Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1008/14-6/TK
z 2 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2014 r. (data wpływu 31 października 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.) oraz 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 28 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia zakończenia działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia zakończenia działalności. Wniosek uzupełniono w dniu 15 stycznia 2015 r. oraz w dniu 28 stycznia 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od roku 1984 prowadzi działalność gospodarczą w zakresie naprawy pojazdów samochodowych (PKD 5020A). W dniu 19 listopada 1982 r. nabył działkę na prawie wieczystego użytkowania pod budowę warsztatu, którą ukończył w roku 1984.

W roku 1996 rozbudował dotychczasowy warsztat do aktualnej powierzchni całkowitej 143 m², w którym prowadzi działalność do dnia dzisiejszego. Dnia 24 marca 2003 r. decyzją Prezydenta Miasta oraz Sądu Rejonowego Wydział Ksiąg Wieczystych dokonano przekształcenia użytkowania wieczystego działki o powierzchni 336 m² w prawo własności.

Wnioskodawca z dniem 8 kwietnia 2009 r. uzyskał prawo do świadczeń emerytalnych.

Na podstawie umowy z dnia 10 września 2012 r. do chwili obecnej wydzierżawia pomieszczenia warsztatowe o powierzchni 107 m².

W całym okresie prowadzonej działalności, od czasu rozbudowy, tj. od roku 1996 do chwili obecnej nie podejmował działań modernizacyjnych budynku ani nie korzystał ze zwolnień lub ulg w rozliczeniu podatku VAT.

Z końcem roku 2014 Zainteresowany przewiduje zamknięcie działalności gospodarczej, co wiąże się z koniecznością rozliczenia podatku od towarów i usług.

W dniu 15 stycznia 2015 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

Wnioskodawca aktualnie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z chwilą zakończenia działalności gospodarczej zamierza przekazać aktem darowizny na rzecz córki całość powierzchni warsztatowej wraz z działką – opisane nieruchomości (działka i budynek warsztatowy) stanowią całość objętą jedną księgą wieczystą.

W uzupełnieniu z dnia 27 stycznia 2015 r. Zainteresowany wskazał, że jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – decyzję w sprawie nadania numeru identyfikacyjnego otrzymał z Urzędu Skarbowego w dniu 17 stycznia 1994 r.

Z tytułu rozbudowy warsztatu w roku 1996, zgodnie z obowiązującymi przepisami o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego za zakup materiałów budowlanych – Zainteresowany korzystał z tego prawa i dokonywał rozliczenia w comiesięcznych deklaracjach. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że od czasu rozbudowy warsztatu, w całym okresie prowadzenia działalności gospodarczej nie podejmował działań modernizacyjnych budynku ani nie korzystał ze zwolnień lub ulg związanych z modernizacją.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionych faktów Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie z zapłacenia podatku od towarów i usług z chwilą zakończenia działalności?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie wskazanych przepisów prawa podatkowego – art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – Zainteresowanemu będzie przysługiwać zwolnienie z zapłacenia podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast stosownie do treści art. 890 § 1 ww. Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego.

Umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie.

Świadczenie na rzecz obdarowanego polega na dokonaniu przysporzenia majątkowego, może w szczególności polegać na przeniesieniu określonych praw z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego (np. prawa własności), na zapłacie określonej sumy pieniężnej, ustanowieniu pewnych praw majątkowych (np. na ustanowieniu służebności osobistej), na zwolnieniu obdarowanego z długu (Zdzisław Gawlik, Komentarz do art. 888 Kodeksu cywilnego, publikacja elektroniczna LEX).

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od roku 1984 prowadzi działalność gospodarczą w zakresie naprawy pojazdów samochodowych. W dniu 19 listopada 1982 r. nabył działkę na prawie wieczystego użytkowania pod budowę warsztatu, którą ukończył w roku 1984.

W roku 1996 rozbudował dotychczasowy warsztat do aktualnej powierzchni całkowitej 143 m², w którym prowadzi działalność do dnia dzisiejszego. Dnia 24 marca 2003 r. dokonano przekształcenia użytkowania wieczystego działki o powierzchni 336 m² w prawo własności.

Wnioskodawca z dniem 8 kwietnia 2009 r. uzyskał prawo do świadczeń emerytalnych.

Na podstawie umowy z dnia 10 września 2012 r. do chwili obecnej wydzierżawia pomieszczenia warsztatowe o powierzchni 107 m².

Z tytułu rozbudowy warsztatu w roku 1996, zgodnie z obowiązującymi przepisami o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego za zakup materiałów budowlanych – Zainteresowany korzystał z tego prawa i dokonywał rozliczenia w comiesięcznych deklaracjach. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że od czasu rozbudowy warsztatu, tj. od roku 1996, w całym okresie prowadzenia działalności gospodarczej nie podejmował działań modernizacyjnych budynku, ani nie korzystał ze zwolnień lub ulg związanych z modernizacją.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – decyzję w sprawie nadania numeru identyfikacyjnego otrzymał z Urzędu Skarbowego w dniu 17 stycznia 1994 r.

Z końcem roku 2014 Zainteresowany przewiduje zamknięcie działalności gospodarczej, co będzie wiązało się z koniecznością rozliczenia podatku od towarów i usług. Z chwilą zakończenia działalności gospodarczej zamierza przekazać aktem darowizny na rzecz córki całość powierzchni warsztatowej wraz z działką – nieruchomość objęta jest jedną księgą wieczystą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zwolnienia z zapłacenia podatku od towarów i usług w przypadku przekazania opisanej nieruchomości aktem darowizny i zakończenia działalności.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towaru – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT – jako wyłączonej spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Z powyższych przepisów wynika, że darowizna opisanej nieruchomości zabudowanej na rzecz córki, ze względu na nieodpłatny charakter czynności, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lecz jedynie przy spełnieniu przesłanki określonej w art. 7 ust. 2 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca, dokonując rozbudowy warsztatu w roku 1996, korzystał z przysługującego Jemu prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu materiałów budowlanych – tak więc przekazanie nieruchomości córce, będzie stanowiło dostawę towarów na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, w związku z tym czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Należy podkreślić, że użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności – może to być czynność zwolniona od podatku.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Ponadto, w przypadku towarów (do których zaliczają się również nieruchomości) może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, o ile zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono – z dniem 1 stycznia 2014 r. – zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że w dniu 19 listopada 1982 r. nabył działkę na prawie wieczystego użytkowania pod budowę warsztatu, którą ukończył w roku 1984. W roku 1996 rozbudował dotychczasowy warsztat do aktualnej powierzchni całkowitej 143 m2, w którym prowadzi działalność do dnia dzisiejszego. Na podstawie umowy z dnia 10 września 2012 r. do chwili obecnej wydzierżawia pomieszczenia warsztatowe o powierzchni 107 m2. Z powyższego wynika, że dostawa nieruchomości dla córki w formie aktu darowizny nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (bowiem jako pierwsze zasiedlenie należy uznać moment oddania nieruchomości w dzierżawę), a także – pomiędzy dostawą nieruchomości a pierwszym zasiedleniem minął okres dłuższy niż 2 lata.

Podsumowując, dostawa nieruchomości na rzecz córki, dokonana w formie aktu darowizny, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak z uwagi na to, że nie będzie ona dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, pomiędzy pierwszym zasiedleniem (datowanym na moment oddania nieruchomości w dzierżawę, tj. na dzień 10 września 2012 r.) a opisaną transakcją przekazania działki wraz z warsztatem upłynął okres dłuższy niż dwa lata i Wnioskodawca nie podejmował działań modernizacyjnych budynku – z chwilą zakończenia działalności i przekazania nieruchomości córce w formie darowizny, Zainteresowany z tytułu tej transakcji będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.