Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-396/14-2/BA
z 31 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2014 r. (data wpływu 1 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych jakie niesie przekazanie na potrzeby działalności gospodarczej używanego samochodu osobowego sprowadzonego z zagranicy na cele prywatne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych jakie niesie przekazanie na potrzeby działalności gospodarczej używanego samochodu osobowego sprowadzonego z zagranicy na cele prywatne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 12 czerwca 2014 r. Wnioskodawca nabył z terytorium państwa członkowskiego (Niemcy) używany samochód osobowy. Samochód w momencie sprowadzenia był przeznaczony do celów prywatnych – w Niemczech została wystawiona faktura zawierająca podatek VAT (MwSt.) w wysokości 19%. W Polsce zgodnie z przepisami prawa, przed rejestracją zostały dokonane wszelkie opłaty (akcyza, opłata środowiskowa itp.), zgłoszenia przewidziane dla sprowadzonych samochodów z zagranicy oraz w związku z tym, że samochód był sprowadzony do celów prywatnych Zainteresowany wystąpił z wnioskiem VAT-24 do Naczelnika Urzędu Skarbowego o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu (VAT-25), które otrzymał. Samochód został zarejestrowany w dniu 16 czerwca 2014 r.

W lipcu 2014 r. Wnioskodawca przestał użytkować inny samochód osobowy, który służył dotąd prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (najpierw jako amortyzowany środek trwały, a następnie (od kwietnia 2014 r. – po jego wycofaniu ze środków trwałych) incydentalnie, tylko według przebiegu dokumentowanego za pomocą ewidencji przebiegu pojazdu).

Zainteresowany obecnie rozważa używanie pojazdu nowo nabytego na terenie Niemiec w drodze:

1. wprowadzenia pojazdu do ewidencji środków trwałych, drogą stosownego oświadczenia, albo
2. bez wprowadzenia go do środków trwałych, w drodze rozliczania przebiegu związanego z działalnością gospodarczą, za pomocą ewidencji przebiegu pojazdu według stawek tzw. „kilometrówki”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie na potrzeby działalności gospodarczej i wprowadzenie do ewidencji środków trwałych (albo użytkowanie go do tych celów bez wpisywania do ewidencji środków trwałych) pojazdu nabytego na terytorium państwa członkowskiego (Niemcy), który wcześniej był używany na potrzeby prywatne (i od którego nabycia nie uiszczono podatku VAT w Polsce na podstawie zwolnienia VAT-25) powoduje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług (art. 103 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – Dz. U. Nr 177, poz. 1054) z datą obowiązku podatkowego w dniu zakupu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałej sytuacji nie istnieje obowiązek opłaty podatku VAT z tytułu używanego środka transportu nabytego z terytorium państwa członkowskiego, ponieważ w dniu sprowadzenia i rejestracji był on przeznaczony na cele prywatne. Wydano również zaświadczenie o braku obowiązku uiszczenia podatku VAT. Ponadto gdyby Zainteresowany zakładał, że samochód będzie użytkowany przez firmę, rejestrując się jako podatnik unijny skorzystałby z prawa do sprowadzenia środka transportu ze stawką 0%, albo w przypadku wystawienia faktury z VAT niemieckim, skorzystałby z możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT zapłaconego za granicą, w obrębie Unii Europejskiej, następnie naliczając VAT w Polsce (ok. 24.000 zł). W takim przypadku Wnioskodawca mógłby odliczyć go w połowie, co oznaczałoby dla niego zależnie od wybranej opcji oszczędność kwoty ok. 12.000 zł. Późniejsza zmiana użytkowania pojazdu pozostaje bez wpływu na przeszłe zobowiązania na gruncie podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) – art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Przepis art. 9 ust. 1 – stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy – stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

– jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Należny podatek z tytułu obrotu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej). Podkreślić jednakże należy, że niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy, nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia. Podobnie – zadeklarowanie przez kontrahenta zagranicznego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu podkreślić należy, że jednym z warunków wystąpienia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest odpowiedni status nabywcy. Na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, dana czynność może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jeżeli nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 12 czerwca 2014 r. nabył z terytorium państwa członkowskiego (Niemcy) używany samochód osobowy. Samochód w momencie sprowadzenia oraz w następującym po nim okresie był przeznaczony do celów prywatnych.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, a zatem nie doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru.

W związku z tym, że Wnioskodawca rozważa używanie pojazdu do celów związanych z działalnością gospodarczą (częściowo lub wyłącznie do takich celów), amortyzując go lub rozliczając wydatki według tzw. kilometrówki, powstało pytanie, czy powinien on opłacić podatek VAT od nabycia tego środka transportu, lub w jakiś sposób korygować złożoną deklarację VAT-24.

Na mocy art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Oznacza to, że w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, podatnik obowiązany jest złożyć deklarację we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym.

