Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1316/14-2/AMN
z 20 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest firmą świadczącą usługi inżynieryjno-konsultingowe w obszarze energetyki, dróg i autostrad, transportu szynowego, budownictwa oraz gospodarki wodnej.

Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę. W celu zintegrowania i zmotywowania zespołu, Spółka w okolicach Świąt Bożego Narodzenia organizuje i będzie organizować spotkanie wigilijne dla tych osób. Spotkania wigilijne odbywają się i odbywać będą poza godzinami pracy. W trakcie spotkań wigilijnych, poza tradycyjnymi elementami (takimi jak np. życzenia czy opłatek), organizowane są także elementy o charakterze integracyjnym (np. zabawa taneczna czy kręgle). Udział w spotkaniu nie jest obowiązkowy, jednakże osoby zaproszone w wyznaczonym terminie potwierdzają swoje przybycie. W związku z organizacją spotkania wigilijnego, Spółka ponosi i ponosić będzie koszty związane z jego organizacją, na które składają się głównie wydatki na gastronomię. Mogą to być również wydatki związane z wynajmem sali, obsługą imprezy (np. za oprawę muzyczną). Spółka posiada i będzie posiadała dokumenty związane z organizacją spotkania: faktury, harmonogram spotkania, korespondencje mailowe. W spotkaniu wigilijnym uczestniczą i będą uczestniczyć również wybrani podwykonawcy, z którymi Spółka współpracuje na podstawie umów cywilnoprawnych (są to m.in. byli pracownicy Spółki prowadzący obecnie działalność gospodarczą).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z udziałem pracowników w spotkaniu wigilijnym, Spółka jako płatnik będzie zobowiązana do poboru obliczenia i pobrania zaliczki na podatek, z uwagi na powstanie przychodu po stronie tych osób?
2. Czy w związku z udziałem osób współpracujących ze Spółką na podstawie umowy cywilnoprawnej (np. zlecenia) w spotkaniu wigilijnym, Spółka jako płatnik będzie zobowiązana do poboru obliczenia i pobrania zaliczki na podatek, z uwagi na powstanie przychodu po stronie tych osób?
3. Czy w związku z udziałem byłych pracowników (aktualnie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) w spotkaniu wigilijnym na Spółce będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki na gruncie ustawy PIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko w zakresie pytania nr 1

W ocenie Spółki, Spółka jako płatnik nie będzie zobowiązana do poboru obliczenia i pobrania zaliczki na podatek w związku z udziałem pracowników w spotkaniu wigilijnym.

Uzasadnienie do stanowiska nr 1

Zgodnie z art. 31 ustawy PIT, osoby prawne, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy PIT uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższych regulacji wynika zatem, że za przychód ze stosunku pracy uważa się co do zasady każde przysporzenie otrzymywane przez pracownika związane ze stosunkiem pracy. W przypadku, gdy świadczenia mają charakter nieodpłatny, wówczas wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustała się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b Ustawy PIT.

Na podstawie art. 11 ust. 2 Ustawy PIT, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast art. 11 ust. 2a stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia urnowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Do powyższych regulacji odniósł się Trybunał Konstytucyjny, który wyrokiem z dnia 8 lipca 2014 r., K 7/13 orzekł, że art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy PIT, rozumiane w ten sposób, że: „inne nieodpłatne świadczenie” oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji RP.

Trybunał Konstytucyjny, w powołanym wyroku uznał, że mimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów ze stosunku pracy, nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu. Świadczy o tym art. 21 ust. 1 ustawy PIT zawierający katalog zwolnień przedmiotowych od podatku i regulujący m.in. kwestie dotyczące zwolnienia od opodatkowania wartości ubioru służbowego oraz ochronnego wymaganego przez przepisy BHP, wartość posiłków i napojów regeneracyjnych, koszty przeniesienia służbowego i zakwaterowania i inne. Trybunał wskazał na obiektywne kryteria, którymi należy się kierować przy określaniu, czy w analizowanym przypadku mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem na rzecz pracownika.

Przede wszystkim kryterium tym musi być obiektywna ocena czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. W konsekwencji, stwierdził TK, zasadnym jest przyjęcie, że nie stanowi przychodu pracownika wartość ubezpieczenia pracownika w czasie wykonywania pracy (ubezpieczenia stanowiącego warunek dopuszczenia go do pracy). Wykupując to ubezpieczenie, pracodawca nie kieruje się chęcią zapewnienia korzyści swemu pracownikowi, lecz potrzebą uniknięcia ewentualnych, nieprzewidywalnych co do wysokości i następstw w zakresie wykonywania zawartych umów − wydatków. Trybunał wskazał, że gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy − po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.

Zastosowanie tego samego, obiektywnego kryterium wyróżnienia świadczeń będących przychodem pracownika, zdaniem TK, prowadzi do wniosku, że dowożenie pracownika z miejsca zamieszkania do pracy, czy też dodatkowe ubezpieczenie go (jak przyjęto w ww. uchwale pełnego składu Izby Finansowej NSA), może oznaczać zaoszczędzenie wydatku i − w konsekwencji − może stanowić przysporzenie objęte podatkiem dochodowym. Warunkiem jest uzyskanie przez pracodawcę zgody pracownika na przyjęcie danego świadczenia, pracownik musi dobrowolnie skorzystać z danego świadczenia jakie jest mu oferowane. U tych pracowników, którzy skorzystają z oferowanego świadczenia powstanie przysporzenie majątkowe (korzyść).

Trybunał Konstytucyjny stwierdził natomiast, że owo obiektywne kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) nie jest spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci „zaoszczędzenia wydatku”. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu.

Dodatkowo Trybunał Konstytucyjny wskazał, że trudno poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.

