2015.02.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1234/14/AS
z 26 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zastosowania na fakturze stawki 0% na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 i ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w związku z otrzymaniem zaliczki związanej z realizacją projektu badawczego w przedstawionym stanie faktycznym - jest nieprawidłowe,
zastosowania na fakturze stawki 0% na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 i ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w związku z realizacją projektu badawczego w przedstawionym zdarzeniu przyszłym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania na fakturze stawki 0% na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 i ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w związku z otrzymaniem zaliczki związanej z realizacją projektu badawczego w przedstawionym stanie faktycznym oraz w związku z realizacją projektu w zdarzeniu przyszłym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Stan faktyczny:

C. Sp. z o.o. (dalej jako: Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W sierpniu 2014 r. Spółka A zawarła z Europejską Agencją Kosmiczną z siedzibą we Francji (z siedzibą zamiejscową: E. C. B. K. i T. z siedzibą w H.) (dalej jako ESA) umowę (dalej jako: Kontrakt ESA), której przedmiotem jest realizacja projektu badawczego pod nazwą „D. I.” (dalej jako: Projekt).

Projekt polega na opracowaniu demonstratora EDS zainstalowanego w dwumasowej atrapie pico-satelity zgodnego ze standardowym sztucznym satelitą C., w celu zadokowania go w środowisku mikro grawitacji, aby dowieść jego zdolności do wykonania manewru dokowania z systemem technologii absorpcji energii zainstalowanym na pokładzie.

Zgodnie z postanowieniami Kontraktu ESA, Spółka A, jako Wykonawca, podjęła się realizacji Projektu oraz zobowiązała się do dostarczenia ESA sprzętu komputerowego, oprogramowania i dokumentacji opisanej w Kontrakcie ESA oraz do zaprezentowania ustnych wyników.

Kontrakt ESA przewiduje, że część Projektu zlecona będzie Wnioskodawcy, Spółce B, Spółce C oraz Spółce D. Podmioty te będą działać w charakterze Podwykonawców.

Zgodnie z Ogólnymi Warunkami i zasadami dla Kontraktów z ESA (General Clauses and Conditions of ESA Contract) Podwykonawcy (Subcontractor) są rozpoznawanymi przez ESA partnerami, których identyfikuje się w kontraktach zawieranych przez ESA. Ich rolę i funkcję wyraźnie odróżnia się od innych podmiotów (nie identyfikowanych w kontraktach zawieranych przez ESA), które jedynie współuczestniczą w realizacji projektów (Vendors/Suppliers).

Cena realizacji Projektu została w Kontrakcie ESA podzielona pomiędzy Wnioskodawcę, Spółkę A, Spółkę B, Spółkę C oraz Spółkę D, poprzez wskazanie łącznej sumy należnej każdemu z tych podmiotów. Kwoty należne każdemu z wykonawców nie zawierają podatku VAT.

Plan płatności przez ESA za realizację Projektu oparty jest o tzw. kamienie milowe. Po realizacji danego etapu Projektu, ESA zapłaci określoną kwotę wskazaną w planie płatności. Kontrakt ESA przewiduje także możliwość uzyskania zaliczki na poczet płatności, która zostanie przez ESA zaliczona na poczet zapłaty za określony etap realizacji Projektu.

Wszelkie płatności wynikające z Kontraktu ESA dokonywane będą przez ESA jedynie na rachunek bankowy Spółki A. Zapłata przez ESA za realizację Projektu dokonywana będzie na podstawie faktur wystawionych przez Spółkę A przez system esa-p.

Z Kontraktu ESA wynika, że ESA uzna rachunek płatniczy Spółki A na rzecz Spółki A oraz Podwykonawców, tj. m.in. Wnioskodawcy. Jednocześnie Kontrakt ESA zobowiązuje Spółkę A do zapłaty Wnioskodawcy oraz innym spółkom za realizację Kontraktu ESA. Spółka A uwalnia ESA od wszelkich roszczeń ze strony Podwykonawców (m.in. Wnioskodawcy) spowodowanych przez niewywiązywanie się z kontraktu i niezapłacenie Podwykonawcom.

