2015.01.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1366/14-2/IGo
z 29 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług polegających na przeprowadzeniu wypłaty dywidendy lub dopłaty gotówkowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług polegających na przeprowadzeniu wypłaty dywidendy lub dopłaty gotówkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X świadczy - na podstawie umów - na rzecz emitentów instrumentów finansowych usługi, które są związane z obsługą wypłat kwot dwojakiego rodzaju. W pierwszym przypadku X realizuje wypłaty dywidend od akcji materialnych, zaś w drugim przypadku wypłaca tzw. dopłaty, które są związane z wyrównywaniem wartości akcji w przypadku łączenia/przejmowania spółek akcyjnych.

W obu przypadkach wypłaty dywidend lub dopłat mogą być realizowane:

w formie gotówkowej, poprzez wykorzystanie własnego Punktu Obsługi Klienta i punktu kasowego w oddziale banku,
w formie bezgotówkowej, poprzez dokonanie przelewu z rachunku bankowego X na rachunek bankowy osoby uprawnionej lub na rachunek inwestycyjny osoby uprawnionej.

Wykonywane przez X usługi finansowe mają na celu (w obu przypadkach) przekazanie środków pieniężnych należnych uprawnionemu akcjonariuszowi i są zlecane przez spółki, zobowiązane do wypłaty. W obu przypadkach X pośredniczy w transferze środków pieniężnych między spółką akcyjną z uprawnionym akcjonariuszem.

W każdym przypadku, oprócz dokonania finalnej wypłaty lub przelewu z rachunku własnego, X wykonuje czynności pomocnicze, które ściśle wiążą się z kontrolą całego procesu: przygotowuje listy uprawnionych, oblicza wartość należnych kwot w oparciu o ilość posiadanych akcji i jednostkową wartość należności, wystawia asygnaty itd. Czynności te jednak są podporządkowane realizacji usługi zasadniczej, która polega na pośredniczeniu w transferze dywidendy lub dopłaty gotówkowej ze spółki do uprawnionego akcjonariusza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie usługi polegającej na wypłacie uprawnionym akcjonariuszom kwot dywidendy lub dopłaty gotówkowej jest zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)?

X stoi na stanowisku, że treść zwolnienia zawartego w powołanym przepisie uprawnia do zastosowania go w przypadku świadczenia usługi finansowej, polegającej na pośredniczeniu w transferze dywidendy lub dopłaty gotówkowej ze spółki do uprawnionego akcjonariusza.

Po pierwsze, przesądza o tym zasadnicza część procesu dokonywania wypłaty, polegająca na tym, że X otrzymuje od spółki środki pieniężne, które następnie, poprzez własny rachunek bankowy, transferuje do poszczególnych akcjonariuszy. Powołany przepis stanowi zaś, że zwolnieniu podlegają m.in. usługi „wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych (...) oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług”.

Po drugie, zakres czynności pomocniczych związanych z wypłatą, służy jedynie obliczeniu prawidłowej wartości kwoty dywidendy lub dopłaty (kwoty wypłacanej) i wykonaniu ostatecznego transferu. Jeśli Spółka wypłacająca wykonałaby tę część czynności, to zasadnicze zadanie wypłaty w gotówce lub na rachunki bankowe czy inwestycyjne, spoczywające na X , zostałoby wykonane w ten sam sposób.

Tak opisana usługa wpisuje się w zakres zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który to przepis - jak każde inne zwolnienie podatkowe - należy interpretować ściśle, zgodnie z jego gramatycznym brzmieniem oraz w zestawieniu z treścią Dyrektywy 2006/112/WE Rady UE z dnia 28 listopada 2006 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.). Zarówno wskazany przepis, jak i postanowienia wskazanej dyrektywy zwalniają z opodatkowania VAT wszelkie transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące m.in. płatności i przelewów, w tym w szczególności przekazów i transferów pieniężnych. Ponieważ kluczowym elementem opisanej tu usługi jest dokonanie transferu środków pieniężnych ze spółki do jej akcjonariuszy, za pośrednictwem rachunku bankowego wnioskodawcy (X), zarówno w formie wypłaty gotówkowej jak i przekazu na wskazany rachunek, uznać należy, że czynność taka mieści się w ogólnym znaczeniu takich pojęć jak: „transakcja płatnicza”, „przekaz”, „transfer pieniędzy” lub „przelew”.

