2014.12.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-869/14-2/MK
z 10 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu: 22 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku z tytułu świadczonych usług – jest:

prawidłowe – w części dotyczącej zwolnienia od podatku czynności wykonywanych przez Bank, polegających na otwieraniu i prowadzeniu rachunków pieniężnych Funduszu, na których przechowywane są środki pieniężne Funduszy oraz dokonywanie rozliczeń transakcji na tych rachunkach (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
nieprawidłowe – w części dotyczącej usług otwierania i prowadzenia rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych Funduszy, na których takie papiery przechowywane są w formie zapisów elektronicznych w celu odzwierciedlenia prawa własności oraz dokonywania rozliczeń transakcji na takich aktywach funduszy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);
nieprawidłowe – w części dotyczącej czynności wynikających z narzuconych na depozytariusza obowiązków w zakresie przechowywania aktywów Funduszy, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1-8 UoFE (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku z tytułu świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„A” S.A. (dalej: „Bank”) zamierza zawierać umowy z funduszami emerytalnymi (dalej: „Fundusze”) działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (dalej: „UoFE”).

Usługi, które Bank zamierza świadczyć na rzecz Funduszy można podzielić na te, których przedmiotem:

będzie otwieranie i prowadzenie rachunków pieniężnych Funduszy, na których przechowywane są środki pieniężne Funduszy oraz dokonywanie rozliczeń transakcji na tych rachunkach;
będzie otwieranie i prowadzenie rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych Funduszy, na których takie papiery będą przechowywane w formie zapisów elektronicznych w celu odzwierciedlenia prawa własności oraz dokonywanie rozliczeń transakcji na takich aktywach Funduszy;
będą działania wynikające z narzuconych na depozytariusza obowiązków w zakresie przechowywania aktywów Funduszy, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1-8 UoFE, tj.:
1. prowadzenie rejestru aktywów funduszu zapisywanych na właściwych rachunkach oraz przechowywanych przez depozytariusza i inne podmioty uprawnione do tego na mocy odrębnych przepisów lub na podstawie umów zawieranych za zgodą depozytariusza;
2. zapewnienie, aby wartość aktywów netto funduszu była ustalana w sposób pozwalający funduszowi na wykonanie obowiązków określonych w rozdziale 17 UoFE;
3. zapewnienie, aby umowy obejmujące nabywanie i zbywanie aktywów funduszu były zgodne z przepisami prawa oraz statutem funduszu;
4. wykonywanie poleceń funduszu, chyba że są one sprzeczne z przepisami prawa lub statutem funduszu albo w ocenie depozytariusza zagrażają bezpieczeństwu aktywów funduszu;
5. zapewnienie, aby aktywa funduszu były lokowane zgodnie z przepisami prawa oraz statutem funduszu;
6. zapewnienie terminowego rozliczania umów dotyczących aktywów funduszu;
7. wykonywanie poleceń likwidatora dotyczących likwidacji funduszu;
8. wykonywanie innych obowiązków przewidzianych ustawą.

Podkreślić należy, iż usługi realizowane na rzecz Funduszy przez Bank będą obejmowały zarówno czynności typowo bankowe, takie jak przechowywanie środków pieniężnych i papierów wartościowych oraz prowadzenie rachunków z tym związanych, jak też czynności narzucone przepisami UoFE, które nakładają na banki wykonywanie określonych obowiązków ustawowych.

W zakresie usług wskazanych w pkt 1 Bank w ramach swojej podstawowej aktywności będzie otwierał i prowadził rachunki pieniężne Funduszy, na których gromadzone będą złożone przez Fundusze depozyty pieniężne. Za pośrednictwem tych rachunków dokonywane będą rozliczenia pieniężne w oparciu o otrzymane dyspozycje, jak również realizowane będą innego rodzaju transakcje płatnicze.