W celu realizacji Projektu, w sierpniu 2014 r. pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką A, Spółką B, Spółką C oraz Spółką D zawarta została umowa konsorcjum (dalej jako: Umowa Konsorcjum). Liderem Konsorcjum została Spółka A.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Konsorcjum, obowiązkiem stron Umowy Konsorcjum jest m.in.:

aktywna współpraca w celu zapewnienia realizacji Projektu,
udzielanie liderowi Konsorcjum informacji i wyjaśnień w formie umożliwiającej wywiązanie się z jego obowiązków wobec ESA wynikających z Kontraktu ESA,
wykorzystanie przyznanych środków finansowych wyłącznie na realizację zadań zawartych w Kontrakcie ESA,
realizacja zadań Projektu w sposób umożliwiający bezwzględne spełnienie warunków Kontraktu ESA, itp.

Do obowiązków lidera Konsorcjum (Spółki A), zgodnie z postanowieniami Umowy Konsorcjum, należy m.in.:

reprezentowanie stron Umowy Konsorcjum wobec ESA,
pośredniczenie w przekazywaniu stronom Umowy Konsorcjum środków finansowych od ESA i ich rozliczenie,
zapewnienie stronom Umowy Konsorcjum udziału w podejmowaniu decyzji i realizacji zadań.

Strony umowy Konsorcjum upoważniły lidera Konsorcjum (Spółkę A) m.in. do podpisania Kontraktu ESA, w brzmieniu uprzednio uzgodnionym ze Stronami umowy Konsorcjum. Po podpisaniu Kontraktu ESA przez Spółkę A w dniu 20 sierpnia 2014 r., umowa ta została przekazana stronom Umowy Konsorcjum.

ESA jest organizacją międzynarodową utworzoną na podstawie Konwencji o utworzeniu Europejskiej Agencji Kosmicznej sporządzonej w Paryżu dnia 30 maja 1975 r. (dalej jako: Konwencja). Rzeczpospolita Polska przystąpiła do Konwencji na podstawie umowy z dnia 31 lipca 2012 r. podpisanej pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Europejską Agencją Kosmiczną w sprawie przystąpienia Polski do Konwencji o utworzeniu Europejskiej Agencji Kosmicznej i związane z tymi warunki.

Wnioskodawca dysponuje kopią świadectwa zwolnienia z podatku VAT i podatku akcyzowego, o którym mowa w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1 oraz L 290 z 20.10.2012, str. 1) wystawionego dnia 12 sierpnia 2014 r. na rzecz ESA.

Na Świadectwie tym, jako podmiot kwalifikujący wskazano ESA. Dalej znajduje się oświadczenie ESA, że towary i usługi otrzymane przez ESA na podstawie Kontraktu ESA od Spółki A są przeznaczone do użytku służbowego na potrzeby organizacji międzynarodowej.

Świadectwo wystawione na rzecz ESA nie jest poświadczone pieczęcią właściwego organu przyjmującego państwa członkowskiego, że względu na fakt, że ESA korzysta ze zwolnienia od obowiązku uzyskania pieczęci na podstawie pisma z dnia 6 listopada 2013 r. wydanego przez właściwy organ państwa członkowskiego (w najbliższych dniach Wnioskodawca uzyska kopię ww. dokumentu zwolnienia z obowiązku uzyskania pieczęci).

Oryginał świadectwa został przez ESA przekazany Spółce A dnia 18 sierpnia 2014 r. W tym też terminie Spółka A udostępniła świadectwo pozostałym stronom Umowy Konsorcjum (m.in. Wnioskodawcy).

