2015.03.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1205/14/RSz
z 11 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 2 marca 2015 r. (data wpływu 3 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od poniesionych wydatków na imprezę plenerową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od poniesionych wydatków na imprezę plenerową.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 marca 2015 r. (data wpływu 3 marca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 20 lutego 2015 r. znak: IBPP2/443-1205/14/RSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Regionalny Ośrodek Kultury D. (dalej: Wnioskodawca) jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną wpisaną do rejestru Instytucji Kultury pod nr l i prowadzoną przez organizatora na podstawie statutu. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, rozliczającym się proporcją.

Wnioskodawca co rocznie w miesiącu lipcu organizuje koncerty plenerowe (pn. „…”), które nie są „biletowane”, lecz uzyskuje z nich wpływy ze sprzedaży reklam oraz udostępnienie miejsc i powierzchni dla przedsiębiorców, chcących zaprezentować swoje towary, produkty i usługi oraz tych, którzy prowadzą podczas takiej imprezy sprzedaż gastronomiczną (jedzenia, napoje). Wpływy z wymienionej sprzedaży stanowią ok. 60% budżetu imprezy.

Wszystkie przychody osiągane z ww. źródeł podlegają w całości opodatkowaniu podatkiem VAT (wynajem placów, reklamy - 23%). Wysokość wpływów uzależniona jest od atrakcyjności imprezy. Im lepszy koncert, tym wyższe przychody osiągane przez Regionalny Ośrodek Kultury. Sprzedaż jest ściśle powiązana z imprezą masową. Bez koncertów, które są bezpłatne nie zaistniałaby sprzedaż.

W piśmie z 2 marca 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w następujący sposób:

Ad. 1 W ramach realizacji imprez plenerowych (np. „….”) ROK świadczy usługi opodatkowane, na które są wystawiane przez ROK faktury VAT z 23 % stawką VAT dla sponsorów za promocję i reklamę oraz za wynajem powierzchni pod stoiska na sprzedaż towarów tj. artykułów spożywczych, napojów oraz innych towarów świadczone przez firmy podczas trwania imprezy oraz usługi nie podlegające podatkowi VAT – tj. nieodpłatne usługi kulturalne.

Ad. 2 Imprezy plenerowe są otwarte i dostępne nieodpłatnie dla wszystkich zainteresowanych chcących wziąć w nich udział. Uczestnicy tych imprez korzystają za odpłatnością z możliwości zakupu towarów na stoiskach różnych firm, dla których ROK wynajmuje grunt na podstawie faktury VAT.

Ad. 3 Wydatki poniesione w związku z organizacją imprez są dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na ROK.

Ad. 4 W związku z organizacją imprez ROK ponosi w szczególności wydatki na zakup poniższych usług:

obsługę sceny (technika estradowa),
wynajem WC,
wynajem agregatu prądotwórczego,
utrzymanie czystości,
oznakowanie dróg,
zakup koncertu od agencji,
druk plakatów promujących imprezę oraz sponsorów.

Wszystkie te wyżej wymienione wydatki służą zarówno działalności nieodpłatnej oraz sprzedaży opodatkowanej. Albowiem to właśnie na scenie prezenter reklamuje sponsorów, jak również sponsorzy wręczają nagrody zwycięzcom konkursów. Obok sceny wiszą reklamy firm w formie banerów oraz afisze reklamujących imprezę zawierają logo sponsorów.

Ad. 5 ROK nie ma możliwości odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z zakupem usług do imprezy dotyczących działalności opodatkowanej oraz nieodpłatnej. ROK organizując duże imprezy masowe, na które jest wstęp wolny - uzyskuje jednocześnie wpływy ze sprzedaży reklam na tych imprezach oraz udostępnienia miejsc i powierzchni dla przedsiębiorców, chcących zaprezentować swoje towary, produkty i usługi oraz tych, którzy prowadzą podczas takiej imprezy sprzedaż różnego rodzaju upominków oraz zapewniają widzom przekąski i napoje.

Imprezy te nie są „biletowane", ale przychody osiągane z tego źródła podlegają w całości opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem pomimo, iż organizacja imprezy masowej w ramach prowadzonej działalności statutowej nieodpłatnie jest nieopodatkowana, to jednak - poniesione na imprezę wydatki udokumentowane fakturami VAT mają związek z czynnościami opodatkowanymi, tj. usługami reklamowymi oraz wynajmem powierzchni wystawienniczej, za które ROK wystawia faktury z 23% stawką podatku.

ROK nie jest w stanie jednoznacznie określić jaka część podatku naliczonego wiąże się ze sprzedażą opodatkowaną, a jaka część dotyczy działalności nieodpłatnej.

Ad. 6 Na podstawie art. 86 ust. 1 - z uwagi na brak możliwości jednoznacznego przyporządkowania zakupów do działalności odpłatnej - opodatkowanej i nieodpłatnej - ROK przysługuje częściowe prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT od zakupów usług związanych z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT oraz związanych z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko ROK potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu znak I SA/Wr 754/14 z dnia 24.07.2014 r., oraz najnowsze orzecznictwo TS w sprawie Portugal Telecom SGPS SA, ECLI:EU:C:2012:557, w którym stwierdzono, że do zakupów jednocześnie wykorzystywanych do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności. Zatem ROK na tej podstawie uważa, że ma prawo jedynie do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego proporcjonalnie przypadającego na czynności opodatkowane i nieodpłatne.

Polski ustawodawca dopiero w uchwalonej 20 lutego 2015 r. zmianie ustawy o VAT stwierdził, że do podatnika należy określenie sposobu ustalenia zasad/metod odliczenia podatku naliczonego - w przypadku gdy zakupy służą działalności gospodarczej (opodatkowanej) oraz nieodpłatnej. Wnioskodawca uważa zatem, że najwłaściwszą metodą będzie ustalenie udziału procentowego czynności opodatkowanych, tj. wielkości sprzedaży zrealizowanej w związku z organizacją imprezy masowej do całkowitych kosztów tej imprezy udokumentowanych fakturami VAT. Według tak ustalonego udziału procentowego ROK będzie przysługiwać odliczenie podatku naliczonego zawartego w fakturach kosztowych poniesionych na tą imprezę.

Jest bezsporne, że chociaż organizacja imprezy plenerowej w ramach prowadzonej działalności statutowej jest nieopodatkowana, to jednak poniesione na jej organizację i obsługę wydatki mają związek ze sprzedażą opodatkowaną, której ROK by nie zrealizowało - bez organizacji imprezy. Nadto, cała sprzedaż opodatkowana uzyskana z imprezy jest w całości przeznaczona na jej dofinansowanie, zaś wielkość sprzedaży realizowanej w związku z imprezą plenerową zależy bezpośrednio od jej rozmiaru oraz od tego czy jest zorganizowana przy zapewnieniu odpowiedniej oprawy, warunków technicznych oraz znanych wykonawców.

A zatem, istnieje pośredni związek poniesionych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, co na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów daje prawo ROK do proporcjonalnego odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupów poniesionych na organizację imprezy plenerowej, biorąc pod uwagę fakt, że w związku z jej organizacją ROK uzyskało sprzedaż opodatkowaną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT od poniesionych wydatków na imprezę?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że istnieje możliwość odliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy o VAT (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju). Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy.

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury posiadającą osobowość prawną wpisaną do rejestru Instytucji Kultury pod nr l i prowadzoną przez organizatora na podstawie statutu. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca co rocznie w miesiącu lipcu organizuje koncerty plenerowe (pn. „…”), które nie są „biletowane”. Wpływy z wymienionej sprzedaży stanowią ok. 60% budżetu imprezy. Wysokość wpływów uzależniona jest od atrakcyjności imprezy. Im lepszy koncert, tym wyższe przychody osiągane przez Regionalny Ośrodek Kultury. Sprzedaż jest ściśle powiązana z imprezą masową. Bez koncertów, które są bezpłatne nie zaistniałaby sprzedaż. W ramach realizacji imprez plenerowych (np. „…”) ROK świadczy usługi opodatkowane, na które są wystawiane przez ROK faktury VAT z 23% stawką VAT dla sponsorów za promocję i reklamę oraz za wynajem powierzchni pod stoiska na sprzedaż towarów, tj. artykułów spożywczych, napojów oraz innych towarów świadczone przez firmy podczas trwania imprezy oraz usługi nie podlegające podatkowi VAT – tj. nieodpłatne usługi kulturalne. Imprezy plenerowe są otwarte i dostępne nieodpłatnie dla wszystkich zainteresowanych chcących wziąć w nich udział. Uczestnicy tych imprez korzystają za odpłatnością z możliwości zakupu towarów na stoiskach różnych firm, dla których ROK wynajmuje grunt na podstawie faktury VAT.