Usługi wymienione w pkt 2 będą polegały na otwieraniu i prowadzeniu rachunku papierów wartościowych. Papiery wartościowe stanowią instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (dalej: „UOIF”). Rachunkami papierów wartościowych są rachunki, na których zapisywane są zdematerializowane papiery wartościowe (niemające postaci dokumentu), zaś prawa ze zdematerializowanych papierów wartościowych powstają z chwilą zapisania ich po raz pierwszy na rachunku papierów wartościowych i przysługują osobie będącej posiadaczem tego rachunku. Zapis na rachunku tego rodzaju ma zatem bezpośredni wpływ i efekt cywilnoprawny dla właściciela rachunku. W odniesieniu do instrumentów finansowych zarejestrowanych na rachunku papierów wartościowych, który będzie prowadzony przez Bank, podobnie jak w przypadku rachunków środków pieniężnych, Bank będzie rozliczał transakcje kupna i sprzedaży papierów wartościowych oraz będzie uczestniczył w realizacji dyspozycji Funduszy dotyczących obrotu papierami wartościowymi (przykładowo, Bank będzie dokonywał przeniesienia papierów wartościowych do innego podmiotu lub na inny rachunek w Banku lub będzie ustanawiał zastaw lub blokadę na papierach wartościowych).

Natomiast pozostałe czynności wykonywane przez Bank ujęte w pkt 3 stanowią obowiązki wskazane bezpośrednio w UoFE, będące konsekwencją powierzenia Bankowi jako depozytariuszowi aktywów Funduszy, zarówno tych przechowywanych bezpośrednio przez Bank w ramach usług wymienionych w pkt 1 i 2, jak również przechowywanych przez inne niż Bank podmioty. W ramach czynności wskazanych w pkt 3 Bank będzie prowadzi rejestr aktywów będących środkami pieniężnymi oraz aktywów w postaci instrumentów finansowych w rozumieniu UOIF. Przedmiotem niniejszego zapytania nie są usługi wskazane w pkt 3 dotyczące innych aktywów niż środki pieniężne lub instrumenty finansowe.

Należy przy tym podkreślić, iż opisane wyżej czynności Banku będące konsekwencją narzuconych mu obowiązków ustawowych, wymienione w pkt 3, mają inny cel i przedmiot niż czynności wynikające z pkt 1 i 2, które nie muszą być wykonywane przez Bank. Fundusze mają prawo i niekiedy przechowują swoje aktywa u innych podmiotów niż banki – depozytariusze. Bank – depozytariusz ma wynikający z UoFE obowiązek prowadzenia rejestru takich aktywów, tj. ewidencjonowania ich stanów na dany dzień sprawozdawczy, natomiast nie wszystkie aktywa Funduszy muszą być przechowywane u depozytariusza (np. część aktywów może być na podstawie odrębnych przepisów przechowywana przez domy maklerskie lub za zgodą depozytariusza w innym banku powierniczym – subdepozytariuszu).

Z tytułu wykonywania powyższych czynności Bankowi będzie przysługiwać wynagrodzenie określone w umowach, Które zostaną zawarte z Funduszami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy usługi wskazane w pkt 1 będą korzystały ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT?
Czy usługi wskazane w pkt 2 będą korzystały ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT?
Czy usługi wskazane w pkt 3 będą korzystały ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT, art. 43 ust. 1 pkt 41 oraz art. 43 ust. 13 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Usługi wskazane w pkt 1 będą korzystały ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT.

Ad. 2.

Usługi wskazane w pkt 2 będą korzystały ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT.

Ad. 3.

Usługi wskazane w pkt 3 będą korzystały ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT, art. 43 ust. 1 pkt 41 oraz art. 43 ust. 13 ustawy VAT.

Uzasadnienie:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W odniesieniu do usług Banku opisanych w pkt 1, które będą polegały na przechowywaniu aktywów Funduszy w postaci środków pieniężnych na prowadzonych przez Bank rachunkach, należy zatem stwierdzić, iż bezsprzecznie powinny one korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT jako usługi w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w UOIF, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie. W przypadku usług opisanych w pkt 2 zwolnienie z VAT usług w zakresie otwierania i prowadzenia rachunków papierów wartościowych oraz przechowywania zdematerializowanych papierów wartościowych na tych rachunkach uzależnione jest od tego, czy takie przechowywanie jest przechowywaniem wyłączonym z zakresu przedmiotowego art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT, czy też mieści się w zakresie tego przepisu.

