2015.02.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-834/14-4/JM
z 23 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2014 r. (data wpływu 17 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia z obowiązku ewidencjowania przy użyciu kasy rejestrującej usług świadczonych przez biuro rachunkowe – jest nieprawidłowe;

prawa do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 usług świadczonych przez biuro rachunkowe – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjowania przy użyciu kasy rejestrującej usług świadczonych przez biuro rachunkowe oraz prawa do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 usług świadczonych przez biuro rachunkowe.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

01-09-2014 roku Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą z kodem PKD 69.20.Z Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe, korzystając ze zwolnienia zawartego w Ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) art. 113 ust. 1.

W okresie do 31-12-2014 Wnioskodawca wykonuje i zamierza wykonywać czynności wymienione w ustawie o doradztwie podatkowym art. 2 pkt:

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielenia im pomocy w tym zakresie; (deklaracje tylko dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą).

Od marca 2015 Wnioskodawca zamierza rozpocząć sporządzenia zeznań podatkowych

PIT-37 oraz deklaracji SD-Z2 i SD-3 dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wypełnianie deklaracji/zeznań podatkowych rocznych przez biuro rachunkowe dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, wyczerpuje przesłankę do utraty zwolnienia ze stosowania kasy fiskalnej na podstawie § 4 pkt 2 lit. h rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 7 listopada 2014 r.) Poz. 1544?
Czy wypełnianie deklaracji zeznań podatkowych rocznych przez biuro rachunkowe dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, wyczerpuje przesłankę do utraty zwolnienia z VAT na podstawie Art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b) Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy wypełnianie deklaracji/zeznań podatkowych dla osób fizycznych nieprowadzących działalności nie powoduje utraty powyższych zwolnień.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

jest nieprawidłowe w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjowania przy użyciu kasy rejestrującej usług świadczonych przez biuro rachunkowe;

jest nieprawidłowe w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 usług świadczonych przez biuro rachunkowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie należało rozstrzygnąć czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią doradztwo, w związku z powyższym w pierwszej kolejności Organ udziela odpowiedzi na pytanie nr 2.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z treści art. 96 ust. 3 ustawy wynika, że podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Z powyższego przepisu wynika zatem fakultatywny charakter rejestracji jako podatnika VAT zwolnionego przez podmioty, które dokonują sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy. Podmioty te – jak wynika z treści zapisów ustawowych – mogą, lecz nie muszą dokonywać zgłoszenia rejestracyjnego.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Powołany przepis został zmieniony art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1662). Skutkiem powyższego wraz z dniem 1 stycznia 2015 r. otrzymał on następujące brzmienie:

„Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.”.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

transakcji związanych z nieruchomościami,
usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
usług ubezpieczeniowych

jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Stosownie do treści art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 1a ustawy).

Art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z treści przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wynika m.in., że prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych oraz sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych, stanowią czynności doradztwa podatkowego.

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 10 sierpnia 2014 r., zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Powyższy przepis został zmieniony art. 3 pkt 1 tiret b ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektórych zawodów regulowanych (Dz. U. z 2014 r., poz. 768) – (dalej: „ustawa nowelizująca”). I tak, na skutek wskazanej nowelizacji, przepis art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, otrzymał z dniem 10 sierpnia 2014 r. następujące brzmienie:

„Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.”.

Jak wynika z powyższej nowelizacji jedynie czynności określone w pkt 1 i pkt 4 przepisu zastrzeżone są dla podmiotów posiadających ustawowe kompetencje. W świetle powyższego czynności określone w pkt 2 i pkt 3 mogą być realizowane przez osoby fizyczne i prawne bez ograniczeń kwalifikacyjnych wymaganych ustawą.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

mają pełną zdolność do czynności prawnych;
nie były skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo skarbowe oraz za przestępstwa określone w rozdziale 9.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą z kodem PKD 69.20.Z Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe, korzystając ze zwolnienia zawartego w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, art. 113 ust. 1. W okresie do 31-12-2014 Wnioskodawca wykonuje i zamierza wykonywać czynności wymienione w ustawie o doradztwie podatkowym art. 2 pkt:

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielenia im pomocy w tym zakresie; (deklaracje tylko dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą).

Od marca 2015 Wnioskodawca zamierza rozpocząć sporządzenia zeznań podatkowych PIT-37 oraz deklaracji SD-Z2 i SD-3 dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy jak i powołane przepisy stwierdzić należy, że działalność Wnioskodawcy w powyższych zakresach stanowi świadczenie usług w zakresie doradztwa, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość odnośnie prawa do skorzystania ze zwolnienia, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi możliwości skorzystania z ww. zwolnienia należy rozstrzygnąć, czy wykonywane czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą miały charakter usług doradczych, które z ww. zwolnienia od podatku VAT nie korzystają.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Świadczenie usług związanych z kompleksową obsługą rachunkowo – księgową należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa (doradztwa podatkowego). Trudno bowiem uznać, że prowadzenie ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych czy sporządzanie zeznań i deklaracji podatkowych nie obejmuje również wskazania postępowania w danej sprawie (udzielenie porady). Wypełnieniu tych obowiązków musi bowiem towarzyszyć co do zasady dokonywanie interpretacji przepisów podatkowych (doradzanie) w konkretnych przypadkach w celu prawidłowego „wypełnienia” księgi czy deklaracji podatkowej. Za wyjątkowe i nie wpisujące się w pojęcie usług w zakresie doradztwa, o którym mowa w ustawie o VAT, można byłoby jedynie uznać takie czynności, które polegałyby na czysto technicznym (bez jakiejkolwiek ich weryfikacji czy przejrzenia dokumentacji) przeniesieniu np. danych z ewidencji do deklaracji.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy zdarzenia przyszłego wskazać należy, że Wnioskodawca nie jest uprawniony do zastosowania względem świadczonych usług rachunkowo-księgowych, zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca realizuje usługi doradztwa podatkowego przewidziane w art. 2 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy o doradztwie podatkowym, skutkiem czego wypełnia negatywne przesłanki zawarte w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b) ustawy. Istotą pracy Wnioskodawcy jest bowiem działalność rachunkowo-księgowa, czego konsekwencją jest wykonywanie czynności wymienionych w art. 2 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym. Tak więc, świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegają na wykonywaniu czynności takich, jak: prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie, sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielenia im pomocy w tym zakresie (deklaracje tylko dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) oraz sporządzenia zeznań podatkowych PIT-37 oraz deklaracji SD-Z2 i SD-3 dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej – co należy uznać, na podstawie art. 2 ustawy o doradztwie podatkowym – za świadczenie usług doradztwa. Te z kolei na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, zostały całkowicie pozbawione prawnej możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego w świetle powołanych przepisów prawa podatkowego oraz mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę przedstawione we wniosku usługi w zakresie działalności gospodarczej z kodem PKD 69.20.Z Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe, są usługami w zakresie doradztwa podatkowego i ich świadczenie wyklucza możliwość skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT i tym samym Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania rejestracji do celów VAT.

Również sporządzanie zeznań podatkowych PIT-37 oraz deklaracji SD-Z2 i SD-3 dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej wyklucza zastosowanie dla Wnioskodawcy zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, gdyż są to czynności w zakresie doradztwa.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej zwolnienia z obowiązku ewidencjowania przy użyciu kasy rejestrującej usług świadczonych przez Wnioskodawcę, należy wskazać, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, od dnia 1 stycznia 2015 r. zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U., poz. 1544).

W myśl § 2 ust. 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Z kolei jak wynika z zapisu § 4 pkt 2 ww. rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług:

przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów,
prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 28 załącznika do rozporządzenia,
doradztwa podatkowego,
związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
- świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
- usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),
fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych

- z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i, świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia (nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

W myśl § 9 ust. 6 cyt. rozporządzenia w przypadku podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2014 r. świadczenie usług, o których mowa w § 4 pkt 2 lit. c-j, którzy przed wykonaniem takiej usługi nie dokonywali sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, świadczenie tych usług jest zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przez okres dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym wykonano taką usługę.

Z powołanych przepisów wynika, że – w kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – zostały przewidziane zwolnienia podmiotowe (§ 3 ww. rozporządzenia), jak i przedmiotowe (§ 2 cyt. rozporządzenia) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika czynności wymienionych w powołanym § 4 ww. rozporządzenia wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i § 3 cyt. rozporządzenia. Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 powoływanego rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca do 31-12-2014 Wnioskodawca wykonywał i zamierza wykonywać czynności wymienione w ustawie o doradztwie podatkowym art. 2. Od marca 2015 zamierza rozpocząć sporządzanie zeznań podatkowych PIT-37 oraz deklaracji SD-Z2 i SD-3 dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W niniejszej interpretacji tut. Organ rozstrzygnął, że Wnioskodawca wykonując usługi takie jak: prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie, sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielenia im pomocy w tym zakresie (deklaracje tylko dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) oraz sporządzenia zeznań podatkowych

PIT-37 oraz deklaracji SD-Z2 i SD-3 dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, będzie świadczył usługi doradztwa podatkowego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ustawy, takie jak: sporządzenia zeznań podatkowych PIT-37 oraz deklaracji SD-Z2 i SD-3 będą podlegały obligatoryjnemu ewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej. W rozpatrywanej sprawie będzie miał bowiem zastosowanie przepis § 4 pkt 2 lit. h cyt. rozporządzenia. Należy jednak wskazać, że ww. obowiązek ewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej nastąpi w terminie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym wykona po raz pierwszy, którąkolwiek z ww. usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin