Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-898/14-2/ISZ
z 9 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2014 r. (data wpływu 12 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w informacji podsumowującej świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w informacji podsumowującej świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Bank S.A, ("Bank, "Wnioskodawca") jest bankiem krajowym w rozumieniu ustawy Prawo bankowe, podatnikiem mającym siedzibę w Polsce.

Wnioskodawca należy do Grupy Kapitałowej Banku. 100% akcji Banku należy do Bank A z siedzibą w Niemczech, dalej jako: "B ” lub "B". B jest wiodącym bankiem inwestycyjnym na świecie mającym swoje biura w ponad 70 krajach na świecie.

W Polsce w zakresie bankowości inwestycyjnej B świadczy m.in. usługi w zakresie budowania księgi popytu na akcje swoich klientów (ang. book building, dalej jako: usługa BB). Usługa BB polega na tym, że potencjalni inwestorzy spółki akcyjnej wprowadzanej na giełdę bądź dokonującej emisji nowych akcji bądź spółki zamierzającej sprzedać pakiet akcji posiadanych w innej spółce zapisują się w B na akcje zanim zostanie ostatecznie ustalona cena emisji/sprzedaży (akcje, o których mowa stanowią instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.). Zadeklarowane przez inwestorów subskrypcje na akcje umieszcza się w księdze popytu, którą prowadzi B na rzecz klienta, którym jest spółka akcyjna, która zamierza sprzedać lub wyemitować swoje akcje w ofercie publicznej lub inny podmiot niż spółka akcyjna, który sprzedać posiadane akcje w określonej spółce (dalej: Klienci B).

Zlecana przez Klienta B usługa BB polega na tym, że:

1. B poprzez swoją sieć jednostek na całym świecie kieruje zapytania do potencjalnych inwestorów w sprawie zainteresowania zakupem akcji danego Klienta B;
2. na podstawie złożonych zapisów budowana jest księga popytu (czyli lista inwestorów, którzy są zainteresowani nabyciem akcji danej spółki - Klienta B - po określonej cenie, najczęściej w pewnych widełkach cenowych), dzięki czemu emitent/sprzedający akcje lub gwarant emisji mogą z wyprzedzeniem zmierzyć" wielkość zainteresowania rynku danymi akcjami i ustalić ostateczną ich cenę emisyjną/sprzedaży. Inwestorzy, którzy złożyli swoje zapisy przy budowaniu księgi popytu otrzymują zazwyczaj preferencje przy przydziale danych akcji w dniu emisji lub sprzedaży akcji.
   
   

W ramach usługi BB świadczona przez B jest także usługa budowania tzw. przyspieszonej księgi popytu (ang. accelerated book building, dalej: ABB). Usługa ta jest świadczona wówczas gdy Klient B chce dokonać bardzo szybkiej sprzedaży określonego pakietu akcji. Wówczas B (i zwykle kilku innych brokerów) kierują zapytania do swoich klientów -inwestorów instytucjonalnych ws. zainteresowania nabyciem określonego pakietu akcji za cenę z określonym dyskontem w stosunku do bieżącej ceny rynkowej. B, który organizuje budowę księgi popytu jest zarządcą i prowadzącym księgę, a istotą usługi jest po prostu znalezienie inwestorów zainteresowanych nabyciem akcji Klienta B w bardzo krótkim czasie w porównaniu do budowy zwykłej księgi popytu. W zamian za wykonane usługi BB, w tym w zakresie ABB B otrzymuje prowizję od Klienta B.

W praktyce w wykonanie usługi BB na rzecz Klientów B w Polsce zaangażowane jest B działające poprzez swój oddział w Londynie, który jest główną jednostką B wykonującą tego typu usługi w Europie, w tym w Polsce. Oddział B w Londynie pełni funkcję tzw. Engaged Entity, czyli jest stroną umowy zawieranej z Klientem, otrzymuje bezpośrednio wynagrodzenie od Klienta, wystawia faktury, ponosi główne ryzyka związane z umową i angażuje aktywa niezbędne do realizacji transakcji (personel, zaplecze techniczne). Bank nie jest stroną umowy z Klientem a jego funkcja („origination”) i wkład ma charakter akwizycyjny i administracyjny, tzn. zaangażowani pracownicy Departamentu Bankowości Inwestycyjnej Banku odpowiadają za relacje z danym Klientem, czyli działają w celu zdobycia" kontraktu przez B od danego klienta (pośredniczą w doprowadzeniu do zawarcia umowy na daną usługę: BB lub ABB), a następnie wykonują czynności pomocnicze jak koordynacja prac (spotkań, telekonferencji) między głównym zespołem wykonującym usługę w londyńskim oddziale B a Klientem. Czynności Banku w pierwszej fazie mają charakter akwizycyjny (celem jest zdobycie Klienta na usługę BB), a w zasadniczej części - tylko pomocnicze (o charakterze administracyjnym).

W związku z pełnieniem ww. funkcji "origination" Wnioskodawca partycypuje w przychodach z Transakcji na podstawie globalnej umowy dotyczącej wzajemnych rozliczeń pomiędzy podmiotami z Grupy B i w oparciu o stosowny załącznik do tej umowy regulujący zasady podziału zysku z danego typu Transakcji (ang. revenue sharing agreement - oparte o metodę zysku transakcyjnego w rozumieniu przepisów o cenach transferowych).

Po otrzymaniu zapłaty (czyli uzyskaniu przychodów) od Klienta B londyński oddział B będący stroną umowy z Klientem natychmiast dokonuje podziału uzyskanych przychodów wg ustalonego klucza alokacyjnego na inne zaangażowane w daną transakcję podmioty z Grupy B (w praktyce udział w danej Transakcji może brać wiele jednostek Banku, które będą pośredniczyć w gromadzeniu zapisów od potencjalnych inwestorów, będących ich klientami w danych krajach), w tym Wnioskodawcę. Proces rozliczania tego typu transakcji realizowany jest poprzez specjalny ośrodek rozliczeniowy grupy B po otrzymaniu i zaksięgowaniu zapłaty od klienta. Po otrzymaniu informacji na temat ostatecznej kwoty przychodu przynależnego Bankowi, Bank wystawia fakturę na oddział B w Londynie, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (VAT) zarejestrowanym w Wielkiej Brytanii.

W takiej sytuacji powstaje wątpliwość czy kwota należna za udział w świadczeniu usługi BB (w tym ABB) stanowi wynagrodzenie za usługę, o której mowa w art. 28b ustawy z dnia 11 marca 2004 r., na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej (VAT) w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej (tu: Wielka Brytania) inną niż zwolniona lub opodatkowana stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca i która powinna podlegać wykazaniu przez Bank w informacji podsumowującej (VAT-UE).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota należna za udział w świadczeniu usługi BB (w tym ABB) stanowi wynagrodzenie za usługę, o której mowa w art. 28b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej (VAT) w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej (tu: Wielka Brytania), inną niż zwolniona lub opodatkowana stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca i która powinna podlegać wykazaniu przez Bank w informacji podsumowującej (VAT-UE)?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez Bank powinny zostać uznane za usługi, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podlegające wykazywaniu w informacji podsumowującej VAT-UE.

Za powyższym stanowiskiem przemawiają następujące argumenty:

1. Po pierwsze czynności Banku mieszczą się w pojęciu świadczenia usługi, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Działania Banku mają po prostu charakter podwykonawstwa na rzecz B (oddział B w Londynie) w określonym obszarze, za co zgodnie z Revenue Sharing Agreement należny jest mu udział w zysku ze świadczonej usługi BB (w tym ABB).
2. Skoro usługi Banku stanowią "odpłatne świadczenie usługi" na rzecz oddziału B w Londynie to istotne jest ustalenie czy taka usługa stanowiłaby usługę opodatkowaną inną stawką niż 0% czy też może jednak zwolnioną z VAT, gdyby miejsce świadczenia tej usługi było w Polsce. W tym celu konieczna jest analiza, czy zastosowanie znalazłoby zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, ponieważ usług BB sama w sobie sprowadza się de facto do zapośredniczenia przez B w sprzedaży przez Klienta B swoich akcji, czyli instrumentów finansowych na rzecz inwestorów.
   
   

Tutaj szczegółowej analizy wymaga ustalenie pozycji (roli) Banku przy wykonywaniu usługi BB, tj. za co dokładnie otrzymuje ostatecznie wynagrodzenie Bank.

1. W tym miejscu należy podkreślić, iż Bank nie jest stroną umowy z Klientem B ani z inwestorami jacy dokonują swoich zapisów w księdze popytu. Funkcja origination Banku ogranicza się do działań akwizycyjnych mających na celu zawarcie umowy na usługę BB, a po samym zawarciu umowy między Klientem a londyńskim oddziałem B , do czynności o charakterze pomocniczym nie mającym decydującego wpływu na przebieg i jakość wykonanych usług. Bank nie podejmuje czynności takich jak oferowanie potencjalnym inwestorom akcji Klienta B. Celem działań Banku jest doprowadzenie do zawarcia przez Klienta umowy z B , dopiero na podstawie której usługi świadczy B lub inne niż Bank jednostki B.
2. Czynności Banku nie wpływają zatem bezpośrednio na to czy dany inwestor dokona zapisu i ostatecznego nabycia akcji Klienta B (w tym zakresie główny ciężar spoczywa na oddziale londyńskim B i ewentualnie innych jednostkach B, których traderzy oferują swoim klientom inwestorom możliwość złożenia zapisu i zakupu akcji) - nie można zatem skutecznie twierdzić, iż Bank pośredniczy w obrocie akcjami (instrumentami finansowymi), czyli do kwalifikacji usługi banku zastosowania nie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, ponieważ jak wskazuje Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-453/05: „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy." Bank w przedmiotowym stanie faktycznym dąży do tego aby Klient zawarł z Bankiem umowę na świadczenie usługi BB (lub ABB) a już nie wykonuje pośrednictwa w celu zakupu przez danego inwestora akcji Klienta.
   
   

Z tego względu zasadne wydaje się stanowisko, iż kwota należna Bankowi powinna być uznana za usługę, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT i powinna być wykazywana w informacji podsumowującej VAT-UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

W art. 28a ustawy wskazano, że na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub zobowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika a przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1 i 1a, 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Zgodnie z opisem przedstawionym w stanie faktycznym, Wnioskodawca jest bankiem krajowym w rozumieniu ustawy Prawo bankowe, podatnikiem mającym siedzibę w Polsce. Bank świadczy usługi w związku z pełnieniem funkcji „origination” na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii. Spółka wskazała, że po otrzymaniu informacji na temat ostatecznej kwoty przychodu przynależnego Bankowi, Bank wystawia fakturę na oddział B w Londynie, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (VAT) zarejestrowanym w Wielkiej Brytanii.

Zatem w analizowanej sprawie, miejsce świadczenia usługi wykonywanej przez Wnioskodawcę znajduje się na terytorium Wielkiej Brytanii, zgodnie z art. 28b ustawy.

Należy zauważyć, że sytuacja, w której czynność zrealizowana przez polskiego podatnika nie podlega opodatkowaniu w Polsce nie oznacza, że pozostaje ona całkowicie poza zakresem przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy nakładają na podatnika obowiązek udokumentowania wykonania takiej czynności fakturą oraz w określonych przypadkach obowiązek wykazania takiej transakcji w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT - UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych: usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Jak wynika z powołanego wyżej przepisu art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, polski podatnik VAT zidentyfikowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych w kraju, świadcząc usługi – opodatkowane zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy - dla podatnika unijnego zidentyfikowanego na potrzeby podatku od wartości dodanej (czyli zarejestrowanego do transakcji wewnątrzwspólnotowych), zobowiązany jest wykazać świadczenie tych usług w informacji podsumowującej.

Z przytoczonego art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wynika, że informacja podsumowująca powinna zawierać tylko te usługi świadczone na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej świadczonych na terytorium państwa usługobiorcy innych niż terytorium kraju, które nie są opodatkowane stawką 0% lub zwolnione z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej dla których to obowiązującym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek nakładany na terytorium państwa członkowskiego z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Ustawodawca w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, odnosi się do kwestii opodatkowania nie „polskim” podatkiem VAT, ale podatkiem od wartości dodanej, tj. w miejscu świadczenia usługi. Ten fakt powoduje, że podatnik świadczący usługę, która jest opodatkowana w trybie reverse change przez jego kontrahenta, powinien zweryfikować przepisy obowiązujące w kraju kontrahenta, aby wiedzieć, czy usługa którą świadczy jest zwolniona lub opodatkowana 0% stawką i czy powinien ją w efekcie wykazywać w informacji podsumowującej.

Zatem Bank powinien ustalić, w jaki sposób świadczona przez niego usługa jest opodatkowana w państwie członkowskim, w którym znajduje się miejsce jej świadczenia, tj. w Wielkiej Brytanii.

Podatnik może oprzeć się w tym zakresie na Dyrektywie 2006/112, która wprowadza listę czynności zwolnionych. Należy w tym miejscu wyjaśnić, że opodatkowanie stawką 0% jest inną formą standardowego w Dyrektywie zwolnienia z prawem do odliczenia podatku naliczonego stosowanego w przypadku eksportu towarów czy usług.

Tym samym, dokonując oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy należy stwierdzić, że o ile świadczone przez Bank usługi w związku z pełnieniem funkcji „origination” na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii, nie są opodatkowane stawką 0% lub zwolnione z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej na terytorium Wielkiej Brytanii, to Spółka jest zobowiązana do wykazania świadczenia tych usług w informacji podsumowującej, zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja nie rozstrzyga, czy świadczone przez Bank usługi na rzecz oddziału B w Londynie, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (VAT) zarejestrowanym w Wielkiej Brytanii są zwolnione od podatku od wartości dodanej lub opodatkowane stawką 0%. Podkreślić należy, że zasady opodatkowania przedmiotowych transakcji podlegają regulacjom kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usług (w tym przypadku – Wielka Brytania). A zatem, w niniejszej sprawie to przepisy obowiązujące w Wielkiej Brytanii wskażą również, czy świadczone przez Bank usługi podlegają zwolnieniu z podatku od wartości dodanej albo czy są opodatkowane stawką 0%.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.