INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2012r. (data wpływu 2 maja 2012r.), uzupełnionego pismem z dnia 10 sierpnia 2012r. (data wpływu 16 sierpnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia miejsca dostawy energii elektrycznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia miejsca dostawy energii elektrycznej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 sierpnia 2012r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 31 lipca 2012r. znak: IBPP4/443-290/12/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednym z najdłużej działających domów maklerskich w Polsce. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Działalność Wnioskodawcy obejmuje m.in. usługi maklerskie świadczone na Towarowej Giełdzie Energii SA (dalej: TGE).

TGE jest jedyną w Polsce giełdą towarową energii elektrycznej. Giełda została utworzona w 1999r. a w 2003 roku (jako pierwsza i do tej pory jedyna). TGE uzyskała licencję od Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (obecnie Komisji Nadzoru Finansowego) na prowadzenie giełdy towarowej. Istniejące regulacje prawne i nadzór KNF zapewniają prawidłowe funkcjonowanie rynku i skutecznie zapobiegają ewentualnym patologiom spekulacyjnym.

TGE prowadzi giełdę towarową - zgodnie z przepisami ustawy o giełdach towarowych (Tekst jedn. Dz. U. z 2010r. Nr 48, poz. 84 ze zm.), na której przedmiotem obrotu może być:

• energia elektryczna,
• paliwa ciekłe i gazowe,
• limity wielkości produkcji, w szczególności produkcji elektrycznej,
• limity wielkości emisji zanieczyszczeń,
• prawa majątkowe, których wartości energii elektrycznej, paliw ciekłych lub gazowych, limitów wielkości produkcji lub limitów wielkości emisji zanieczyszczeń.
  
  

Oprócz powyższego, TGE prowadzeni rejestr świadectw pochodzenia dla energii z Odnawialnych Źródeł Energii i z Kogeneracji.

Zgodnie z obowiązującymi na TGE regulaminami, transakcje na TGE mogą być zawierane wyłącznie przez podmioty posiadające status Członka Giełdy. Członkiem Giełdy mogą być domy maklerskie, towarowe domy maklerskie, przedsiębiorstwa energetyczne (posiadające koncesje na wytwarzanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną (dalej: EE)), podmioty będące uprawnionymi odbiorcami (do korzystania z usług przesyłowych), zagraniczne osoby prawne, o których mowa w art. 50 ustawy o giełdach towarowych oraz niebędące towarowymi domami maklerskimi spółki handlowe prowadzące działalność w zakresie obrotu towarami giełdowymi.

Rozliczeniami związanymi z transakcjami na TGE zajmuje się Izba Rozliczeniowa Giełd Towarowych SA (dalej: IRGIT), która pobiera od Członków Giełdy stosowne opłaty rozliczeniowe. W odniesieniu zaś do rozliczeń z tytułu EE, IRGIT zgłasza również te transakcje saldem do Operatora Systemu Przesyłowego (PSE - Operator SA).

W ramach tej działalności, Wnioskodawca - jako zarejestrowany uczestnik TGE (Członek Giełdy) - zawiera transakcje dotyczące kupna lub sprzedaży EE lub praw majątkowych wynikających z certyfikatów wytworzenia energii elektrycznej z Odnawialnych Źródeł Energii (dalej: PE), działając w imieniu własnym lecz na rachunek swoich klientów. Klientami Wnioskodawcy są krajowe i zagraniczne podmioty, głównie pośrednicy w obrocie EE I PE, jak i inne podmioty z branży energetycznej, które nie są jednocześnie Członkami TGE.

Zgodnie z obowiązującym na TGE modelem rozliczeń, stroną transakcji dotyczących EE lub PE, jest zawsze Wnioskodawca (jako Członek Giełdy), który działając w imieniu własnym lecz na rachunek swoich klientów, zawiera transakcje kupna lub sprzedaży EE lub PE. W zależności od rodzaju transakcji (zakup/sprzedaż), Wnioskodawca albo nabywa EE lub PE od swoich klientów (nie będących Członkami TGE), które następnie są oferowane i sprzedawane na TGE, bądź też Wnioskodawca nabywa EE lub PE na TGE (działając w imieniu własnym lecz na rachunek klienta), a następnie odsprzedaje je klientowi - zgodnie z wcześniej przyjętym zleceniem klienta.

W przypadku zatem transakcji sprzedaży EE lub PE na TGE Wnioskodawca najpierw nabywa EE lub PE od klienta, odliczając jednocześnie VAT naliczony od całej wartości transakcji na wystawionych przez klienta fakturach (ewentualnie dokonując samo-naliczenia VAT - w przypadku zagranicznych kontrahentów), następnie zaś Wnioskodawca sprzedaje (za pośrednictwem TGE) EE lub PE wystawiając jednocześnie fakturę VAT na całą wartość EE lub PE i naliczając VAT należny. Transakcje zakupu EE lub PE

W przypadku natomiast transakcji zakupu EE lub PE na TGE, Wnioskodawca zakupuje od TGE EE lub PE w ilości zgodnej z uprzednio przyjętymi zleceniami kupna złożonymi przez klientów i otrzymując od TGE stosowne faktury VAT odlicza w całości VAT naliczony. Następnie zaś, Wnioskodawca odsprzedaje nabytą EE lub PE do klienta, wystawiając na klienta faktury VAT na całą wartość transakcji (w zależności od statusu kontrahenta, na fakturach Wnioskodawca wykazuje VAT według podstawowej stawki, bądź uznaje, że VAT podlega rozliczeniu w kraju siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności przez klienta – w przypadku klientów zagranicznych).

Dodatkowo, Wnioskodawca od każdej transakcji zakupu lub sprzedaży EE lub PE realizowanych na zlecenie klientów pobiera od nich stosowną prowizję. Prowizja ta jest rozliczana i fakturowana odrębnie od samej transakcji zakupu/sprzedaży EE lub PE. Wnioskodawca traktuje należną prowizję jako wynagrodzenie za usługę opodatkowaną według podstawowej stawki VAT. Ewentualnie - w przypadku klientów posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności (uczestniczące w transakcji) poza Polską - Wnioskodawca uznaje, że jej usługi podlegają opodatkowaniu VAT poza Polską i wystawia w takim przypadku faktury bez VAT, wskazując, że podatek zostanie rozliczony przez nabywcę.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 10 sierpnia 2012r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Podmioty, którym sprzedaje energię elektryczną są wyłącznie przedsiębiorcami (krajowymi lub zagranicznymi), czyli podmiotami wykonującymi samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. DM Trigon nie realizuje transakcji dotyczących sprzedaży energii elektrycznej na rzecz osób fizycznych lub podmiotów niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przywołanych wyżej przepisów. Jednocześnie, Spółka wskazuje, że jej klientami nie są organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy - o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.
2. Podmioty, które nabywają od Wnioskodawcy energię elektryczną to przedsiębiorcy, których głównym celem nabywania energii elektrycznej jest jej odsprzedaż w systemie elektroenergetycznym (za pośrednictwem TGE) i u których własne zużycie energii jest nieznaczne lub nie występuje w ogóle.
3. Transakcje realizowane na TGE dotyczące energii elektrycznej dokonywane są wyłącznie w systemie elektroenergetycznym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. - Prawo energetyczne Zgodnie z zasadami przeprowadzania transakcji na TGE, wynikającymi z ogólnego charakteru obrotu energią elektryczną na TGE, energia elektryczna będąca przedmiotem transakcji na TGE znajduje się w polskim systemie elektroenergetycznym, którego operatorem - zgodnie z prawem energetycznym - jest Operator Systemu Przesyłowego, posiadający koncesję na przesyłanie i dystrybucję energii elektrycznej za pomocą sieci przesyłowej na terenie całego kraju (PSE - Operator S.A.). Nie jest zatem możliwe, aby dostawa energii elektrycznej realizowana przez Spółkę (zgodnie ze zleceniem kontrahenta) dokonywana była w ramach TGE poza wskazanym systemem elektroenergetycznym.
4. Dokonywane na jej rzecz dostawy energii elektrycznej (poprzez TGE), realizowane są wyłącznie w systemie elektroenergetycznym, przez który rozumie się system elektroenergetyczny w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. - Prawo energetyczne.
5. Specyfika prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności nie przewiduje żadnego zużycia własnego energii elektrycznej, będącej przedmiotem obrotu realizowanego zgodnie ze zleceniami klientów przez DM Trigon na TGE. Zatem zużycie własne energii elektrycznej, będącej przedmiotem odsprzedaży, a nabywanej w systemie elektroenergetycznym przez Spółkę nie występuje.
   