Wobec regulacji zawartej w art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i art. 33b.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 105 ust. 1 pkt 1 ustawy, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających uiszczenie przez podatnika podatku – w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4.

Jak wynika z powyższego, jeżeli podatnik podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), przywozi nabyty z innego państwa Unii Europejskiej środek transportu – bez względu na to czy jest to nowy, czy inny środek transportu, który będzie chciał zarejestrować na terytorium Polski lub jeżeli ten środek transportu nie podlega rejestracji, ale będzie użytkowany na terytorium kraju – jest zobowiązany wpłacić należny podatek od towarów i usług we właściwym urzędzie skarbowym wciągu 14 dni licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Podatnik jest także zobowiązany do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego na określonym formularzu (VAT-23) informacji o nabytym środku transportu, wraz z załączoną kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu. Informacja wraz z kopią faktury oraz dowodem zapłaty będą stanowiły dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wydania z urzędu zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu.

Obowiązek zapłaty podatku – w terminie 14 dni od momentu powstania obowiązku podatkowego – z tytułu nabycia środka transportu, związany jest z rejestracją tego pojazdu na terytorium kraju lub jego użytkowaniem na terytorium kraju (jeżeli nie podlega rejestracji).

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz w związku z faktem, że u Zainteresowanego nie wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie środka transportu stwierdzić należy, że nie ma on obowiązku do obliczenia i wpłacenia podatku w terminie 14 dni od dnia potencjalnego powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy  przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 12 czerwca 2014 r. Wnioskodawca nabył z terytorium państwa członkowskiego (Niemcy) używany samochód osobowy. Samochód w momencie sprowadzenia był przeznaczony do celów prywatnych – w Niemczech została wystawiona faktura zawierająca podatek VAT (MwSt.) w wysokości 19%. W Polsce, zgodnie z przepisami prawa, przed rejestracją zostały dokonane wszelkie opłaty (akcyza, opłata środowiskowa itp.), zgłoszenia przewidziane dla sprowadzonych samochodów z zagranicy oraz w związku z tym, że samochód był sprowadzony do celów prywatnych, Zainteresowany wystąpił z wnioskiem VAT-24 do Naczelnika Urzędu Skarbowego o wydanie zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu (VAT-25), które otrzymał. Samochód został zarejestrowany w dniu 16 czerwca 2014 r.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – co do zasady – wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze określony podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
• po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Należny z tytułu obrotu podatek rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej). Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy, nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia. Podobnie – zadeklarowanie przez kontrahenta zagranicznego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie powoduje, że u polskiego nabywcy automatycznie dochodzi do nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Podatnikami – stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego przepisu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku podkreślić należy, że jednym z warunków wystąpienia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest odpowiedni status nabywcy. Na podstawie art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, dana czynność może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jeżeli nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 12 czerwca 2014 r. nabył z terytorium państwa członkowskiego (Niemcy) używany samochód osobowy. Samochód w momencie sprowadzenia był przeznaczony do celów prywatnych.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy, a zatem nie doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru.

W związku z tym, że Zainteresowany obecnie rozważa używanie pojazdu nabytego na terenie Niemiec w drodze:

1. wprowadzenia pojazdu do ewidencji środków trwałych, drogą stosownego oświadczenia, albo
2. bez wprowadzenia go do środków trwałych, w drodze rozliczania przebiegu związanego z działalnością gospodarczą, za pomocą ewidencji przebiegu pojazdu według stawek tzw. „kilometrówki”

powstało pytanie, czy Wnioskodawca powinien opłacić podatek VAT od nabycia tego środka transportu, wcześniej używanego na potrzeby prywatne.

Na mocy art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Oznacza to, że w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, podatnik obowiązany jest złożyć deklarację we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym.

Wobec regulacji zawartej w art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy – w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju. (art. 103 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 105 ust. 1 pkt 1 ustawy – naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających uiszczenie przez podatnika podatku – w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4.

Jak wynika z powyższego, jeżeli podatnik podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), przywozi nabyty z innego państwa Unii Europejskiej środek transportu – bez względu na to czy jest to nowy czy inny środek transportu, który będzie chciał zarejestrować na terytorium Polski lub jeżeli ten środek transportu nie podlega rejestracji, ale będzie użytkowany na terytorium kraju – jest zobowiązany wpłacić należny podatek od towarów i usług we właściwym urzędzie skarbowym w ciągu 14 dni licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz w związku z tym, że u Zainteresowanego nie wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie środka transportu stwierdzić należy, że nie ma on obowiązku obliczenia i wpłacenia podatku na rachunek urzędu skarbowego.

Podsumowując, przekazanie na potrzeby działalności gospodarczej i wprowadzenie do ewidencji środków trwałych (albo użytkowanie do tych celów bez wpisywania do ewidencji środków trwałych) pojazdu nabytego na terytorium państwa członkowskiego (Niemcy), który wcześniej był używany na potrzeby prywatne, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być − zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej − rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.