Wydatki poniesione w związku z organizacją imprez są dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na ROK.

W związku z organizacją imprez ROK ponosi w szczególności wydatki na zakup poniższych usług:

obsługę sceny (technika estradowa),
wynajem WC,
wynajem agregatu prądotwórczego,
utrzymanie czystości,
oznakowanie dróg,
zakup koncertu od agencji,
druk plakatów promujących imprezę oraz sponsorów.

ROK nie ma możliwości odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z zakupem usług do imprezy dotyczących działalności opodatkowanej oraz nieodpłatnej. ROK organizując duże imprezy masowe, na które jest wstęp wolny - uzyskuje jednocześnie wpływy ze sprzedaży reklam na tych imprezach oraz udostępnienia miejsc i powierzchni dla przedsiębiorców, chcących zaprezentować swoje towary, produkty i usługi oraz tych, którzy prowadzą podczas takiej imprezy sprzedaż różnego rodzaju upominków oraz zapewniają widzom przekąski i napoje.

Imprezy te nie są „biletowane”, ale przychody osiągane z tego źródła podlegają w całości opodatkowaniu podatkiem VAT.

ROK nie jest w stanie jednoznacznie określić jaka część podatku naliczonego wiąże się ze sprzedażą opodatkowaną, a jaka część dotyczy działalności nieodpłatnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację imprezy plenerowej.

Należy zaznaczyć, że nie zawsze możliwe jest wskazanie na ścisłe powiązanie podatku naliczonego z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Ważne jest jednak, by związek ten w chwili dokonywania zakupów był oczywisty, a nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej lub planowanej przez niego działalności gospodarczej. Co do zasady więc, odliczeniu powinien podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów nabytych w celu wykonania czynności opodatkowanych.

Zaznaczenia wymaga, że stosownie do regulacji zawartych w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) do zakresu działania gminy należą wszelkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu).

W świetle art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 cyt. ustawy).

Działalność gmin w zakresie kultury, jako zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego, została uregulowana ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 406 ze zm.). Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Z przedstawionych okoliczności bezsprzecznie wynika, że głównym celem organizowania dużych imprez plenerowych dla mieszkańców miasta, jest prowadzenie działalności statutowej, niepodlegającej opodatkowaniu. Zatem w takim przypadku, podatek naliczony od wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na organizacje tych imprez nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ odliczenie podatku naliczonego jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cyt. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej oraz działalności niemającej charakteru gospodarczego.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

W orzeczeniu C-496/11 z 26 września 2012 r. w sprawie Portugal Telecom SGPS SA Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 29 lipca 2014 r. sygn. I SA/Wr 754/14 , w którym Sąd stwierdził, że: „(…) racje ma organ podatkowy, powołując się na treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i wskazując, że prawo do odliczenia VAT z tytułu zakupu usług prawnych przysługuje skarżącemu w części związanej z jego działalnością gospodarczą, zaś w części nie związanej z działalnością gospodarczą podatnika – prawo takie nie przysługuje.”

Wnioskodawca jest zobowiązany do przyjęcia przy odliczeniu podatku VAT naliczonego obiektywnego kryterium zapewniającego, że obliczenie proporcji pomiędzy działalnością gospodarczą a działalnością niemającą charakteru gospodarczego będzie obiektywnie odzwierciedlało część wydatków faktycznie przypadającą odpowiednio na każdy z tych rodzajów działalności. Zatem możliwe jest zastosowanie jakiegokolwiek sposobu rozdziału dokonanych zakupów towarów i usług pod warunkiem jednak, że gwarantuje on najdokładniejsze ustalenie kwoty podatku naliczonego do odliczenia (vide: wyrok TSUE w sprawie C-511/10 – pkt 23 i 24 ).

