Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-890/14-2/MN
z 14 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 14 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez komplementariusza na rzecz spółki komandytowo-akcyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez komplementariusza na rzecz spółki komandytowo-akcyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest komplementariuszem w spółce komandytowo-akcyjnej i otrzymuje, na mocy zapisów § 20 pkt 4 oraz § 17 ust. 4 lit. e statutu spółki komandytowo-akcyjnej, wynagrodzenie tytułem wykonywania czynności, o których stanowi art. 137 § 1 oraz art. 140 § 1 Kodeksu spółek handlowych (dalej: Ksh). Minimalną miesięczna wysokość wynagrodzenia komplementariusza za czynności, o których stanowi art. 137 § 1 Ksh oraz art. 140 § 1 Ksh, określa statut spółki komandytowo-akcyjnej. Z punktu widzenia treści przepisów prawa (przepisów Ksh), wynagrodzenie to ma charakter fakultatywny, jednak z punktu widzenia statutu spółki ma charakter wewnętrznie obligatoryjny. Ponadto należy podkreślić, że wysokość wynagrodzenia komplementariusza, zgodnie z treścią statutu spółki komandytowo-akcyjnej może być modyfikowana okresowo lub stale na podstawie uchwał rady nadzorczej spółki komandytowo-akcyjnej. Wnioskodawca (komplementariusz) nie jest stroną czynności skutkującej zmianą tego wynagrodzenia. Czynność zmiany wynagrodzenia komplementariusza odbywa się ze strony spółki komandytowo-akcyjnej jednostronnie, na podstawie uchwał rady nadzorczej spółki komandytowo-akcyjnej. Przy modyfikacji wysokości tego wynagrodzenia Wnioskodawca (komplementariusz) nie składa oświadczenia woli, ani też nie decyduje o treści przedmiotowej uchwały. Należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca (komplementariusz w spółce komandytowo-akcyjnej) jest także akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej, jednak nie posiada wystarczającej siły głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy do tego, by zmienić statut spółki komandytowo-akcyjnej w zakresie minimalnej wartości wynagrodzenia komplementariusza określonego w statucie, względnie by mieć faktycznie istotny wpływ na skład rady nadzorczej.

Wynagrodzenie ustalone dla Wnioskodawcy w statucie spółki komandytowo-akcyjnej, którego wysokość może być i jest modyfikowana jednostronnie, na podstawie uchwał rady nadzorczej spółki komandytowo-akcyjnej, wynika wyłącznie z pełnienia przez Wnioskodawcę funkcji komplementariusza. Wynagrodzenie to nie wynika z innego stosunku prawnego. Wnioskodawcę oraz spółkę komandytowo-akcyjną nie łączy inny stosunek prawny uzasadniający przyznanie oraz wypłatę tego wynagrodzenia. Nie można uznać, że istnieje stosunek zobowiązaniowy między stronami, ponieważ czynności wykonywane przez Wnioskodawcę (komplementariusza w spółce komandytowo-akcyjnej) mają charakter wewnętrzny w spółce komandytowo-akcyjnej, w ramach których następuje realizacja obowiązków komplementariusza przewidzianych w Ksh.

Wnioskodawca (komplementariusz w spółce komandytowo-akcyjnej) jest także akcjonariuszem tej Spółki komandytowo-akcyjnej. Wnioskodawca, proporcjonalnie do posiadanych akcji (tak jak inni akcjonariusze spółki), jest uprawniony do udziału w zysku tej spółki, w części przypadającej do wypłaty między akcjonariuszy. Statut spółki komandytowo-akcyjnej nie przewiduje, by Wnioskodawca (komplementariusz w spółce komandytowo-akcyjnej) był uprawniony do udziału w zysku tej spółki, ani udziału w bieżącym jej dochodzie, z innego tytułu, niż posiadanie akcji spółki komandytowo-akcyjnej. W szczególności, Wnioskodawcy nie przysługuje udział w zysku spółki w części odpowiadającej wkładowi jego pracy do spółki. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wynagrodzenie Wnioskodawcy, jako komplementariusza spółki komandytowo-akcyjnej, za wykonywanie czynności, o których stanowi art. 137 § 1 Ksh oraz art. 140 § 1 Ksh, którego minimalna miesięczna wysokość określona jest w statucie spółki komandytowo-akcyjnej, a ponadto wysokość tego wynagrodzenia, zgodnie z treścią statutu spółki komandytowo -akcyjnej, może być i faktycznie jest jednostronnie modyfikowana na podstawie uchwał rady nadzorczej spółki komandytowo-akcyjnej oraz w związku z tym, czy to wynagrodzenie powinno być dokumentowane fakturą VAT ze stawką podstawową, wystawianą przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, kiedy funkcje zarządcze sprawowane są przez wspólnika pełniącego funkcję komplementariusza spółki komandytowo-akcyjnej, na podstawie przepisów Ksh i statutu tej spółki, a wynagrodzenie komplementariusza, którego wysokość w minimalnej miesięcznej wartości jest przewidziane statutem tej spółki, którego wysokość, zgodnie z tym statutem, może być i faktycznie jest jednostronnie (przez spółkę komandytowo-akcyjną) modyfikowana na podstawie uchwał rady nadzorczej spółki komandytowo-akcyjnej, to sytuacja taka nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu ustawy o podatku VAT. Czynności te nie podlegają więc opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie powinny być dokumentowane fakturą VAT.

Świadczenie polegające na sprawowaniu funkcji zarządczych, w sytuacji opisanej w złożonym wniosku, według Wnioskodawcy, nie mieści się w zakresie świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Opodatkowaniu podlega tylko świadczenie odpłatne, w sytuacji, kiedy między stronami istnieje stosunek zobowiązaniowy związany z otrzymanym wynagrodzeniem. W przypadku Wnioskodawcy, wynagrodzenie komplementariusza wynika z zapisów zawartych w statucie spółki komandytowo-akcyjnej, a nie z odrębnej umowy zawartej między spółką komandytowo-akcyjną, a Wnioskodawcą (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) pełniącym funkcję komplementariusza. Należy podkreślić, że wysokość tego wynagrodzenia, zgodnie ze statutem spółki komandytowo-akcyjnej, może być i faktycznie jest jednostronnie modyfikowane na podstawie uchwał rady nadzorczej spółki komandytowo-akcyjnej. Przy modyfikacji tego wynagrodzenia komplementariusz (Wnioskodawca) nie składa oświadczenia woli, ani nie decyduje o treści tej uchwały – stąd zmiana wysokości tego wynagrodzenia ma charakter jednostronny.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Co do zasady, wykonywanie czynności zarządczych mieści się w zakresie pojęcia świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega jednak tylko odpłatne świadczenie usług. Aby uznać świadczenie za odpłatne świadczenie usług, konieczne jest istnienie stosunku prawnego pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie tego świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

W sytuacji, kiedy wynagrodzenie dla Wnioskodawcy (Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) jako komplementariusza zostało ustanowione w ramach stosunków wewnętrznych spółki (treść statutu spółki komandytowo-akcyjnej) – podstawą wykonywania czynności zarządczych jest przepis art. 140 § 1 Ksh, zgodnie z którym każdy komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Wynagrodzenie komplementariusza, z punktu widzenia przepisów prawa, ma charakter fakultatywny (przepisy Ksh nie nakładają obowiązku przyznania i wypłaty takiego wynagrodzenia). Wynagrodzenie ustalane jest dla Wnioskodawcy (Spółki z ograniczoną odpowiedzialności) wyłącznie na podstawie zapisów statutu spółki komandytowo-akcyjnej, w związku z pełnieniem przez niego funkcji komplementariusza (obowiązek wypłaty tego wynagrodzenia wynika z wewnętrznych zapisów statutu spółki komandytowo-akcyjnej), a nie jest związane z innym stosunkiem prawnym. W takiej sytuacji nie można zatem uznać, że istnieje stosunek zobowiązaniowy między stronami, ponieważ czynności wykonywane są wewnątrz spółki komandytowo-akcyjnej, w ramach realizacji praw i obowiązków przewidzianych w Ksh. Szczególnie, że Wnioskodawca jako komplementariusz nie ma wpływu na wysokość tego wynagrodzenia, ponieważ jego wysokość może być i faktycznie jest jednostronnie modyfikowana na podstawie uchwał rady nadzorczej spółki komandytowo -akcyjnej, o których treści Wnioskodawca nie decyduje. Ponadto, komplementariusz nie posiada wystarczającej siły głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy do tego, by zmienić statut spółki komandytowo-akcyjnej w zakresie minimalnej wartości wynagrodzenia komplementariusza określonego w statucie, względnie by mieć faktycznie istotny wpływ na skład rady nadzorczej. Kwestia ta w sposób jednoznaczny pokazuje, że wynagrodzenie to, nie jest związane ze stosunkiem zobowiązaniowym będącym świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca (komplementariusz) uważa, że wynagrodzenie jakie otrzymuje w tym przypadku nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższa definicja „podatnika” ma zatem charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w obrocie gospodarczym. Jednakże zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W efekcie, opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Należy podkreślić, że obie te przesłanki powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Tak więc wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika – nawet jeśli jest on podatnikiem z innego tytułu – pozostaje poza zakresem opodatkowania.

W rozpatrywanej sprawie należy rozstrzygnąć czy fakt, że Spółka jest komplementariuszem w spółce komandytowo-akcyjnej powoduje, że wykonywane przez nią czynności są wykonywaną samodzielnie działalnością gospodarczą, a nie realizowaniem uprawnień właścicielskich.

Zgodnie z art. 125 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.), zwanej dalej Ksh – spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy statutu lub prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 137 § 1 Ksh).

Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowo-akcyjnej i ma obowiązek reprezentowania spółki.