Spółka A zgodnie z postanowieniami Kontraktu ESA uzyskała od ESA zaliczkę. Zgodnie z postanowieniami Kontraktu ESA, Spółka A przekazała Wnioskodawcy część należności otrzymanej od ESA. Wnioskodawca w październiku 2014 r. wystawił na rzecz Spółki A fakturę dokumentującą otrzymanie zaliczki, stosując stawkę VAT w wysokości 0%.

Zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w przyszłości wystawiać będzie kolejne faktury na rzecz Spółki A, w związku z realizacją projektu badawczego „D. I.” na rzecz ESA.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Pytanie do stanu faktycznego:

Czy wystawiając fakturę na rzecz Spółki A, dokumentującą otrzymanie zaliczki związanej z realizacją projektu badawczego „D. I.” na rzecz ESA będącej organizacją międzynarodową, Wnioskodawca był uprawniony do zastosowania stawki VAT w wysokości 0%, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 i ust. 4 Rozporządzenia?

Pytanie do zdarzenia przyszłego:

Czy w przyszłości, wystawiając faktury na rzecz Spółki A w związku z realizacją projektu badawczego „D. I.” na rzecz ESA będącej organizacją międzynarodową, Wnioskodawca uprawniony będzie do stosowania stawki VAT w wysokości 0%, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 i ust. 4 Rozporządzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko do pytania oznaczonego nr 1 (stan faktyczny).

W ocenie Wnioskodawcy, wystawiając fakturę na rzecz Spółki A, dokumentującej otrzymanie zaliczki związanej z realizacją projektu badawczego „D. I.” na rzecz ESA będącej organizacją międzynarodową, Wnioskodawca był uprawniony do zastosowania stawki VAT w wysokości 0%, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 i ust. 4 Rozporządzenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. V ust. 2 Załącznika nr 1 do Konwencji, gdy zakupy lub usługi o istotnej wartości niezbędne są do wykonywania oficjalnych działań Agencji (ESA) są dokonywane lub zlecane przez Agencję (ESA) lub w jej imieniu oraz gdy cena takich usług zawiera podatki lub cła, odpowiednie środki, jeśli to możliwe są podejmowane przez Państwa Członkowskie w celu przyznania zwolnienia z niniejszych podatków lub ceł lub w celu ich zwrotu. W art. VI Załącznika nr 1 do Konwencji wskazano, że towary importowane lub eksportowane przez Agencję (ESA) lub w jej imieniu, które są niezbędne do wykonywania jej zadań, są zwolnione z wszelkich należności oraz podatków importowych i eksportowych oraz z wszelkich ograniczeń i zakazów importowych i eksportowych. Oficjalne działania Agencji (ESA) obejmują jej działania administracyjne, włącznie z operacjami związanymi z systemem zabezpieczenia społecznego, oraz działania podejmowane w dziedzinie badań i technologii kosmicznych oraz ich zastosowań w kosmosie dla realizacji celów Agencji (ESA) określonych w Konwencji (art. VII ust. 1 Załącznika nr 1 do Konwencji).

Zwolnienie z podatku VAT dostawy towarów oraz usług świadczonych na rzecz organizacji międzynarodowych przewidziane jest w przepisie art. 151 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1, dalej jako: Dyrektywa). Zgodnie z tym przepisem państwa członkowskie zwalniają transakcje dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz organizacji międzynarodowych, innych niż organy, o których mowa w lit. aa), uznanych za takie przez organy władzy publicznej przyjmującego państwa członkowskiego, oraz na rzecz członków tych organizacji w granicach i na warunkach ustalonych w konwencjach międzynarodowych ustanawiających takie organizacje lub w porozumieniach dotyczących ich siedzib.

