Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1027/14-4/AMN
z 8 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu 9 września 2014 r.), uzupełnionym w dniu 3 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 7 listopada 2014 r. znak ILPB1/415-1027/14-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 listopada 2014 r., a w dniu 3 grudnia 2014 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 1 grudnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zamieszkuje wraz z żoną. 3 lutego 2010 r. żona Wnioskodawcy zarejestrowała działalność agroturystyczną w zamieszkałym przez nią i Wnioskodawcę budynku i do dzisiaj ją prowadzi.

3 stycznia 2013 r. Wnioskodawca zarejestrował w ww. budynku drugą działalność agroturystyczną (jako oddzielny podmiot), której prowadzenie rozpoczął od 1 maja 2013 r. Budynek jest zabytkiem o dużej powierzchni i wydzielenie po 5 pokoi na każdą działalność agroturystyczną było możliwe. Jest to budynek mieszkalny a więc zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 43 UPDOF, wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych w budynku mieszkalnym położonym na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5.

Stan faktyczny odpowiada przesłankom określonym w wyżej cytowanym przepisie. Budynek mieszkalny, w którym prowadzone są dwie oddzielne niezależne działalności agroturystyczne stanowi własność syna Wnioskodawcy, a Wnioskodawca jak i żona Wnioskodawcy, posiadają na tej nieruchomości dożywotnie prawa nieodpłatnej służebności osobistej polegającej na prawie korzystania przez Wnioskodawcę, jak i jego żonę, z całego budynku posadowionego na nieruchomości będącej własnością syna Wnioskodawcy.

Przychody z agroturystyk są opodatkowane na zasadach ogólnych. Usługi stanowiące podklasę PKD 55.10.Z są realizowane przez Wnioskodawcę w ramach działalności agroturystycznej (parking, sala konferencyjna, kort tenisowy), jako usługa łączna wraz z usługą tzw. krótkotrwałego zakwaterowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu wynajmu pokoi gościnnych w liczbie 5 w ramach prowadzonej działalności agroturystycznej są zwolnione od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, oddzielna działalność agroturystyczna tak Wnioskodawcy, jak i jego żony, uprawnia każdą z nich do skorzystania z dobrodziejstwa ustawy (UPDOF) i zwalnia od płacenia podatku dochodowego ponieważ liczba pokoi w każdej z tych agroturystyk nie przekracza 5. Działalności są odrębnymi podmiotami a nie działalnością małżonków. Każdy z małżonków ma oddzielny NIP, Nr rejestracyjny działalności, a pokoje do wynajęcia dla każdej z agroturystyk nie są tymi samymi pokojami. Zdaniem Wnioskodawcy, małżonkowie łącznie nie są odrębnym podmiotem stosunków prawno-podatkowych a więc nie można łączyć tych odrębnych podmiotów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, a więc nie można wywodzić jakichkolwiek skutków prawnych dla małżonków (małżonkowie nie są podatnikiem) a więc stanowisko swoje Wnioskodawca uważa za zgodne z prawem, a jego rozumowanie nie jest sprzeczne z intencją ustawodawcy w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z poźn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Przepis art. 2 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

− licząc od dnia nabycia.

Natomiast agroturystyka w znaczeniu językowym oznacza prowadzenie działalności turystycznej przez gospodarstwa rolne zapewniające noclegi, często wraz z usługami gastronomicznymi.

Mając na uwadze powyższe, działalności w zakresie agroturystyki nie można zakwalifikować jako działalności rolniczej, a zatem do dochodów z tej działalności mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, której wyrazem jest treść art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5.

Literalne brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy wskazuje, że podatnik uzyskujący dochody z tytułu wynajmu pokoi gościnnych skorzysta z przedmiotowego zwolnienia, jeżeli łącznie spełnione będą następujące warunki:

• najem musi dotyczyć pokoi gościnnych znajdujących się w budynkach mieszkalnych,
• budynki, w których pokoje przeznaczone są na wynajem, położone powinny być na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym,
• przedmiotem usług musi być najem pokoi gościnnych wyłącznie osobom przebywającym na wypoczynku,
• liczba wynajmowanych pokoi nie może przekroczyć 5.
  
  

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że budynek mieszkalny, w którym Wnioskodawca oraz jego żona prowadzą odrębne działalności agroturystyczne stanowi własność syna Wnioskodawcy, a Zainteresowany wraz z żoną posiadają na tej nieruchomości dożywotnie prawa nieodpłatnej służebności osobistej polegającej na prawie korzystania przez nich z całego budynku posadowionego na nieruchomości będącej własnością syna Wnioskodawcy.

Mając na uwadze uwarunkowania wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że w przypadku małżonków posiadających prawo do współużytkowania budynku mieszkalnego, znajdującego się w gospodarstwie rolnym położonym na terenach wiejskich, zwolnienie wymienione w tym przepisie znajdzie zastosowanie tylko wtedy, gdy łączna liczba pokoi wynajmowanych przez oboje małżonków w tym budynku mieszkalnym nie przekracza pięciu.

W niniejszej sprawie taka przesłanka nie zachodzi, bowiem – jak wskazano we wniosku – łącznie wynajmowanych będzie 10 pokoi. Nie zostanie więc spełniony jeden z warunków określonych w analizowanym przepisie.

W takim zatem przypadku przychody osiągane przez Wnioskodawcę z wynajmu pokoi nie będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będą korzystały ze zwolnienia również pozostałe wymienione we wniosku świadczenia i usługi związane z pobytem osób wynajmujących te pokoje.

W związku z powyższym, przychody osiągane przez Wnioskodawcę z wynajmu pokoi, o których mowa we wniosku, nie będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.