Trybunał Konstytucyjny przyznał, że gdyby traktować jako przychód pracownika jego udział w organizowanych przez pracodawcę imprezach zbiorowych, adresowanych do wszystkich pracowników, wówczas rzeczywiście nie można byłoby ustalić podstawy opodatkowania indywidualnych osób (podatników).

Spółka podkreśla, że powołany wyrok ma charakter interpretacyjny, na jego podstawie organy podatkowe powinny prezentować swoje podejście do kwestii określania pracownikowi przychodu z tytułu jego udziału w spotkaniu integracyjnym.

Tym samym należy uznać za prawidłowe stanowisko Spółki, zgodnie z którym udział pracowników w spotkaniu wigilijnym nie będzie stanowił dla nich przychodu, który Spółka powinna uwzględnić pobierając zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Po stronie pracowników, w związku z udziałem w spotkaniu wigilijnym, nie powstanie bowiem realne przysporzenie.

Dodatkowo Spółka pragnie wskazać, że nawet gdyby uznano, że pracownik z tytułu udziału w spotkaniu wigilijnym uzyskuje przysporzenie (z czym Spółka się nie zgadza), to i tak nie będzie ono podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych regulacji wynika jednoznacznie, że warunkiem uznania za przychód z nieodpłatnego świadczenia jest faktyczne jego otrzymanie (art. 11 ust. 1 ustawy PIT). Jednocześnie ustawodawca zastrzegł, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustała się według zasad określonych w ustawie PIT. Zatem dla przypisania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń konieczne jest ustalenie wysokości tego przychodu.

Musi to być jednocześnie konkretny, a nie statystyczny przychód. Nie można bowiem ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów imprezy integracyjnej przez liczbę pracowników biorących w niej udział. Przepisy ustawy PIT nie dają podstaw do wykonania takiego działania. Przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany en bloc (grupie podatników czy też - w rezultacie przeprowadzenia prostej operacji matematycznej jednemu podatnikowi). Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 2 i art. 217 Konstytucji RP. Takie też stanowisko potwierdził NSA w wyroku z dnia 11 stycznia 2011 r. (sygn. II FSK 1531/09).

W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Należy stwierdzić, że o przychodzie pracownika można mówić wyłącznie w takiej sytuacji, gdy korzysta on z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe jest ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w ustawie PIT; natomiast gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, gdzie wysokość ponoszonych wydatków nie może być przypisana do konkretnego pracownika bez względu na to, czy skorzystał on z poczęstunku bądź innych atrakcji czy też nie (ewentualnie w jakim zakresie to nastąpiło), brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w związku z organizacją przez pracodawcę imprezy integracyjnej. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntował się już pogląd o treści wskazanej wyżej (wyrok NSA z dnia 14 kwietnia 2011 r., II FSK 2147/09; wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2011 r., I SA/Gd 140/11; wyroki WSA we Wrocławiu z dnia 19 kwietnia 2011 r., I SA/Wr 404/11; z dnia 20 stycznia 2011 r., I SA/Wr 1284/10 i 7 maja 2009 r., I SA/Wr 1326/08; wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2010 r., III SA/Wa 2039/09; wyrok WSA w Szczecinie z dnia 20 stycznia 2010 r., I SA/Sz 862/09; wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 września 2011 r., I SA/Kr 1113/11).

Stanowisko w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Spółki, w związku z udziałem osób współpracujących ze Spółką na podstawie umowy cywilnoprawnej (np. zlecenia) w spotkaniu wigilijnym. Spółka jako płatnik nie będzie zobowiązana do poboru obliczenia i pobrania zaliczki na podatek, z uwagi na powstanie przychodu po stronie tych osób.

Uzasadnienie

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy PIT, źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
   
   

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy PIT, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast art. 11 ust. 2a stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Z powyższych regulacji wynika jednoznacznie, że warunkiem uznania za przychód z nieodpłatnego świadczenia jest faktyczne jego otrzymanie (art. 11 ust. 1 ustawy PIT). Jednocześnie ustawodawca zastrzegł, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustała się według zasad określonych w ustawie PIT. Zatem dla przypisania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń konieczne jest ustalenie wysokości tego przychodu. Musi to być jednocześnie konkretny, a nie statystyczny przychód. Nie można bowiem ustalać przychodu w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu kosztów spotkania wigilijnego przez liczbę uczestników biorących w nim udział. Przepisy ustawy PIT nie dają podstaw do wykonania takiego działania. Przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany en bloc (grupie podatników czy też - w rezultacie przeprowadzenia prostej operacji matematycznej - jednemu podatnikowi). Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 21 art. 217 Konstytucji RP. Takie też stanowisko potwierdził NSA w wyroku z dnia 11 stycznia 2011 r. (sygn. II FSK 1531/09).

W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia).

Zatem w odniesieniu do osób współpracujących ze Spółką na podstawie umowy cywilnoprawnej zastosowanie znajdzie odpowiednio argumentacja dotycząca braku możliwości przypisania przychodu która została wskazana w uzasadnieniu do stanowiska nr 1.

Tym samym w związku z udziałem w spotkaniu wigilijnym osób współpracujących ze Spółką na podstawie umowy cywilnoprawnej, po stronie tych osób nie powstanie przychód, a Spółka nie będzie zobowiązana do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 3

W ocenie Spółki, w związku z udziałem byłych pracowników (aktualnie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) w spotkaniu wigilijnym na Spółce nie będą ciążyły żadne obowiązki na gruncie ustawy PIT.

Uzasadnienie

W ocenie Spółki, przepisy ustawy PIT nie określają żadnych obowiązków związanych z udziałem byłych pracowników (aktualnie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) w spotkaniu wigilijnym Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.