INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 1 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy na okoliczność sprzedaży surowców wtórnych z miedzi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy na okoliczność sprzedaży surowców wtórnych z miedzi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest firmą produkcyjną produkującą sprzęt związany z załadunkiem, rozładunkiem, pojazdy oraz urządzenia do obsługi portów kontenerowych oraz innego rodzaju sprzęt związany z załadunkiem i rozładunkiem. W wyniku procesu produkcji powstają w Spółce odpady poprodukcyjne w postaci złomu. Odpady, jakie powstają w procesie produkcji, są także odpadami w postaci metali: żelaznych, szlachetnych i nieszlachetnych. Spółka przedmiotowe odpady sprzedaje jednostkom zajmującym się obrotem odpowiednich odpadów. Spółka sprzedaje te odpady jako odpady zużyte w postaci akumulatorów, surowców wtórnych w postaci metali żelaznych oraz metali szlachetnych, takich jak miedź.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Spółka nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług - jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Sprzedaż złomu następuje na rzecz podmiotów będących także czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Przedmiotowa dostawa nie korzysta ze zwolnienia określonego art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do sprzedaży surowców wtórnych z miedzi, jako odpadu powstałego w wyniku procesu produkcji, ma zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług...

Wnioskodawca, powołując się na art. 17 ust.1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług oraz załącznik nr 11 do ustawy, wskazuje, iż dokonując analizy PKWiU z 2008 r. w załączniku nr 11 do ustawy nie są wymienione następujące klasyfikacje PKWiU:

• 38.32.21.0 - Surowce wtórne z metali szlachetnych,
• 38.32.22.0 - Surowce wtórne z metali żelaznych,
• 38.32.23.0 - Surowce wtórne z miedzi i stopów miedzi,
• 38.32.24.0 - Surowce wtórne z niklu i stopów niklu,
• 38.32.25.0 - Surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium,

które dotyczą surowców wtórnych, m.in. metali żelaznych, aluminium, miedzi czy niklu.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że dokonując dostawy surowców wtórnych z miedzi sklasyfikowanej pod symbolem PKWiU 38.32.23.0 musi zastosować zasady ogólne, czyli wystawić fakturę VAT, w której wykaże sprzedaż ze stawką VAT 23% i dla tej sprzedaży surowców wtórnych z miedzi nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro załącznik nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług zawiera symbole Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, to w zakresie tego załącznika należy stosować tylko i wyłącznie symbole PKWiU z 2008 r. Nie ma tutaj możliwości stosowania żadnej innej klasyfikacji z powodu braku oficjalnego wskazania sposobu powiązań w ustawie o podatku od towarów i usług pomiędzy PKWiU a innymi klasyfikacjami, np. nomenklaturą scaloną, która występuje w innych załącznikach ustawy do podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca prezentuje stanowisko, że dla dostawy surowców wtórnych z miedzi sklasyfikowanej pod symbolem PKWiU 38.32.23.0, zobowiązany jest do zastosowania zasad ogólnych, czyli ma obowiązek wystawić fakturę VAT, w której wykaże sprzedaż ze stawką VAT 23%. W tej sytuacji dla tej sprzedaży surowców wtórnych z miedzi nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Natomiast wprowadzony do ustawy, z dniem 1 lipca 2011 r., załącznik nr 11 określa wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Obejmuje on:

1. ex 24.10.14.0 – granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlaniedrobniutkich odpadów lub złomu
2. ex 24.45.30.0 – pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
3. 38.11.51.0 – odpady szklane,
4. 38.11.54.0 – pozostałe odpady gumowe,
5. 38.11.55.0 – odpady z tworzyw sztucznych,
6. 38.11.58.0 – odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
7. 38.12.27 – odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
8. ex 38.32.29.0 – surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy).

Stawka podatku – zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238 poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257 poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

Ze złożonego wniosku wynika, że w Spółce w wyniku procesu produkcji powstają odpady poprodukcyjne w postaci złomu. Mają one postać metali: żelaznych, szlachetnych i nieszlachetnych. Spółka sprzedaje je jednostkom zajmującym się obrotem odpowiednich odpadów. Spółka sprzedaje te odpady jako odpady zużyte w postaci akumulatorów, surowców wtórnych w postaci metali żelaznych oraz metali szlachetnych, takich jak miedź. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 i 9 tej ustawy (jest czynnym podatnikiem podatku VAT). Sprzedaż złomu następuje na rzecz podmiotów będących także czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Przedmiotowa dostawa nie korzysta ze zwolnienia określonego art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa wskazać należy, że regulacja art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania do dokonywanej przez Spółkę dostaw surowców wtórnych z miedzi – klasyfikowanych przez Spółkę według symbolu PKWiU 38.32.23.0, przy założeniu, że podana klasyfikacja jest prawidłowa – w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. W tym przypadku bowiem z okoliczności sprawy nie wynika, aby przedmiotem dostawy był towar, o którym mowa w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług. Z tych też względów, we wskazanym okresie, z tytułu przedmiotowej dostawy, Spółka wystawia na rzecz nabywcy fakturę VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, wykazując w niej podatek należny z zastosowaniem 23% stawki podatku. A zatem to Spółka jest zobowiązana do rozliczenia podatku należnego z tytułu dokonanych ww. okresie czynności.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, stawkawprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług, dlatego też Minister Finansów nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji statystycznej wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności. W związku z tym niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawioną przez Spółkę klasyfikację statystyczną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.