INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2012r. (data wpływu 2 maja 2012r.), uzupełnionego pismem z dnia 10 sierpnia 2012r. (data wpływu 16 sierpnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie samo-naliczenia podatku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie samo-naliczenia podatku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 sierpnia 2012r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 31 lipca 2012r. znak: IBPP4/443-291/12/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednym z najdłużej działających domów maklerskich w Polsce. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Działalność Wnioskodawcy obejmuje m.in. usługi maklerskie świadczone na Towarowej Giełdzie Energii SA (dalej: TGE).

TGE jest jedyną w Polsce giełdą towarową energii elektrycznej. Giełda została utworzona w 1999r. a w 2003 roku (jako pierwsza i do tej pory jedyna). TGE uzyskała licencję od Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (obecnie Komisji Nadzoru Finansowego) na prowadzenie giełdy towarowej. Istniejące regulacje prawne i nadzór KNF zapewniają prawidłowe funkcjonowanie rynku i skutecznie zapobiegają ewentualnym patologiom spekulacyjnym.

TGE prowadzi giełdę towarową - zgodnie z przepisami ustawy o giełdach towarowych (Tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 48, poz. 84 ze zm.), na której przedmiotem obrotu może być:

• energia elektryczna,
• paliwa ciekłe i gazowe,
• limity wielkości produkcji, w szczególności produkcji elektrycznej,
• limity wielkości emisji zanieczyszczeń,
• prawa majątkowe, których wartości energii elektrycznej, paliw ciekłych lub gazowych, limitów wielkości produkcji lub limitów wielkości emisji zanieczyszczeń.
  
  

Oprócz powyższego, TGE prowadzeni rejestr świadectw pochodzenia dla energii z Odnawialnych Źródeł Energii i z Kogeneracji.

Zgodnie z obowiązującymi na TGE regulaminami, transakcje na TGE mogą być zawierane wyłącznie przez podmioty posiadające status Członka Giełdy. Członkiem Giełdy mogą być domy maklerskie, towarowe domy maklerskie, przedsiębiorstwa energetyczne (posiadające koncesje na wytwarzanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną (dalej: EE)), podmioty będące uprawnionymi odbiorcami (do korzystania z usług przesyłowych), zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 50 ustawy o giełdach towarowych oraz niebędące towarowymi domami maklerskimi spółki handlowe prowadzące działalność w zakresie obrotu towarami giełdowymi.

Rozliczeniami związanymi z transakcjami na TGE zajmuje się Izba Rozliczeniowa Giełd Towarowych SA (dalej: IRGIT), która pobiera od Członków Giełdy stosowne opłaty rozliczeniowe. W odniesieniu zaś do rozliczeń z tytułu EE, IRGIT zgłasza również te transakcje saldem do Operatora Systemu Przesyłowego (PSE - Operator SA).

W ramach tej działalności, Wnioskodawca - jako zarejestrowany uczestnik TGE (Członek Giełdy) - zawiera transakcje dotyczące kupna lub sprzedaży EE lub praw majątkowych wynikających z certyfikatów wytworzenia energii elektrycznej z Odnawialnych Źródeł Energii (dalej: PE), działając w imieniu własnym lecz na rachunek swoich klientów. Klientami Wnioskodawcy są krajowe i zagraniczne podmioty, głównie pośrednicy w obrocie EE I PE, jak i inne podmioty z branży energetycznej, które nie są jednocześnie Członkami TGE.

Zgodnie z obowiązującym na TGE modelem rozliczeń, stroną transakcji dotyczących EE lub PE, jest zawsze Wnioskodawca (jako Członek Giełdy), który działając w imieniu własnym lecz na rachunek swoich klientów, zawiera transakcje kupna lub sprzedaży EE lub PE. W zależności od rodzaju transakcji (zakup/sprzedaż), Wnioskodawca albo nabywa EE lub PE od swoich klientów (nie będących Członkami TGE), które następnie są oferowane i sprzedawane na TGE, bądź też Wnioskodawca nabywa EE lub PE na TGE (działając w imieniu własnym lecz na rachunek klienta), a następnie odsprzedaje je klientowi - zgodnie z wcześniej przyjętym zleceniem klienta.

W przypadku zatem transakcji sprzedaży EE lub PE na TGE Wnioskodawca najpierw nabywa EE lub PE od klienta, odliczając jednocześnie VAT naliczony od całej wartości transakcji na wystawionych przez klienta fakturach (ewentualnie dokonując samo-naliczenia VAT - w przypadku zagranicznych kontrahentów), następnie zaś Wnioskodawca sprzedaje (za pośrednictwem TGE) EE lub PE wystawiając jednocześnie fakturę VAT na całą wartość EE lub PE i naliczając VAT należny. Transakcje zakupu EE lub PE

W przypadku natomiast transakcji zakupu EE lub PE na TGE, Wnioskodawca zakupuje od TGE EE lub PE w ilości zgodnej z uprzednio przyjętymi zleceniami kupna złożonymi przez klientów i otrzymując od TGE stosowne faktury VAT odlicza w całości VAT naliczony. Następnie zaś, Wnioskodawca odsprzedaje nabytą EE lub PE do klienta, wystawiając na klienta faktury VAT na całą wartość transakcji (w zależności od statusu kontrahenta, na fakturach Wnioskodawca wykazuje VAT według podstawowej stawki, bądź uznaje, że VAT podlega rozliczeniu w kraju siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności przez klienta – w przypadku klientów zagranicznych).

Dodatkowo, Wnioskodawca od każdej transakcji zakupu lub sprzedaży EE lub PE realizowanych na zlecenie klientów pobiera od nich stosowną prowizję. Prowizja ta jest rozliczana i fakturowana odrębnie od samej transakcji zakupu/sprzedaży EE lub PE. Wnioskodawca traktuje należną prowizję jako wynagrodzenie za usługę opodatkowaną według podstawowej stawki VAT. Ewentualnie - w przypadku klientów posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności (uczestniczące w transakcji) poza Polską - Wnioskodawca uznaje, że jej usługi podlegają opodatkowaniu VAT poza Polską i wystawia w takim przypadku faktury bez VAT, wskazując, że podatek zostanie rozliczony przez nabywcę.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 10 sierpnia 2012r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Podmioty, którym sprzedaje energię elektryczną są wyłącznie przedsiębiorcami (krajowymi lub zagranicznymi), czyli podmiotami wykonującymi samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. DM Trigon nie realizuje transakcji dotyczących sprzedaży energii elektrycznej na rzecz osób fizycznych lub podmiotów niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przywołanych wyżej przepisów. Jednocześnie, Spółka wskazuje, że jej klientami nie są organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy - o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.
2. Podmioty, które nabywają od Wnioskodawcy energię elektryczną to przedsiębiorcy, których głównym celem nabywania energii elektrycznej jest jej odsprzedaż w systemie elektroenergetycznym (za pośrednictwem TGE) i u których własne zużycie energii jest nieznaczne lub nie występuje w ogóle.
3. Transakcje realizowane na TGE dotyczące energii elektrycznej dokonywane są wyłącznie w systemie elektroenergetycznym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. - Prawo energetyczne. Zgodnie z zasadami przeprowadzania transakcji na TGE, wynikającymi z ogólnego charakteru obrotu energią elektryczną na TGE, energia elektryczna będąca przedmiotem transakcji na TGE znajduje się w polskim systemie elektroenergetycznym, którego operatorem - zgodnie z prawem energetycznym - jest Operator Systemu Przesyłowego, posiadający koncesję na przesyłanie i dystrybucję energii elektrycznej za pomocą sieci przesyłowej na terenie całego kraju (PSE - Operator S.A.). Nie jest zatem możliwe, aby dostawa energii elektrycznej realizowana przez Spółkę (zgodnie ze zleceniem kontrahenta) dokonywana była w ramach TGE poza wskazanym systemem elektroenergetycznym.
4. Dokonywane na jej rzecz dostawy energii elektrycznej (poprzez TGE), realizowane są wyłącznie w systemie elektroenergetycznym, przez który rozumie się system elektroenergetyczny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. - Prawo energetyczne.
5. Specyfika prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności nie przewiduje żadnego zużycia własnego energii elektrycznej, będącej przedmiotem obrotu realizowanego zgodnie ze zleceniami klientów przez DM Trigon na TGE. Zatem zużycie własne energii elektrycznej, będącej przedmiotem odsprzedaży, a nabywanej w systemie elektroenergetycznym przez Spółkę nie występuje.
   
   

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy w odniesieniu do zakupu EE lub PE od zagranicznych klientów (posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej poza Polską) Wnioskodawca postępuje prawidłowo dokonując samo – naliczenia podatku VAT z tytułu tych transakcji...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do zakupu EE lub PE od zagranicznych klientów (posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej poza Polską) Wnioskodawca postępuje prawidłowo dokonując samo-naliczenia podatku VAT z tytułu tych transakcji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również podmioty będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. W przypadku zatem zakupu PE od zagranicznych klientów (posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej poza Polską), w odniesieniu do takiej transakcji Wnioskodawca staje się podatnikiem VAT, zobowiązanym do wykazania i rozliczenia podatku VAT. Jednocześnie zaś, wykazany przez Wnioskodawcę VAT należny stanie się w takim przypadku VAT naliczonym - zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o VAT, cała zatem transakcja pozostanie neutralna dla Wnioskodawcy, gdyż wykazany VAT należny zostanie w tej samej deklaracji VAT wykazany jako VAT naliczony podlegający odliczeniu przez Wnioskodawcę.

Analogiczne zasady rozliczeń dotyczą zakupu EE od zagranicznego pośrednika (nieposiadającego w Polsce siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej). W tym przypadku zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnikami są także podmioty nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. W odniesieniu zaś do odliczenia VAT naliczonego przez Wnioskodawcę, zgodnie z powyższym przepisem, zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, który umożliwia odliczenie VAT naliczonego przez podmiot rozliczający podatek VAT z transakcji z zagranicznym kontrahentem.

W powyższy sposób realizuje się zatem zasada tzw. „samo – naliczenia” (ang. reverse-charge) podatku VAT, co jest również zgodne z zasadami przewidzianymi dla tego typu transakcji w Dyrektywie VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej zwana ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jak stanowi art. 7 ust. 1 i ust. 8 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, gdzie przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy). W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W myśl art. 8 ust. 1 i ust. 2a ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko na zasadzie uznania za usługę każdej odpłatnej czynności, która nie stanowi dostawy towarów. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu.

Ustosunkowując się do powyższego, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że certyfikat wytworzenia energii elektrycznej z Odnawialnych Źródeł Energii jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego co oznacza, że na gruncie podatku VAT winne być uznane za usługę natomiast nabycie energii elektrycznej na gruncie podatku VAT należy uznać za nabycie towarów.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca nabywa ww. towary i usługi również od zagranicznych klientów (nieposiadających siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej poza Polską).

W art. 17 ust. 1 pkt 1, 3 - 5 ustawy o VAT wymieniono przypadki w których ze względu na nabycie towarów i usług od podmiotów zagranicznych zobowiązanym do opodatkowania transakcji jest nabywca mający w tych przypadkach status podatnika.

Takimi podatnikami są m.in. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne:

• na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną;
• dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
• będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju,
• nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.
  
  

Stosownie do art. 17 ust. 1a, 3 i 5 ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się:

1. jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6;
2. do dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, jeżeli nabywcą jest podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4.
   
   

W powyższych przypadkach zastosowano w nich tzw. mechanizm samoobliczenia podatku który znajduje zastosowanie przy:

• imporcie towarów przez który rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju (art. 2 pkt 7 ustawy),
• imporcie usług przez który rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 (art. 2 pkt 9 ustawy),
• wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, przez który rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust. 1 ustawy),
• nabyciu krajowym towarów gdy dostawca podatnik nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.
  
  

Zatem w przypadku nabycia usług i towarów w ramach którejkolwiek ww. transakcji Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia podatku należnego tak jak to co do zasady czyni sprzedawca.

Zgodnie z art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 w Dziale IV dot. miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   • podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   • osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z faktem, że dla usług sprzedaży przedmiotowych praw majątkowych prawodawca nie przewidział szczególnego miejsca świadczenia to przy określaniu tego miejsca zajdzie zastosowanie powyższa zasada ogólna zgodnie, z którą miejsce świadczenia a tym samym opodatkowania usługi powiązane jest miejscem odbioru (konsumpcji) tej usługi.

Zatem w świetle powyższego i w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 w przypadku importu usług podatnikiem jest nabywca, a co za tym idzie opodatkowanie nabywanych usług następuje w kraju nabywcy. Dlatego też nabywca winien się zachować jak sprzedawca i opodatkować transakcję importu usług i naliczyć podatek VAT.

Natomiast w przypadku nabycia energii elektrycznej trzeba wskazać, że stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy, miejscem dostawy towarów w przypadku dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej do podmiotu będącego podatnikiem, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6, którego głównym celem nabywania gazu, energii elektrycznej, energii cieplnej lub chłodniczej jest odprzedaż tych towarów w takich systemach lub sieciach dystrybucji i u którego własne zużycie takich towarów jest nieznaczne - miejsce, gdzie podmiot taki posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, do którego dostarczane są te towary - miejsce, gdzie podmiot ten posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, a w przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Powyższa norma ustanawia miejsce dostawy energii dla sytuacji gdy nabywca jest podmiotem prowadzącym działalność podatnikiem VAT albo też podatnikiem podatku o podobnym charakterze tzn. polskim, z innego państwa członkowskiego albo też z państwa trzeciego z wyjątkiem podmiotu działającego jako organ władzy publicznej. Dla zastosowania tej reguły ustalania miejsca świadczenia konieczne jest nadto, aby ten podatnik występował w charakterze pośrednika lub „handlowca”, tzn. podmiotu, który nabywa energię nie po to, aby ją zużyć na własne potrzeby (poza marginalnym zużyciem), lecz w celu odprzedania dalej za pośrednictwem stosownych systemów.

Jeśli nabywana energia jest odprzedawana poprzez stałe miejsce prowadzenia działalności przez ww. podatnika-nabywcę, wówczas za miejsce dostawy uznaje się miejsce (państwo) położenia stałego miejsca działalności, nawet jeśli jest to miejsce (państwo) inne niż miejsce (państwo), w którym podatnik ma siedzibę. W pozostałych przypadkach miejscem dostawy towarów, o których mowa jest odpowiednio miejsce, gdzie podatnik ma odpowiednio siedzibę albo miejsce zamieszkania.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca nabywa energie w celu dalszej odsprzedaży miejscem dostawy na rzecz Wnioskodawcy jest Polska a na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 w zw. z ust. 5 pkt 2 winien, przy określonych tam warunkach, dokonać samo-naliczenia podatku.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej zwana ustawą,, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu:

1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
   
   

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje zatem wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które w ogóle nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy ustanawia możliwość odliczenia podatku naliczonego wynikającego z samoobliczenia.

W sytuacji zatem samonaliczenia podatku przez Wnioskodawcę z tytułu transakcji opisanych we wniosku będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia tego podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Informuje się jednocześnie, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań 1-6 oraz 8 zawartych we wniosku zawarta została w odrębnych rozstrzygnięciach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.