Z kolei, art. 138 § 1 Ksh stanowi, że akcjonariusz może reprezentować spółkę jedynie jako pełnomocnik.

Na mocy art. 140 § 1 Ksh – każdy komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

W myśl art. 126 § 1 Ksh – w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowo-akcyjnej stosuje się:

1. w zakresie stosunku prawnego komplementariuszy, zarówno między sobą, wobec wszystkich akcjonariuszy, jak i wobec osób trzecich, a także do wkładów tychże wspólników do spółki, z wyłączeniem wkładów na kapitał zakładowy – odpowiednio przepisy dotyczące spółki jawnej;
2. w pozostałych sprawach – odpowiednio przepisy dotyczące spółki akcyjnej, a w szczególności przepisy dotyczące kapitału zakładowego, wkładów akcjonariuszy, akcji, rady nadzorczej i walnego zgromadzenia.
   
   

Dlatego też zastosowanie będzie miał przepis art. 39 § 1 Ksh, zgodnie z którym – każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Komplementariusz ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Zgodnie natomiast z art. 46 Ksh – za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Z przywołanych uregulowań wynika, że Kodeks spółek handlowych przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Jednocześnie Ksh stanowi, że z tytułu realizacji powyższego uprawnienia wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. W analizowanej sprawie, Wnioskodawcy, za prowadzenie spraw spółki komandytowo-akcyjnej – jako komplementariuszowi – przysługuje wynagrodzenie. Prawo komplementariusza (Wnioskodawcy) do otrzymania wynagrodzenia za prowadzenie spraw spółki komandytowo-akcyjnej przewiduje statut tej spółki. Zatem w tej sytuacji relacje pomiędzy spółką komandytowo-akcyjną a Wnioskodawcą wykroczyły poza zwykłe relacje spółka – wspólnik, uregulowane w kodeksie spółek handlowych. W związku z powyższym, w opinii tut. Organu, zasadne jest uznanie, że strony łączy stosunek cywilnoprawny, wynikający z podjętego przez Wnioskodawcę zobowiązania do prowadzenia spraw i reprezentacji spółki komandytowo-akcyjnej oraz ze zobowiązania się przez spółkę komandytowo-akcyjną do wypłacania wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wykonywanych przez niego usług.

Zgodnie z art. 31 § 1 Ksh – wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika).

Powyższe oznacza, że komplementariusz odpowiada wobec osób trzecich za zobowiązania spółki solidarnie w sposób subsydiarny, lecz bez ograniczeń (stosownie do cytowanego wyżej art. 125 Ksh), ponosząc ryzyko ekonomiczne.

Zważywszy na taki sposób uregulowania odpowiedzialności w Kodeksie spółek handlowych stwierdzić należy, że działalność usługodawcy będącego komplementariuszem powoduje odpowiedzialność u niego wobec osób trzecich za zobowiązania spółki komandytowo-akcyjnej. Wskazanie na powyższe jest istotne, bowiem kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego jest jednym z wyróżników prowadzenia działalności gospodarczej.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 Trybunał orzekł, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W pierwszej kolejności Trybunał stwierdził, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Po analizie stanu faktycznego, Trybunał stwierdził, że oddział nie ponosi sam ryzyka gospodarczego związanego z działalnością instytucji kredytowej, takiego jak na przykład ryzyko niespłacenia kredytu przez klienta. Ryzyko to ponosi bank jako osoba prawna i z tego powodu podlega kontroli stabilności finansowej i wypłacalności w państwie członkowskim swego pochodzenia.

Zatem również w orzecznictwie TSUE kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego prowadzonej działalności jest istotnym czynnikiem branym pod uwagę, jeżeli istnieją wątpliwości co do prowadzenia działalności gospodarczej w sposób samodzielny.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz spółki komandytowo-akcyjnej, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie – będą stanowiły działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowo-akcyjnej przez Wnioskodawcę – jej komplementariusza, wykonywane za wynagrodzeniem (bez względu na sposób jego ustalenia), będą usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku. Jednakże regulacje te w przedmiotowej sprawnie nie znajdują zastosowania.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zatem, usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz spółki komandytowo-akcyjnej – winny zostać udokumentowane za pomocą faktury VAT z zastosowaniem podstawowej stawki podatku.

Reasumując, wykonywanie czynności, o których stanowi art. 137 § 1 Ksh oraz art. 140 § 1 Ksh, przez Wnioskodawcę (komplementariusza spółki komandytowo-akcyjnej) na rzecz tej spółki – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, wykonywanie ww. czynności za wynagrodzeniem, którego minimalna miesięczna wysokość określona jest w statucie spółki komandytowo-akcyjnej, a wysokość tego wynagrodzenia, zgodnie z treścią statutu spółki komandytowo-akcyjnej, może być i faktycznie jest jednostronnie modyfikowana na podstawie uchwał rady nadzorczej spółki komandytowo-akcyjnej – powinno być udokumentowane wystawianą przez Wnioskodawcę fakturą VAT ze stawką podstawową podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.