Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-886/14-2/BH
z 25 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przychodów Banku związanych z posiadanym przez Bank majątkiem za świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT oraz ich uwzględniania przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przychodów Banku związanych z posiadanym przez Bank majątkiem za świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT oraz ich uwzględniania przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Bank (dalej: „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem z siedzibą w Polsce prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 poz. 1376, z późn. zm.). W ramach prowadzonej działalności bankowej Wnioskodawca oferuje produkty bankowe oraz inne usługi skierowane do szerokiego kręgu klientów.

Większość czynności wykonywanych przez Bank objętych jest zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej „VAT”), co wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz 38-41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej „ustawa o VAT”). Niemniej jednak Bank wykonuje również czynności opodatkowane VAT.

W ramach prowadzonej działalności, Bank osiąga przychody związane z posiadaniem i utrzymywaniem majątku, m.in. środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach prowadzonych przez inne podmioty.

Do powyższych przychodów należą m.in. otrzymane odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej i depozytów utrzymywanych przez Bank na rachunku w banku centralnym, tj. Narodowym Banku Polskim (dalej: „NBP”). NBP, prowadząc politykę pieniężną państwa, nakłada na banki, w tym Wnioskodawcę, obowiązek utrzymywania rezerwy obowiązkowej na rachunkach w NBP. Rezerwę stanowi, wyrażona w złotych, określona część środków pieniężnych zgromadzonych przez Bank w ramach prowadzonej działalności. Wysokość stopy rezerwy obowiązkowej jest ustalana przez Radę Polityki Pieniężnej. Dodatkowo, w ramach realizacji polityki pieniężnej, a mianowicie regulacji płynności oraz przeciwdziałania spadkom krótkookresowych stóp na rynku międzybankowym, NBP oferuje bankom możliwość składania jednodniowego depozytu.

Prowadząc działalność bankową Bank może utrzymywać środki pieniężne także w innych bankach na rachunkach nostro oraz składając depozyty na rynku międzybankowym.

Bank uwzględnia w swoim wyniku finansowym również przychody z tytułu dywidend od posiadanych akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty. W ramach prowadzonej działalności inwestycyjnej Bank nabywa m.in. akcje oraz udziały innych przedsiębiorstw. Z punktu widzenia Banku nabywane akcje/udziały stanowią element jego majątku i zaliczane są do aktywów Banku przeznaczonych do sprzedaży lub jako zabezpieczenie jego pozycji finansowej. Akcje/udziały te nie są nabywane w celu wykonywania przez Bank funkcji zarządczych względem firm emitujących akcje/udziały, a wyłącznie w celu uzyskiwania benefitów finansowych wynikających z faktu posiadania tych akcji/udziałów lub ich odsprzedaży. Bank uzyskuje również przychody w związku z wykupem/umorzeniem lub sprzedażą certyfikatów inwestycyjnych.

W niektórych transakcjach, Bank jest ponadto zobowiązany do składania zabezpieczeń finansowych o charakterze kaucji zwrotnej. Wartość zabezpieczenia pozostaje w majątku Banku, przy czym zabezpieczenia te są oprocentowane w okresie ich utrzymywania i generują przychód odsetkowy dla Banku. Bank może otrzymywać również odsetki od środków utrzymywanych na rachunkach zastrzeżonych.

Reasumując, Bank może otrzymywać następujące przychody związane z posiadaniem i utrzymywaniem określonego majątku:

1. Odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej oraz depozytów utrzymywanych przez Bank na rachunku w NBP;
2. Odsetki i tytułu środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach nostro;
3. Odsetki z tytułu depozytów międzybankowych;
4. Dywidendy z tytułu posiadania akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty;
5. Przychody uzyskiwane w związku z wykupem/umorzeniem lub sprzedażą certyfikatów inwestycyjnych;
6. Odsetki od depozytów zabezpieczających lub kaucji;
7. Odsetki od środków utrzymywanych na rachunkach zastrzeżonych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wskazane w stanie faktycznym przychody związane z posiadanym przez Bank majątkiem stanowią podstawę opodatkowania dla celów VAT oraz uwzględniane być powinny przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT (dalej też: „współczynnik VAT”) na gruncie stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. oraz stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Banku, na gruncie stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. jak i stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., przychody wynikające z własnego majątku nie powinny wpływać na wartość współczynnika VAT, o którym mowa w art. 90 i art. 91 ustawy o VAT. Zdaniem Banku dla potrzeb kalkulacji współczynnika VAT do obrotu nie należy bowiem wliczać przychodów związanych z posiadaniem majątku, jakimi są odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej i depozytów utrzymywanych w NBP, odsetki z tytułu środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach nostro, odsetki z tytułu depozytów międzybankowych, dywidendy z tytułu posiadania akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty, przychody uzyskiwane w związku z wykupem/umorzeniem lub sprzedażą certyfikatów inwestycyjnych, odsetki od złożonych depozytów zabezpieczających lub kaucji, czy też odsetki od środków utrzymywanych na rachunkach zastrzeżonych.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie przepisy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowią, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ponadto przepisy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazują, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Analizując treść art. 5 ust. 1 ustawy o VAT należy zwrócić uwagę na fakt, iż warunkiem dla uznania, że dostawa towaru lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu VAT, jest odpłatny charakter świadczenia.

Przez pojęcie odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług należy zdaniem Banku rozumieć prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru lub odbiorcy usługi (lub od osoby trzeciej), zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji, dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić korzyści majątkowe związane z danym świadczeniem, dopóty świadczenia takiego nie będzie można uznać za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

Ustawa o VAT zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. (art. 29 ust. 1 ustawy), jak i od 1 stycznia 2014 r. (art. 29a ust. 1 ustawy), jako podstawę opodatkowania VAT wskazuje to, co otrzymuje dostawca/usługodawca od nabywcy za dostarczone towary/wykonane usługi, a więc za dokonaną sprzedaż.

Treść przepisów ustawy o VAT pozwala uznać, że przychody uzyskiwane w związku z utrzymaniem majątku i lokatą własnego kapitału (w tym odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej i depozytów utrzymywanych na rachunku w NBP, odsetki z tytułu środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach nostro, odsetki z tytułu depozytów międzybankowych, dywidendy z tytułu posiadania akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty, przychody uzyskiwane w związku z wykupem/umorzeniem lub sprzedażą certyfikatów inwestycyjnych, odsetki od złożonych depozytów zabezpieczających lub kaucji, czy też odsetki od środków utrzymywanych na rachunkach zastrzeżonych) nie będą stanowiły dla Banku wynagrodzenia z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu VAT. W opinii Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że nie stanowią one wynagrodzenia za świadczone przez Bank usługi bankowe.

Z ekonomicznego punktu widzenia wszystkie te czynności mają podobny sens. Natura dochodów uzyskiwanych z tych tytułów wskazuje przede wszystkim na odzwierciedlenie utraty wartości pieniądza w czasie na skutek czynników inflacyjnych, bądź też odzwierciedlenie wyników finansowych osiągniętych przez emitenta danych akcji/udziałów. Nie zmienia tego fakt, że omawiane czynności różnią się między sobą z punktu widzenia m.in. sposobu kalkulacji wysokości wynagrodzenia oraz podmiotów uczestniczących w czynnościach (inne banki czy instytucje finansowe, NBP, spółki akcyjne, fundusze inwestycyjne zamknięte).

Mając powyższe na uwadze, Bank wyraża przekonanie, iż traktowanie z punktu widzenia VAT czynności polegających na utrzymywaniu środków pieniężnych na rachunkach bankowych, na rachunkach zastrzeżonych, na rachunkach rezerwy obowiązkowej lub depozytach w NBP na depozytach międzybankowych, na depozytach zabezpieczających lub w postaci kaucji, czy też w postaci akcji/udziałów/certyfikatów inwestycyjnych powinno być tożsame, tj. nieobjęte zakresem opodatkowania VAT.

Poprawność stanowiska Banku dla stanu faktycznego analogicznego do objętego przedmiotowym wnioskiem została potwierdzona również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 maja 2011 r. (sygn. IPPP2-443-219/11-3/AK). Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż „przychody związane z posiadaniem majątku własnego w postaci odsetek i dywidend, nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie przez Wnioskodawcę usług. Tym samym nie powinny być objęte zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług”.

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, iż przedstawiona powyżej argumentacja znajduje potwierdzenie w stanowiskach prezentowanych przez organy podatkowe, np. w:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 stycznia 2014 r., sygn. IPPP1/443 1101/13-2/AW (dotyczy stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.);
  

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 marca 2014 r., sygn. IPPP3/443-1136/13-3/IG (dotyczy stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. oraz stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.);
  

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 września 2012 r., sygn. IPPP1/443-864/12-2/AW (dotyczy stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.);
  

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 sierpnia 2012 r., sygn. IPPP1/443-608/12-2/IGO (dotyczy stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.);
  

• sygn. IPPP2/443-946/10-2/MM (dotyczy stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.).
  
  
  

Bank stoi na stanowisku, iż skoro wskazane wyżej przychody związane z posiadaniem i utrzymywaniem majątku nie są objęte zakresem opodatkowania VAT, nie powinny one być uwzględniane na potrzeby ustalania podstawy opodatkowania dla celów VAT oraz kalkulacji wartości współczynnika VAT. Analogiczny pogląd wyraził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie we wskazanej powyżej interpretacji indywidualnej z dnia 20 maja 2011 r.(sygn. IPPP2-443-219/11-3/AK), w której stwierdził, iż „stanowisko Wnioskodawcy, że wskazane powyżej przychody związane z posiadanym majątkiem, nie powinny wpływać na potrzeby ustalania obrotu dla celów VAT oraz kalkulacji wartość współczynnika struktury sprzedaży, należało uznać za prawidłowe”.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał”), w którym Trybunał wielokrotnie już stwierdzał, że przychody nieobjęte VAT nie powinny być uwzględniane w proporcjonalnym rozliczaniu podatku naliczonego (tak np. orzeczenia w sprawach C-333/91 Sofitam SA oraz C-142/99 i Foridienne SA i Berginvest SA). Stanowisko Trybunału wskazuje w sposób jednoznaczny, że zarówno w liczniku, jak i w mianowniku współczynnika, zdefiniowanego w art. 19 (1) Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dyrektywa 2006/112/WE), odzwierciedlającego proporcję, należy uwzględniać jedynie transakcje objęte opodatkowaniem VAT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej i depozytów utrzymywanych w NBP, jak również odsetki z tytułu środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach nostro, a także odsetki z tytułu depozytów międzybankowych, odsetki od środków utrzymywanych na rachunkach zastrzeżonych, odsetki z tytułu depozytów zabezpieczających lub kaucji, przychody uzyskiwane w związku z wykupem/umorzeniem lub sprzedażą certyfikatów inwestycyjnych oraz dywidendy z tytułu posiadania akcji/udziałów nie będą stanowiły dla Banku wynagrodzenia tytułem czynności podlegających opodatkowaniu VAT, wobec czego ich wysokość nie powinna stanowić obrotu oraz nie będzie miała wpływu na kalkulację współczynnika VAT, tj. nie powinna być uwzględniana w kalkulacji współczynnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W świetle obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do treści, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 90 ust. 2 ustawy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W świetle art. 90 ust. 3 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu Bank w ramach prowadzonej działalności, osiąga przychody związane z posiadaniem i utrzymywaniem określonego majątku m.in. środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach prowadzonych przez inne podmioty. Bank może otrzymywać następujące przychody związane z posiadaniem i utrzymywaniem określonego majątku:

1. Odsetki z tytułu rezerwy obowiązkowej oraz depozytów utrzymywanych przez Bank na rachunku w NBP;
2. Odsetki i tytułu środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach nostro;
3. Odsetki z tytułu depozytów międzybankowych;
4. Dywidendy z tytułu posiadania akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty;
5. Przychody uzyskiwane w związku z wykupem/umorzeniem tub sprzedażą certyfikatów inwestycyjnych;
6. Odsetki od depozytów zabezpieczających lub kaucji;
7. Odsetki od środków utrzymywanych na rachunkach zastrzeżonych.

Bank ma wątpliwości czy wskazane w stanie faktycznym przychody związane z posiadanym przez Bank majątkiem stanowią podstawę opodatkowania dla celów VAT oraz uwzględniane być powinny przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT na gruncie stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. oraz stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.

Z treści cyt. wyżej art. 29 i art. 29a ustawy wynika, że podstawę opodatkowania określa się w związku z dokonaniem dostawy towarów lub świadczeniem usług. A zatem, aby uznać, czy wskazane w stanie faktycznym przychody związane z posiadanym przez Bank majątkiem stanowią podstawę opodatkowania dla celów VAT należy dokonać analizy czy przychody te stanowią wynagrodzenie Banku z tytułu świadczenia usług.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na uwadze, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy w postaci wynagrodzenia.
  
  
  

Należy też zwrócić uwagę na wyrok w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Dla uznania, że dostawa towaru lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Ustawa nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Jak zauważył TSUE w wyroku w sprawie C-102/86 Apple & Pear Development Council v. Commissioners of Constoms & Excise „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opisanym zdarzeniu Bank otrzymuje przychody w postaci odsetek z tytułu rezerwy obowiązkowej oraz depozytów utrzymywanych przez Bank na rachunku w NBP, odsetek z tytułu środków pieniężnych utrzymywanych na rachunkach nostro, odsetek z tytułu depozytów międzybankowych, odsetek od depozytów zabezpieczających lub kaucji oraz odsetek od środków utrzymywanych na rachunkach zastrzeżonych. Jak wskazano wcześniej, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie podejmuje żadnych czynności, które można uznać za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Nie istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść, zatem w niniejszym przypadku nie występuje wzajemne świadczenie o charakterze ekwiwalentnym. Otrzymywane przez Bank odsetki nie stanowią wynagrodzenia z tytułu świadczenia przez Bank usług, są one jedynie przychodem z tytułu utrzymywania rezerwy obowiązkowej jak również posiadanych depozytów. Również przychodów w postaci dywidendy z tytułu posiadania akcji/udziałów wyemitowanych przez inne podmioty oraz przychodów uzyskiwanych w związku z wykupem/umorzeniem lub sprzedażą certyfikatów inwestycyjnych nie należy traktować jako wynagrodzenia za świadczenie usług.

Ponieważ otrzymywane przychody związane z posiadanym majątkiem nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie przez Wnioskodawcę jakichkolwiek usług, tym samym nie należy ich również uwzględniać przy kalkulacji współczynnika VAT, o którym mowa w art. 90 ustawy. Jak wskazuje art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy ustala się na podstawie uzyskanego obrotu, natomiast przychody jakie otrzymuje Bank, wskazane we wniosku, takim obrotem nie są.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.