Polski ustawodawca zasadniczo dokonał implementacji powyższego przepisu Dyrektywy w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1719, dalej jako: „Rozporządzenie”) wydanym na podstawie upoważnienia ustawowego wynikającego z przepisu 146d ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej jako: ustawa o VAT). Polskie przepisy oparto na odmiennej technice legislacyjnej, wprowadzając stawkę VAT 0% w miejsce wynikającego z Dyrektywy VAT zwolnienia z prawem do odliczenia.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz organizacji międzynarodowych posiadających siedzibę lub przedstawicielstwo:

na terytorium innego niż terytorium kraju państwa członkowskiego,
na terytorium państwa trzeciego

-uznanych za takie przez państwo siedziby i przez Rzeczpospolitą Polska, w granicach i na warunkach ustalonych przez konwencje międzynarodowe ustanawiające takie organizacje lub przez umowy dotyczące ich siedzib - do celów służbowych tych organizacji.

Z przepisu tego wynika zatem, że dostawa towarów lub świadczenie usług na rzecz ESA, uznaną za organizację międzynarodową przez państwo członkowskie, na terytorium którego posiada siedzibę (Francja) oraz przez Rzeczpospolitą Polską, dla jej celów służbowych korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Celami służbowymi ESA są natomiast działania podejmowane w dziedzinie badań i technologii kosmicznych oraz ich zastosowań w kosmosie, których celem jest zapewnienie i promowanie, wyłącznie dla celów pokojowych, współpracy pomiędzy państwami europejskimi w zakresie badań i technologii kosmicznych oraz ich zastosowań w kosmosie z zamiarem ich wykorzystania da celów naukowych oraz operacyjnych systemów użytkowych, co wynika z art. VII ust. 1 Załącznika nr 1 do Konwencji w zw. z art. II Konwencji.

Dla zastosowania obniżonej stawki podatku dla danej usługi istotne jest zatem ustalenie, czy ESA jest beneficjentem danego świadczenia oraz czy to świadczenie zostało dokonane dla celów służbowych ESA.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca jest stroną Umowy Konsorcjum, zawartej na potrzeby realizacji projektu badawczego o nazwie „D. I.” na rzecz ESA. Liderem Konsorcjum jest Spółka A, która odpowiedzialna jest za reprezentowanie Konsorcjum przed ESA i bezpośredni kontakt z ESA. Strony umowy Konsorcjum (w tym Wnioskodawca) upoważniły Spółkę A, będącą liderem konsorcjum, do podpisania we własnym imieniu Kontraktu ESA, po uprzedniej akceptacji treści tego kontraktu. Spółka A, jako lider Konsorcjum odpowiedzialna jest także za prowadzenie rozliczeń finansowych pomiędzy ESA a Konsorcjum.

Przyjęty system rozliczeń z ESA zakłada, że Spółka A, będąca liderem Konsorcjum, dokumentować będzie wykonanie prac badawczych w ramach wspólnego przedsięwzięcia stron Umowy Konsorcjum fakturami VAT wystawionymi na ESA. Pozostałe strony Umowy Konsorcjum (w tym Wnioskodawca) nie będą wystawiać faktur bezpośrednio na rzecz ESA, ale na rzecz Spółki A, będącej liderem Konsorcjum.

W Kontrakcie ESA ustalono jednak precyzyjnie wynagrodzenie Wnioskodawcy przysługujące od ESA za realizację części Projektu przez Wykonawcę. Z Kontraktu ESA wynika także, że ESA uznaje rachunek płatniczy Spółki A na rzecz Spółki A oraz na rzecz Podwykonawców, tj. m.in. Wnioskodawcy. Jednocześnie na podstawie Kontraktu ESA Spółka A jest zobowiązana do zapłaty Wnioskodawcy oraz pozostałym Podwykonawcom za realizację Kontraktu ESA. W Kontrakcie ESA ustalono także, że Spółka A uwalnia ESA od wszelkich roszczeń ze strony Podwykonawców (m.in. Wnioskodawcy).

System rozliczenia Kontraktu ESA przewiduje zatem, że wynagrodzenie za realizację części projektu przez Wnioskodawcę będzie wypłacane Wnioskodawcy przez ESA za pośrednictwem Spółki A. ESA dokona przelewu kwot należnych Wnioskodawcy, Spółce A, Spółce B, Spółce C oraz Spółce B na rachunek bankowy Spółki A, a następnie Spółka A przekaże określone kwoty pozostałym stronom Umowy Konsorcjum, w tym Wnioskodawcy.

Pomimo przyjętego sposobu rozliczeń Kontraktu ESA, w ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca będący stroną Umowy Konsorcjum, wymieniony z nazwy w Kontrakcie ESA jako Podwykonawca, jest usługodawcą względem ESA, świadczącym na rzecz tego podmiotu usługi objęte Kontraktem (prace badawcze), na takich samych zasadach jak Spółka A oraz pozostali uczestnicy Konsorcjum.

Oczywistym jest, że beneficjentem usług świadczonych przez Wnioskodawcę (prac badawczych) jest ESA, a nie Spółka A. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Projektu świadczone są więc na rzecz ESA. Spółka A działa jedynie w charakterze pośrednika pomiędzy Wnioskodawcą a ESA, ze względu na fakt, iż działa w charakterze lidera Konsorcjum. Strony umowy Konsorcjum ustaliły bowiem taki sposób realizacji wspólnego przedsięwzięcia.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, dokumentując wykonanie usług, których faktycznym beneficjentem jest ESA, poprzez wystawienie faktury na rzecz Spółki A, jest on uprawniony do zastosowania obniżonej stawki VAT w wysokości 0%, o ile spełnione będą warunki wynikające z § 8 ust. 2 Rozporządzenia.

Zgodnie z tym przepisem, obniżoną stawkę stosuje się, pod warunkiem że podmiot dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada:

wypełnione odpowiednio na potrzeby podatku świadectwo zwolnienia z podatku VAT lub podatku akcyzowego, o którym mowa w załączniku ii do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1 oraz L 290 z 20.10.2012, str. 1, dalej jako „Rozporządzenie wykonawcze”), dla tych towarów i usług, potwierdzone przez właściwe władze państwa, na którego terytorium podmioty wskazane w ust. 1 posiadają siedzibę lub przedstawicielstwo,
zamówienie dotyczące towarów lub usług (wraz z ich specyfikacją), do których odnosi się świadectwo określone w pkt 1.

Zgodnie natomiast z ust. 4 § 8 Rozporządzenia, w przypadku gdy towary lub usługi nabywane przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 3 i 4, przeznaczone są do celów służbowych, świadectwo nie musi być potwierdzone przez właściwe władze państwa, na którego terytorium podmioty te posiadają siedzibę lub przedstawicielstwo. W takim przypadku, podmioty określone w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 3 i 4 przekazują dostawcy towarów lub usługodawcy dokumenty wskazane w ust 2 oraz kopię pisma, o którym mowa w rubryce 7 świadectwa, zezwalającego na odstąpienie od potwierdzenia tego świadectwa, wydanego przez właściwe władze państwa, na którego terytorium podmioty te posiadają siedzibę lub przedstawicielstwo.

Jak Wnioskodawca wskazywał w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca dysponuje:

kopią świadectwa zwolnienia z podatku VAT i podatku akcyzowego, o którym mowa w załączniku II do Rozporządzenia wykonawczego wystawionego dnia 12 sierpnia 2014 r. na rzecz ESA, z którego wynika, że usługi świadczone w ramach Kontraktu ESA korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, a w najbliższych dniach Wnioskodawca uzyska kopię pisma z dnia 6.11.2013 r. zezwalającego ESA na odstąpienie od potwierdzenia tego świadectwa,
zamówieniem dotyczącym usług świadczonych na rzecz ESA, wraz z ich specyfikacją (Kontrakt ESA).

Wnioskodawca jest w posiadaniu ww. dokumentów od sierpnia 2014 r.