Na wstępie należy podkreślić, iż używany w niniejszym wniosku termin „przechowywanie” odnosi się do czynności prowadzenia rachunku papierów wartościowych, na którym ewidencjonowane są zdematerializowane instrumenty finansowe w rozumieniu UOIF. Przepisy ustawy VAT nie wyjaśniają co należy rozumieć pod pojęciem „przechowywania” dlatego w celu wyjaśnienia powyższej definicji należy posłużyć się w ramach wykładni systemowej przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) (dalej: „KC”). Zgodnie z art. 835 KC przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Z powyższego przepisu wynika, iż przedmiotem umowy przechowania mogą być wyłącznie rzeczy ruchome, a więc przedmioty materialne. Ponieważ przedmiotem umowy są rzeczy oddane na przechowanie, z chwilą ich oddania zawsze dochodzi do ich indywidualizacji. Przedmiotem umowy mogą być rzeczy oznaczone zarówno co do tożsamości, jak i co do gatunku, jednak umowa dotyczy zawsze rzeczy zindywidualizowanych, przechowawca ma bowiem obowiązek zwrotu tej samej rzeczy, która została mu oddana na przechowanie.

Zatem należy uznać, iż przedmiotem przechowania instrumentów finansowych winny być (zgodnie z powyższym wyjaśnieniem) wyłącznie rzeczy ruchome w postaci materialnej, czyli papiery wartościowe w formie dokumentu. Oznacza to zatem, iż wyłączenie ze zwolnienia od podatku VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT dotyczy wyłącznie przechowywania instrumentów finansowych w formie materialnej, a tym samym wyłączenie ze zwolnienia od podatku VAT zawarte w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy nie dotyczy usług prowadzenia rachunku zdematerializowanych instrumentów finansowych.

W konsekwencji usługi wymienione w pkt 2, dotyczące zdematerializowanych papierów wartościowych (będących instrumentami finansowymi) będą, zdaniem Banku, korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

Zwolnienie z podatku VAT dla usług wymienionych w pkt 2 zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe w ostatnim czasie, np. w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 stycznia 2014 r. (sygn. IPPP2/443-1102/13-2/DG);
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 września 2013 r. (sygn. IPPPl/443-603/13-4/MPe);
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 września 2013 r. (sygn. IPPP2/443-554/13-3/IZ);
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 września 2013 r. (sygn. IPPP3/443-513/13-2/IG).

Ad. 3.

Bank pragnie wskazać, iż czynności opisane w pkt 3 stanu faktycznego, wynikające z art. 159 ust. 1 pkt 1-8 UoFE stanowią zbiór czynności, do realizacji których Bank będzie zobowiązany w ramach wykonywanej funkcji depozytariusza.

Prowadzenie rejestru aktywów Funduszy, wymienione w art. 159 ust. 1 pkt 1 UoFE, dotyczące aktywów zapisanych na rachunkach papierów wartościowych, w zakresie, w jakim dotyczyć będzie instrumentów finansowych, o których mowa w UOIF, stanowi usługę, której przedmiotem są instrumenty finansowe i będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT. Z kolei prowadzenie rejestru aktywów Funduszy, dotyczące aktywów zapisanych na rachunkach pieniężnych (tj. środków pieniężnych) będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż zwolnienie z podatku VAT dla usług w zakresie prowadzenia rejestru aktywów zostało potwierdzone w licznych interpretacjach Indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe w ostatnim czasie, np. w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 stycznia 2014 r. (sygn. IPPP2/443-1102/13-2/DG);
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 września 2013 r. (sygn. IPPPl/443-603/13-4/MPe);
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 września 2013 r. (sygn. 1PPP2/443-554/13-3/IZ);
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 września 2013 r. (sygn. IPPP3/443-5I3/13-2/IG).

W przypadku pozostałych czynności wykonywanych przez depozytariusza (tj. innych niż prowadzenie rejestru aktywów Funduszy), ujętych w art. 159 ust. 1 pkt 2-8 UoFE opodatkowanie VAT usług Banku pełniącego rolę depozytariusza powinno być przeanalizowane w kontekście wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej; „TSUE”) w sprawie C-169/04 Abbey National. TSUE w wyroku tym odmówił usługom świadczonym przez depozytariuszy korzystania ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie przepisu przewidującego zwolnienie dla „usług zarządzania funduszami powierniczymi”. Trybunał nie przesądził jednak o braku możliwości objęcia zwolnieniem z VAT usług depozytariusza w oparciu o inne przepisy Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. zastąpionej obecnie Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W powołanym wyroku:

Za podlegające zwolnieniu z VAT jako tzw. „usługi zarządzania funduszami powierniczymi” TSUE uznał usługi administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy, przykładowo wymienione w Załączniku nr II obecnie obowiązującej Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), do których zalicza się m.in.:
- obsługę prawną i obsługę rachunkowo-księgową w zakresie zarządzania funduszem,
- wycenę i wyznaczanie ceny,
- monitorowanie przestrzegania uregulowań,
- prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa,
- rozliczanie umów,
- prowadzenie ksiąg.

