Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-883/14-4/ALN
z 3 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2014 r. (data wpływu 10 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 18.03.1992 r. X, Y oraz jej mąż Z zawiązali spółkę cywilną w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności było prowadzenie apteki, PKD 47.73.Z – sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach – „…”s.c. X, Y, Z NIP … z siedzibą przy ul. …... W dniu 17.06.1994 r. aktem notarialnym - umowa sprzedaży Rep A Nr ….., powyżej wymienieni wspólnicy, w wyniku przetargu, nabyli zabudowaną nieruchomość położoną w T., oznaczoną jako działka gruntu nr 920/1 mającej obszar 6a 63 m kw. X w 1/3 części do majątku odrębnego, natomiast Y oraz jej mąż Z - w 2/3 części, do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską.

Zakupiony budynek znajdujący się na działce był dotąd przedmiotem najmu na rzecz X na cele prowadzonej apteki.

Budynek znajdujący się na działce jest to budynek murowany piętrowy, składający się z siedmiu pomieszczeń na parterze oraz siedmiu pomieszczeń na piętrze.

Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki w wartości 51.068,15 zł. Przedmiotowy budynek był przez spółkę wynajmowany innym podmiotom na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, dlatego też do faktur za czynsz był doliczany podatek VAT. Wspólnicy spółki podjęli decyzję o likwidacji działalności gospodarczej. Zamierzają wycofać zabudowaną nieruchomość ze spółki i przekazać ją wspólnikom. Wspólnicy jako osoby fizyczne zamierzają wynajmować innym podmiotom pomieszczenia, znajdujące się w budynku, na cele prowadzenia przez nich działalności gospodarczej.

Po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu apteki, X oraz Y nie będą osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, natomiast Z – nadal będzie prowadził indywidualna działalność gospodarczą. Y oraz jej mąż Z zamierzają przychód osiągany z najmu opodatkować przez jednego z małżonków - tj. Z. Wspólnicy rozważają również możliwość sprzedaży nieruchomości.

Na pytanie, czy Wnioskodawca prowadził bądź prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, a jeżeli tak to od kiedy, Wnioskodawca wskazał, że nie prowadził samodzielnej działalności gospodarczej, był jedynie wspólnikiem spółki cywilnej. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Celem najmu będzie prowadzenie w przedmiocie najmu działalności gospodarczej przez najemcę. Osoba prowadząca działalność gospodarczą, nie wynajmuje lokalu, objętego zakresem wniosku, na rzecz osoby trzeciej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie. (oznaczone we wniosku jako Nr 3, ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy w przedmiotowej sprawie obrót osiągnięty z tytułu wynajmu nieruchomości, która wcześniej była wykorzystywana w działalności gospodarczej, ale została z niej wycofana, będzie opodatkowany podatkiem od towarów i usług u Wnioskodawcy (osoby fizycznej)?

Zdaniem Wnioskodawcy: (oznaczone we wniosku jako Nr 3)

Dla celów VAT najem prywatny uznawany jest za działalność gospodarczą, a wynajmujący występuje w roli podatnika, który powinien rozliczyć VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W przedmiotowej sytuacji, możliwe będzie korzystanie ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 113 ustawy o VAT, tj. jeżeli obroty z najmu nie przekroczą 150.000 zł. Zwolnienie to nie dotyczy podatnika, który- oprócz najmu – uzyska również obroty z innej działalności gospodarczej, w której jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wówczas bowiem Wnioskodawca musiałby rozliczać VAT od wszystkich uzyskanych obrotów (również z najmu prywatnego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei według art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   • transakcji związanych z nieruchomościami,
   • usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
     
   • usług ubezpieczeniowych

jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W myśl art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m. in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). W tym przypadku ustawa nie wprowadza wymogu częstotliwości wykorzystywania, lecz ciągłości wykorzystywania. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu wskazuje, iż ma ona charakter długotrwały, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca i wspólnicy zawiązali spółkę cywilną w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Wspólnicy nabyli zabudowaną nieruchomość, Wnioskodawca w 1/3 części do majątku odrębnego, natomiast wspólnicy - w 2/3 części, do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską.

Przedmiotowy budynek był przez spółkę wynajmowany innym podmiotom na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, dlatego też do faktur za czynsz był doliczany podatek VAT. Wspólnicy spółki podjęli decyzję o likwidacji działalności gospodarczej. Zamierzają wycofać zabudowaną nieruchomość ze spółki i przekazać ją wspólnikom. Wspólnicy jako osoby fizyczne zamierzają wynajmować innym podmiotom pomieszczenia, znajdujące się w budynku, na cele prowadzenia przez nich działalności gospodarczej.

Na pytanie, czy Wnioskodawca prowadził bądź prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, a jeżeli tak to od kiedy, Wnioskodawca wskazał, że nie prowadził samodzielnej działalności gospodarczej, był jedynie wspólnikiem spółki cywilnej. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Celem najmu będzie prowadzenie w przedmiocie najmu działalności gospodarczej przez najemcę. Osoba prowadząca działalność gospodarczą, nie wynajmuje lokalu, objętego zakresem wniosku, na rzecz osoby trzeciej.

W przedmiotowej sprawie charakter usług najmu wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ww. art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez względu na to, czy przedmiot najmu stanowi własność prywatną.

Wskazać należy również, że okoliczności, w których właściciel majątku wykorzystuje go w sposób ciągły do celów zarobkowych przesądzają o tym, iż majątek nie jest majątkiem prywatnym. Zatem, nie można uznać aby świadczenie usług najmu było czynnością z zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wobec powyższego, Wnioskodawca wynajmując prywatną nieruchomość działa w charakterze podatnika podatku VAT, gdyż czynność ta wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że nie prowadził samodzielnej działalności gospodarczej, był jedynie wspólnikiem spółki cywilnej. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że celem najmu będzie prowadzenie w przedmiocie najmu działalności gospodarczej przez najemcę, który nie wynajmie lokalu, objętego zakresem wniosku, na rzecz osoby trzeciej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że jeżeli wartość sprzedaży z tytułu najmu nieruchomości na cele użytkowe nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzenia działalności z tytułu najmu w 2015 r. kwoty 150 000 zł Wnioskodawcy przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Również jeżeli w kolejnych latach podatkowych wartość sprzedaży z najmu nie przekroczy kwoty 150 000 zł, to z tytułu świadczenia usług najmu nieruchomości na cele użytkowe Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Zaznaczyć jednak należy, że Wnioskodawca utraci zwolnienie od podatku VAT określone w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży przekroczy kwotę 150.000 zł (począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W podatku dochodowym od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.