Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-406/14-2/KJ
z 11 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania odszkodowania za wywłaszczenie gruntów rolnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania odszkodowania za wywłaszczenie gruntów rolnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność mieszaną, tj. rolniczą i pozarolniczą.

W roku 2001 Spółka nabyła grunty rolne, niezabudowane, oznaczone jako działki nr: (…), na podstawie aktu notarialnego repertorium A nr (…) z dnia (…) 2001 r. Grunty zostały nabyte w celach rolniczych, na powiększenie gospodarstwa rolnego. Zgodnie z wypisem z Rejestru Gruntów Starostwa Powiatowego (…) grunty te są sklasyfikowane jako grunty orne R IV oraz łąki.

Decyzją Wojewody (…) z dnia (…) 2014 r., znak: (…) Spółka została wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa. Wyżej wymienione działki zostały przeznaczone pod budowę dwujezdniowej drogi ekspresowej (…), na odcinku (…).

Zaświadczenie wydane przez Urząd Gminy i Miasta w (…) z dnia (…) 2014 r., znak: (…) jednoznacznie wskazuje, że w „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (…)” przyjętym Uchwałą Rady Miejskiej w (…) z dnia (…) 2000 r., Nr (…) na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej działki (…) położone były na terenie rolnym. Przez cały czas władania grunty podlegały i podlegają podatkowi rolnemu.

W dniu (…) 2014 r. Spółka otrzymała 70% odszkodowania za wywłaszczenie działek, wystawiła fakturę zaliczkową ze stawką zwolnioną. Po uprawomocnieniu się decyzji nr (…) Wojewody (…) zostanie wypłacona pozostała część odszkodowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wywłaszczenie na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem wcześniej nabytych gruntów rolnych na poszerzenie gospodarstwa rolnego podlega podatkowi od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wywłaszczenie wcześniej nabytych nieruchomości rolnych, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego nie podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego.

Zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym.

Ponadto, Spółka wywłaszczenie gruntów rolnych na rzecz Skarbu Państwa traktuje jako sprzedaż nieruchomości rolnych, które w Rejestrze Gruntów Starostwa Powiatowego w (…) sklasyfikowane są jako grunty orne R IV oraz łąki, przez cały czas władania podlegały i podlegają podatkowi rolnemu.

W świetle powyższego spełnione są przesłanki wskazane w cytowanych przepisach wymagane do objęcia sprzedaży (wywłaszczenia) przedmiotowych gruntów zwolnieniem przedmiotowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania odszkodowania za wywłaszczenie gruntów rolnych jest nieprawidłowe.

W przedmiotowej sprawie do rozstrzygnięcia jest kwestia opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych odszkodowania uzyskanego przez Wnioskodawcę za prawo własności nieruchomości (gruntów rolnych) przejętej na realizację celu publicznego – budowę drogi ekspresowej.

Wnioskodawca wywłaszczenie gruntów rolnych na rzecz Skarbu Państwa traktuje jako sprzedaż nieruchomości rolnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane odszkodowanie nie jest opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdyż zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych:

• ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym (art. 2 ust. 4 ustawy – błędnie podany przez Wnioskodawcę jako art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy);
  

• wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego (art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy).
  
  

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy, że odszkodowanie nie jest opodatkowane podatkiem dochodowym, tutejszy Organ uznaje je za nieprawidłowe, gdyż wywłaszczenie nie może być utożsamione ze sprzedażą.

Na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), art. 7 ust. 1 wskazuje jako przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z których ten dochód został osiągnięty. Dochód stanowi nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Ustawa nie zawiera definicji przychodu, precyzując poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wyliczając jakiego rodzaju wartości nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 ustawy). Przepis art. 12 ust. 1 pkt 1 stanowi, że przychodami są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Użycie w przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika lub na jego rachunek bankowy wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

Odszkodowanie to szczególny rodzaj świadczenia, którego celem jest naprawienie szkody. Przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Oznacza to, że w tym zakresie należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody.

W przedmiotowej sprawie zdarzeniem, z którym związane jest odszkodowanie jest wywłaszczenie.

