Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1078/14-2/KS
z 15 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2014 r. (data wpływu 1 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego z leasingu operacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego z leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową, pozarolniczą działalność gospodarczy - usługi rachunkowe. Rozlicza się z podatku dochodowego na zasadach ogólnych prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Nie jest podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej 28.11.2011 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę leasingu operacyjnego na okres 36 miesięcy, której przedmiotem jest samochód osobowy. W okresie obowiązywania tej umowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej. Faktury za raty leasingowe wystawiane przez leasingodawcę, faktury zakupu paliwa, jak również koszty ubezpieczenia tego samochodu stanowiły podatkowe koszty uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej. W listopadzie - 28.11.2014 r. nastąpi wykup tego samochodu za kwotę ustaloną przez leasingodawcę tj. 629 zł. Faktura wykupu zgodnie z zawartą umową będzie wystawiona na firmę, jednak samochód ten nie zostanie uznany za majątek firmy, w związku z czym nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy, ani ewidencji wyposażenia, jak również wartość wykupu nie zostanie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż samochód ten po zakończeniu umowy leasingu będzie wykorzystywany wyłącznie na cele prywatne, nie związane z działalnością gospodarczą. Wydatki na utrzymanie samochodu po dniu wykupu nie będą uznawane za koszty uzyskania przychodu w działalności gospodarczej. Po około roku używania na potrzeby prywatne Wnioskodawczyni zamierza sprzedać ww. samochód.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej tylko w podstawowym okresie obowiązywania umowy leasingu operacyjnego tj. przez 36 m-cy wykupionego z leasingu operacyjnego i przeznaczonego wyłącznie na cele osobiste po dniu wykupu, który w momencie sprzedaży po upływie około roku od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup) stanowi majątek prywatny, nie spowoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni od momentu wykupu i przeznaczenia na cele prywatne samochód nie będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych ani do ewidencji wyposażenia w prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie będą uznawane za koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności jakiekolwiek wydatki z tytułu utrzymania tego samochodu po dniu wykupu. Sprzedaż samochodu jest planowana po upływie około roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi nabycie (wykup) tego samochodu i przeznaczenie na cele prywatne.

Zdaniem Wnioskodawcy przychód ze sprzedaży samochodu jest neutralny podatkowo i nie kwalifikuje się do przychodów, o których mowa w art. 10 ust.1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż samochód ten nie zostanie uznany za majątek firmy, a tym samym nie będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych ani ewidencji wyposażenia w związku z czym nie będzie stanowił jakiegokolwiek majątku firmy w prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedaż samochodu nie wygeneruje również przychodu do celów podatkowych zgodnie z art. 10 ust.1 pkt 8 lit.d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż będzie dokonana po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup) na cele prywatne.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawczyni powołała wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11.12.2013 r. sygn. akt I SA/Po 574/13, który słusznie zauważył, iż zbycia rzeczy nie można zakwalifikować do źródła określonego w art. 10 ust.1 pkt 8 lit.d, jeśli przedmiotem sprzedaży są rzeczy nie będące nigdy wcześniej składnikami majątku ani środkami trwałymi ujętymi w ewidencji środków trwałych. Sąd uznał, iż warunkiem przypisania przychodu ze sprzedaży składnika mienia do źródła w postaci działalności gospodarczej, jest konieczność uznania danego składnika za środek trwały i ujęcia go w ewidencji środków trwałych. Samochód ten ze względu na niską wartość wykupu nie będzie również uznany za składnik majątku w postaci wyposażenia, gdyż zostanie podjęta decyzja o wykorzystywaniu go wyłącznie na cele prywatne, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Umowa leasingu operacyjnego jest rodzajem umowy zbliżonym do najmu, samochód jest do dnia wykupu własnością leasingodawcy, leasingodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych, a więc jest to majątek właśnie leasingodawcy. Jeżeli od momentu wykupu, a tym samym dniu sprzedaży samochodu przez leasingodawcę, samochód osobowy nie będzie wykorzystywany w prowadzonej przeze Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, faktura za wykup zostanie wystawiona na firmę zgodnie z zapisami umowy jednak, w związku z podjęciem decyzji o wykorzystywaniu tego samochodu wyłącznie na cele prywatne, samochód ten nie zostanie uznany za majątek firmy i nie zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych, to przychód ze sprzedaży tego samochodu po upływie co najmniej pół roku od dnia nabycia na cele prywatne, nie będzie przychodem z działalności gospodarczej.

Fakt historycznego wykorzystywania samochodu osobowego w czasie obowiązywania umowy leasingu w działalności gospodarczej, nie stanowi kryterium do zaliczenia przychodu ze sprzedaży tego samochodu wykupionego z leasingu operacyjnego i nieprzeznaczonego na cele prowadzonej działalności gospodarczej, do przychodów z działalności gospodarczej. Ewentualny przychód mógłby powstać na podstawie art. 10 ust.1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyby sprzedaż tego samochodu nastąpiła przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. W związku z powyższym, w przypadku sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu leasingu przeznaczenie na cele osobiste, nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych spółki, po upływie co najmniej pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup) tego samochodu, nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Od momentu wykupu i przeznaczenia na cele prywatne samochód nie będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych ani do ewidencji wyposażenia w prowadzonej działalności gospodarczej oraz nie będą uznawane za koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności jakiekolwiek wydatki z tytułu utrzymania tego samochodu po dniu wykupu. Sprzedaż samochodu jest planowana po upływie około roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi nabycie (wykup) tego samochodu i przeznaczenie na cele prywatne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3, i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:,
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Odrębnym źródłem przychodów, jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
   
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 powołanej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Wymieniony wyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
   
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz treść zacytowanych wcześniej przepisów, a w szczególności art. 14 ust. 2 pkt 1 oraz art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, należy stwierdzić, że ustawodawca w sposób jasny (jednoznaczny) wskazuje, że niezbędne jest spełnienie łącznie trzech przesłanek do uznania przychodu z odpłatnego zbycia środka trwałego wykorzystywanego uprzednio w działalności gospodarczej za przychód z tej działalności:

1. odpłatne zbycie musi dotyczyć środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (przesłanka pierwsza),
2. ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga).
   
3. między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.(przesłanka trzecia).
   
   

Użyte przez ustawodawcę pojęcia w ramach przesłanki pierwszej nie pozostawiają jakichkolwiek dwuznaczności natury interpretacyjnej, gdyż zarówno pojęcie „odpłatne zbycie”, jak też określenie „środek trwały lub wartość niematerialna i prawna” pozostaje dostatecznie zdefiniowane w przepisach prawa. Również w zakresie przesłanki drugiej, tj. konieczności „ujęcia” w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, po odczytaniu zwrotu „ujęcia” prowadzi do jednoznacznych rezultatów.

Według Słownika języka polskiego „ująć” oznacza „sformułować, przedstawić coś w pewien sposób” (http://sjp.pwn.pl). Dlatego też, aby dokonanie odpłatnego zbycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej można było uznać za źródło przychodu, bezwzględnie powinno być poprzedzone uprzednim właściwym „sformułowaniem go – ujęciem” w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Odpłatne zbycie rzeczy może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią. Szczegółowego wskazania, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej dokonuje ustawodawca w powołanym wyżej art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze legalną definicję działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że przychodami uzyskiwanymi z takiej działalności, w tym m.in. z tytułu sprzedaży rzeczy są przede wszystkim te, które pochodzą ze sprzedaży towarów handlowych, kupowanych z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Podkreślić należy, że ustawodawca wyraźnie odróżnia jako odrębne źródło przychodów sprzedaż określonych rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8), wymagając jedynie, aby nie następowało to „w wykonaniu działalności gospodarczej”.

Brak wpisu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pozostaje kwestią o zasadniczym znaczeniu przy dokonywaniu interpretacji omawianych przepisów. Mając na uwadze literalne brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zawiązku z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, sprzedaż składnika majątku, który nie został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, (a który uprzednio był przedmiotem umowy leasingu operacyjnego i został nabyty - wykupiony), nie generuje przychodu z działalności gospodarczej, lecz ewentualnie, przy zachowaniu pozostałych warunków, przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia rzeczy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży samochodu osobowego będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego, lecz nieujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Skutki podatkowe tej sprzedaży należy oceniać w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię samochodu osobowego nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie to czynności ta, o ile nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, nie spowoduje powstania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.