W podobnym stanie faktycznym interpretacje indywidualne dopuszczają stosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy dla czynności polegających na „przyjmowaniu i realizowaniu zlecenia przekazania określonej kwoty pieniężnej na określony rachunek bankowy” (patrz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 maja 2011 r.; sygn. ILPP1/443-188/11-2/BD), a organy wydające interpretację zwracają szczególną uwagę na językowe znaczenie określenia „przekaz pieniężny”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146 a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy wskazano, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Powyższego przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14).

Z kolei w myśl art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy - na podstawie umów - na rzecz emitentów instrumentów finansowych usługi, które są związane z obsługą wypłat kwot dwojakiego rodzaju.

W pierwszym przypadku realizuje wypłaty dywidend od akcji materialnych, zaś w drugim przypadku wypłaca tzw. dopłaty, które są związane z wyrównywaniem wartości akcji w przypadku łączenia/przejmowania spółek akcyjnych.

W obu przypadkach wypłaty dywidend lub dopłat mogą być realizowane:

w formie gotówkowej, poprzez wykorzystanie własnego Punktu Obsługi Klienta i punktu kasowego w oddziale banku,
w formie bezgotówkowej, poprzez dokonanie przelewu z rachunku bankowego X na rachunek bankowy osoby uprawnionej lub na rachunek inwestycyjny osoby uprawnionej.

Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi finansowe mają na celu (w obu przypadkach) przekazanie środków pieniężnych należnych uprawnionemu akcjonariuszowi i są zlecane przez spółki, zobowiązane do wypłaty. W obu przypadkach Zainteresowany pośredniczy w transferze środków pieniężnych między spółką akcyjną z uprawnionym akcjonariuszem.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy usługi opisane we wniosku, polegające na przeprowadzeniu wypłaty dywidendy będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie treści art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

I tak zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W oparciu o art. 135 ust. 1 lit. a-f Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych;
udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;
pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę;
transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności;
transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innych metali, jak również banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które przedstawiają wartość numizmatyczną;
transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2.
zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie;
dostawy, za cenę równą wartości nominalnej, znaczków pocztowych ważnych w obrocie pocztowym na terytorium danego państwa, znaczków skarbowych i innych podobnych znaczków;
zakłady, loterie i inne gry losowe lub hazardowe, z zastrzeżeniem warunków i ograniczeń określonych przez każde państwo członkowskie;
dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a);
dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b);
dzierżawę i wynajem nieruchomości.

Wnioskodawca w przedmiotowym wniosku wskazuje, że obsługuje wypłaty kwot dwojakiego rodzaju - realizuje wypłaty dywidend od akcji materialnych i wypłaca tzw. dopłaty, które są związane z wyrównywaniem wartości akcji w przypadku łączenia/przejmowania spółek akcyjnych. W każdym przypadku, oprócz dokonania finalnej wypłaty lub przelewu z rachunku własnego, wykonuje czynności pomocnicze, które ściśle wiążą się z kontrolą całego procesu: przygotowuje listy uprawnionych, oblicza wartość należnych kwot w oparciu o ilość posiadanych akcji i jednostkową wartość należności, wystawia asygnaty itd. Czynności te jednak są podporządkowane realizacji usługi zasadniczej, która polega na pośredniczeniu w transferze dywidendy lub dopłaty gotówkowej ze spółki do uprawnionego akcjonariusza. W swoim stanowisku powołując się na treść art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy uznaje usługę przeprowadzenia wypłaty dywidendy lub dopłaty gotówkowej za zwolnioną z podatku VAT.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Treść przywołanych przepisów ustawy, stanowi wierną implementację zapisu zawartego w Dyrektywie, obejmują w praktyce większość typowych transakcji dokonywanych na rynkach finansowych, a w szczególności usługi świadczone przez banki, biura maklerskie, fundusze inwestycyjne i powiernicze. Takimi typowymi czynnościami zwolnionymi od VAT na podstawie powyższego przepisu są usługi świadczone przez bank w ramach prowadzenia rachunku, np. wynagrodzenie za prowadzenie rachunku, prowizja od dokonanych wypłat, czy przelewów.

Z opisu charakteru i zakresu usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz swojego kontrahenta, wynika, że usługi te wykraczają zdecydowanie poza zakres pojęciowy zawarty w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Przede wszystkim nie można ich uznać za typowe usługi finansowe związane z bieżącą obsługą rachunku pieniężnego, nie wpływają w sposób bezpośredni na sytuację finansową swojego kontrahenta, można ją również łatwo oddzielić od samej wypłaty dywidendy jako transferu pieniężnego. Usługi nadzoru, kontroli całego procesu – przygotowanie listy uprawnionych, obliczanie wartości należnych kwot w oparciu o ilość posiadanych akcji i jednostkową wartość należności, wystawianie asygnaty mają charakter pomocy technicznej, czynności, pozostających bez wpływu na sytuację finansową samego kontrahenta.

Powołanie się przez Wnioskodawcę na zapis w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, jako ten, na podstawie którego przedmiotowe usługi mogą korzystać ze zwolnienia od podatku nie pozostawia wątpliwości co do tego, że usługi „w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych” nie obejmują swym zakresem usług świadczonych przez Wnioskodawcę, nawet jeżeli pośrednio są związane z usługami finansowymi, które wchodzą w zakres działalności Wnioskodawcy. Wnioskodawca w odniesieniu do przedmiotowych usług nie uczestniczy w żadnym stopniu w świadczeniu usług w zakresie transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, a jedynie, za pomocą określonych rozwiązań systemowych, dokonuje czynności technicznej, która nie jest objęta zakresem dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera legalnej definicji pośrednictwa. W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa”, warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził, że: „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z kolei w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się „do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

W odniesieniu do powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,
z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,
celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),
usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie spełniają wyżej wskazanych kryteriów. W konsekwencji, nie można uznać, że czynności wykonywane przez Stronę stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli. Zatem nie będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Reasumując, stwierdzić należy, że obowiązki Wnioskodawcy na rzecz emitentów instrumentów finansowych wynikające z umowy, które związane są z obsługą wypłat dywidendy lub dopłaty gotówkowej, nie stanowią żadnej z usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, jak również nie można ich zakwalifikować jako usługi pomocnicze do usług finansowych ani usług pośrednictwa. W konsekwencji przedmiotowe usługi nie mogą być zakwalifikowane jako transakcje zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

Wnioskodawca prawidłowość swojego stanowiska upatruje w interpretacji z 2 maja 2011 r. sygn. ILPP1/443-188/11-2/BD. W niniejszej interpretacji, przedmiotem działalności Spółki było świadczenie usług pośrednictwa finansowego (punkty opłat własne i agencyjne), polegających na przyjmowaniu i realizowaniu zlecenia przekazania określonej kwoty pieniężnej na określony rachunek bankowy. Są to usługi polegające na przekazywaniu pieniędzy poprzez własny rachunek bankowy na rachunek bankowy beneficjenta z wykorzystaniem systemów informatyczno – telekomunikacyjnych udostępnianych przez banki.

Nie można stwierdzić, żeby stan sprawy był tożsamy z tym, który przedstawiła Strona we wniosku, dlatego też, nie może on być brany pod uwagę przy rozpatrywaniu kwestii wskazanej przez Wnioskodawcę. Organ obowiązany jest do wydania rzetelnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w oparciu o przedstawiony przez Stronę opis sprawy i nie może posiłkować się interpretacją wydaną w innym stanie faktycznym.

Tym samym należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin