Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1565/14/AP
z 30 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym (od dnia 20 listopada 2014 r.) wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 18 września 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 1150/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia wraz z aktami do tut. Biura 30 grudnia 2014 r.), uchylającym interpretację indywidualną z 18 marca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-1247/13/AP wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów - wniosku z 2 grudnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 13 grudnia 2013 r.), uzupełnionego 4 marca 2014 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dochodów uzyskiwanych ze świadczonych usług agroturystycznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dochodów uzyskiwanych ze świadczonych usług agroturystycznych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 14 lutego 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-1247/13/AP, IBPBI/1/415-1248/13/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 4 marca 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pomiędzy Wnioskodawczynią a jej małżonkiem istnieje ustrój wspólności ustawowej określony w art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Wnioskodawczyni i jej małżonek nie będą wprowadzać innego ustroju majątkowego. Udziały w majątku wspólnym są regulowane zgodnie z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a żaden z małżonków nie żądał i nie będzie żądał ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym. W skład majątku wspólnego wchodzi gospodarstwo rolne zabudowane budynkiem, w którym znajduje się 8 pokoi, sala konsumpcyjna, kuchnia, kotłownia, pralnia, dwa magazyny, dwie szatnie. Budynek ten położony jest na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym. Do dnia 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni zamierzała prowadzić działalność gospodarczą w 6 pokojach, które wynajmuje na potrzeby turystów, natomiast jej małżonek będzie świadczył usługi m.in. w zakresie gastronomii. Od 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawczyni zamierzała w dalszym ciągu prowadzić działalność agroturystyczną jednakże ograniczy ją do wynajmowania jedynie 4 pokoi w opisanym wyżej budynku. W pozostałej części budynku działalność gospodarczą będzie prowadził małżonek Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni i jej małżonek zamierzają podpisać porozumienie, w którym ustalą, że Wnioskodawczyni na potrzeby prowadzonej przez nią działalności agroturystycznej korzystać będzie z 4 pokoi oraz korytarzy, natomiast jej małżonek z pozostałej części budynku. W przedmiotowym porozumieniu strony zamierzają również ustalić sposób ponoszenia kosztów związanych z eksploatacją budynku oraz kosztami mediów. Rozdzielenie kosztów będzie dokonane proporcjonalnie do powierzchni wykorzystywanych do prowadzenia działalności agroturystycznej przez Wnioskodawczynię i powierzchni wykorzystywanej przez jej małżonka. Porozumienie wejdzie w życie w dniu 1 stycznia 2014 r.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 27 lutego 2014 r., wskazano, że:

• pomieszczenia, które Wnioskodawczyni zamierza wynajmować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (agroturystycznej) nie były i nie będą przedmiotem odrębnej własności (nie będą wyodrębnione),
• budynek został określony w pozwoleniu na użytkowanie jako „budynek mieszkalny jednorodzinny z częścią usługową – zagroda agroturystyczna”; wartość początkowa budynku nie była dotychczas ustalona, a ustalona zostanie na zasadach ogólnych,
• budynek nie był amortyzowany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności agroturystycznej,
• Wnioskodawczyni będzie wynajmowała 4 pokoje gościnne, a jej mąż będzie wynajmował wszystkie pozostałe pokoje gościnne.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym wolne od podatku dochodowego będą dochody Wnioskodawczyni uzyskane z tytułu wynajmu osobom przebywającym na wypoczynku czterech pokoi gościnnych w budynku (położonym na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym), stanowiącym wspólność ustawową małżeńską?
2. Czy dla zwolnienia z podatku dochodowego od 1 stycznia 2014 r., o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 43 (winno być art. 21 ust. 1 pkt 43) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne będzie podpisanie umowy najmu lub dzierżawy pomiędzy Wnioskodawczynią a jej małżonkiem dotyczącej czterech pokoi, czy wystarczy podpisanie porozumienia dotyczącego sposobu korzystania z nieruchomości wspólnej?
   