   

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy w stosunku do transakcji dotyczących EE, realizowanych na rzecz kontrahentów, będących pośrednikami w obrocie energią elektryczną (nabywających EE w celu odsprzedaży), w odniesieniu do ustalenia miejsca opodatkowania VAT, zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, w tym również w razie sprzedaży na rzecz zagranicznych klientów - pośredników (posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Unii Europejskiej lub w krajach trzecich) w sytuacji kiedy z uwagi na aktualne uwarunkowania funkcjonalności systemu elektroenergetycznego i możliwości przesyłu transgranicznego - te zagraniczne podmioty nie mają dostępu do polskiego systemu elektroenergetycznego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do transakcji dotyczących EE, realizowanych na rzecz kontrahentów, będących pośrednikami w obrocie energią elektryczną (nabywających EE w celu odsprzedaży), w odniesieniu do ustalenia miejsca opodatkowania VAT, zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, również w razie sprzedaży na rzecz zagranicznych klientów (posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Unii Europejskiej lub w krajach trzecich) w sytuacji kiedy z uwagi na aktualne uwarunkowania funkcjonalności systemu elektroenergetycznego i możliwości przesyłu transgranicznego - te zagraniczne podmioty nie mają dostępu do polskiego systemu elektroenergetycznego.

Energia elektryczna (EE) jest w rozumieniu przepisów o VAT towarem (zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). W konsekwencji, określenie miejsca świadczenia w przypadku sprzedaży EE podlegać będzie innym regulacjom, niż sprzedaż PE. Przepisy o VAT zawierają jednocześnie stosowne regulacje dotyczące ustalania miejsca opodatkowania VAT transakcji dotyczących dostaw energii elektrycznej. Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów w przypadku m.in. dostawy energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, do podmiotu będącego podatnikiem, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust 2 ustawy o VAT, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, którego głównym celem nabywania energii elektrycznej jest odprzedaż tych towarów w takich systemach lub sieciach dystrybucji i u którego własne zużycie takich towarów jest nieznaczne - miejsce, gdzie podmiot taki posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, do którego dostarczane są te towary - miejsce, gdzie podmiot ten posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, a w przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Omawiany przepis nie dotyczy jednocześnie dostaw energii elektrycznej dokonywanych w inny sposób, niż w sieci elektroenergetycznej.

Przywołana regulacja zgodna jest z przepisem art. 38 ust 1 Dyrektywy VAT, który wskazuje, że w przypadku dostawy do podatnika-pośrednika m.in. energii elektrycznej lub dostawy poprzez sieci dystrybucji energii, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym ten podatnik-pośrednik ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, na rzecz którego dostarczane są towary lub, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. Dyrektywa VAT wskazuje jednocześnie, że "podatnik-pośrednik”, o którym mowa w art. 38 ust. 2 ustawy o VAT oznacza podatnika, którego główna działalność w odniesieniu do zakupu m.in. energii elektrycznej polega na odsprzedaży tych produktów i którego własna konsumpcja tych produktów jest nieznaczna.

Wskazane wyżej przepisy zostały zatem przewidziane dla transakcji dotyczących m.in. dostaw energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym do pośredników, tj. podmiotów, które same nie zużywają nabytej energii, lecz zakupują ją w calu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca pragnie wskazać, że taka właśnie sytuacja ma miejsce w przypadku transakcji realizowanych na rzecz zagranicznych kontrahentów na TGE. Zagraniczni kontrahenci Wnioskodawcy nie nabywają energii elektrycznej za pośrednictwem Wnioskodawcy na TGE w celu jej zużycia, lecz wyłącznie w celu dalszej odsprzedaży tego towaru (najczęściej również za pośrednictwem TGE). Zatem zagraniczni kontrahenci Wnioskodawcy to podmioty o statusie pośredników w obrocie energią elektryczną. Z tego też powodu, do zawieranych z nimi transakcji przez Wnioskodawcę, w odniesieniu do ustalenia miejsca świadczenia, zastosowanie powinien znaleźć przywołany wyżej art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

Wnioskodawca pragnie jednocześnie wskazać, że realizowane przez nią transakcje z zagranicznymi kontrahentami za pośrednictwem TGE są zawsze realizowane w sieci elektroenergetycznej. Zgodnie z zasadami przeprowadzania transakcji na TGE, wynikającymi z ogólnego charakteru obrotu energią elektryczną na TGE, energia elektryczna będąca przedmiotem transakcji na TGE znajduje się w polskim systemie elektroenergetycznym, którego operatorem - zgodnie z prawem energetycznym - jest Operator Systemu Przesyłowego, posiadający koncesję na przesyłanie i dystrybucję energii elektrycznej za pomocą sieci przesyłowej na terenie całego kraju (PSE-Operator SA). Wskazany przepis art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT znajdzie zatem - w ocenie Wnioskodawcy zastosowanie w omawianym przypadku niezależnie od istnienia faktycznych połączeń (sieci) elektroenergetycznych pomiędzy Polską, a krajami, w których klienci Wnioskodawcy posiadają siedzibę (stałe miejsce prowadzenia działalności).

W ocenie Wnioskodawcy, tak jak wskazano we wcześniejszej części uzasadnienia do niniejszego pytania, z samego charakteru transakcji dotyczących EE realizowanych na TGE oraz charakteru funkcjonowania klientów Wnioskodawcy wynika, że omawiane transakcje dotyczące EE realizowane są w systemie elektroenergetycznym. Fakt że podmioty, które za pośrednictwem Wnioskodawcy nabywają EE na TGE mają siedziby (stałe miejsca prowadzenia działalności) w krajach, z którymi polska siec elektroenergetyczna nie ma fizycznych połączeń w żaden sposób nie wpływa na traktowanie na gruncie VAT przedmiotowych transakcji. Jak bowiem wskazano wcześniej, klienci Wnioskodawcy to podmioty pośredniczące w handlu EE, a zatem zawierają one transakcje kupna lub sprzedaży EE na TGE (za pośrednictwem Wnioskodawcy) nie w celu jej zużycia, lecz w celu zawierania dalszych (kolejnych) transakcji kupna lub sprzedaży EE - przy czym cały czas EE będąca przedmiotem transakcji zawieranych przez klientów Wnioskodawcy znajduje się w polskim systemie elektroenergetycznym. W konsekwencji, w odniesieniu do ustalenia miejsca opodatkowania VAT, spełnione są wszystkie przesłanki dla stosowania art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT w przypadku omawianych transakcji. Podobne stanowisko prezentowane jest przez przedstawicieli doktryny („Dyrektywa VAT” K. Sachs, R. Namysłowski, wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2008 r., s. 3251 n.).

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, w stosunku do transakcji dotyczących EE, realizowanych na rzecz kontrahentów, będących pośrednikami w obrocie energią elektryczną (nabywających EE w celu odsprzedaży), w odniesieniu do ustalenia miejsca opodatkowania VAT, zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, również w razie sprzedaży na rzecz zagranicznych klientów (posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Unii Europejskiej lub w krajach trzecich) w sytuacji kiedy z uwagi na aktualne uwarunkowania funkcjonalności systemu elektroenergetycznego i możliwości przesyłu transgranicznego - te zagraniczne podmioty nie mają dostępu do polskiego systemu elektroenergetycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej zwana ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jak stanowi art. 7 ust. 1 i ust. 8 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, gdzie przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy). W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Na tle ww. przepisów sprzedaż energii elektrycznej na gruncie podatku VAT należy uznać za dostawę towarów. Miejsce dostawy towarów zostało określone w art. 22 ustawy. W ust. 1 pkt 5 ww. art. stwierdza się, że miejscem dostawy towarów w przypadku dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej do podmiotu będącego podatnikiem, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6, którego głównym celem nabywania gazu, energii elektrycznej, energii cieplnej lub chłodniczej jest odprzedaż tych towarów w takich systemach lub sieciach dystrybucji i u którego własne zużycie takich towarów jest nieznaczne - miejsce, gdzie podmiot taki posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, do którego dostarczane są te towary - miejsce, gdzie podmiot ten posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, a w przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Powyższa norma ustanawia miejsce dostawy dla sytuacji gdy nabywca jest podmiotem prowadzącym działalność podatnikiem VAT albo też podatnikiem podatku o podobnym charakterze tzn. polskim, z innego państwa członkowskiego albo też z państwa trzeciego z wyjątkiem podmiotu działającego jako organ władzy publicznej. Dla zastosowania tej reguły ustalania miejsca świadczenia konieczne jest nadto, aby ten podatnik występował w charakterze pośrednika lub „handlowca”, tzn. podmiotu, który nabywa energię nie po to, aby ją zużyć na własne potrzeby (poza marginalnym zużyciem), lecz w celu odprzedania dalej za pośrednictwem stosownych systemów.

Jeśli nabywana energia jest odprzedawana poprzez stałe miejsce prowadzenia działalności przez ww. podatnika-nabywcę, wówczas za miejsce dostawy uznaje się miejsce (państwo) położenia stałego miejsca działalności, nawet jeśli jest to miejsce (państwo) inne niż miejsce (państwo), w którym podatnik ma siedzibę. W pozostałych przypadkach miejscem dostawy towarów, o których mowa jest odpowiednio miejsce, gdzie podatnik ma odpowiednio siedzibę albo miejsce zamieszkania.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że opisana sprzedaż przez Wnioskodawcę energii elektrycznej podmiotom pośredniczącym w obrocie energią elektryczną będącymi podatnikami VAT lub podatku o podobnym charakterze będzie podlegała w kraju gdzie podmiot taki posiada siedzibę działalności gospodarczej, miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w zależności dla którego z tych miejsc będzie dostarczana energia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Informuje się jednocześnie, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań 1-5 oraz 7 i 8 zawartych we wniosku zawarta została w odrębnych rozstrzygnięciach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.