Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1480/14/BK
z 17 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 3 grudnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 8 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie szkół dla dorosłych, na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych. Działalność szkół finansowana jest z dotacji przedmiotowej otrzymywanej ze Starostwa Powiatowego oraz wpłat czesnego przez słuchaczy. Sposób uiszczania opłat czesnego przez słuchaczy reguluje statut oraz umowa o pobieranie nauki podpisywana z każdym słuchaczem. Zgodnie ze statutem, słuchacz informowany jest przed rozpoczęciem nauki o wysokości oferowanego czesnego za cały okres nauki. Podstawą rozpoczęcia nauki jest podpisanie umowy o pobieranie nauki, w której to umowie słuchacz jest szczegółowo informowany o kwocie czesnego, terminie płatności, opłatach dodatkowych (w sytuacji przystąpienia do egzaminu poprawkowego) oraz o opłacie dodatkowej za wyznaczenie drugiego terminu egzaminu (w sytuacji gdy słuchacz nie przystąpi do egzaminu w ustalonym pierwszym terminie). Z umowy tej wynika obowiązek wpłaty czesnego co miesiąc, w równych wysokościach (z własnego stanowiska w sprawie wynika jednoznacznie, że w opisanym stanie faktycznym, w zawartych umowach wskazano miesięczne okresy rozliczeniowe), a w przypadku słuchaczy klas kończących szkołę - uregulowania całości należności przed odebraniem świadectwa ukończenia szkoły. Faktycznie jednak słuchacz dokonuje wpłat w równych kwotach co miesiąc lub w kwotach nierównych, uzupełniając zaległość po wezwaniu do zapłaty, bądź nie wpłaca należności wcale, a co za tym idzie – nie otrzymuje świadectwa ukończenia nauki. Pokrycie bieżących wydatków związanych z prowadzeniem szkoły następuje z otrzymanych dotacji.

Szkoła nie wystawia dla wszystkich słuchaczy rachunków, Rachunki wystawiane są tylko dla tych słuchaczy, którzy się o to zwrócą. Pozostali słuchacze dokonują wpłat dowolnie na konto bankowe lub w sekretariacie szkoły, na podstawie dowodów „KP”, w różnych kwotach i za różne okresy.

Na podstawie podpisanej umowy o pobieranie nauki raz w miesiącu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów księgowana jest kwota przychodu, a wynikająca z umowy należność stanowi podstawę do ustalenia dochodu, po uwzględnieniu kosztów nierozliczonych dotacją.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu czesnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, obowiązek podatkowy z tytułu czesnego powstaje co miesiąc, zgodnie z umową podpisaną ze słuchaczem i wskazanym w tej umowie miesięcznym okresem rozliczeniowym. Nieistotne jest faktyczne uregulowanie tej należności przez słuchacza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego,tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzyjnie określają moment powstania przychodu z ww. źródła przychodów.

W myśl art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h – 1j, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Zgodnie z art. 14 ust. 1e cytowanej ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Z kolei w myśl art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni prowadzi szkoły dla dorosłych. Wnioskodawczyni zawiera ze słuchaczem umowę o pobieranie nauki, w której słuchacz jest szczegółowo informowany o kwocie czesnego, terminie płatności, opłatach dodatkowych (w sytuacji przystąpienia do egzaminu poprawkowego) oraz o opłacie dodatkowej za wyznaczenie drugiego terminu egzaminu (w sytuacji gdy słuchacz nie przystąpi w ustalonym pierwszym terminie). Z umowy tej wynika obowiązek wpłaty czesnego co miesiąc, w równych wysokościach (w umowach wskazano miesięczny okres rozliczeniowy), a w przypadku słuchaczy klas kończących szkołę, obowiązek uregulowania całości należności przed odebraniem świadectwa ukończenia szkoły. Szkoła nie wystawia dla wszystkich słuchaczy rachunków, lecz tylko dla tych słuchaczy, którzy się o to zwrócą. Pozostali słuchacze dokonują wpłat dowolnie na konto bankowe lub w sekretariacie szkoły, na podstawie dowodów „KP”, w różnych kwotach i za różne okresy.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią, a określonym słuchaczem jest umową, która jest wykonywana stale, w określonym czasie. Przedmiotowa umowa przewiduje ponadto miesięczne okresy rozliczeniowe. W konsekwencji w sytuacji przedstawionej we wniosku, przychód należny z tytułu czesnego powstanie zawsze w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego w umowie, a więc w ostatnim dniu miesiąca.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wskazać przy tym należy, że stosownie do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu czesnego otrzymywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.