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1 i 2)

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wolne od podatku będą jej dochody uzyskiwane z tytuły wynajmu czterech pokoi gościnnych w budynku stanowiącym wspólność ustawową małżeńską. Warunkiem takiego zwolnienia będzie faktyczne korzystanie przez podatnika jedynie z czterech pokoi. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 (winno być art. 21 ust. 1 pkt 43) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem zwolnienia dochodu z podatku jest jego uzyskiwane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5. Hipoteza tej normy prawnej nie odnosi się do wielkości udziału we wspólności majątkowej, a do faktu wynajmowania nie więcej niż pięciu pokoi. Tym samym miarodajnym dla zwolnienia od podatku dochodowego będzie liczba faktycznie wynajmowanych przez Wnioskodawczynię pokoi na rzecz osób przebywających na wypoczynku, a nie wysokość jej udziału we wspólnym prawie.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dla zwolnienia, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 43 (winno być art. 21 ust. 1 pkt 43) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie konieczne podpisywanie umów najmu lub dzierżawy pomiędzy małżonkami albowiem wystarczy jedynie porozumienie dotyczące sposobu korzystania z nieruchomości wspólnej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podpisywanie umowy najmu lub dzierżawy miedzy małżonkami byłoby niezgodnie z istotą ustawowej wspólności majątkowej istniejącej miedzy małżonkami. Skoro bowiem oboje małżonkowie są właścicielami rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego to tym samym nie mogą być najemcami tych rzeczy. Fikcją byłyby także ewentualne przesunięcia finansowe między małżonkami dokonywane z tytułu umowy najmu lub dzierżawy (np. zapłata czynszu) albowiem kwota wpłacona z majątku wspólnego małżonków jako zapłata np. czynszu trafiłaby następnie również do majątku wspólnego – w oparciu o art. 31 § 2 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego; tym samym taka konstrukcja prawna doprowadziłaby do absurdu. Zdaniem Wnioskodawczyni, konieczne jest podpisanie porozumienia dotyczącego sposobu korzystania z rzeczy wspólnej albowiem dzięki niemu małżonkowie szczegółowo określą swoje prawa i obowiązki dotyczące określonych części majątku wspólnego. Dodatkowo sporządzenie takiego dokumentu będzie umożliwiało weryfikację poczynionych założeń z ich faktyczną realizacją, której ustalenie jest niezbędne do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 43 (winno być art. 21 ust. 1 pkt 43) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nadto dokument taki będzie korelował z art. 36 § 3 zdanie pierwsze Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego albowiem strony ustalą sposób zarządu przedmiotami majątkowymi służącymi do prowadzenia działalności zarobkowej.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego 18 marca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-1247/13/AP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dochodów uzyskiwanych ze świadczonych usług agroturystycznych za nieprawidłowe. W interpretacji wskazano m.in., że mając na uwadze uwarunkowania wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że w przypadku małżonków, którzy na prawach ustawowej wspólności majątkowej są współwłaścicielami budynku mieszkalnego, znajdującego się w gospodarstwie rolnym położonym na terenach wiejskich, zwolnienie wymienione w tym przepisie znajdzie zastosowanie tylko wtedy, gdy łączna liczba pokoi wynajmowanych przez oboje małżonków w tym budynku mieszkalnym nie przekracza pięciu. W przedmiotowej sprawie taka przesłanka nie zachodzi, bowiem – jak wskazano we wniosku – łącznie wynajmowanych będzie 8 pokoi. Nie zostanie więc spełniony jeden z warunków określonych w analizowanym przepisie. (…) W związku z powyższym, przychody osiągane przez Wnioskodawczynię z wynajmu pokoi, o których mowa we wniosku, nie będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ww. interpretację indywidualną, po uprzednim wezwaniu Organu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawczyni zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie prawomocnym (od 20 listopada 2014 r.), wyrokiem z 18 września 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 1150/14, uchylił ww. interpretację indywidualną z 18 marca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-1247/13/AP.

Wydając przedmiotowe rozstrzygnięcie Sąd wskazał, że stosownie do art. 14b § 1 o.p., minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W myśl art. 14c § 1 i § 2 o.p., interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym. Z kolei z art. 14h o.p. wynika, że w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 126, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165 § 3b, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. Jednym z przepisów, znajdujących odpowiednie zastosowanie przy wydawaniu interpretacji indywidualnych, jest zatem art. 121 § 1 o.p., zgodnie z którym postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych (…).

W opinii Sądu, rację ma skarżąca podnosząc, że w niniejszej sprawie uzasadnienie interpretacji indywidualnej zostało tak skonstruowane, że uniemożliwia jakąkolwiek polemikę. Organ podatkowy przedstawił swoje stanowisko, jednak zaniechał jego dokładnego umotywowania, nie odniósł się też do argumentów, podniesionych we wniosku o udzielenie interpretacji. Wskutek tego zaskarżona interpretacja nie poddaje się również kontroli sądu administracyjnego. W niniejszej sprawie Minister Finansów winien był dokonać interpretacji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012r., poz. 361 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5.

Wnioskodawczyni podała m.in., że posiada wspólność ustawową z mężem, ale prowadzą dwie osobne działalności gospodarcze. Faktycznie będzie w ramach własnej działalności korzystać z czterech pokoi, przy czym łącznie w budynku jest ich osiem. Mąż wnioskodawczyni będzie korzystać z pozostałych czterech w ramach swojej działalności gospodarczej.

Minister Finansów w wydanej interpretacji stanął na stanowisku, że w przypadku małżonków, będących współwłaścicielami budynku w ramach ustawowej wspólności majątkowej, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43 znajdzie zastosowanie tylko wtedy, gdy łączna liczba pokoi, wykorzystywanych w tym budynku nie przekracza pięciu. Nie zaprezentował żadnych argumentów, przemawiających za przyjęciem takiej wykładni, nie dokonał głębszej analizy wspomnianego przepisu. Zaznaczyć przy tym należy, że treść przepisu nie jest jednoznaczna, budzi wątpliwości, zatem stosownej wykładni na pewno wymagała. Taki sposób zaprezentowania stanowiska ocenić należy jako arbitralny i dowolny. Faktycznie pozbawia on podatnika możliwości polemiki (zaś sąd administracyjny możliwości kontroli), skoro nie sposób z interpretacji wywieść, z jakich powodów organ podatkowy doszedł do takich a nie innych wniosków. (…).

Prawomocny wyrok wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. Biura 30 grudnia 2014 r.

Mając na uwadze uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 18 września 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 1150/14 oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 2 grudnia 2013 r. stwierdza, że w świetle zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania uchylonej interpretacji indywidualnej, tj. w 2014 r., przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, dochodów uzyskiwanych ze świadczonych usług agroturystycznych - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w art. 2 ust. 2 ww. ustawy określono, że działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt
   

–licząc od dnia nabycia.

Natomiast agroturystyka w znaczeniu językowym oznacza prowadzenie działalności turystycznej przez gospodarstwa rolne zapewniające noclegi, często wraz z usługami gastronomicznymi. Działalności w zakresie agroturystyki nie można zakwalifikować jako działalności rolniczej, a zatem do dochodów z tej działalności mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, której wyrazem jest art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że podatnik uzyskujący dochody z tytułu wynajmu pokoi gościnnych może skorzystać z przedmiotowego zwolnienia, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• najem musi dotyczyć pokoi gościnnych znajdujących się w budynkach mieszkalnych,
• budynki, w których pokoje przeznaczone są na wynajem, położone powinny być na terenie wiejskim w gospodarstwie rolnym,
• przedmiotem usług musi być najem pokoi gościnnych wyłącznie osobom przebywającym na wypoczynku,
• liczba wynajmowanych pokoi nie może przekroczyć 5.
  
  

Zatem jedną z ww. przesłanek, które łącznie należy spełnić aby skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w ww. przepisie jest liczba wynajmowanych pokoi w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, która nie może przekroczyć pięciu. Przy czym, liczba ww. pokoi w budynkach mieszkalnych odnosi się do jednego gospodarstwa rolnego (w ww. przepisie posłużono się liczbą pojedynczą „gospodarstwo rolne”).

Przepisy wprowadzające zwolnienie z opodatkowania, będące odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, muszą być interpretowane zgodnie z ich literalnym brzmieniem. Skoro literalne brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posługuje się liczbą pojedynczą „gospodarstwo rolne”, to punktem odniesienia przy interpretacji tego przepisu jest dokładnie jedno gospodarstwo rolne. Takie rozumienie przepisu wynika wprost z wykładni językowej, którą należy stosować przy ocenie zakresu zwolnień podatkowych.

W związku z powyższym w sytuacji, gdy małżonkowie będą współwłaścicielami budynku mieszkalnego położonego na terenach wiejskich znajdującego się w jednym gospodarstwie rolnym, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy będzie przysługiwało pod warunkiem, że łączna liczba pokoi wynajmowanych przez obojga małżonków w tym budynku mieszkalnym nie przekroczy pięciu. Nie można przy tym również pomijać prawnego charakteru obowiązującej między małżonkami ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

Stosownie do treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm., dalej: „K.r.o.”), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku wspólnego należą w szczególności dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków (art. 31 § 2 pkt 2 K.r.o.). Natomiast w myśl art. 43 § 1 K.r.o., oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku.

Skoro, jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem na prawach ustawowej wspólności majątkowej są właścicielami budynku mieszkalnego położonego na terenach wiejskich, znajdującego się w ich jednym, wspólnym gospodarstwie rolnym, to zwolnienie, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, znajdzie zastosowanie tylko wtedy, gdy łączna liczba pokoi wynajmowanych przez oboje małżonków w tym budynku mieszkalnym nie przekroczy pięciu. W przedmiotowej sprawie taka przesłanka nie zachodziła, bowiem łącznie wynajmowanych miało być 8 pokoi. Nie został więc spełniony jeden z warunków określonych w analizowanym przepisie.

Na brak możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy nie będzie miało również wpływu zawarcie przez małżonków porozumienia, czy też umowy cywilnoprawnej, w której ustalą jaka liczba pokoi będzie wynajmowana przez każdego z nich, bowiem łącznie nadal będą wynajmować 8 pokoi.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli pomiędzy małżonkami istnieje ustawowa wspólność majątkowa, to małżonkom (co do zasady) przysługuje równy udział w majątku wspólnym, a małżonkowie nie mogą żądać podziału tego majątku. Przy czym, ww. zasady ustawowe nie mogą być modyfikowane poprzez zawieranie między małżonkami „zwykłych” umów cywilnoprawnych, czy też porozumień dotyczących sposobu korzystania ze wspólnej rzeczy, o których mowa w pytaniu Nr 2 i dot. tego pytania stanowisku Wnioskodawczyni w sprawie.

Takie działania mogą doprowadzić do uznania, że czynności te dokonane są dla pozoru w celu ominięcia prawa. Bowiem małżonkowie, którzy w istocie wynajmują (w ramach prowadzonych przez nich odrębnie działalności gospodarczych) pokoje gościnne w jedynym budynku mieszkalnym, mogliby dowolnie ustalać miedzy sobą jaką ilość pokoi będzie wynajmował każdy z nich w ramach prowadzonej odrębnie działalności gospodarczej, tak aby jedno z nich mogło skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Takie działalnie jest niedopuszczalne i zmierza do ominięcia prawa, biorąc również pod uwagę fakt, że (jak wskazano we wniosku) Wnioskodawczyni do 31 grudnia 2013 r. wynajmowała 6 pokoi gościnnych, a od 1 stycznia 2014 r. zamierzała wynajmować tylko 4 pokoje znajdujące się w ww. budynku, a pozostałe pokoje miały być wynajmowane przez jej męża. Co więcej, podzielenie poglądu prezentowanego przez Wnioskodawczynię, mogłoby prowadzić do sytuacji, w której każdy z małżonków wynajmowałby wyłącznie 4 pokoje, twierdząc, że uzyskiwane przez niego przychody korzystają na podstawie powyższego przepisu ze zwolnienia z opodatkowania, co z oczywistych przyczyn należy uznać za absurdalne i wypaczające treść ustawy podatkowej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że przychody osiągane przez Wnioskodawczynię z wynajmu pokoi, o których mowa we wniosku, nie będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w 2014 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.