Wywłaszczenie polega na pozbawieniu lub ograniczeniu służącego określonej osobie prawa rzeczowego do oznaczonej rzeczy na mocy indywidualnego aktu prawa.

Wywłaszczenie dotyczące nieruchomości uregulowane jest w rozdziale 4 działu III (art. 112-135) ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce gruntami (Dz. U. z 2014 r., poz. 518, z późn. zm.). Unormowania te umożliwiają władzy publicznej ingerencję w cudzą własność przez ograniczenie lub pozbawienie własności nieruchomości, a także pozbawianie i ograniczanie innych praw do nieruchomości – użytkowania wieczystego i innych praw rzeczowych.

Wywłaszczenie dokonywane na podstawie ww. ustawy:

• przeprowadzane jest w postępowaniu administracyjnym, w indywidualnej sprawie z zakresu administracji publicznej, przez wydanie decyzji (art. 112 ust. 2);
  

• może dotyczyć tylko nieruchomości przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne lub nieruchomości, dla których wydana została ostateczna decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (art. 112 ust. 1);
  

• może nastąpić, tylko jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy (art. 112 ust. 3);
  

• następuje w celu realizacji celu publicznego – jednego z celów wymienionych w art. 6 tej ustawy lub celu publicznego określonego w innej ustawie;
  

• polega na pozbawieniu własności, użytkowania wieczystego lub innego ograniczonego prawa rzeczowego albo na ograniczeniu tych praw;
  

• następuje tylko na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego (nie może nastąpić na rzecz państwowych ani samorządowych osób prawnych, ani innych osób), z tym że ograniczenie wykonywania prawa może nastąpić także na rzecz innych podmiotów realizujących cel publiczny.
  
  

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ww. ustawy wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Jak stanowi przepis art. 128 ust. 1 ww. ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tej nieruchomości. Odszkodowanie ustala starosta (wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej) w decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości, z tym że starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydaje odrębną decyzję o odszkodowaniu w przypadkach, o których mowa w art. 98 ust. 3, art. 106 ust. 1, art. 124-126, a także w przypadku gdy nastąpiło pozbawienie praw do nieruchomości bez ustalenia odszkodowania, a obowiązujące przepisy przewidują jego ustalenie (art. 129 ust. 1 i ust. 5 ww. ustawy).

W tym miejscu należy wskazać, że zasady nabywania nieruchomości pod inwestycje w zakresie dróg publicznych, a także organy właściwe w tych sprawach reguluje ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 687, z późn. zm.).

Stosownie do art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych;
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

–z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a powołanej wyżej ustawy).

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub przebudowy dróg publicznych w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym jest wojewoda, dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa.

Natomiast, zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły. W myśl art. 158 Kodeksu cywilnego, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Sprzedaż jest zatem umową dwustronnie zobowiązującą. Skutkiem zawarcia umowy sprzedaży jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny. Świadczenie jednej strony jest więc odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. W takim ujęciu umowa sprzedaży ma charakter umowy wzajemnej, w odniesieniu do której znajdują zastosowanie ogólne przepisy dotyczące zobowiązań wzajemnych (art. 487 i następne), podczas gdy wywłaszczenie, w szerokim znaczeniu tego słowa, oznacza wszelkie formy ingerencji państwa w prawa własności przysługujące innym podmiotom. Przedmiotem wywłaszczenia jest prawo rzeczowe, a skutkiem przejście prawa na rzecz Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego albo wygaśnięcie prawa bądź ograniczenie wykonywania prawa (zob. Ewa Bończak-Kucharczyk, Komentarz do art. 112 ustawy o gospodarce nieruchomościami, Lex 2011).

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym doszło do wywłaszczenia za odszkodowaniem nieruchomości rolnych, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Na podstawie decyzji Wojewody Spółce przyznano odszkodowanie. Spółka uzyskała zatem, zgodnie z ww. przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód w formie odszkodowania w określonej kwocie pieniędzy.

Zdarzenie to mieści się w ogólnym pojęciu przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Momentem uzyskania tego przychodu jest wynikający z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dzień otrzymania odszkodowania.

Z uwagi na to, że w podatku dochodowym opodatkowaniu podlega dochód, czyli różnica między przychodem a kosztami uzyskania przychodu, Spółka ma prawa odliczyć od przychodu w postaci odszkodowania koszt bezpośrednio związany z tym odszkodowaniem, to jest wydatek na nabycie nieruchomości (oczywiście jeżeli taki wydatek poniosła). Wywłaszczenia bowiem nie dokonanoby, gdyby Spółka nie posiadała nieruchomości. Odszkodowania zaś nie wypłaconoby, gdyby nie wywłaszczono nieruchomości. Zatem wydatek na nabycie nieruchomości jako bezpośrednio związany z uzyskanym przychodem należy zaliczyć do kosztów podatkowych stosując zasady dotyczące kosztów bezpośrednich.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

Z treści art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że ustawodawca określił trzy przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia:

1. podatnik dokonał odpłatnego zbycia nieruchomości w drodze umowy sprzedaży;
2. przedmiotem sprzedaży była całość lub część nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego;
3. w momencie sprzedaży upłynęło 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.
   
   

Skoro zatem wywłaszczenie nie może być utożsamiane ze sprzedażą to w konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie może mieć zastosowania powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy dotyczący zwolnienia przedmiotowego.

Nieprawidłowe jest więc stanowisko Wnioskodawcy, że wywłaszczenie gruntów na rzecz Skarbu Państwa należy traktować jako sprzedaż nieruchomości rolnych i w związku z tym, dochód z tego tytułu nie podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie tutejszego Organu uzyskany dochód z tytułu wywłaszczenia nieruchomości rolnej nie może być również uznany za niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jako dochód uzyskany z działalności rolniczej.

Ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym – art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto wskazać należy, że w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, chyba że ustalenie przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e tej ustawy.

Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych działalność rolniczą definiuje przepis art. 2 ust. 2 ww. ustawy, który stanowi, że jest to działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

–licząc od dnia nabycia.

W myśl ust. 3 działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Działalność prowadzona w gospodarstwie rolnym przez jego właściciela lub posiadacza jest działalnością rolniczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli odpowiada kryteriom definicji, zawartej w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl tego przepisu działalność rolnicza może być prowadzona w dwojaki sposób, polegający na:

• wytwarzaniu produktów roślinnych i zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym, czyli naturalnym, z własnych upraw, hodowli lub chowu, w zakresie wymienionym w przepisie,
  

• hodowaniu roślin i zwierząt nabywanych od innych producentów, przy czym okresy przetrzymywania zakupionych roślin i zwierząt, w celu ich biologicznego wzrostu nie mogą być krótsze od okresów wskazanych w przepisie.
  
  

W oparciu o powyższe, stwierdzić należy, że przychody z działalności rolniczej – poza dochodami z działów specjalnych produkcji rolnej – nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Natomiast naruszenie zakresu działalności rolniczej oraz sposobu w jaki winna być wykonywana, stanowi o konieczności poddania zakresowi przedmiotowemu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodów z czynności, wykraczających poza ustawowy zakres działalności rolniczej. W konsekwencji, działalność pozarolnicza (w tym działy specjalne produkcji rolnej) objęta została podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z powyższych przepisów należy wyimplikować również wniosek, że do przychodów z działalności rolniczej zalicza się wyłącznie przychody bezpośrednio pochodzące z działalności określonej w art. 2 ust. 2 ustawy podatkowej, nie zaś wszelkie przychody związane z tą działalnością.

W tym kontekście należy mieć na względzie również stanowisko prezentowane przez sądy administracyjne, w tym pogląd:

• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie zawarty w wyroku z dnia 22 listopada 2007 r. – sygn. akt I SA/Sz 277/07, że nie są przychodami z działalności rolniczej ani przychody pośrednio związane z prowadzeniem działalności rolniczej, ani też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej, niezależnie od tego, czy osoba uzyskująca przychody jest rolnikiem, czy też nie;
  

• Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarty w wyroku z dnia 6 sierpnia 2010 r. – sygn. akt II FSK 746/09, w który stwierdził m.in., że zastosowany przez ustawodawcę zabieg legislacyjny nakazuje odczytywać treść art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bezpośrednio w powiązaniu z ust. 2 tego artykułu, który w sposób precyzyjny i wyczerpujący (zamknięty) określa zakres i charakter działalności rolniczej. Najogólniej polegającej na wytwarzaniu produktów roślinnych i zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym lub przetrzymywaniu (hodowli) zakupionych zwierząt i roślin przez określone w ustawie okresy minimalne. Ponadto zawarty w art. 2 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy zwrot normatywny „przychodów z działalności rolniczej” oznacza, że ustawodawca odwołuje się w nim do efektów działalności rolniczej (jej przychodów), a nie do działalności rolniczej jako takiej. W związku z tym omawianym zwolnieniem przedmiotowym, którego zakresu nie można interpretować rozszerzająco, objęte są tylko te czynności (zdarzenia gospodarcze), które zostały wprost wymienione w art. 2 ust. 2 tej ustawy. Sąd podniósł także, że przychody z czynności wykraczających poza ustawowo zdefiniowany zakres działalności rolniczej należy traktować jako przychody z innych źródeł przychodów (pozarolniczych), podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
  
  

Jednocześnie, biorąc pod uwagę fakt, że Spółka prowadzi działalność rolniczą i pozarolniczą, a zatem stosuje się do niej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wskazać na treść art. 17 ust. 1 pkt 4e ww. ustawy, zgodnie z którym wolne od podatku są dochody podatników z działalności pozarolniczej, w tym z działów specjalnych produkcji rolnej – w części przeznaczonej na działalność rolniczą, o której mowa w art. 2 ust. 2, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy, a w razie rozpoczęcia działalności – w pierwszym podatkowym roku tej działalności udział przychodów z działalności rolniczej, ustalonych zgodnie z art. 12-14, powiększonych o wartość zużytych do przetwórstwa rolnego i spożywczego surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, stanowił co najmniej 60% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności.

W myśl art. 17 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ustalaniu udziału, o którym mowa w ust. 1 pkt 4e, w kwocie przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności nie uwzględnia się przychodów uzyskanych:

1. w związku z regulowaniem zobowiązań wobec Agencji Nieruchomości Rolnych wierzytelnościami nabytymi od wierzycieli tej Agencji;
2. ze sprzedaży produktów produkcji rolnej nabytych przez spółdzielnie zajmujące się produkcją rolną od członków tych spółdzielni – w części odpowiadającej cenie nabycia tych produktów.
   
   

Natomiast treść art. 17 ust. 1b ww. ustawy wskazuje, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów (…).

Prawo do zwolnienia z opodatkowania ww. dochodów nie jest zatem ograniczone żadnym terminem wydatkowania środków na wskazane cele. Jednak w razie wykorzystania dochodu niezgodnie z celem uprawniającym do zwolnienia podatnik obowiązany jest uiścić podatek dochodowy od całości lub odpowiedniej części dochodu uprzednio objętego deklaracją. Stosownie bowiem do art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy korzystający ze zwolnienia, którzy uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele uprawniające do zwolnienia i dochód ten wydatkowali na inne cele, są obowiązani uiścić należny podatek od tego dochodu, bez wezwania, do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku (…).

A zatem, jeżeli dochód uzyskany z tytułu wywłaszczenia nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego – o jakim mowa w przedmiocie sprawy – zostanie przeznaczony i wydatkowany na działalność rolniczą oraz udział przychodów z działalności rolniczej, ustalonych zgodnie z art. 12-14, powiększonych o wartość zużytych do przetwórstwa rolnego i spożywczego surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej i zwierzęcej, stanowić będzie w roku poprzedzającym rok podatkowy co najmniej 60% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności, to korzystać będzie ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując dochód uzyskany przez Spółkę z tytułu odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego będzie zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile zostaną spełnione przesłanki zawarte w treści tego przepisu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.