Zatem, w odniesieniu do zakupów wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem, przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, jednakże tylko w takim zakresie, w jakim zakupy te można przyporządkować do działalności podlegającej VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz dyrektywy 2006/112/WE i związanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że w wyroku C- 515/07 z dnia 12 lutego 2009 r., dotyczącym Stowarzyszenia, które prowadziło działalność opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu, w pkt 34-35, Trybunał zauważył, że „Bezsporny jest fakt, że taka działalność, jak działalność polegająca na tym, że dane stowarzyszenie broni ogólnych interesów swoich członków, nie stanowi działalności „opodatkowanej podatkiem [VAT]” w rozumieniu art. 2 pkt 1 dyrektywy, jeżeli nie polega ona na odpłatnym dostarczaniu towarów lub świadczeniu usług (zob. podobnie wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C-354/03, C-355/03 i C-484/03 Optigen i in., Zb.Orz. s. I 483, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo). Jeśli chodzi o to, czy taką działalność można uznać za wykonywaną „w innych celach” w rozumieniu art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy, należy stwierdzić, że w sprawie C-437/06 Securenta, w której wyrok, zapadły w dniu 13 marca 2008 r., Zb.Orz. s. I 1597, został ogłoszony po złożeniu wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie, Trybunał rozpoznawał między innymi pytanie, w jaki sposób, w przypadku podatnika wykonującego jednocześnie działalność gospodarczą i niemającą charakteru gospodarczego, należy ustalać prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

W tym względzie Trybunał zwrócił uwagę, w pkt 26 tego wyroku, że działalność niemająca charakteru gospodarczego nie należy do zakresu przedmiotowego dyrektywy, wskazując jednocześnie w pkt 28 tego wyroku, że system odliczeń ustanowiony przez dyrektywę dotyczy całej działalności gospodarczej podatnika, niezależnie od jej celów i wyników, pod warunkiem że te ostatnie co do zasady same podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (pkt 36).

W pkt 38 TSUE wskazał, że „Z rozważań tych wynika, że jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane „w celach innych” niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy”.

Ponadto w pkt 40 uzasadnienia wyroku stwierdzono, że „W związku z tym na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 6 ust. 2 lit. a) i art. 17 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do wykorzystywania towarów i usług zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa do celów realizacji czynności innych niż podlegające opodatkowaniu czynności podatnika, a VAT podlegający zapłaceniu z tytułu nabycia towarów i usług dotyczących takich czynności nie podlega odliczeniu”.

Należy również zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06, w którym Trybunał stwierdził, że „Podatek naliczony od wydatków poniesionych przez podatnika nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania szóstej dyrektywy. (…) w przypadku, gdy podatnik wykonuje równocześnie działalność gospodarczą, opodatkowaną lub zwolnioną z podatku, i działalność niemającą charakteru gospodarczego, nienależącą do zakresu stosowania szóstej dyrektywy, odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z emisją akcji i nietypowych cichych udziałów jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy (pkt 30 i 31).

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Niewątpliwie usługi reklamowe oraz wynajmem powierzchni wystawienniczej pod stoiska na sprzedaż towarów, tj. artykułów spożywczych, napojów oraz innych towarów świadczone przez firmy podczas trwania imprezy plenerowych, traktowane są jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zatem zakupione towary i usługi mające bezpośredni związek ze świadczeniem tych usług będą związane z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W konsekwencji z uwagi na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy stosownie do zapisów art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług nabytych celem świadczenia usług opodatkowanych podatkiem VAT.

W niniejszej sprawie zauważyć należy, że opodatkowane przychody z tytułu świadczenia usług reklamowych oraz wynajmu powierzchni wystawienniczej w związku z organizowaniem imprez plenerowych będą miały charakter podrzędny (dodatkowy) w stosunku do podstawowego celu organizowania tej imprezy tj. zaspokojenia potrzeb mieszkańców w zakresie kultury. Wydatki na realizację działalności statutowej Wnioskodawcy (Regionalnego Ośrodka Kultury), nie będą spełniać przesłanek uprawniających do odliczenia podatku naliczonego jako, że nie mają one związku z czynnościami opodatkowanymi, tj. służą szeroko pojętej działalności kulturalnej, co ma służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkańców w tym zakresie. Takie wydatki nie wykazują zatem związku (nie mają przełożenia) na działalność opodatkowaną realizowaną przez Wnioskodawcę. Wskazać należy, że jeżeli określone wydatki mają bezpośredni związek z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, to ewentualne doszukiwanie się pośredniego wpływu tych czynności na działalność opodatkowaną nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia.

W konsekwencji, w ocenie organu, Wnioskodawcy w tym przypadku nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z organizacją imprez, gdyż organizacja tych imprez wiąże się przede wszystkim z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu. Osiąganie w ramach realizacji imprezy również przychodów opodatkowanych, nie może przesądzić o uprawnieniu do realizacji prawa do odliczania podatku naliczonego z wszystkich faktur dokumentujących zakupy dokonane w związku z imprezami.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego istnieje możliwość odliczenia podatku VAT, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.,

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin