Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-194/14-2/KG
z 30 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2014 r. (data wpływu 4 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wpływu umorzenia należności na uprawnienia wynikające z art. 89a ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wpływu umorzenia należności na uprawnienia wynikające z art. 89a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

S.A. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) posiada niezapłacone należności handlowe od kontrahenta. Należności te istnieją od dnia 1 stycznia 2012 r. W obecnej chwili Spółka rozważa skorzystanie z tzw. instytucji ulgi na złe długi określonej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 177, poz. 1054) w odniesieniu do niezapłaconych wierzytelności. Spółka zarówno planuje skorzystać z ulgi na złe długi w stanie prawnym obowiązującym do 1 stycznia 2013 r. oraz w obecnym stanie prawnym.

Jednocześnie możliwe jest, że po skorzystaniu z tzw. instytucji ulgi na złe długi Spółka dokona umorzenia wskazanych powyżej należności handlowych poprzez zwolnienie z długu kontrahenta. Czynność ta zostanie dokonana za zgodą dłużnika. Decyzja w zakresie umorzenia uzależniona będzie od negocjacji z kontrahentem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy późniejsze umorzenie wierzytelności objętych umorzeniem wpływa na prawo Spółki do skorzystania z tzw. instytucji ulgi na złe długi określonej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. oraz w obecnym stanie prawnym?

Zdaniem Wnioskodawcy, późniejsze umorzenie wierzytelności objętych umorzeniem nie wpływa w jakikolwiek sposób na prawo Spółki do skorzystania z tzw. instytucji ulgi na złe długi określonej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. oraz w obecnym stanie prawnym. Zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce z dnia 16 listopada 2012 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

W konsekwencji do tych wierzytelności, których uprawdopodobnienie nastąpiło przed 31 grudnia 2012 r. stosujemy przepisy ustawy VAT w wersji na 31 grudnia 2012 r. Zgodnie z art. 89a ust. 4 w wersji obowiązującej przed 31 grudnia 2012 r. podatnik miał obowiązek korekty instytucji ulgi na złe długi, gdy później należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie.

W celu określenia znaczenia terminu „uregulowanie” należy odwołać się do definicji językowej. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN „uregulować” oznacza „uiścić jakąś należność”.

Spółka jest zdania, że umorzenie wierzytelności nie prowadzi do uiszczenia należności/zapłaty. Umorzenie jest de facto czynnością, która nie prowadzi do zaspokojenia wierzyciela. Należy przy tym zauważyć, że na gruncie ustawy VAT umorzenie wierzytelności, nie może być traktowane jako forma uregulowania należności, o której mowa w art. 89a ust. 4 ustawy. Takie stanowisko zostało zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 13 maja 2011 r. sygn. ILPP1/443-264/11-2/AK. Podobnie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 19 kwietnia 2011 r. sygn. I SA/Łd 355/11 cyt. „w ocenie Sądu organ podatkowy dla ustalenia znaczenia pojęć »uregulowanie« i »umorzenie«, prawidłowo odwołał się do ich znaczenia słownikowego i na tej podstawie przyjął, że uregulować to uiścić należność, zaś umorzyć to zrezygnować z należności. Powyższe oznacza, że w sytuacji gdy wierzyciele Spółki zrezygnowali na podstawie zawartego układu z dochodzenia części wierzytelności, to tym samym zwolnili Spółkę z obowiązku regulowania należności w umorzonej części”.

Odnośnie wierzytelności do których stosuje się obecnie obowiązujące regulacje art. 89a ust. 4 przewidują, że „w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części”.

Spółka jest zdania, że termin należność została uregulowana powinien być interpretowany identycznie jak dla stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2012 r.

W zakresie rozumienia terminu „należność (...) została zbyta” obejmuje to te wszystkie sytuacje kiedy należność została odpłatnie lub nieodpłatnie przeniesiona na inny podmiot. Na skutek zbycia dochodzi do zmiany podmiotu wierzyciela. Jak wskazano powyżej umorzenie skutkuje wygaśnięciem roszczenia, a zatem nie jest to zbycie, które ze swej definicji wymaga dalszego istnienia wierzytelności.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, późniejsze umorzenie wierzytelności objętych umorzeniem nie wpływa w jakikolwiek sposób na prawo Spółki do skorzystania z tzw. instytucji ulgi na złe długi określonej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 1 stycznia 2013r. oraz w obecnym stanie prawnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczania podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r., podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. - nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Stosownie do art. 89a ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.), przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6 (art. 89a ust. 3 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.).

W przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części – art. 89a ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. – podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

W myśl art. 89a ust. 6 ustawy (obowiązującego do 31 grudnia 2012 r.), podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Na podstawie art. 89a ust. 7 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r., przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Przywołane wyżej przepisy od 1 stycznia 2013 r. - w związku z nowelizacją wprowadzoną art. 11 pkt 8 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. poz. 1342) - zostały zmienione. Przepisy te w nowym brzmieniu są przytoczone poniżej.

Zgodnie z przepisem art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta podatku dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. uchylony;
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. uchylony;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. uchylony.
   
   

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1 należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika (art. 89a ust. 5 ustawy).

Ponadto zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy - zarówno w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2013 r. jak i po tej dacie - dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, że podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Przy czym, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Jak wskazuje treść art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy, jednym z warunków ograniczających możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych jest kryterium, zgodnie z którym od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie może upłynąć okres dłuższy niż 2 lata, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Należy zauważyć, że na podstawie art. 23 ust. 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r. - art. 23 ust. 2 ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że w stosunku do należności powstałych przed 1 stycznia 2013 r., których nieściągalność została uprawdopodobniona do 31 grudnia 2012 r., zastosowanie mają przepisy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.

Ze wskazanych wyżej przepisów wynika, że zastosowanie regulacji prawnej zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy - dotyczącej korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w stosunku do nieściągalnych wierzytelności - jest możliwe, o ile podatnik spełni uprzednio wszystkie warunki wymienione w ust. 2 tego artykułu. Niespełnienie któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do uznania, że w takiej sytuacji brak jest możliwości zastosowania przewidzianego w ww. art. 89a ust. 1 ustawy rozwiązania prawnego.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka posiada niezapłacone należności handlowe od kontrahenta. Należności te istnieją od dnia 1 stycznia 2012 r. W obecnej chwili Spółka rozważa skorzystanie z tzw. instytucji ulgi na złe długi określonej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, w odniesieniu do niezapłaconych wierzytelności. Spółka zarówno planuje skorzystać z ulgi na złe długi w stanie prawnym obowiązującym do 1 stycznia 2013 r. oraz w obecnym stanie prawnym. Jednocześnie możliwe jest, że po skorzystaniu z tzw. instytucji ulgi na złe długi Spółka dokona umorzenia wskazanych powyżej należności handlowych poprzez zwolnienie z długu kontrahenta. Czynność ta zostanie dokonana za zgodą dłużnika. Decyzja w zakresie umorzenia uzależniona będzie od negocjacji z kontrahentem.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości, czy umorzenie wierzytelności wpłynie na zrealizowane przez niego uprzednio - na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy - prawo do korekty podatku należnego od nieściągalnych wierzytelności.

Jak wskazano wyżej zastosowanie normy przepisu art. 89a ust. 1 ustawy uzależnione jest od spełnienia wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy. Niemniej jednak skorzystanie przez wierzyciela z możliwości korekty podatku należnego od nieściągalnych wierzytelności doznaje również ograniczenia, o którym mowa w art. 89a ust. 3 ustawy. W przepisie tym ustawodawca postanowił, że korekta podatku należnego w oparciu o art. 89a ust. 1 ustawy może nastąpić pod warunkiem, że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji korygującej, wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Do kwestii uregulowania wierzytelności lub jej zbycia dowołuje się także art. 89a ust. 4 ustawy, w którym postanowiono, że w przypadku, gdy po dokonaniu korekty, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie lub zbyta, wierzyciel obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana.

Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl), „uregulować” oznacza uiścić jakąś należność.

Należy zatem wyjaśnić, że sformułowanie „należność została uregulowana” należy rozumieć jako zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika.

W konsekwencji biorąc pod uwagę literalną wykładnię ww. przepisów wskazać należy, że uregulowanie należności lub zbycie w jakiejkolwiek formie odbywa się poprzez zaspokojenie całości lub części roszczeń wynikających z wierzytelności, wskutek uiszczenia należności, przez dłużnika, bądź osobę trzecią na rzecz wierzyciela.

W analizowanej sprawie - jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego - Spółka skorzysta z prawa korekty podatku należnego na mocy art. 89a ust. 1 ustawy od niezapłaconych wierzytelności, a następnie zamierza dokonać umorzenia wierzytelności objętych korektą.

Jak wynika z definicji słownikowej - „umorzyć” oznacza zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakiś należności pieniężnych (Słownik Języka Polskiego - www.sjp.pwn.pl).

W przypadku umorzenia długu nie dochodzi zatem do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji, poprzez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części. Celem umorzenia długu jest w tej sytuacji rezygnacja ze ściągania części należności dokonana z woli wierzyciela i za zgodą dłużnika.

Powyższa analiza jednoznacznie wskazuje, że umorzenie wierzytelności, czyli zwolnienie dłużnika z długu przez wierzyciela nie może być w żaden sposób utożsamiane z uregulowaniem należności (uiszczeniem należności przez dłużnika) lub zbyciem w jakiejkolwiek innej formie. W takim przypadku nie wystąpi zatem u wierzyciela obowiązek korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w trybie art. 89a ust. 4 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w przypadku, gdy Spółka na mocy art. 89a ust. 1 ustawy skorzysta z prawa do korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w odniesieniu do należności nieściągalnych, późniejsze umorzenie tych wierzytelności - zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. jak i obecnie - nie spowoduje, że utraci ona to prawo. Umorzenie wierzytelności nie jest bowiem równoznaczne z ich uregulowaniem.

Zaznaczyć należy, że powyższego rozstrzygnięcia dokonano przy założeniu, że Spółka spełni określone w art. 89a ust. 2 warunki wprawiające do skorzystania - w oparciu o art. 89a ust. 1 ustawy - z możliwości korekty podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym zaznaczenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii spełnienia przez Wnioskodawcę warunków do skorzystania z tzw. instytucji „ulgi za złe długi”.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.