Końcowo Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na fakt, iż cena za usługę świadczoną przez Wnioskodawcę została wprost określona w Kontrakcie ESA. Kwota należności na rzecz Wnioskodawcy wynikająca z Kontraktu ESA nie zawiera podatku VAT. Zastosowanie innej stawki niż 0% VAT na fakturze wystawionej na rzecz Spółki A skutkowałoby więc de facto zmianą ceny usługi świadczonej przez Wnioskodawcę i nieuzasadnione obciążenie Spółki A kwotą tego podatku, w szczególności, że cena usługi świadczonej przez Wnioskodawcę została ustalona przez ESA, a nie przez Spółkę A.

Jednocześnie obowiązek wpłacenia przez Wnioskodawcę kwoty podatku na rachunek właściwego urzędu skarbowego stanowiłby znaczne obciążenie finansowe dla Wnioskodawcy, które mogłoby zagrozić realizacji Projektu w ramach Kontraktu ESA.

Wnioskodawca pragnie również wskazać, że zastosowanie stawki VAT innej niż 0% byłoby sprzeczne z celem i istotą zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przewidzianego w art. 151 Dyrektywy, implementowanego przez polskiego ustawodawcę poprzez wprowadzenie obniżonej stawki podatku 0% VAT dla dostawy towarów i usług świadczonych na rzecz organizacji międzynarodowych. Wnioskodawca świadcząc usługę, której beneficjentem (konsumentem) jest organizacja międzynarodowa, obowiązany byłby do zastosowania stawki podatku sprzecznej z Dyrektywą. W ocenie Wnioskodawcy skutkowałoby to naruszeniem celu i istoty zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w Dyrektywie oraz znacznym ograniczeniem realizacji celów, do których powołana została ESA. Sprzeczne byłoby to także z polityką przemysłową ESA ustaloną w Konwencji, której jednym z głównych założeń jest udzielanie preferencji przedsiębiorstwom przy zawieraniu kontraktów z ESA.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że zgodnie z Ogólnymi Warunkami i zasadami dla Kontraktów z ESA (General Clauses and Conditions of ESA Contract) Podwykonawcy (Subcontractor) są rozpoznawanymi przez ESA partnerami, których identyfikuje się w kontraktach zawieranych przez ESA. Ich rolę i funkcję wyraźnie odróżnia się od innych podmiotów (nie identyfikowanych w kontraktach zawieranych przez ESA), które jedynie współuczestniczą w realizacji projektów (Vendors/Suppliers).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy wystawiając fakturę na rzecz Spółki A dokumentującej otrzymanie zaliczki związanej z realizacją projektu badawczego „D. I.” na rzecz ESA będącej organizacją międzynarodową, Wnioskodawca spełniał wszystkie warunki uprawniające do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 i ust. 4 Rozporządzenia.

Stanowisko do zdarzenia przyszłego:

W ocenie Wnioskodawcy, wystawiając w przyszłości faktury na rzecz Spółki A w związku z realizacją projektu badawczego „D. I.” na rzecz ESA będącej organizacją międzynarodową, Wnioskodawca uprawniony będzie do stosowania stawki VAT w wysokości 0%, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 i ust. 4 Rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku 102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy wskazać, że co do zasady konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. Jakkolwiek ani w prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje legalna definicja konsorcjum, przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Przechodząc zatem na grunt prawa podatkowego, należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Dodać należy, że polski ustawodawca nie skorzystał z możliwości wynikającej z art. 11 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.), zgodnie z którym, po konsultacji z Komitetem ds. VAT każde państwo członkowskie może uznać za jednego podatnika osoby mające siedzibę na terytorium tego samego państwa członkowskiego, które będąc niezależnymi pod względem prawnym, są ściśle powiązane pod względem finansowym, ekonomicznym i organizacyjnym.

Konsorcjum – w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego – nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum. Powyższego nie zmienia okoliczność, że w przypadku umów konsorcjum dopuszczalne jest zawarcie ustaleń, że rozliczenia gospodarcze i księgowe, w tym dotyczące podpisywania umów i wystawiania faktur za prace wykonane przez uczestników konsorcjum na rzecz podmiotów zamawiających te prace na podstawie zawartego z nimi kontraktu – będzie wystawiał wytypowany przez uczestników konsorcjum podmiot wiodący.

A zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. Powyższe oznacza, że działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania stawki 0% na fakturach dokumentujących otrzymanie kwot związanych z realizacją projektu badawczego w przedstawionym stanie faktycznym oraz w związku z realizacją projektu badawczego w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

Na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1719), obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz organizacji międzynarodowych posiadających siedzibę lub przedstawicielstwo:

na terytorium innego niż terytorium kraju państwa członkowskiego;
na terytorium państwa trzeciego

-uznanych za takie przez państwo siedziby i przez Rzeczpospolitą Polską, w granicach i na warunkach ustalonych przez konwencje międzynarodowe ustanawiające takie organizacje lub przez umowy dotyczące ich siedzib - do celów służbowych tych organizacji.

Stosownie do § 8 ust. 2 tego rozporządzenia przepis ust. 1 stosuje się, pod warunkiem że podmiot dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada:

wypełnione odpowiednio dla potrzeb podatku świadectwo zwolnienia z podatku VAT lub podatku akcyzowego, o którym mowa w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 290 z 20.10.2012, str. 1), zwane dalej „świadectwem”, dla tych towarów i usług, potwierdzone przez właściwe władze państwa, na terytorium którego podmioty wskazane w ust. 1 posiadają siedzibę lub przedstawicielstwo;
zamówienie dotyczące towarów lub usług (wraz z ich specyfikacją), do których odnosi się świadectwo określone w pkt 1.

Zgodnie z § 8 ust. 4 rozporządzenia w przypadku gdy towary lub usługi nabywane przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 3 i 4, przeznaczone są do celów służbowych, świadectwo nie musi być potwierdzone przez właściwe władze państwa, na terytorium którego podmioty te posiadają siedzibę lub przedstawicielstwo.

W myśl § 8 ust. 5 rozporządzenia w przypadku, o którym mowa w ust. 4, podmioty określone w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 3 i 4, przekazują dostawcy towarów lub usługodawcy dokumenty wskazane w ust. 2 oraz kopię pisma, o którym mowa w rubryce 7 świadectwa, zezwalającego na odstąpienie od potwierdzenia tego świadectwa, wydanego przez właściwe władze państwa, na terytorium którego podmioty te posiadają siedzibę lub przedstawicielstwo.

Odnosząc powyższe regulacje prawne dotyczące stosowania 0% stawki podatku VAT na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę zarówno w stanie faktycznym jak i w zdarzeniu przyszłym, w ramach zawartej umowy konsorcjum Wnioskodawca wykonuje określone w umowie czynności na rzecz Spółki A, tj. Wykonawcy, który jak wskazał Wnioskodawca we wniosku podjął się realizacji Projektu oraz zobowiązał się do dostarczenia ESA sprzętu komputerowego, oprogramowania i dokumentacji opisanej w Kontrakcie ESA oraz do zaprezentowania ustnych wyników.

Czynności wykonywane zatem przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu A podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy gdyż stanowią wynagrodzenie z tytułu odpłatnie świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Lidera czynności w związku z realizacją projektu.

Jednocześnie w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania 0% stawka podatku VAT określona w § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. dla wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności, gdyż Wnioskodawca wykonuje te czynności nie na rzecz Europejskiej Agencji Kosmicznej z siedzibą we Francji (z siedzibą zamiejscową: E. C. B. K. i T. z siedzibą w H.) tylko na rzecz Spółki A, która jest Wykonawcą projektu i podjęła się realizacji projektu.

Ponadto należy zauważyć, że stawkę 0%, o której mowa w ww. rozporządzeniu stosuje się pod warunkiem, że podmiot dokonujący dostawy towarów lub świadczący usługi przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada wypełnione odpowiednio na potrzeby podatku świadectwo zwolnienia z podatku VAT.

Jak wynika z załącznika nr II do rozporządzenia ustanawiającego środki wykonawcze zawierającego wzór takiego świadectwa, musi ono w swej treści zawierać m.in. informacje dotyczące dostawcy, tj. jego nazwisko i adres, państwo członkowskie i numer identyfikacyjny VAT.

Z opisu przedmiotowej sprawy wynika, że świadectwo takie wystawione zostało na spółkę A, gdyż to ona jest dostawcą na rzecz organizacji międzynarodowej, a nie na Wnioskodawcę, zatem Wnioskodawca i tak nie spełnia warunku wymienionego w § 8 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia, ani też będącego jego odpowiednikiem art. 51 ust. 3 rozporządzenia ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy Rady 2006/112/WE.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że pomimo przyjętego sposobu rozliczeń Kontraktu ESA, w ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca będący stroną Umowy Konsorcjum, wymieniony z nazwy w Kontrakcie ESA jako Podwykonawca, jest usługodawcą względem ESA, świadczącym na rzecz tego podmiotu usługi objęte Kontraktem (prace badawcze), na takich samych zasadach jak Spółka A oraz pozostali uczestnicy Konsorcjum oraz że oczywistym jest, że beneficjentem usług świadczonych przez Wnioskodawcę (prac badawczych) jest ESA, a nie Spółka A i usługi świadczone przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Projektu świadczone są więc na rzecz ESA. Z poglądem tym nie można jednak się zgodzić, gdyż Wnioskodawca wykonuje czynności na rzecz Spółki A, która jest Wykonawcą projektu i w przedmiotowej sprawie nie można mówić o jakimkolwiek świadczeniu usług czy dostawie towarów przez Wnioskodawcę na rzecz organizacji międzynarodowej ESA.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia dokonanego wyżej, że Wnioskodawca wykonuje czynności na rzecz Spółki A, pozostaje kwestia, że cena realizacji Projektu została w Kontrakcie ESA podzielona pomiędzy Wnioskodawcę, Spółkę A, Spółkę B, Spółkę C oraz Spółkę D, poprzez wskazanie łącznej sumy należnej każdemu z tych podmiotów oraz, że kwoty należne każdemu z wykonawców nie zawierają podatku VAT. Wnioskodawca otrzymuje bowiem wynagrodzenie za czynności wykonywane bezpośrednio na rzecz Spółki A, a tylko pośrednio na rzecz ESA. Wnioskodawca nie wykonuje zatem czynności na rzecz organizacji międzynarodowej i przepis § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. nie ma zastosowania dla wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności.

W związku z powyższym Wnioskodawca dokumentując otrzymanie od Spółki A zaliczki związanej z realizacją projektu badawczego w przedstawionym stanie faktycznym oraz dokumentując kwoty otrzymane od Spółki A w związku z realizacją projektu badawczego w przedstawionym zdarzeniu przyszłym – nie może zastosować stawki 0% na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r.

Tym samym za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że wystawiając fakturę na rzecz Spółki A, dokumentującą otrzymanie zaliczki związanej z realizacją projektu badawczego „D. I.” na rzecz ESA będącej organizacją międzynarodową, Wnioskodawca był uprawniony do zastosowania stawki VAT w wysokości 0%, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 i ust. 4 Rozporządzenia.

Za nieprawidłowe należało również uznać stanowisko Wnioskodawcy, że wystawiając w przyszłości faktury na rzecz Spółki A w związku z realizacją projektu badawczego „D. I.” na rzecz ESA będącej organizacją międzynarodową, Wnioskodawca uprawniony będzie do stosowania stawki VAT w wysokości 0%, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 2 i ust. 4 Rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin