Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-595/14-3/JK3
z 30 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 11 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wypłacanej z holenderskiego systemu ubezpieczeń społecznych (WAO) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2014 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pismem z dnia 7 sierpnia 2014 r. Nr IPTPB2/415-421/14-4/MP Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający na podstawie art. 15 i art. 170 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) przekazał przedmiotowy wniosek z dnia 14 lipca 2014 r. data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 17 lipca 2014 r.), uzupełniony pismem z dnia 2 sierpnia 2014 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 5 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z właściwością do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie – Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił – w drodze ww. rozporządzenia – dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W przypadku Wnioskodawczyni, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydawania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest – w związku z § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

W przedmiotowym wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 1978 r. Wnioskodawczyni mieszka w Niderlandach na stałe. Posiada podwójne obywatelstwo: polskie i niderlandzkie. W Niderlandach przebywa również najbliższa rodzina Wnioskodawczyni: dzieci, które posiadają tylko obywatelstwo niderlandzkie oraz rodzina byłego małżonka. Przez lata Wnioskodawczyni była matką samotnie wychowującą dzieci i z tego tytułu korzystała z odpowiedniej ulgi podatkowej. Wnioskodawczyni w Niderlandach ma krąg przyjaciół i znajomych, ponieważ mieszka tu od 36 lat, ukończyła studia i pracowała. W Polsce nie ma ani bliskiej rodziny, ani nie utrzymuje kontaktów towarzyskich. Ojciec nie żyje, matka i brat mieszkają w Niemczech. Kontakty z przyjaciółmi z lat szkolnych urwały się dawno temu. Poza tym wielu znajomych wyemigrowało za granicę. Przez 21 lat Wnioskodawczyni nie utrzymywała żadnych więzi z Polską, podczas gdy z Niderlandami związała się osobiście i ekonomicznie. W Niderlandach Wnioskodawczyni posiada stale dostępne dla Niej mieszkanie, w którym mieszka wraz z dorosłą córką (syn studiuje). Taki układ jest bardzo ważny z powodu stanu zdrowia Wnioskodawczyni, który wymaga zrozumienia, troski i opieki najbliższych. W Polsce Wnioskodawczyni posiada małe mieszkanie w mieście, które otrzymała w darowiźnie (w 1999 r. ) i dwa domki letniskowe położone w miejscowości wypoczynkowej, obciążone hipoteką (od 2004 r.). W Niderlandach Wnioskodawczyni płaci obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz leczy się. Z uwagi na rodzaj choroby (zespół padaczkowo-depresyjny) leczenie Wnioskodawczyni wymaga regularnych konsultacji z lekarzem prowadzącym oraz wsparcia rodziny i przyjaciół.

Konta bankowe Wnioskodawczyni posiada zarówno w Niderlandach jak i w Polsce. Na rachunek bankowy w Niderlanach wpływa miesięcznie główne źródło dochodu Wnioskodawczyni: świadczenia rentowe. Rachunek bankowy w Polsce potrzebny jest do spłaty kredytu hipotecznego. Głównym źródłem dochodu Wnioskodawczyni jest świadczenie rentowe w Niderlandach, od którego płaci w Niderlandach podatki. Jest to tzw. „WAO uitkering” przyznane na podstawie niderlandzkiej ustawy o ubezpieczeniu niepełnosprawności” i należne pracownikom, którzy stali się niezdolni do pracy przed rokiem 2004. Wypłata tych świadczeń jest warunkowa, tzn. zależy od okresowych kontroli stanu zdrowia. Obowiązkiem Wnioskodawczyni jest nie tylko stawiać się na takie kontrole, ale również czynić wysiłki zmierzające do ewentualnego powrotu na rynek pracy. Dlatego też Wnioskodawczyni zdecydowała się na podjęcie studiów podyplomowych, które miały na celu sprawdzenie umiejętności uczenia się nowego materiału oraz nabycie innego zawodu. Ze względu na ten cel, w okresie studiów w Polsce, Wnioskodawczyni pojęła dodatkowo pracę jako lektor języka niderlandzkiego. Praca ta wykonywana na umowę o dzieło i umowę zlecenia przyniosła symboliczny dochód dodatkowy, który pozwolił na pokrycie kosztów związanych ze studiami. Sama praca natomiast dostarczyła Wnioskodawczyni ważnego doświadczenia w nauczaniu różnych grup wiekowych. Z przychodów w Polsce Wnioskodawczyni rozliczyła się w Polsce. W okresie studiów i pracy w Polsce, tj. w okresie od 1 sierpnia 2011 r. do 30 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni nie przebywała w Polsce w sposób ciągły. Studia miały charakter zaoczny, a umowy o dzieło i zlecenie pozwalały na elastyczność w układaniu zajęć. Wnioskodawczyni mogła sobie pozwolić na częste powroty do Niderlandów. Poza tym, w 2011 r. i w 2013 r. nie było konieczności przebywania w Polsce dłużej niż 183 dni. Jedynie w 2012 r. Wnioskodawczyni musiała przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni. Po ukończeniu studiów Wnioskodawczyni wróciła do domu w Wageningen. Wnioskodawczyni miała problemy zdrowotne spowodowane z nadmiernym stresem związanym z pisaniem pracy dyplomowej i z pracą jako lektor. Potrzebowała pomocy lekarskiej oraz wsparcia rodziny i przyjaciół. Jak tylko sytuacja unormowała się Wnioskodawczyni rozpoczęła przygotowania do pisania książki o edukacji korzystając z materiałów dostępnych w Niderlandach. Poza tym Wnioskodawczyni została zaangażowana w przygotowania do ślubu córki, który odbył się w kwietni br. w Niderlandach i w czerwcu br. w Macedonii. Od lipca 2013 r. Wnioskodawczyni ma ponownie nikłe powiązania z Polską. Przyjeżdża tu w celu kontroli korespondencji i załatwienia spraw wymagających jej obecności, albowiem nie ma w Polsce zaufanej osoby, której mogłaby udzielić pełnomocnictwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek w Polsce za lata 2011-2013 od świadczeń rentowych, tzw. „WAO - uitkering”, otrzymywanych w Niderlandach?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Uważa, że nie ma obowiązku płacenia podatku dochodowego od świadczeń rentowych otrzymywanych w Niderlandach, ponieważ mieszka na stałe w Niderlandach. Studia w Polsce oraz związana ze studiami praca miały jedynie czasowy charakter. Po uzyskaniu dyplomu oraz zakończeniu programu nauczania języka niderlandzkiego w Polsce, życie Wnioskodawczyni wróciło do stanu sprzed 1 sierpnia 2011 roku.

Stanowisko takie zajęła po zapoznaniu się z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (PDOF) oraz z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania...(Konwencją), a w szczególności z następującymi przepisami prawnymi:

• art. 3 ust. la ustawy PDOF, art. 3 ust. 2a ustawy PDOF, art. 4a Ustawy PDOF
  
• art. 4 ust. l Konwencji, art. 4 ust. 2 Konwencji, art. 18 ust. l Konwencji.
  
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. la PPOF, za osoby fizyczne, mające miejsce zamieszkania w Polsce uznaje się osoby, które posiadają na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywają na terytorium Polski dłużej niż 183 w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a PDOF, osoby fizyczne, które nie mają na terytorium RP miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium RP.

Natomiast art. 4a PDOF stanowi, że powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, w tym przypadku konwencji podpisanej między Polską a Niderlandami.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce, jak i w Niderlandach, to będzie ona uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego państwa, w którym stale przebywa. Jeżeli zaś dana osoba stale przebywa w obydwu krajach, to osoba ta będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego państwa, z którym jej związki osobiste i ekonomiczne są ściślejsze.

Przy określaniu miejsca zamieszkania dla celów podatkowych powinno się zatem wziąć pod uwagę i rozważyć nie tylko miejsce pobytu, lecz również powiązania osobiste i ekonomiczne.

Tak jak to już Wnioskodawczyni przedstawiła we wniosku, w okresie od 1 sierpnia 2011 r. do 30 czerwca 2013 r., mieszkała w Polsce ze względu na studia podyplomowe, które podjęła w celu przekwalifikowania się i powrotu na rynek pracy w Niderlandach. Pomimo, że w okresie tym przebywała zarówno na terenie Polski, jak i na terenie Niderlandów, to jednak w dalszym ciągu związki osobiste i ekonomiczne z Niderlandami były ściślejsze. W Niderlandach Wnioskodawczyni mieszka od 36 lat, ma mieszkanie, rodzinę i przyjaciół, płaci ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, leczy się oraz posiada stałe źródło dochodu obciążone podatkiem.

Studia w systemie zaocznym, sposób zatrudnienia (umowy o dzieło i zlecenie), jak i rodzaj pracy (nauczanie języka niderlandzkiego) nie wymagały od Wnioskodawczyni stałego pobytu na terenie Polski, wręcz przeciwnie pozwalały na regularne podróże do Niderlandów. W latach 2011 i 2013 pobyt w Polsce z pewnością nie przekroczył 183 dni. Jeżeli chodzi o rok 2012, to liczba dni spędzonych na terenie Polski zależy od sposobu ich podliczania: w sposób ciągły czy łączny. Przy podliczaniu ciągłym, przebywałam w Polsce od 1 stycznia do 30 czerwca i od 10 października do 31 grudnia 2012 roku (czyli 264 dni). Biorąc jednak pod uwagę regularne podróże do Niderlandów, łączny sposób podliczenia dni pobytu w Polsce w 2012 roku wykazałby niewątpliwie liczbę mniejszą niż 183 dni. Nawet jeśliby ten warunek nie został spełniony to, zgodnie z art. 3 ust. 1a, pozostaje jeszcze kwestia kwestia ścisłych powiązań osobistych i gospodarczych z Niderlandami, dochody w Polsce miały jedynie charakter incydentalny i symboliczny, służyły do pokrycia kosztów związanych ze studiami.

Jednocześnie Wnioskodawczyni uważa, że fakt posiadania tytułu prawnego do nieruchomości w Polsce nie powinien stanowić kryterium rozstrzygającego dla uznania Polski za miejsce stałego zamieszkania dla celów podatkowych. Gdyby jednak uznać, że jedna z nieruchomości jakie posiada, może stanowić miejsce zamieszkania w Polsce to, zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt b Konwencji, powinno się też wziąć pod uwagę kwestię związków osobistych i ekonomicznych. A najbliższa rodzina Wnioskodawczyni oraz główne źródło dochodu były i nadal są zlokalizowane w Niderlandach.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2a Ustawy PDOF jak i w świetle art. 4 Konwencji, osoby fizyczne nie mające miejsca zamieszkania na terytorium RP, podlegają tylko ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Jeżeli faktycznym miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni są Niderlandy to powinna opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych na jej terytorium tj. od dochodów z pracy jako lektor języka niderlandzkiego. Natomiast, dochód osiągnięty za granicą, tj. świadczenia rentalne otrzymywane w Niderlandach nie powinny podlegać opodatkowaniu w Polsce. Potwierdza to art. 18 ust. l Konwencji, który stanowi, że emerytury i inne podobne świadczenia (renty) wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w moim przypadku w Niderlandach) w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie (czyli w Niderlandach).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie uregulowania zawarte w umowie podpisanej między Polską a Holandią.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120), w rozumieniu niniejszej konwencji określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiągniętego tylko ze źródeł w tym Państwie.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 2, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

W myśl art. 18 ust. 1 ww. Konwencji, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia, Wnioskodawczyni od 1978 r. mieszka na stałe w Niderlandach. Posiada podwójne obywatelstwo: polskie i niderlandzkie. W Niderlandach przebywa również najbliższa rodzina Wnioskodawczyni: dzieci, które posiadają tylko obywatelstwo niderlandzkie oraz rodzina byłego małżonka. Wnioskodawczyni w Niderlandach ma krąg przyjaciół i znajomych, ponieważ mieszka tu od 36 lat, ukończyła studia i pracowała. W Polsce nie ma ani bliskiej rodziny, ani nie utrzymuje kontaktów towarzyskich. Ojciec nie żyje, matka i brat mieszkają w Niemczech. Kontakty z przyjaciółmi z lat szkolnych urwały się dawno temu. Poza tym wielu znajomych wyemigrowało za granicę. Przez 21 lat Wnioskodawczyni nie utrzymywała żadnych więzi z Polską, podczas gdy z Niderlandami związała się osobiście i ekonomicznie. W Niderlandach Wnioskodawczyni posiada stale dostępne dla niej mieszkanie, w którym mieszka wraz z dorosłą córką (syn studiuje). Taki układ jest bardzo ważny z powodu stanu zdrowia Wnioskodawczyni, który wymaga zrozumienia, troski i opieki najbliższych. W Polsce Wnioskodawczyni posiada małe mieszkanie w mieście, które otrzymała w darowiźnie (w 1999 r. ) i dwa domki letniskowe położone w miejscowości wypoczynkowej, obciążone hipoteką (od 2004 r.). W Niderlandach Wnioskodawczyni płaci obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz leczy się. Konta bankowe Wnioskodawczyni posiada zarówno w Niderlandach jak i w Polsce. Na rachunek bankowy w Niderlanach wpływa miesięcznie główne źródło dochodu Wnioskodawczyni: świadczenia rentowe. Rachunek bankowy w Polsce potrzebny jest do spłaty kredytu hipotecznego. Głównym źródłem dochodu Wnioskodawczyni jest świadczenie rentowe w Niderlandach, od którego płaci w Niderlandach podatki. Jest to tzw. „WAO uitkering” przyznane na podstawie niderlandzkiej ustawy o ubezpieczeniu niepełnosprawności” i należne pracownikom, którzy stali się niezdolni do pracy przed rokiem 2004. Wypłata tych świadczeń jest warunkowa, tzn. zależy od okresowych kontroli stanu zdrowia. Obowiązkiem Wnioskodawczyni jest nie tylko stawiać się na takie kontrole, ale również czynić wysiłki zmierzające do ewentualnego powrotu na rynek pracy. Dlatego też Wnioskodawczyni zdecydowała się na podjęcie studiów podyplomowych. Ze względu na ten cel, w okresie studiów w Polsce, Wnioskodawczyni pojęła dodatkowo pracę jako lektor języka niderlandzkiego. Praca ta wykonywana na umowę o dzieło i umowę zlecenia przyniosła symboliczny dochód dodatkowy, który pozwolił na pokrycie kosztów związanych ze studiami. Z przychodów w Polsce Wnioskodawczyni rozliczyła się w Polsce. W okresie studiów i pracy w Polsce, tj. w okresie od 1 sierpnia 2011 r. do 30 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni nie przebywała w Polsce w sposób ciągły. Studia miały charakter zaoczny, a umowy o dzieło i zlecenie pozwalały na elastyczność w układaniu zajęć. Wnioskodawczyni mogła sobie pozwolić na częste powroty do Niderlandów. Poza tym, w 2011 r. i w 2013 r. nie było konieczności przebywania w Polsce dłużej niż 183 dni. Jedynie w 2012 r. Wnioskodawczyni musiała przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni. Biorąc jednak pod uwagę regularne podróże do Niderlandów, łączny sposób podliczenia dni pobytu w Polsce w 2012 roku wykazałby niewątpliwie liczbę mniejszą niż 183 dni. Wnioskodawczyni wskazuje, że pomimo, że w okresie tym przebywała zarówno na terenie Polski, jak i na terenie Niderlandów, to jednak w dalszym ciągu związki osobiste i ekonomiczne z Niderlandami były ściślejsze. Po ukończeniu studiów Wnioskodawczyni wróciła do Niderlandów.

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego, miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w cyt. art. 4 ust. 2 Konwencji.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Holandią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Zważywszy na ściślejsze powiązania osobiste (dzieci, rodzina, przyjaciele) z Holandią oraz fakt przebywania w Holandii – mi.in z uwagi na problemy zdrowotne i związane z tym leczenie stwierdzić należy, że w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym (tj. lata 2011-2013) Wnioskodawczyni ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Holandią. W Holandii znajduje się centrum Jej życiowej działalności, ocenianej w aspekcie powiązań osobistych i gospodarczych. W Niderlandach Wnioskodawczyni płaci obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Głównym źródłem dochodu Wnioskodawczyni jest świadczenie rentowe w Niderlandach, od którego płaci w Niderlandach podatki. Jest to tzw. „WAO uitkering” .

Pobyt Wnioskodawczyni w Polsce w latach 2011-2013 był związany z podjęciem studiów podyplomowych i w tym czasie bardzo często powracała do Holandii. Zatem nie można uznać, że Wnioskodawczyni przeniosła swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych do Polski.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w latach 2011-2013 Wnioskodawczyni miała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Holandii, zatem podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. podlegała opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W związku z powyższym od renty z Holandii uzyskanej w ww. latach Wnioskodawczyni nie ma obowiązku zapłaty podatku w Polsce.

Podkreślić należy, że tut. organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie objętym zadanym przez Nią pytaniem. W związku z tym nie odniesiono się do kwestii dotyczącej opodatkowania dochodów z pracy w Polsce jako lektor języka niderlandzkiego, ponieważ zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., Nr 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.