Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1053/14/MS
z 1 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2014 r. (data wpływu 3 września 2014 r.), uzupełnionym w dniu 17 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki za dzierżawę pojemników i kontenerów pobieranej na podstawie odrębnych umów cywilnoprawnych zawartych z właścicielami nieruchomości na terenie Gminy, z którą jest podpisana jednocześnie umowa na odbiór i zagospodarowanie odpadów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2014 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 17 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki za dzierżawę pojemników i kontenerów pobieranej na podstawie odrębnych umów cywilnoprawnych zawartych z właścicielami nieruchomości na terenie Gminy, z którą jest podpisana jednocześnie umowa na odbiór i zagospodarowanie odpadów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka. z o.o. prowadzi działalność, której głównym przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie wywozu i zagospodarowania odpadów zaklasyfikowanych wg PKWiU z 2008 do grupowania 38.1.

Od 1 lipca 2013 r. na mocy ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, obowiązek pobierania opłat za wywóz odpadów komunalnych spoczął na gminach.

Ustawa określa jednocześnie dla gmin warunki wykonywania działalności w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz warunki udzielania zezwoleń podmiotom świadczącym usługi w zakresie uregulowanym w ustawie Spółka z racji rodzaju wykonywanej działalności, przystąpiła i wygrała kilka przetargów ogłaszanych przez gminy na odbieranie i zagospodarowanie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości zamieszkałych na terenach danych gmin i podpisała z nimi stosowne umowy na wykonanie usługi. W warunkach przetargowych każda z gmin określała przedmiot zamówienia i swoje warunki, na jakich ma być realizowana usługa odbioru i zagospodarowania odpadów tj. obszar działania, ilość mieszkańców, częstotliwość odbioru odpadów, infrastrukturę niezbędną do odbioru odpadów (pojemniki, kontenery, worki).

Spółka składając swoje oferty w przetargach kalkulowała ceny brutto swoich usług w oparciu o działalność prowadzoną w zakresie usług określonych w klasyfikacji PKWiU 38.11.1 oraz 38.11.2 ze stawką podatku VAT 8%, zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Spółka w chwili obecnej ma zawarte z gminami umowy na następujących warunkach: umowa na odbiór i zagospodarowanie odpadów komunalnych od właścicieli posesji prywatnych i spółdzielni mieszkaniowych na terenie gminy, gdzie warunki przetargu wskazywały, że pojemniki lub kontenery zapewnia właściciel nieruchomości przez zakup we własnym zakresie lub wyłoniony w drodze przetargu wykonawca usługi odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych zapewni właścicielom nieruchomości i spółdzielniom mieszkaniowym pojemniki niezbędne do wykonania usługi głównej odbioru odpadów w zamian za opłatę za ich dzierżawę. W tym przypadku usługa odbioru i zagospodarowania odpadów dla gminy jako usługa główna jest fakturowana ze stawką podatku VAT 8%. Jednocześnie na podstawie odrębnych umów cywilnoprawnych zawartych przez Spółkę bezpośrednio z właścicielami nieruchomości i spółdzielniami mieszkaniowymi w tej gminie na opłatę za dzierżawę pojemników (kontenerów) opłata ta jako za usługę pomocniczą do usługi głównej odbioru odpadów jest fakturowana przez Spółkę na ich rzecz ze stawką podatku VAT 8%.

Usługa dzierżawy pojemników i kontenerów została sklasyfikowana w zależności od rodzaju odpadów komunalnych do grupowania PKWiU 38.11.11.0 lub PKWiU 38.11.21.0. Powyższa klasyfikacja usługi dzierżawy pojemników do zbierania odpadów komunalnych została potwierdzona w odpowiedzi Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Głównego Urzędu Statystycznego w Łodzi z dnia 19 lipca 2013 r. - na zapytanie Spółki o prawidłowość zaliczania do ugrupowania PKWiU 38.1 - usług związanych ze zbieraniem odpadów i usługi udostępniania (dzierżawy) pojemników służących wyłącznie do gromadzenia odpadów komunalnych.

W opisanym przypadku głównym warunkiem możliwości wykonania usługi odbioru odpadów komunalnych jest istnienie na posesji odpowiedniej infrastruktury tj. pojemników lub kontenerów, a brak takiej infrastruktury wyłącza możliwość odbioru odpadów komunalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym - do wynagrodzenia za dzierżawę pojemników i kontenerów na podstawie odrębnych umów cywilnoprawnych (zawartych z właścicielami nieruchomości na terenie gminy, z którą jednocześnie podpisana jest umowa na odbiór i zagospodarowanie odpadów) - na podstawie art. 41 ust. 2, poz. 143 i 144 załącznika nr 3 do ustawy oraz art. 146a pkt 2 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług - zastosowanie ma stawka podatkowa VAT w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadne jest stosowanie stawki podatku VAT w wysokości 8% przy fakturowaniu należności za usługę dzierżawy pojemnika lub kontenera bezpośrednio dla właścicieli nieruchomości i spółdzielni mieszkaniowych na terenie gminy, z którą jest jednocześnie podpisana umowa na odbiór i zagospodarowanie odpadów, ponieważ - pomimo zawarcia odrębnych umów - czynność ta jest czynnością pomocniczą w stosunku do świadczenia głównego. Ponadto Ośrodek Klasyfikacji Głównego Urzędu Statystycznego potwierdził prawidłowość zaliczenia usługi dzierżawy pojemników na odpady stałe do grupowania PKWiU 38.1 jako „usługi związane ze zbieraniem odpadów”. Wskazano, że w odrębnych umowach dla właścicieli nieruchomości i spółdzielni mieszkaniowych Spółka zawarła zapisy określające jednoznacznie sposób użytkowania pojemnika (kontenera), w celu wykorzystania go wyłącznie do gromadzenia odpadów komunalnych. Jednocześnie Spółka nie zawiera umów na dzierżawę pojemników (kontenerów) z właścicielami nieruchomości i spółdzielniami mieszkaniowymi, od których nie odbiera odpadów.

Odrębna umowa dzierżawy pojemnika (kontenera) zawierana jest wyłącznie w celu realizacji umowy głównej z gminą i wiąże się w sposób nierozerwalny z usługą świadczoną na rzecz gminy. To gmina określa wykonawcy usługi głównej odbioru i zagospodarowania odpadów ilość i wielkość pojemników jaka ma zostać postawiona do dyspozycji właścicieli nieruchomości i na tej podstawie rozliczana jest wartość usługi jaka powinna być zafakturowana przez jej wykonawcę na rzecz gminy. Dane te są tworzone na podstawie złożonych przez mieszkańców gminy deklaracji na opłatę za gospodarowanie odpadami w oparciu o ilość osób zamieszkałych na danej posesji. Usługa odbioru odpadów świadczona na podstawie umowy z gminą wykonywana jest w sposób ciągły tzn. świadczenie usług odbywa się w sposób powtarzalny, zgodny z harmonogramem wywozu. W ramach umowy z gminą Spółka zobowiązuje się do postępowania w gospodarce odpadami zgodnie z obowiązującym prawem, określającym gospodarowanie odpadami, dostarczenia kontenerów (pojemników) do gromadzenia odpadów, odbioru odpadów w określonym terminie lub zgodnie z harmonogramem wywozów.

Postanowienia końcowe odrębnej umowy dzierżawy przewidują możliwość rozwiązania umowy w trybie pisemnym z zachowaniem 1-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Z możliwości tej Spółka zamierza skorzystać w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia umowy z gminą na odbiór i zagospodarowanie odpadów. Według Spółki usługę dzierżawy pojemnika (kontenera) należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do wykonania usługi zasadniczej oraz do osiągnięcia celu w postaci realizacji umowy na odbiór i zagospodarowanie odpadów, co miała na celu ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Odbiorca usługi, czyli gmina określiła warunki umowy w tym celu, aby jeden podmiot planował i wykonywał całą gospodarkę odpadami - zdaniem Spółki - w tym też wyraża się sens ekonomiczny umowy, a w konsekwencji przedmiotowego świadczenia. Podkreślono również, że czynności składające się na kompleksową usługę odbioru i zagospodarowania odpadów służą jednemu celowi tj. zagospodarowaniu (pozbyciu się) odpadów w taki sposób, aby odbyło się to zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa.

Wszystkie czynności wymienione w umowie z gminą, jak również odrębne umowy z właścicielami nieruchomości na jej terenie na dzierżawę pojemników (kontenerów) w rzeczywistości zmierzają do tego celu, oraz nie są podejmowane w żadnym innym celu. Wskazano jednocześnie, że w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE (wyrok z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96, oraz z dnia 27 października 2005 roku w sprawie C-41/04) podnosi się, iż różne czynności powinny być postrzegane jako jedno świadczenie, w sytuacji gdy jeden lub więcej elementów stanowi usługę zasadniczą, a inne elementy usługę poboczną (pomocniczą).

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska wskazano na wydane interpretacje indywidualne: znak: IPTPP1/443-214/14-2/RG oraz IPTPP1/443-912/13-4/RG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Art. 41 ust. 2 ustawy określa, że dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy wymieniono m.in.:

• w poz. 143 – usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu (PKWiU 38.11.1),
• w poz. 144 – usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu (PKWiU 38.11.2),

Podkreślenia wymaga, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową. Wszelkie wyjątki od tej reguły nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Zgodnie z wyjaśnieniami w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, grupowanie 38.11.11 obejmuje „usługi związane ze zbieraniem odpadów komunalnych innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu”, natomiast pod symbolem 38.11.21 mieszczą się „usługi związane ze zbieraniem odpadów komunalnych innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu”.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony przez Spółkę opis sprawy, należy uznać, iż o ile świadczone przez Spółkę na rzecz właścicieli nieruchomości i spółdzielni mieszkaniowych usługi realizowane w ramach odpłatnej umowy na dzierżawę pojemników, kontenerów, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 38.11.11 lub PKWiU 38.11.21.0, a podana klasyfikacja jest prawidłowa, to usługi te podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 146a pkt 2 i poz. 143 i 144 załącznika nr 3 do ustawy.

Jednocześnie podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowania wskazane w złożonym wniosku. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz.U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.