2014.11.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-885/14-2/BH
z 25 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem przedstawionej we wniosku metody – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem przedstawionej we wniosku metody.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Bank S.A. (dalej: „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem z siedzibą w Polsce prowadzącym działalność na podstawie ustawy i dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 poz. 1376, z późn. zm.). W ramach prowadzonej działalności bankowej Wnioskodawca oferuje produkty bankowe oraz inne usługi skierowane do szerokiego kręgu klientów.

Większość czynności wykonywanych przez Bank objętych jest zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej „VAT”), co wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz 38-41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej „ustawa o VAT”). Niemniej jednak Bank wykonuje również czynności opodatkowane VAT.

Wskazane powyżej usługi świadczone są przez Bank zarówno na rzecz podmiotów krajowych, tj. rezydentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 826, z późn. zrn.), jak również podmiotów i osób zagranicznych, tj. nierezydentów oraz nierezydentów z krajów trzecich w rozumieniu przepisów prawa dewizowego.

Alokacja podatku VAT naliczonego

W celu świadczenia wymienionych wyżej usług, Bank dokonuje zakupów określonych towarów i usług. Zakupy te dokonywane są na potrzeby ogólnej działalności prowadzonej przez Bank, bądź też dokonywane są na potrzeby określonych obszarów prowadzonej przez Bank działalności (na potrzeby określonych jednostek organizacyjnych Banku, takich jak: oddziały, departamenty, biura, zespoły etc.).

Jednocześnie, w celu jak najlepszego odzwierciedlenia związku ponoszonych kosztów z poszczególnymi obszarami prowadzonej działalności, których one dotyczą, Bank wyodrębnił tzw. miejsca powstawania kosztów (dalej „MPK”).

Bank wyodrębnił następujące typy MPK:

jednostki sprzedażowe (Oddziały, w tym Oddziały Regionalne),
komórki Centrali Banku (m.in. Departamenty, Biura, Zespoły wyodrębnione w ramach Centrali Banku ze względu na funkcję pełnioną w strukturze Banku),
MPK powołane w związku z realizacją określonych projektów.

Bank przyporządkowuje ponoszone wydatki do poszczególnych MPK w taki sposób, aby dany wydatek został alokowany do MPK, w którego działalności jest wykorzystywany.

Bank dokonał klasyfikacji MPK, tj. ustalił zakres wykonywanych przez dany MPK czynności. Na podstawie tego Bank ustalił, które MPK są:

związane wyłącznie ze sprzedażą dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego (dalej: „MPK 23%),
związane wyłączenie ze sprzedażą niedającą prawa do odliczenia podatku naliczonego (dalej: „MPK Zw”),

oraz

określił, które MPK związane są z jedną i drugą sprzedażą (pkt I t pkt II) i których nie można jednoznacznie przyporządkować tylko do jednego rodzaju prowadzonej sprzedaży, tj. MPK, gdzie alokowane wydatki są związane zarówno ze sprzedażą uprawniającą jak i sprzedażą nieuprawniającą do odliczenia podatku naliczonego (dalej: „MPK mieszane”).

Poprzez powiązanie danego zakupu (a tym samym kwoty VAT naliczonego) z konkretnym MPK, Bank określa związek danego wydatku z konkretnym rodzajem prowadzonej sprzedaży tj.

sprzedaży uprawniającej do odliczenia podatku naliczonego,
sprzedaży nieuprawniającej do odliczenia podatku naliczonego, bądź też
do obydwu rodzajów sprzedaży jednocześnie.

W odniesieniu do zakupów alokowanych do MPK 23%, mających związek wyłącznie ze sprzedażą dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego, Bank dokonuje odliczenia podatku naliczonego zgodnie z zasadami ogólnymi.

W konsekwencji w odniesieniu do zakupów alokowanych do MPK Zw, mających związek wyłącznie ze sprzedażą niedającą prawa do odliczenia podatku naliczonego, Bank nie dokonuje odliczenia podatku naliczonego w ogóle.

W odniesieniu do zakupów alokowanych do MPK mieszanych, tj. zakupów, których nie można jednoznacznie przyporządkować wyłącznie do jednego rodzaju sprzedaży, Bank będzie dokonywał odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 90 i art. 91 ustawy o VAT (dalej też: „współczynnik VAT”).

Ponieważ, co do zasady wszystkie wydatki Banku, poprzez ich powiązanie z odpowiednimi MPK, są alokowane do obszarów działalności, w związku z których funkcjonowaniem zostały one poniesione, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że tego typu alokacja może być wykorzystywana do określenia, czy dane zakupy były związane wyłącznie ze sprzedażą dającą prawo do odliczenia, czy wyłącznie ze sprzedażą niedającą takiego prawa, czy też dane zakupy są związane zarówno ze sprzedażą dającą jak i niedającą prawa do odliczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedstawioną powyżej metodologię przyporządkowywania dokonywanych przez Bank zakupów (a tym samym kwot podatku naliczonego) poprzez MPK należy uznać za spełniającą wymogi określone w art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji, prawidłową z punktu widzenia ustalania prawa Banku do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z dokonywanych zakupów w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. oraz w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawioną powyżej metodologię przyporządkowywania dokonywanych przez Bank zakupów (a tym samym kwot podatku naliczonego) poprzez MPK należy uznać za spełniającą wymogi określone w art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji, prawidłową z punktu widzenia ustalania prawa Banku do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z dokonywanych zakupów w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. oraz w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT (art. 86. ust. 1), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Natomiast, jeżeli nie jest możliwe takie wyodrębnienie, podatnik ustala kwotę podatku naliczonego w oparciu o tzw. współczynnik VAT.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy uznać, iż metodologia Banku polegająca na alokacji wydatków (podatku naliczonego) do konkretnego rodzaju sprzedaży (tj. czynności uprawniających do odliczenia podatku naliczonego bądź też sprzedaży nieuprawniającej do takiego odliczenia), poprzez wykorzystanie w tym celu MPK wypełnia wymagania określone w art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Tym samym, przedstawiony powyżej sposób określania prawa Banku do odliczania podatku naliczonego w oparciu o alokację danego wydatku (podatku naliczonego) do konkretnego MPK, w związku z funkcjonowaniem którego został on poniesiony, należy uznać za właściwe przyporządkowanie wydatku do danego rodzaju sprzedaży realizowanej przez Bank.

Poprawność prezentowanego stanowiska, potwierdzona została np. w wyroku z dnia 7 listopada 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 1443/08), w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że „(...) w przypadku zakupów, co do których podatnik nie ma wątpliwości jakiej służą sprzedaży (opodatkowanej czy zwolnionej) wprost należy określić kwoty podatku podlegające odliczeniu i należy kierować się przy tym bezpośrednim związkiem danego zakupu z poszczególnym rodzajem sprzedaży z pominięciem aspektów wykraczających poza granice tego związku. Natomiast w przypadku zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną jednocześnie należy stosować przepisy art. 90 ustawy o VAT odnoszące się do tego rodzaju zakupów (czyli przepis art. 90 ust. 2)”.

Ponadto, na poprawność wskazanego powyżej podejścia wskazuje m.in. stanowisko wyrażone w:

interpretacji indywidualnej z 31 stycznia 2014 wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP3/443-9/14-2/IGo),

interpretacji indywidualnej z 6 lutego 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP3/443-1145/12-2/JK),

interpretacji indywidualnej z 19 grudnia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP2/443-1180/12-2/BH),

interpretacji indywidualnej z 27 marca 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP1/443-80/12-2/PR),

interpretacji indywidualnej z 4 listopada 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP1/443-1521/11-2/AW).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy proponowana przez Bank metodologia rozliczania podatku VAT naliczonego polegająca na przyporządkowywaniu każdego wydatku (podatku naliczonego) do konkretnego rodzaju sprzedaży (tj. sprzedaży uprawniającej do odliczenia podatku naliczonego, sprzedaży nieuprawniającej do takiego odliczenia bądź też do sprzedaży mieszanej) poprzez powiązanie go z konkretnym MPK jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 li. a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, z wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 ustawy o VAT, które w sposób techniczno - prawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do postanowień art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję tę ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zarówno licznik, jak i mianownik proporcji ustalany jest w oparciu o obrót. To z obrotu bowiem wydziela się wartości potrzebne do wyliczenia.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4).

Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu (art. 90 ust. 8).

Jak wskazano wyżej zarówno proporcja ustalana wstępnie, na podstawie danych z poprzedniego roku podatkowego, jak i proporcja ustalana po zakończeniu roku podatkowego w celu korekty odliczonego wcześniej podatku naliczonego, wyliczana jest jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przy czym, przy wyliczeniu proporcji należy brać pod uwagę czynności opodatkowane oraz czynności zwolnione od podatku. Czynności niepodlegające podatkowi VAT jako czynności występujące poza systemem ustawy nie są wliczane do ustalania wskaźnika, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy.

W tym miejscu należy przywołać uchwałę NSA w składzie 7 Sędziów z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 9/10, gdzie wskazano, że: „za w pełni aktualną i trafną należy uznać linię orzeczniczą NSA, z której jednoznacznie wynika, że zawarte w przepisach art. 90 ust. 1 – 3 u.p.t.u. sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia” należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle podatkowi nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku” należy zatem rozumieć jako „czynności zwolnione od podatku” oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia”.

Zatem w liczniku tak ustalonej proporcji uwzględnia się obrót (sprzedaż) z czynności, w związku z którymi przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego, tzn. wartości transakcji, od których – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy – przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. W mianowniku natomiast uwzględnia się całkowity obrót (sprzedaż) uzyskany z czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czyli kwoty z licznika) oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje to prawo, a więc czynności zwolnionych od podatku (czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, tak więc nie uwzględnia się ich w proporcji).

Na podstawie powyższych uregulowań należy stwierdzić, że podatnik dokonujący zakupów towarów i usług wykorzystywanych zarówno do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych od podatku w pierwszej kolejności powinien ustalić, jaka część ponoszonych wydatków związana jest wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi i dokonywać w całości odliczenia podatku naliczonego, a jaka część jest związana z czynnościami zwolnionymi i w tej części nie dokonywać w ogóle odliczenia podatku naliczonego (tj. dokonać tzw. bezpośredniej alokacji podatku naliczonego). Dopiero w sytuacji, gdy dla danych wydatków nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik może zastosować metodę proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Z wniosku wynika, że większość czynności wykonywanych przez Bank objętych jest zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Niemniej jednak Bank wykonuje również czynności opodatkowane podatkiem VAT. W celu świadczenia wymienionych wyżej usług, Bank dokonuje zakupów określonych towarów i usług. Zakupy te dokonywane są na potrzeby ogólnej działalności prowadzonej przez Bank, bądź też dokonywane są na potrzeby określonych obszarów prowadzonej przez Bank działalności (na potrzeby określonych jednostek organizacyjnych Banku, takich jak: oddziały, departamenty, biura, zespoły etc.). Jednocześnie, w celu jak najlepszego odzwierciedlenia związku ponoszonych kosztów z poszczególnymi obszarami prowadzonej działalności, których one dotyczą, Bank wyodrębnił tzw. miejsca powstawania kosztów (dalej „MPK”).

Bank wyodrębnił następujące typy MPK:

jednostki sprzedażowe (Oddziały, w tym Oddziały Regionalne),
komórki Centrali Banku (m.in. Departamenty, Biura, Zespoły wyodrębnione w ramach Centrali Banku ze względu na funkcję pełnioną w strukturze Banku),
MPK powołane w związku z realizacją określonych projektów.

Bank przyporządkowuje ponoszone wydatki do poszczególnych MPK w taki sposób, aby dany wydatek został alokowany do MPK, w którego działalności jest wykorzystywany.

Bank dokonał klasyfikacji MPK, tj. ustalił zakres wykonywanych przez dany MPK czynności. Na podstawie tego Bank ustalił, które MPK są:

związane wyłącznie ze sprzedażą dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego (MPK 23%),
związane wyłączenie ze sprzedażą niedającą prawa do odliczenia podatku naliczonego (MPK Zw),

oraz

określił, które MPK związane są z jedną i drugą sprzedażą (pkt 1 i pkt 2) i których nie można jednoznacznie przyporządkować tylko do jednego rodzaju prowadzonej sprzedaży, tj. MPK, gdzie alokowane wydatki są związane zarówno ze sprzedażą uprawniającą jak i sprzedażą nieuprawniającą do odliczenia podatku naliczonego (MPK mieszane).

Poprzez powiązanie danego zakupu (a tym samym kwoty VAT naliczonego) z konkretnym MPK, Bank określa związek danego wydatku z konkretnym rodzajem prowadzonej sprzedaży tj.

sprzedaży uprawniającej do odliczenia podatku naliczonego,
sprzedaży nieuprawniającej do odliczenia podatku naliczonego, bądź też
do obydwu rodzajów sprzedaży jednocześnie.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że Wnioskodawca, w zdarzeniu opisanym we wniosku, postępuje poprawnie alokując dany wydatek (podatek naliczony) do konkretnego rodzaju sprzedaży (tj. sprzedaży uprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego, sprzedaży nieuprawniającej do takiego odliczenia tj. sprzedaży zwolnionej od podatku bądź też sprzedaży mieszanej), poprzez powiązanie wydatku z funkcjonowaniem konkretnej sfery działalności Banku (miejsca powstawania kosztów).

A zatem stanowisko Banku, że tego typu alokacja może być wykorzystywana do określenia, czy dane zakupy były związane wyłącznie ze sprzedażą dającą prawo do odliczenia, czy wyłącznie ze sprzedażą niedającą takiego prawa (sprzedażą zwolnioną od podatku), czy też dane zakupy są związane zarówno ze sprzedażą dającą jak i niedającą prawa do odliczenia należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin