UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia i częściowej darowizny samochodu osobowego wykupionego z leasingu operacyjnego

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. W ramach tej spółki dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą została zawarta umowa leasingu operacyjnego na samochód osobowy w w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zawartej umowie leasingu operacyjnego jako korzystający wskazani byli jej wspólnicy. W okresie trwania umowy leasingu, do kosztów podatkowych były zaliczane raty leasingowe i wydatki związane z eksploatacja samochodu. Po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego za zgodą drugiego wspólnika, Wnioskodawca wykupił samochód osobowy od leasingodawcy z przeznaczeniem na cele osobiste (prywatne, nie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą). Faktura VAT za wykup samochodu została wystawiona przez leasingodawcę na nazwisko Wnioskodawcy, czyli na osobę,fizyczną. Wykupiony samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej, nie został odliczony podatek VAT naliczony, wykazany na fakturze dokumentującej wykup. Po dwóch latach od wykupu (część tego samochodu Wnioskodawca przekazał w formie darowizny swojemu pełnoletniemu synowi. Wartość przedmiotu darowizny strony określiły na 5% wartości tj. 2000 zł. Następnie, po upływie 3 lat, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup) samochodu osobowego, Wnioskodawca planuje jego sprzedaż.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż samochodu osobowego i częściowa darowizna wykupionego z leasingu operacyjnego z przeznaczenie na cele osobiste, nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych spółki, po upływie co najmniej pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup) tego samochodu, nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli faktura za wykup samochodu została wystawiona przez leasingodawcę na osobę fizyczną, a nie na spółkę cywilną samochód nie został ujęty w ewidencji środków trwałych, przeznaczony został na cele osobiste, to przychód ze sprzedaży tego samochodu nie będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przesądza o tym art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że podstawowym warunkiem powstania przychodu jest w przypadku środków trwałych, ujęcie ich w ewidencji środków trwałych. Zdaniem Wnioskodawcy przychód ze sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne stanowi przychód ze zbycia rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit.d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie tego przepisu sprzedaż samochodu osobowego przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie powoduje powstanie przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy. Zatem sprzedaż samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu leasingu operacyjnego i przeznaczonego do celów osobistych, po upływie co najmniej pół roku, licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykupienie), nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy. W związku z tym również darowizna części samochodu przekazana synowi nie spowoduje powstania przychodu, gdyż w momencie przekazania darowizny minęło co najmniej pół roku, licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3, i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: ,
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,
     
     - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).
  
  

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Odrębnym źródłem przychodów, jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
   
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   
   - prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
   
   

Zgodnie z art. 14 ust. 1 powołanej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Wymieniony wyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
   
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi
   
   - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz treść zacytowanych wcześniej przepisów, a w szczególności art. 14 ust. 2 pkt 1 oraz art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, należy stwierdzić, że ustawodawca w sposób jasny (jednoznaczny) wskazuje, że niezbędne jest spełnienie łącznie trzech przesłanek do uznania przychodu z odpłatnego zbycia środka trwałego wykorzystywanego uprzednio w działalności gospodarczej za przychód z tej działalności:

1. odpłatne zbycie musi dotyczyć środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (przesłanka pierwsza),
   
2. ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (przesłanka druga).
   
3. między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.(przesłanka trzecia).
   
   

Użyte przez ustawodawcę pojęcia w ramach przesłanki pierwszej nie pozostawiają jakichkolwiek dwuznaczności natury interpretacyjnej, gdyż zarówno pojęcie „odpłatne zbycie”, jak też określenie „środek trwały lub wartość niematerialna i prawna” pozostaje dostatecznie zdefiniowane w przepisach prawa. Również w zakresie przesłanki drugiej, tj. konieczności „ujęcia” w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, po odczytaniu zwrotu „ujęcia” prowadzi do jednoznacznych rezultatów.

Według Słownika języka polskiego „ująć” oznacza „sformułować, przedstawić coś w pewien sposób” (http://sjp.pwn.pl). Dlatego też, aby dokonanie odpłatnego zbycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej można było uznać za źródło przychodu, bezwzględnie powinno być poprzedzone uprzednim właściwym „sformułowaniem go – ujęciem” w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Odpłatne zbycie rzeczy może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią. Szczegółowego wskazania, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej dokonuje ustawodawca w powołanym wyżej art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze legalną definicję działalności gospodarczej z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że przychodami uzyskiwanymi z takiej działalności, w tym m.in. z tytułu sprzedaży rzeczy są przede wszystkim te, które pochodzą ze sprzedaży towarów handlowych, kupowanych z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Podkreślić należy, że ustawodawca wyraźnie odróżnia jako odrębne źródło przychodów sprzedaż określonych rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8), wymagając jedynie, aby nie następowało to „w wykonaniu działalności gospodarczej”.

Brak wpisu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pozostaje kwestią o zasadniczym znaczeniu przy dokonywaniu interpretacji omawianych przepisów. Mając na uwadze literalne brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zawiązku z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, sprzedaż składnika majątku, który nie został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, (a który uprzednio był przedmiotem umowy leasingu operacyjnego i został nabyty - wykupiony), nie generuje przychodu z działalności gospodarczej, lecz ewentualnie, przy zachowaniu pozostałych warunków, przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia rzeczy.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży samochodu osobowego będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego, lecz nieujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Skutki podatkowe tej sprzedaży należy oceniać w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę samochodu osobowego nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie to czynności ta, o ile nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, nie spowoduje powstania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wskazać należy, że również darowizna przez Wnioskodawcę przedmiotowego samochodu (jego części) na rzecz syna również nie spowoduje powstania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż jest to czynności prawna, która nie ma charakteru odpłatnego.

Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

W przypadku darowizny mamy do czynienia z nieodpłatnym, jednostronnym świadczeniem. W związku z aktem darowizny darczyńca nie otrzymuje żadnych wartości pieniężnych, ani innego przysporzenia majątkowego. Tym samym przekazanie części samochodu w drodze darowizny nie będzie wywoływało skutków podatkowych u darczyńcy. W konsekwencji opisana powyżej czynność prawna będzie dla Wnioskodawcy obojętna podatkowo, co oznacza, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych .

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.