TSUE uznał, że czynności depozytariusza nie mieszczą się w ww. zakresie usług administracyjnego zarządzania funduszami, ponieważ ich cechą jest kontrola i nadzór nad działalnością funduszy, a nie zarządzanie nimi. Z tego też powodu czynności depozytariusza nie mogą być objęte zwolnieniem z VAT jako „usługi zarządzania funduszami”.

Zdaniem Banku konfrontacja usług o charakterze administracyjnym, wymienionych pod lit. a (które w ocenie Trybunału mogą korzystać ze zwolnienia z VAT, jako usługi zarządzania funduszami) z czynnościami wykonywanymi przez depozytariusza, nie może prowadzić do tezy, że czynności depozytariusza mają wyłącznie charakter „techniczny”, tzn. że są mniej istotne i specyficzne niż np. usługi obsługi prawnej czy rachunkowo-księgowej funduszy, korzystające ze zwolnienia z VAT.

W ocenie Banku taka teza byłaby nieuprawniona i krzywdząca. Czynności, które będą podejmowane przez Bank pełniącego rolę depozytariusza, wymienione w pkt 3 mają bowiem immanentny związek z powierzeniem pieczy nad aktywami Funduszy, której podstawowym przejawem jest prowadzenie rejestru aktywów i ich przechowywanie. Jeżeli zatem prowadzenie rejestru i przechowywanie aktywów będących środkami pieniężnymi lub instrumentami finansowymi będzie korzystało ze zwolnienia z podatku VAT w oparciu o przepisy art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy VAT, czego dowiedziono wyżej, zwolnieniu powinny podlegać również pozostałe czynności wykonywane przez depozytariusza w takim zakresie, gdyż stanowią one element wskazanych powyżej usług zwolnionych, spełniających przesłanki wymienione w art. 43 ust. 13 ustawy VAT.

W świetle art. 43 ust. 13 ustawy VAT, zwolnienie od podatku stosuje się do świadczenia usług, przy spełnieniu następujących warunków:

usługa stanowi element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy VAT,
element ten stanowi odrębną całość,
jest niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41,
jest właściwy do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W ocenie Banku, usługi, które Bank zamierza świadczyć, a który zostały wymienione w art. 159 ust. 1 pkt 2-8 UoFE, stanowią element usług związanych z prowadzeniem rejestru aktywów, a w konsekwencji stanowią element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy VAT. Usługi te należy ponadto uznać za stanowiące odrębną całość względem innych usług, które będą świadczone przez Bank, oraz właściwe dla świadczonych przez Bank usług zwolnionych z podatku VAT. Tym samym, w ocenie Banku, czynności, które będą świadczone przez Bank, a dotyczące obowiązków wskazanych w art. 159 ust. 1 pkt 2-8 UoFE są na tyle kluczowe dla usługi prowadzenia rejestru aktywów, że powinny być uznane za istotny i niezbędny element tych czynności.

Bank pragnie podkreślić, że depozytariusz należy do grupy podmiotów posiadających szczególny status instytucji zaufania publicznego. Jego działalność została bowiem podporządkowana interesowi publicznemu, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa obrotu i przestrzeganie reguł uczciwego obrotu oraz ważnemu interesowi jednostek – uczestników funduszu inwestycyjnego lub emerytalnego. Ze względu na doniosłość roli depozytariusza w zakresie ochrony interesów uczestników funduszu ustawodawca wprowadził zamknięty katalog podmiotów, które mogą wykonywać zastrzeżone dla niego obowiązki. Należą do nich: bank krajowy posiadający siedzibę na terytorium kraju oraz S.A.

Podkreślenia wymaga okoliczność, iż celem zwolnienia z opodatkowania VAT w Dyrektywie 2006/112/WE i poprzedzającej jej Dyrektywie Rady 77/388/EWG transakcji związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi, jest w szczególności ułatwienie małym inwestorom (konsumentom) inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania poprzez zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu podatku VAT w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe (obarczonym większym ryzykiem inwestycyjnym) a inwestowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania (tj. za pośrednictwem podmiotów profesjonalnie zajmujących się zarządzaniem aktywami). Tym samym czynności banku depozytariusza jako podmiotu zaufania publicznego pełniącego dodatkową rolę zabezpieczającą interesy inwestora powinny być analizowane pod kątem właśnie tych celów wprowadzonych regulacji. Należy mieć na względzie, iż bezpośrednio wszelkie koszty podatku VAT wpływają na wartość aktywów netto Funduszy, a tym samym wartość tytułów uczestnictwa posiadanych przez inwestorów.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane powyżej stanowisko jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe – w części dotyczącej zwolnienia od podatku czynności wykonywanych przez Bank, polegających na otwieraniu i prowadzeniu rachunków pieniężnych Funduszu, na których przechowywane są środki pieniężne Funduszy oraz dokonywanie rozliczeń transakcji na tych rachunkach (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
nieprawidłowe – w części dotyczącej usług otwierania i prowadzenia rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych Funduszy, na których takie papiery przechowywane są w formie zapisów elektronicznych w celu odzwierciedlenia prawa własności oraz dokonywania rozliczeń transakcji na takich aktywach funduszy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);
nieprawidłowe – w części dotyczącej czynności wynikających z narzuconych na depozytariusza obowiązków w zakresie przechowywania aktywów Funduszy, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1-8 UoFE (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W art. 41 ust. 1 ustawy, postanowiono, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych,
portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
otwartymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,
pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,
obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.) państwa członkowskie zwalniają transakcje: zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

Analizując przedstawione powyżej regulacje dotyczące zwolnień zauważyć należy, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 12, ustawy, pojęcie usługi zarządzania funduszami odpowiada określeniom wskazanym w art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE – „transakcje, zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie”.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku C-169/04 z dnia 4 maja 2006 r. (Abbey National plc i Inscape Investment Fund przeciwko Commissioners of Customs & Excise) jednoznacznie rozstrzygnął o braku możliwości objęcia zwolnieniem od podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 13 część B lit. d) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.Urz. UE L Nr 145 ze zm.) – obecnie art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a więc zwolnieniem dotyczącym usług zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi w zakresie przechowywania aktywów oraz zapewnienia zgodności działalności funduszu z przepisami prawa oraz dokumentami założycielskimi funduszu.

W świetle powyższego wyroku TSUE uznać należy, że ww. usługi świadczone przez bank – depozytariusza na rzecz funduszy inwestycyjnych i emerytalnych nie mogą być objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. bU. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622 i Nr 131, poz. 763), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przy czym, w myśl art. art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Należy również wskazać, że na podstawie art. 43 ust. 16 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 40a i 41, nie ma zastosowania do usług dotyczących praw i udziałów odzwierciedlających:

tytuł prawny do towarów;
tytuł własności nieruchomości;
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
udziały i inne tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części;
prawa majątkowe, których instrumentami są towary, mierniki i limity wielkości produkcji oraz uprawnienia do emisji zanieczyszczeń, i które mogą być zrealizowane poprzez dostawę towarów lub świadczenie usług innych niż zwolnione z podatku.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014, poz. 94 z późn. zm.), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są papiery wartościowe. Ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych – rozumie się przez to akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. –Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego (art. 3 pkt 1 lit.a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi).

Stosownie do postanowień art. 3 pkt 21 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, przez depozyt papierów wartościowych rozumie się prowadzony przez Krajowy Depozyt lub spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, system rejestracji zdematerializowanych papierów wartościowych, obejmujący rachunki papierów wartościowych i konta depozytowe prowadzone przez podmioty upoważnione do tego przepisami ustawy.

Art. 4 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, wskazuje że rachunkami papierów wartościowych są rachunki, na których zapisywane są zdematerializowane papiery wartościowe, prowadzone wyłącznie przez:

domy maklerskie i banki prowadzące działalność maklerską, banki powiernicze, zagraniczne firmy inwestycyjne i zagraniczne osoby prawne prowadzące działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału, Krajowy Depozyt, spółkę, której Krajowy Depozyt przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 1, oraz Narodowy Bank Polski - jeżeli oznaczenie tych rachunków pozwala na identyfikację osób, którym przysługują prawa z papierów wartościowych;
inne podmioty będące uczestnikami depozytu papierów wartościowych lub systemu rejestracji papierów wartościowych prowadzonego przez Narodowy Bank Polski, pośredniczące w zbywaniu papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski - jeżeli dokonywane przez nie zapisy dotyczą tych papierów i pozwalają na identyfikację osób, którym przysługują prawa z papierów wartościowych.

Stosownie do treści art. 119 ust. 1 ww. ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, za zezwoleniem Komisji bank z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może prowadzić rachunki papierów wartościowych i rachunki zbiorcze (działalność powiernicza).

Jak wynika z art. 119 ust. 3 cyt. ustawy, zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone również w przypadku, gdy bank otrzymał już zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej. W takim przypadku prowadzenie rachunków papierów wartościowych i rachunków zbiorczych odbywa się poza jednostką organizacyjną banku prowadzącą działalność maklerską.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że działalność w zakresie obrotu instrumentami finansowymi można świadczyć m.in. w zakresie działalności maklerskiej oraz powierniczej. Każda z tych form umożliwia obrót instrumentami finansowymi lub prawnie dopuszcza prowadzenie obrotu instrumentami finansowymi.

Regulacje dotyczące funduszy emerytalnych zawarte są w ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 34, poz. 189 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą o FE”. Zgodnie z art. 2 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, Fundusz jest osobą prawną. Przedmiotem działalności funduszu jest gromadzenie środków pieniężnych, ich lokowanie, z przeznaczeniem na wypłatę członkom funduszu po osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego, i wypłata okresowych emerytur kapitałowych, o których mowa w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o emeryturach kapitałowych (Dz. U. Nr 228, poz. 1507, z 2010 r. Nr 254, poz. 1700 i Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 75, poz. 398), z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 3 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, organem funduszu jest towarzystwo emerytalne, zwane dalej „towarzystwem”, utworzone zgodnie z przepisami ustawy. Towarzystwo tworzy fundusz oraz, jako jego organ, zarządza nim i reprezentuje w stosunkach z osobami trzecimi.

Stosownie zaś do art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, utworzenie funduszu wymaga zawarcia przez towarzystwo z depozytariuszem umowy o przechowywanie aktywów funduszu.

Zgodnie z art. 157 cyt. ustawy, Fundusz jest obowiązany wybrać depozytariusza, któremu, na podstawie umowy, powierza przechowywanie swoich aktywów.

W myśl art. 159 ust. 1 tej ustawy, do obowiązków depozytariusza w zakresie przechowywania aktywów funduszu należy:

prowadzenie rejestru aktywów funduszu zapisywanych na właściwych rachunkach oraz przechowywanych przez depozytariusza i inne podmioty uprawnione do tego na mocy odrębnych przepisów lub na podstawie umów zawieranych za zgodą depozytariusza;
zapewnienie, aby wartość aktywów netto funduszu była ustalana w sposób pozwalający funduszowi na wykonanie obowiązków określonych w rozdziale 17;
zapewnienie, aby umowy obejmujące nabywanie i zbywanie aktywów funduszu były zgodne z przepisami prawa oraz statutem funduszu;
wykonywanie poleceń funduszu, chyba że są one sprzeczne z przepisami prawa lub statutem funduszu albo w ocenie depozytariusza zagrażają bezpieczeństwu aktywów funduszu;
zapewnienie, aby aktywa funduszu były lokowane zgodnie z przepisami prawa oraz statutem funduszu;
zapewnienie terminowego rozliczania umów dotyczących aktywów funduszu;
wykonywanie poleceń likwidatora dotyczących likwidacji funduszu;
wykonywanie innych obowiązków przewidzianych ustawą.

Z cyt. powyżej przepisów wynika, że depozytariusz to podmiot, który jest wybrany do wykonywania ściśle określonych w ustawie o FI i ustawie o FE czynności, a w szczególności do prowadzenia rejestru aktywów funduszu przy zastosowaniu właściwych rachunków oraz przechowywania tych aktywów. W ramach obowiązków związanych z tym zakresem czynności depozytariusz wykonuje również inne czynności, jak np. czynności zapewniające prawidłowe, zgodne z przepisami ustawy oraz statutem funduszu, rozliczanie umów dotyczących nabywania i zbywania aktywów, lokowania tych aktywów czy też sposobu ustalania ich wartości. Ponadto do obowiązków depozytariusza należy wykonywanie poleceń funduszu inwestycyjnego, w przypadku funduszy inwestycyjnych, oraz wykonywanie poleceń likwidatora, w przypadku funduszy emerytalnych jak również wykonywanie innych obowiązków nałożonych ustawą.

W wyroku z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 Abbey National TSUE jednoznacznie rozstrzygnął o braku możliwości objęcia zwolnieniem od podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy, a więc zwolnieniem dotyczącym usług zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, czynności wykonywanych przez depozytariusza funduszu inwestycyjnego w zakresie przechowywania aktywów oraz zapewnienia zgodności działalności funduszu z przepisami prawa oraz dokumentami założycielskimi funduszu. Zwolnienie powyższe nie ma zastosowania gdyż czynności wykonywane przez depozytariusza stanowią bowiem jedynie kontrolę i nadzór nad działalnością funduszy inwestycyjnych, których celem jest zapewnienie, aby zarządzanie funduszami odbywało się zgodnie z prawem.

Z opisu sprawy wynika, że Bank zamierza zawierać umowy z funduszami emerytalnymi działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Usługi, które Bank zamierza świadczyć na rzecz Funduszy można podzielić na te, których przedmiotem:

będzie otwieranie i prowadzenie rachunków pieniężnych Funduszy, na których przechowywane są środki pieniężne Funduszy oraz dokonywanie rozliczeń transakcji na tych rachunkach;
będzie otwieranie i prowadzenie rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych Funduszy, na których takie papiery będą przechowywane w formie zapisów elektronicznych w celu odzwierciedlenia prawa własności oraz dokonywanie rozliczeń transakcji na takich aktywach Funduszy;
będą działania wynikające z narzuconych na depozytariusza obowiązków w zakresie przechowywania aktywów Funduszy, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1-8 UoFE, tj.:
1. prowadzenie rejestru aktywów funduszu zapisywanych na właściwych rachunkach oraz przechowywanych przez depozytariusza i inne podmioty uprawnione do tego na mocy odrębnych przepisów lub na podstawie umów zawieranych za zgodą depozytariusza;
2. zapewnienie, aby wartość aktywów netto funduszu była ustalana w sposób pozwalający funduszowi na wykonanie obowiązków określonych w rozdziale 17 UoFE;
3. zapewnienie, aby umowy obejmujące nabywanie i zbywanie aktywów funduszu były zgodne z przepisami prawa oraz statutem funduszu;
4. wykonywanie poleceń funduszu, chyba że są one sprzeczne z przepisami prawa lub statutem funduszu albo w ocenie depozytariusza zagrażają bezpieczeństwu aktywów funduszu;
5. zapewnienie, aby aktywa funduszu były lokowane zgodnie z przepisami prawa oraz statutem funduszu;
6. zapewnienie terminowego rozliczania umów dotyczących aktywów funduszu;
7. wykonywanie poleceń likwidatora dotyczących likwidacji funduszu;
8. wykonywanie innych obowiązków przewidzianych ustawą.

Usługi realizowane na rzecz Funduszy przez Bank będą obejmowały zarówno czynności typowo bankowe, takie jak przechowywanie środków pieniężnych i papierów wartościowych oraz prowadzenie rachunków z tym związanych, jak też czynności narzucone przepisami UoFE, które nakładają na banki wykonywanie określonych obowiązków ustawowych.

Z tytułu wykonywania powyższych czynności Bankowi będzie przysługiwać wynagrodzenie określone w umowach, Które zostaną zawarte z Funduszami.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy odpowiedzi na zadane we wniosku pytania przedstawiają się następująco:

Ad. 1

Czynności wykonywane przez Bank, polegające na otwieraniu i prowadzeniu rachunków pieniężnych Funduszu, na których przechowywane są środki pieniężne Funduszy oraz dokonywanie rozliczeń transakcji na tych rachunkach wypełniają przesłankę zawartą w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. W przepisie tym bowiem wprost jest wymienione prowadzenie rachunków pieniężnych jako usługi finansowej korzystającej ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 złożonego wniosku należy uznać za prawidłowe.

Ad 2

Usługi dotyczące otwierania i prowadzenia rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych Funduszy, na których takie papiery przechowywane są w formie zapisów elektronicznych w celu odzwierciedlenia prawa własności oraz dokonywania rozliczeń transakcji na takich aktywach funduszy, nie mieszczą się w dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy. Należy bowiem zauważyć, że zwolnieniem od podatku VAT nie są objęte usługi przechowywania instrumentów finansowych i zarządzania nimi.

Powyższe potwierdza treść wyroku TSUE w sprawie C-169/04, zgodnie z którym czynności wykonywane przez depozytariusza funduszu inwestycyjnego w zakresie przechowywania aktywów nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 złożonego wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 3

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT jest również wykonywanie pozostałych czynności w ramach sprawowanej funkcji depozytariusza nałożonych przepisami art. 159 ust. 1 pkt 1-6 ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Do powyższych czynności należą: prowadzenie rejestru aktywów funduszu zapisywanych na właściwych rachunkach oraz przechowywanych przez depozytariusza i inne podmioty uprawnione do tego na mocy odrębnych przepisów lub na podstawie umów zawieranych za zgodą depozytariusza; zapewnienie, aby wartość aktywów netto funduszu była ustalana w sposób pozwalający funduszowi na wykonanie obowiązków określonych w rozdziale 17 UoFE; zapewnienie, aby umowy obejmujące nabywanie i zbywanie aktywów funduszu były zgodne z przepisami prawa oraz statutem funduszu; wykonywanie poleceń funduszu, chyba że są one sprzeczne z przepisami prawa lub statutem funduszu albo w ocenie depozytariusza zagrażają bezpieczeństwu aktywów funduszu; zapewnienie, aby aktywa funduszu były lokowane zgodnie z przepisami prawa oraz statutem funduszu; zapewnienie terminowego rozliczania umów dotyczących aktywów funduszu; wykonywanie poleceń likwidatora dotyczących likwidacji funduszu; wykonywanie innych obowiązków przewidzianych ustawą.

Odnosząc się do kwestii opodatkowania powyższych usług należy odwołać się do orzecznictwa TSUE. W pkt 66 wyroku z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 SDC Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, że „(…) usługę zwolnioną od podatku na mocy dyrektywy należy odróżnić od zwykłej fizycznej lub technicznej dostawy, takiej jak udostępnienie bankowi systemu obsługi danych”. W pkt 28 wyroku w sprawie C-235/00 CSC – „świadczenie zwykłych usług fizycznych, technicznych lub administracyjnych, które nie zmieniają sytuacji prawnej lub finansowej, nie wydaje się zatem objęte zwolnieniem określonym w art. 13(B)(d)(5) szóstej dyrektywy”.

Zdaniem tut. Organu czynności te mają inny cel i przedmiot niż czynności polegające na prowadzeniu rachunków pieniężnych funduszy (na których przechowywane są środki pieniężne funduszy) oraz dokonywania rozliczeń transakcji na tych rachunkach oraz czynności prowadzenia rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych funduszy, na których takie papiery przechowywane są w formie zapisów elektronicznych w celu odzwierciedlenia prawa własności oraz dokonywania rozliczeń transakcji na takich aktywach funduszy.

Zatem przedmiotowe usługi stanowią czynności o charakterze technicznym, do których nie mają zastosowania zwolnienia określone w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług, bowiem nie stanowią one istoty usług finansowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy.

Powyższe można wywnioskować z cytowanego już wyżej orzeczenia TSUE w sprawie C-169/04, w którym Trybunał stwierdzając o możliwości zastosowania zwolnienia dla usług administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy inwestycyjnych, o ile dany pakiet takich usług stanowiłby odrębną całość, specyficzną i istotną dla zarządzania funduszami, jednocześnie stwierdził, że usługi świadczone przez depozytariuszy z ww. zwolnienia korzystać nie mogą, czynności przez nich wykonywane bowiem stanowią jedynie kontrolę i nadzór nad działalnością funduszy inwestycyjnych, których celem jest zapewnienie, aby zarządzanie funduszami odbywało się zgodnie z prawem.

Ponadto wskazać należy, że zasada neutralności wymaga, aby takie same lub podobne czynności były traktowane w taki sam sposób, niezależnie od rodzaju podmiotu je wykonującego.

Zatem czynności w ramach sprawowanej funkcji depozytariusza nałożonych przepisami art. 159 ust. 1 pkt 1-6 ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40, art. 43 ust. 1 pkt 41 oraz art. 43 ust. 13 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 3 złożonego wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin