciąży obowiązek zapłaty podatku z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia osoby, na której ciąży obowiązek zapłaty podatku z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 1 grudnia 2010 r. Wnioskodawca nabył na rynku pierwotnym własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego za cenę 196 800 zł. Z uwagi na to, że według banku nie miał wystarczającej zdolności kredytowej, kredyt ten został zaciągnięty przez rodziców Wnioskodawcy. Zatem środki na zakup mieszkania pochodziły z kredytu hipotecznego (zabezpieczenie na tym mieszkaniu) zaciągniętego przez rodziców. Wnioskodawca nie był kredytobiorcą, przez cały czas spłat z tytułu kredytu dokonywali jego rodzice ze swojego rachunku na konto banku. W dniu 2 grudnia 2014 r. Wnioskodawca sprzedał mieszkanie za cenę 283 000 zł. W akcie notarialnym – umowie sprzedaży mieszkania – jako nabywca i jedyny właściciel lokalu widnieje Wnioskodawca bez udziału rodziców. Zgodnie z zapisem w akcie notarialnym zapłata za mieszkanie zostanie wpłacona na konto bankowe rodziców Wnioskodawcy, którzy dokonają spłaty kredytu hipotecznego.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy podmiotem, na którym ciąży obowiązek zapłaty podatku jest Wnioskodawca?

(pytanie oznaczone we wniosku nr. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, podatnikiem zobowiązanym do zapłaty podatku dochodowego przed upływem 5 lat lub podatnikiem, który zechce skorzystać z ulgi podatkowej jest Wnioskodawca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie ustalenia osoby, na której ciąży obowiązek zapłaty podatku z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz kosztów uzyskania przychodu (pytanie oznaczone we wniosku nr. 2). W zakresie podatku od spadków i darowizn wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 7 ustawy Ordynacja podatkowa – podatnikiem jest m.in. osoba fizyczna, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Przy czym obowiązek zapłaty podatku ciąży na osobie, która dokonuje sprzedaży nieruchomości lub prawa. Osoba ta z tytułu zawartej umowy staje się podatnikiem podatku dochodowego.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca 2 grudnia 2014 r. zbył notarialną umową sprzedaży nabyty 1 grudnia 2010 r. lokal mieszkalny, a więc sprzedaży dokonał przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jego nabycie. Zatem przychód ze sprzedaży tego lokalu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a podmiotem, na którym ciąży obowiązek zapłaty podatku z tytułu sprzedaży jest Wnioskodawca.

Ponieważ nabycie przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego nastąpiło w 2010 r., dla oceny skutków podatkowych jego odpłatnego zbycia znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – w myśl art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem odpłatnego zbycia nieruchomości itp.).

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W rozpatrywanym przypadku, wbrew przekonaniu Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c, gdyż Wnioskodawca nabył sprzedany w 2014 r. lokal odpłatnie, na podstawie umowy sprzedaży z 1 grudnia 2010 r., której był stroną. Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. N z 2014 r. poz. 121 ze zm.) – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Z przepisu jasno zatem wynika, że umowa sprzedaży jest umową odpłatną, gdyż na kupującym ciąży obowiązek zapłaty ceny. Nie jest przy tym istotne w jaki sposób kupujący zamierza się z tego obowiązku wywiązać. Skoro tak, to do ustalenia kosztów uzyskania przychodu nie może mieć zastosowania art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dotyczy on nabycia w sposób nieodpłatny. Takim sposobem bezwzględnie nie jest zawarcie umowy sprzedaży. Stąd Wnioskodawca za podstawę ustalenia kosztów uzyskania przychodu powinien był wskazać nie art. 22 ust. 6d, lecz ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszt nabycia, o którym mowa w art. 22 ust. 6c ustawy, co do zasady, określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik stał się właścicielem lokalu mieszkalnego. Kosztem nabycia bez wątpienia jest zatem cena jaką zapłacił nabywca (którym jest Wnioskodawca) zbywcy za ten lokal będący przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego czy zakup nieruchomości był sfinansowany kredytem bankowym (i przez kogo zaciągniętym), czy też środki na jego zakup pochodziły z oszczędności nabywcy. Okoliczność, że kredyt zaciągnęli rodzice Wnioskodawcy nie czyni bynajmniej z umowy sprzedaży umowy nieodpłatnej. Do zapłaty ceny sprzedaży jako kupujący zobowiązany był Wnioskodawca. W niczym nie zmienia tego fakt, że pieniądze na zapłatę ceny pochodziły od rodziców Wnioskodawcy, którzy na ten cel zaciągnęli kredyt. Rodzice nie kupili lokalu mieszkalnego, bo kupił go Wnioskodawca. Rodzice jedynie przekazali na ten cel pieniądze. I przekazali je Wnioskodawcy z zaciągniętego przez siebie kredytu. Na podstawie umowy kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel. Bank oddał zatem rodzicom Wnioskodawcy kwotę kredytu do dyspozycji na cel jakim była zapłata ciążącego na Wnioskodawcy zobowiązania z tytułu umowy sprzedaży. Środki z kredytu były zatem w dyspozycji rodziców jako stron umowy kredytu i w chwili przyznania zwiększyły ich majątek, przy czym to zwiększenie miało charakter zwrotny – na rodzicach ciążył obowiązek spłaty kredytu. Nie ma wątpliwości, że Wnioskodawca pieniądze od rodziców otrzymał, gdyż cena sprzedaży została sprzedawcy zapłacona, a zobowiązanie Wnioskodawcy wygasło. Nie jest przy tym istotne, że pieniądze zostały przekazane na konto sprzedającego a nie na konto Wnioskodawcy. Pieniądze, o które w banku starali się rodzice, były bowiem przeznaczone dla Wnioskodawcy, żeby pokryta została cena sprzedaży, której zapłata ciążyła na Wnioskodawcy jako na kupującym. Wszak rodzice Wnioskodawcy nie mogli tego zrobić bez wiedzy i zgody Wnioskodawcy. Rodzice Wnioskodawcy przekazali zatem świadczenie na jego rzecz, nie otrzymując od niego świadczenia wzajemnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że Organ nie ustala w drodze interpretacji indywidualnej, na jakiej podstawie Wnioskodawca otrzymał od rodziców pieniądze na zakup mieszkania. Takie ustalenia poczynić może jedynie naczelnik urzędu skarbowego, który może wszcząć i prowadzić wobec Wnioskodawcy postępowanie podatkowe w tym zakresie. Organ wydający interpretację indywidualną opiera się jedynie na twierdzeniu Wnioskodawcy co do charakteru stosunku prawnego łączącego go z rodzicami. Dla ustalenia kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego treść tego stosunku pozostaje bez znaczenia. Nie budzi wątpliwości Organu, że nabycie lokalu przez Wnioskodawcę nastąpiło w sposób odpłatny na podstawie umowy sprzedaży, a pieniądze na zapłatę ceny przez Wnioskodawcę jako kupującego pochodziły od rodziców Wnioskodawcy, którzy dysponowali nimi dzięki kredytowi z banku. Dzięki pieniądzom od rodziców Wnioskodawca wypełnił obowiązek zapłaty ceny, który spoczywał na nim jako kupującym.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 tej ustawy.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Skoro zatem na Wnioskodawcy ciąży obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego, to Wnioskodawca jest też podatnikiem, który mógłby skorzystać z ulgi podatkowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem wszak, że spełni przesłanki do jej zastosowania. Wnioskodawca wskazał wprawdzie w opisie stanu faktycznego w jaki sposób zostaną wydatkowane przychody ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, ale pytanie Wnioskodawcy nie dotyczy oceny prawidłowości takiego wydatkowania środków, stąd kwestia ta nie mogła być przedmiotem interpretacji Organu podatkowego.

Podsumowując, opodatkowanie Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego nastąpi na zasadzie art. 30e ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Przychód z odpłatnego zbycia lokalu stanowić będzie wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, o ile odpowiada wartości rynkowej. Dochodem natomiast będzie różnica pomiędzy kwotą przychodu a kosztami jego uzyskania określonymi w art. 22 ust. 6c ustawy a nie w art. 22 ust. 6d jak wskazuje Wnioskodawca. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nabytego 1 grudnia 2010 r. Wnioskodawca zaliczy zatem cenę nabycia tego lokalu wykazaną w umowie sprzedaży z 1 grudnia 2010 r. Sfinansowanie zakupu lokalu przy pomocy środków pieniężnych otrzymanych od rodziców, którzy dysponowali nimi dzięki kredytowi hipotecznemu nie wyłącza możliwości zaliczenia ceny zakupu ww. lokalu do kosztów uzyskania przychodu z tytułu jego odpłatnego zbycia.

Wnioskodawca jest niewątpliwie podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego. Jednakże skorzystanie z możliwości zwolnienia przez Wnioskodawcę z art. 21 ust. 1 pkt 131 jest odrębną kwestią, która nie stanowiła przedmiotu zapytania. Wnioskodawca pyta bowiem o to, czy jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego i takiej odpowiedzi Organ mu udzielił. Nie pyta natomiast, czy spełnił warunki do zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jedynie stwierdza, że mógłby z niego skorzystać. Organ w wydanej interpretacji wskazał, że takie uprawnienie (zwolnienie) zostało przewidziane przez ustawodawcę. Nie odniósł się natomiast do kwestii spełnienia przez Wnioskodawcę warunków przywołanego powyżej zwolnienia, które należy rozpatrywać indywidualnie w stosunku do każdego podatnika, w tym i do Wnioskodawcy.

Stanowiska Wnioskodawcy nie można było uznać w całości za prawidłowe, z uwagi na wskazanie błędnej podstawy do ustalenia kosztów uzyskania przychodu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.